แพนตี้แมน ฮีโร่พันธ์หื่น

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่3 ท่าสับสังหาร

3

“ว๊าก!~ ”ไซจิ ที่วิ่งหนีมิซาโนะอยู่ถึงกับอุทานเสียงดังเมื่อหันกลับไปเห็นมิซาโนะวิ่งไล่ตามมาจากสุดระเบียงด้วยความเร็วที่มากราวกับสายลม(เว่อร์ไปป่ะ?)

“อย่าหนีนะ มาให้ชั้นขยี้ซะดีๆ ไอ้สิ่งที่ไม่สมควรเกิดมาบนโลกใบนี้ ” มิซาโนะร้องเสียงดังพร้อมคว้าเอาไม้กวาดจากมือของเวรทำความสะอาดห้อง 2 D ที่ผ่านมาพอดี แล้วจัดการพุ่งไม้กวาดในมือไปราวกับพุ่งหอกซัด

“ฟิ้ว~~~โป็ก! ” ไซจิถึงกับหน้าทิ่มร่างไถลไปกับพื้นด้วยความาแรงจากไม้กวาด

“ในที่สุด ก็หยุดได้ซะที” มิซาโนะวิ่งมาหยุดที่ร่างของไซจิ ก่อนจะยกเท้าขวาขึ้นเหยียบ(กระทืบ) ร่างของเขาแบบเมามัน(ซาดิสเปล่าวะ?)

“ฮี่ๆๆๆๆๆๆ”แต่เสียงหัวเราะแบบชั่วร้ายของไซจิทำให้เธอรู้ตัวว่าอีกฝ่ายไม่ได้ยอมสยบใต้เท้าของเธอไม่แต่กลับ....

“กรี๊ด!” มิซาโนะถึงกับหน้าแดงเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเอื้อมมือมาที่กางเกงในของเธอ แล้วจัดการถอดออกไปได้โดยที่เธอไม่รู้สึกตัวเลย!!! ถึงว่า..ทำไมรู้สึกเย็นดี...เอ๊ยไม่ใช่!ทำไมรู้สึกโล่งๆต่างหาก!!!

“ไปตายซะเจ้าหนอนไร้ค่า!!!!” เด็กสาวจัดการใช้ท่าสับสังหารออกไปทันที

“กร็อบ!!!” คนที่เห็นเหตุการณ์เกือบทุกคนกล้าสาบานยืนยันได้เลยว่า ชั่วแว๊ปนึง พวกเค้าเห็นภาพเอกซเรย์กะโหลกของไซจิโดนฟาดจนร้าวเลยทีเดียว!!! อีกทั้งเสียงที่พวกเขาได้ยินยังดังขนาดนั้นด้วย....ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตแหงมๆ!!!

“...” ราวกับเวลาหยุดนิ่ง ทุกสายตาจับจ้องไปยังร่างของไซจิที่ค่อยๆล้มลงกับพื้นช้าๆราวกับจะบอกว่า You Loss !!!

 
" ..... " ไซจิยังพยายามเงยหน้าขึ้น   มองใต้กระโปรงของ    มิซาโนะแบบสุดชีวิตก่อนจะโดนอีกฝ่ายเหยียบซำจนหน้าจมดิน ทุกคนที่มองอยู่คิดในใจว่า ... ไม่รอดชัวย์ๆ!!!

" Oh Great Panty " แต่ก็ยังมิวายมีเสียงหื่นๆเลดรอดออกมาจากใต้พื้นซีเมนท์

" .... มัน-สุด-ยอด-มาก... " ทุกคนเอ่ยพึมพำเบาๆอย่างอดทึ่งในความหื่น อึด ถึก ทะลุขีดจำกัดของไซจิไม่ได้ 

" ไปตายซะ " มิซาโนะคำรามเสียงดังพร้อมขยี้เท้าใส่จุดเดิมซ้ำเสียงดังว่า "กร็อบ!" ก่อนที่เด็กหนุ่มจะนิ่งไปในที่สุด....

..........................................................................................

"ปอ-ปี้-ป่อ " เสียงไซเรนที่มารับศพ เอ๊ย! รับคนเจ็บดังจนเด็กหนุ่มผู้ต้องรับการรักษาโดยด่วนสะดุ้งตื่นขึ้นมาและพบว่าเขากำลังอยู่บนเตียงที่เข็นร่างเขาไปที่รถพยาบาลอยู่นั่นเอง

"หมอ เขาฟื้นแล้ว" บุรุษพยาบาลที่เป็นคนเข็นเตียงเอ่ยเมื่อสังเกตุเห็นว่าเด็กหนุ่มฟื้นสติแล้ว

"อืม...เป็นเคสที่แปลกมาก ปกติ กว่าจะฟื้นต้องใช้เวลาประมาณ 6-7ชั่วโมงนี่นา " หมอผู้ที่นั่งรออยู่ในรถพยาบาลเอ่ยอย่างแปลกใจ เขาเดินลงมาสำรวจอาการของไซจิอย่างเคร่งเครียด

"หมอ ไม่ต้องลำบากหรอก " เด็กหนุ่มกล่าวพร้อมผุดลุกขึ้นช้า ก่อนจะสังเกตุว่า คอของเขานั้นบิดเบี้ยวจนผิดรูปไปแล้ว

"อันตราย ! อย่าลุกขึ้นพรวดพราดสิ ถ้าไอ้ที่แค่เจียนหักมันกลายเป็นหักไปเลยจะทำไงกันเล่า ?!?!?! " หมอผู้ดูแลคนไข้เอ่ยอย่างเป็นห่วง

"ขอบคุณที่เป็นห่วงแต่...แค่นี้ผมบ่ยั่นหรอก" ไซจิเอ่ยพร้อมใช้มือทั้งสองข้างจับศรีษะและหักมันกลับเข้าที่อย่างบ้าบิ่น

"กร็อบ" คอของเขาถูกดักจนกลับมาอยู่รูปทรงเดิมได้อย่างน่าอัศจรรย์ เด็กหนุ่มไม่มีทีท่าว่าจะเจ็บเสียเลยด้วยซ้ำ

"ไปล่ะ" ไซจิลุกจากเตียงก่อนจะเดินจากไปเสียเฉยๆ

"หมอเห็นแบบที่ผม" บุรุษพยาบาลเอ่ยอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาตนเอง

"เจ้าเห็นยังไง ก็เห็นเหมือนกันนั่นแหละ" หมอตอบโดยที่ยังอึ้งไม่หาย

"งั้น?" บุรุษพยาบาลยังคิดจะถามต่อ

"ปล่อยมันไป มันต้องเป็นมนุษย์ประหลาดแน่ๆ " หมอเอ่ยเสร็จก็เดินกลับเข้าไปในรถทันที

"งั้นมั้ง?"

.........................