ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Part III - หายกันแล้วนะ
Part III
ณ ม้าหินตัวเดิม แจจุงนั่งรอเพื่อนตั้งแต่เช้ามืด แต่เหมือนจะไม่มีวี่แววของเพื่อนเลยซักกะคนเดียว
"โอ้ววว คุณแจจุง ทำไมถึงมาเช้าได้"ยุนโฮที่มาถึงเป็นคนแรกทัก
"หุบปากไปเลยไอ้ยุน อีปาร์กกะชางมินไปไหนวะ"แจจุงถามอย่างหัวเสีย
"......"ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก
"เห้ย ไอ้หมีความ ตอบมาสิวะ"แจจุงขึ้นแต่หัววัน
"อ้าว ก็บอกให้กุหุบปากไม่ใช่หรอ"ยุนโฮหันมาทำบากจู๋ทำตาโตท่าเดียวกับที่จุนซูทำ
"กวนตีนและ หน้าทีบว่ะ ... ตอบมา"ท่านแจจุงกริ้วมากและกำลังยกเท้าขึ้นมา
"ครับๆๆ ถ้าเห็นก็มาแล้วซิครับ"ยุนโฮรีบยกมือขึ้นกันหน้าตัวเอง
"เดี๋ยวบัดยิงทิ้งเรยนิ"แจจุงยดขากลับมานั่งไขว่ห้าง
แล้วอีกสองคนที่ช้าตลอดก็มา และมาพ้อมกันทุกที แต่ทั้งสองดูจะมีสภาพอิดโรยเหมือนศพเดินได้งั้นอ่ะ
"เป็นห่าไรกัน มาประชุมเด้"แจจุงควักมือสมาชิกที่เหลืออีกสองคนเพื่อบอกแผนที่คิดไว้เมื่อคืน
"แจจุง แกดูละครหลังข่าวมากไปปะวะ"ยุนโฮเงยหน้ามาคิ้วขมวดกับแผนการฟันแล้วทิ้งของแจจุง
"กูไม่ได้ดู แม่กะพี่กูดู กูเรยดูด้วย กูก้เห็นว่าใช้ได้ตลอดนี่"
"นี่มันสมัยไหนแล้ววะ ลูกไม้มันตื้น"
"หุบปากไปไอ้ยุน สรุปนะ ชางมิน นายจับตาดูจุนซูไว้" แจจุงหันมาทางชางมิน
"รับทราบ"ชางมินเอามินไว้เหนือคิ้ว แบบวิชาลูกเสือที่เคยเรียนเมื่อสามปีก่อน
"ยูชอน เตรียมโรงแรมแกไว้ด้วย"ยูชอนได้แต่พยักหน้า แบบสงสารจุนซูนิดๆ ไม่น่าพูดเล่นเลยตู
"เฮ้ออ ยุนเอ๋ยย.. มีเพื่อนอย่างแกทำไรได้วะ"ตาคมมองเพื่อนอย่างเอือมระอา
"ก็..ก็ คอยเป็นกำลังใจไงล่ะ เบบี๋"ยุนโฮกุมมือแจจุงพร้องกับมองด้วยสายตาแอ๊บแบ๊ว
"ไปไกลๆสั้นตีนกุเลย ไว้ก้นมึงอวบเท่าจุนซูค่อยมาหากู"สะบัดข้อมือแรงแล้วยกเท้าขึ้นมาเกาๆ ทำเอายุนโฮต้องถอยไปนั่งข้างยูชอนอย่างสงบเสงี่ยม "เตรียมตัวให้พร้อม ไปล่ะ" พูดเสร็จก็หายไปเลย อย่างนี้ทุกที
.
.
.
ณ ห้อง ปี1ห้อง A คาบสุดท้าย เนื่องจากมีประชุมด่วนของอาจารย์ทั้งโรงเรียนทำให้ทุกห้องเรียนเป็นคาบว่าง
"ห้าววววว" จุนซูหาวปากเท่าฮิปโปโปเตมัสก่อนจะสลบคาโต๊ะ เพราะเมื่อคืนแถบไม่ได้นอน เจอแต่ฝันร้ายๆ ไม่กล้านอนเรยทีเดียว งั้นนอนบนโต๊ะเรียนเรยละกัน - อ่าา สบายจัง-
ไปยังห้องบนหัว
"ยุนโฮ ยืมไม้บรรทัดครึ่งเมตรแกหน่อยดิ"แจจุงสะกิดเพื่อนที่ตั้งอกตั้งใจพับจรวจอยู่ข้างๆ จุนโฮเงยหน้าจะกระดาษมา แล้วหันหลังไปหยิบไม้บันทัดยาวเกินกระเป๋าออกมา ไม่รุจะแบกมาทำอะไร -*- ส่งไห้แจจุง แจจุงรับมาแล้วยกยิ้ม หยิบด้ายที่อยู่ในกระเป๋าช่องหน้าออกมา((ขนอะไรมาเรียนกันคะเนี่ยย)) ผูกไว้กับรูที่เอาไว้แขวนของไม้บรรทัก ปลายอีกด้านผูกกับกระดาษ แล้วแขนล่ำๆก็เหวี่ยงออกไปไปนอกหน้าต่าง
"แกจะตกปลาหรือไงแจจุง"ยุนโฮมองการกระทำของแจจุงอย่างงงๆ
"บ้านป้าแกดิ เอาไรคิดวะอยู่ชั้นสี่นะเว้ยย"แจจุงชะเง้อมองปลายไม้ เลียริมฝีปากตัวเอง ยกยิ้ม และหัวเราะในลำคอ ยุนโฮนั่งมองแล้วรู้สึกว่า เอิ่ม..เพื่อนกุเป็นไรมากป่าว จึงเลื่อนโต๊ะจากที่นั่งข้างๆแจจุงลงมานั่งข้างๆปาร์คยูชอนที่นั่งอยู่คนเดียวริมหน้าต่างข้างหลังสุด ยูชอนและยุนโฮต่างมองหน้ากันและกันอย่างมีความหมาย เพราะเค้าสองคนรู้ว่าต่างคนต่างรู้สึกเดียวกัน ใบหน้าของทั้งคู่ขยับเข้าหากัน และไม่ลืมที่จะเอามือบังเอาไว้เล็กน้อย และซุบซิบกันต่อ -*- ว่าแจจุงไม่ไหวแล้ว แล้วคนที่ถูกซุบซิบนินทายังคงมีสติอยู่กับแต่การตกปลา(?) ไม่รับรู้สิ่งรอบข้าง
กลับไปที่ห้องข้างล่าง
หัวกลมๆมนๆของจุนซูกำลังฟุบหลับอย่างมีความสุขแต่แล้วก็มีมือใครบางคนมาสะกิด
"งืออ...อาราย ฮะยอก แจ"จุนซูขยี้ตาด้วยความง่วง
"นั้นๆ..ดูสิ"นิ้วของฮยอกแจชี้ไปทางหน้าต่าง จุนซูปรือตามองแผ่นสีขาวๆติดเชือกห้อยอยู่ตรงหน้าต่าง
"ไรอ่า .. พี่ คี๊ดด ถืง จูน ซู จาแย่แร้ว เดี่ยวว โลง ปาย หา น้าา เยน เน้ ปาย ส่อง ถึง บ้าน เลย จูบบ จู๊บบ ... อ๋อ โอเค แง่มๆๆ"อ่านไปแบบไม่ผ่านสมองส่วนไหนเรย แล้วหัวกลมๆ ก็ทิ้งลงนอนดังปั๊ก แต่ก็ยังสามารถหลับต่อได้
ระหว่างที่กำลังหลับฝันดราม่าที่เค้ากำลังใช้ดาบต่อสู้กับสัตว์ประหลาดตัวใหญ่ ในฝันจุนซูเป็นผู้พิทักโลกและสามารถพ่นไฟได้ แต่จุนซูรู้สึกว่าบรรยากาศรอบๆตัวมันแปลกๆพิลึก ทำไมห้องเรียนถึงเงียบผิดปกติ หัวกลมๆยอมเลิกฟันกับสัตว์ประหลาดในฝันเงยหน้าขึ้นมา มือเล็กเลื่อนมาปาดน้ำลายที่ไหลอยู่ที่ข้างแก้ม ก่อนจะสะกิดเพื่อนข้างๆทั้งๆที่ตายังปิดอยู่
"ฮยอกๆ ทำไม เงียบบบ จางง"จุนซูเสียงงัวเงีย
*ฟอด
"หอมจัง"สัมผัสอุ่นที่แก้มทำให้จุนซูตาสว่างขึ้นมาทันที จมูกโด่งสวยที่มาชนแก้มเค้า และเสียงที่คุ้นหู -สิงโตหื่นมาแล้วว-
"พี่คิดถึงจุนซูจะแย่รู้ไหม หึ"แจจุงยื่นหน้าเข้ามาและบีบจมูกจุนซูเล่น
"เรื่องของนายสิ" มือน้อยๆดันหน้าอีกฝ่ายให้ออกห่าง "ทำเค้าไม่ได้นอนเรยรู้รึป่าว ง่วงนะรู้บ้างมั้ย"จุนซูพูดเสียงดัง ดังจนทำเอาทุกคนในห้องสะดุ้งและคิดไปถึงไหนต่อไหน คงไปถึงดาวพลูโตกันแล้วแน่ๆ
"อ่าา "เพียงแค่เสียงทุ้มพูดคำๆนี้ ทุกคนในห้องก้เสียววาบกันทันที
"พี่ขอโทษนะครับคนดี ..."แจจุงโอบจุนซูแน่นและใช้ปลายนิ้วเกลี่ยผมหน้าม้าของจุนซูเล่น พร้อมกับทำหน้าตาเหมือนว่าสำนึกผิด
จุนซูกลับเชิ่ดหน้าไส่แจจุงไปอีกทาง ตอนแรกว่าจะหันกลับมาด่า แต่อยู่ดีๆก็รู้สึกได้ว่ามีรังสีแกรมม่าซึ่งแรงกว่ารังสียูวีตอนกลางวันซะอีกที่พุ่งมาทางจุนซูเต็มๆ ใบหน้าใสมองไปตามสัญชาตญาณ นังชะนี4ตัวนั่งเรียงกันอยู่หน้าสุดของห้องเรียนหันมามองจุนซูอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อกันงั้นแหล่ะ -ยี๊ พวกดัดจริตทั้งหลาย อิจฉาล่ะสิ หิหิ คอยดูนะ- จุนซูคิดในใจลอบยิ้ม ว่าแล้วคิมจุนซูก็ยืนขึ้นสุดความสูง ทำเอาร่างสูงมองอย่างงงๆ คนตัวเล็กจับพนักเก้าอี้ที่ร่างสูงแล้วออกแรงดึงให้ถอยหลังออก ก่อนค่อยๆหย่อนบั้นท้ายงอนงามลงบันตักของแจจุง
"ไม่รู้ล่ะ พี่แจจุงต้องรับผิดชอบด้วยยนะ"จุนซูตะแขงโอบรอบคออีกฝ่าย ใบหน้าน่ารักอมลมแก้มป่อง ทำตาโตแบ๊วๆ พร้อมกับเสียงกระแนะกระแหน
"เอ เอายังไงดีล่ะ"แขนล่ำโอบหลังอวบและเอวเอาไว้ มือทั้งสองประสานกันอย่างถือสิทธิ์ เพราะรู้สึกหมั่นไส้คนบนตักจะแย่ๆ สงสัยว่าทำไมถึงมานั่งบนตักเค้าง่ายๆ สายตาคมมองใบหน้าข้างๆของจุนซู เค้ามองสายตาเยาะเย้ยของจุนซูกำลงมองไปทางที่มีเด็กนักเรียนหญิงสี่คนที่มองมาทางจุนซูอย่างหมั่นไส้สุดฤทธิ์ -แสบนักนะ-
"งั้น "แจจุงจับคางมนๆให้หันหน้ามาสบตากัน ปากได้รูปยกยิ้มที่มุมปากอย่างชั่วร้าย จากนั้นเรียวปากได้รูปของแจจุงก็ยื่นเข้าไปสัมผัสกับเรียวปากอวบอิ่มสีสดของจุนซูอย่างรวดเร็ว คนที่โดนจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัวได้แต่หลับตาแน่นด้วยความตกใจ แจจุงแทรกลิ้นเข้าไปอย่างง่ายดายดูดดุนลิ้นเล็ก เพื่อให้หายหมั่นไส้ แจจุงใช้ลิ้นแข็งแรงกวาดไปมาในโพรงปากอันหอมหวานที่เคยลิ้มลองอย่างร้อนแรง ทำเอาจุนซูแทบไม่มีแรงทรงตัวเองเอาไว้แต่ดีที่แจจุงโอบรอบเอวเค้าเอาไว้ไม่งั้นจุนซูได้หงายตกเก้าอี้เป็นแน่ ท่านลูกเจ้าพ่อไม่ได้แคร์สายตาทุกคนในห้องเรยแม้แต่น้อย
"อื้ม อื ...ม พะ..พอ..ฮะ"จุนซูเหมือนว่าขาดก๊าซที่ช่วยในการเผาไหม้ ((ออกซิเจน -*- )) แจจุงเลยผละออกอย่างเสียดาย
"หายกันแล้วนะ"แล้วก็จุ๊บปากบวมเจ๋อของจุนซูอีกที "พี่กลับห้องก่อนนะ" แล้วก็แถมด้วยหอมแก้มป่องๆอีกฟอด ร่างสูงลุกขึ้นพยุงจุนซูกลับไปนั่งที่เดิม หันไปทางด้านหลังสุดของห้องที่มีเด็กหนุ่มผิวสีน้ำผึ้งนั่งยิ้มรอรับคำสั่งจากลูกพี่ แจจุงขยิบตาเล็กน้อยเพื่อเป็นสันญาณ ก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องตัวเอง
.
.
.
ปิ๊ง ป่อง กาง ป่อง ก่อง กอง ก๊อง กอง -*- ((เสียงออดนะ))
ในที่สุดเสียงสวรรค์ของจุนซูก็ดังขึ้น จุนซูที่กำลังนั่งดูตัวเองจากกระจกพกพาสีชมพูบานใหญ่ ก็แทบทนไม่ได้กับริมฝีปากที่บวมช้ำของตัวเอง ทั้งแดง ทั้งบวม อย่างกับอาการแพ้กุ้งงั้นอ่ะ หรือเค้าแพ้น้ำลายของไอ้บ้านั้นรึป่าว พอได้ยินเสียงสวรรค์สิ่งแรกที่จุนซูทำคือ หันหลังไปหยิบกระเป๋านักเรียนตัวเองมา รูดซิปเปิดอ้ากว้างๆ แล้วยัดทุกอย่างที่กองอยูบนโต๊ะไส่เข้าไปอย่างรวดเร็ว
"รีบไปหาแฟนหรอ"ฮยอกแจที่นั่งอยู่ข้างๆถามอย่างสงสัย
"แฟนที่ไหน แฟนอะไร แฟนที่ไหน แฟนอะร๊ายยย"เสียงแปดหลอดร้องสิ่งที่จะตอบเป็นทำนองเพลง
"ก็รุ่นพี่แจจุงไง"จุนซูชะงักทันที แล้วไปมองฮยอกแจที่ทำหน้าแบบรอคำตอบแบบอยากรู้เหลือเกินอย่างเซ็งๆ
"แฟนกับผีสิ ไปล่ะนะ บะบาย จุ๊บๆ"จุนซูพูดเบาๆ ก่อนจะบอกลา และไม่ลืมที่จะส่งจูบให้เพื่อนๆที่อยู่รอบๆ ก่อนจะรีบออกไปแทบจะทันที และไม่ยืมที่จะส่งสายตาเยาะเย้ยไปให้สี่สาวหน้าห้อง จุนซูเดินลงบันไบด้านหลังอย่างรวดเร็ว สงสัยวันนี้ะต้องออกจากหลังโรงเรียนแน่ๆ เพราะจะได้ปลอดภัยจากคนที่ชื่อคิมแจจุง
หลังจากที่ออกไปได้ซักพัก ชิมชางมินก็รีบสะกดรอยตามไปทันที ชางมินกับหมวกเก็ปดูลึกลับกลิ้งตัวไปหล่บที่หลังพุ่มไม้ ชางมินเปิดกระเป๋าของตัวเอง ภายในมี โทรศัพท์ หนังสือเรียน หนังสือการ์ตูน เครื่องส่งสัญญาณดาวเทียม วอ ปืนปลอม กรรไกร และแก๊สน้ำตา เหมือนจะไปออกรบงั้นอ่ะ จนจุนซูเดินออกนอกประตูหลังของโรงเรียน ชางมินรีบหยิบวอขึ้นมาทันที
"วอ1เรียกวอ2 เฮียคิม เป้าหมายออกจากพื้นที่แล้ว เปลี่ยน"ชางมินพูดไปตามฟิลลิ่ง
+ทางไหน+
"หลังโรงเรียน เปลี่ยน" ชางมินใช้มืออีกข้างที่ว่างจับที่ตู เพื่อดูจุนซู
+โอเค แค่นั้นแหล่ะ ขอบใจมากน้องรัก+แจจุงเสียงดูอารมดีสุดๆ มาลั้นลาแล้วก็จากไป
"ทราบแล้วเปลี่ยน"ชางมินหมุนปิดวอทันที มองสภาพตัวเองอย่างเอือมระอา ไม่คิดว่าตัวเองจะทำไปด๊ายยยยยยยยยย อย่างกะพวกบ้าๆบอสติไม่เต็ม จะไปสลายม๊อบรึงัยวะ - อะไรฟระ อุส่าเตรียมอุปกรณ์มาซะเยอะ - ชางมินจึงเอาของต่างๆที่เอาออกมายัดลงกระเป๋าเหมือนเดิม
ด้านแจจุง แจจุงฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีหลังจากตอบวอชางมิน ก่อนจะเก็บวอคืนให้ยุนโฮ เพราะบ้านยุนโฮกะชางมินอยู่ใกล้กัน
"แจจุงนายเป็นไรมากปะเนี่ย"ยูชอนก็ไม่ค่อยเข้าใจคิดแจเท่าไหร่ บ้าไรของมันนี่ แต่แจจุงกลับหัวเราะตอบมาซะงั้น และหยิบโทรศัพโทรหาใครบางคน
"พวกแกอย่าให้พลาดนะ จัดการให้เรียบร้อยด้วย ถ้าผิดพลาดยังไงก็รู้ใช่ไหม หลังโรงเรียน อย่างรูปที่ส่งไปอ่ะ" พอบอกรายละเอียดที่ตัวเองรู้เสร็จก็วางสายทันที
"จุนโฮ วันนี้จุนซูไม่กลับบ้านนะ เพราะน้องชายนายจะอยู่กับชั้น แค่นี้แหล่ะ" แล้วสายสุดท้ายของวันก็ถูกวางไปเป็นที่เรียบร้อย
-ไม่รอดแน่ คิมจุนซู
.
.
.
.
TBC
-----------------------------------------------------------
ช่วยกันเม้นหน่อยนะคะ 555
มาต่อแล้ว อาจจะดูสั้น รอพาร์ท4หน่อยนะ
จะได้เลือดพุ่งกันแล้ววว
ณ ม้าหินตัวเดิม แจจุงนั่งรอเพื่อนตั้งแต่เช้ามืด แต่เหมือนจะไม่มีวี่แววของเพื่อนเลยซักกะคนเดียว
"โอ้ววว คุณแจจุง ทำไมถึงมาเช้าได้"ยุนโฮที่มาถึงเป็นคนแรกทัก
"หุบปากไปเลยไอ้ยุน อีปาร์กกะชางมินไปไหนวะ"แจจุงถามอย่างหัวเสีย
"......"ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก
"เห้ย ไอ้หมีความ ตอบมาสิวะ"แจจุงขึ้นแต่หัววัน
"อ้าว ก็บอกให้กุหุบปากไม่ใช่หรอ"ยุนโฮหันมาทำบากจู๋ทำตาโตท่าเดียวกับที่จุนซูทำ
"กวนตีนและ หน้าทีบว่ะ ... ตอบมา"ท่านแจจุงกริ้วมากและกำลังยกเท้าขึ้นมา
"ครับๆๆ ถ้าเห็นก็มาแล้วซิครับ"ยุนโฮรีบยกมือขึ้นกันหน้าตัวเอง
"เดี๋ยวบัดยิงทิ้งเรยนิ"แจจุงยดขากลับมานั่งไขว่ห้าง
แล้วอีกสองคนที่ช้าตลอดก็มา และมาพ้อมกันทุกที แต่ทั้งสองดูจะมีสภาพอิดโรยเหมือนศพเดินได้งั้นอ่ะ
"เป็นห่าไรกัน มาประชุมเด้"แจจุงควักมือสมาชิกที่เหลืออีกสองคนเพื่อบอกแผนที่คิดไว้เมื่อคืน
"แจจุง แกดูละครหลังข่าวมากไปปะวะ"ยุนโฮเงยหน้ามาคิ้วขมวดกับแผนการฟันแล้วทิ้งของแจจุง
"กูไม่ได้ดู แม่กะพี่กูดู กูเรยดูด้วย กูก้เห็นว่าใช้ได้ตลอดนี่"
"นี่มันสมัยไหนแล้ววะ ลูกไม้มันตื้น"
"หุบปากไปไอ้ยุน สรุปนะ ชางมิน นายจับตาดูจุนซูไว้" แจจุงหันมาทางชางมิน
"รับทราบ"ชางมินเอามินไว้เหนือคิ้ว แบบวิชาลูกเสือที่เคยเรียนเมื่อสามปีก่อน
"ยูชอน เตรียมโรงแรมแกไว้ด้วย"ยูชอนได้แต่พยักหน้า แบบสงสารจุนซูนิดๆ ไม่น่าพูดเล่นเลยตู
"เฮ้ออ ยุนเอ๋ยย.. มีเพื่อนอย่างแกทำไรได้วะ"ตาคมมองเพื่อนอย่างเอือมระอา
"ก็..ก็ คอยเป็นกำลังใจไงล่ะ เบบี๋"ยุนโฮกุมมือแจจุงพร้องกับมองด้วยสายตาแอ๊บแบ๊ว
"ไปไกลๆสั้นตีนกุเลย ไว้ก้นมึงอวบเท่าจุนซูค่อยมาหากู"สะบัดข้อมือแรงแล้วยกเท้าขึ้นมาเกาๆ ทำเอายุนโฮต้องถอยไปนั่งข้างยูชอนอย่างสงบเสงี่ยม "เตรียมตัวให้พร้อม ไปล่ะ" พูดเสร็จก็หายไปเลย อย่างนี้ทุกที
.
.
.
ณ ห้อง ปี1ห้อง A คาบสุดท้าย เนื่องจากมีประชุมด่วนของอาจารย์ทั้งโรงเรียนทำให้ทุกห้องเรียนเป็นคาบว่าง
"ห้าววววว" จุนซูหาวปากเท่าฮิปโปโปเตมัสก่อนจะสลบคาโต๊ะ เพราะเมื่อคืนแถบไม่ได้นอน เจอแต่ฝันร้ายๆ ไม่กล้านอนเรยทีเดียว งั้นนอนบนโต๊ะเรียนเรยละกัน - อ่าา สบายจัง-
ไปยังห้องบนหัว
"ยุนโฮ ยืมไม้บรรทัดครึ่งเมตรแกหน่อยดิ"แจจุงสะกิดเพื่อนที่ตั้งอกตั้งใจพับจรวจอยู่ข้างๆ จุนโฮเงยหน้าจะกระดาษมา แล้วหันหลังไปหยิบไม้บันทัดยาวเกินกระเป๋าออกมา ไม่รุจะแบกมาทำอะไร -*- ส่งไห้แจจุง แจจุงรับมาแล้วยกยิ้ม หยิบด้ายที่อยู่ในกระเป๋าช่องหน้าออกมา((ขนอะไรมาเรียนกันคะเนี่ยย)) ผูกไว้กับรูที่เอาไว้แขวนของไม้บรรทัก ปลายอีกด้านผูกกับกระดาษ แล้วแขนล่ำๆก็เหวี่ยงออกไปไปนอกหน้าต่าง
"แกจะตกปลาหรือไงแจจุง"ยุนโฮมองการกระทำของแจจุงอย่างงงๆ
"บ้านป้าแกดิ เอาไรคิดวะอยู่ชั้นสี่นะเว้ยย"แจจุงชะเง้อมองปลายไม้ เลียริมฝีปากตัวเอง ยกยิ้ม และหัวเราะในลำคอ ยุนโฮนั่งมองแล้วรู้สึกว่า เอิ่ม..เพื่อนกุเป็นไรมากป่าว จึงเลื่อนโต๊ะจากที่นั่งข้างๆแจจุงลงมานั่งข้างๆปาร์คยูชอนที่นั่งอยู่คนเดียวริมหน้าต่างข้างหลังสุด ยูชอนและยุนโฮต่างมองหน้ากันและกันอย่างมีความหมาย เพราะเค้าสองคนรู้ว่าต่างคนต่างรู้สึกเดียวกัน ใบหน้าของทั้งคู่ขยับเข้าหากัน และไม่ลืมที่จะเอามือบังเอาไว้เล็กน้อย และซุบซิบกันต่อ -*- ว่าแจจุงไม่ไหวแล้ว แล้วคนที่ถูกซุบซิบนินทายังคงมีสติอยู่กับแต่การตกปลา(?) ไม่รับรู้สิ่งรอบข้าง
กลับไปที่ห้องข้างล่าง
หัวกลมๆมนๆของจุนซูกำลังฟุบหลับอย่างมีความสุขแต่แล้วก็มีมือใครบางคนมาสะกิด
"งืออ...อาราย ฮะยอก แจ"จุนซูขยี้ตาด้วยความง่วง
"นั้นๆ..ดูสิ"นิ้วของฮยอกแจชี้ไปทางหน้าต่าง จุนซูปรือตามองแผ่นสีขาวๆติดเชือกห้อยอยู่ตรงหน้าต่าง
"ไรอ่า .. พี่ คี๊ดด ถืง จูน ซู จาแย่แร้ว เดี่ยวว โลง ปาย หา น้าา เยน เน้ ปาย ส่อง ถึง บ้าน เลย จูบบ จู๊บบ ... อ๋อ โอเค แง่มๆๆ"อ่านไปแบบไม่ผ่านสมองส่วนไหนเรย แล้วหัวกลมๆ ก็ทิ้งลงนอนดังปั๊ก แต่ก็ยังสามารถหลับต่อได้
ระหว่างที่กำลังหลับฝันดราม่าที่เค้ากำลังใช้ดาบต่อสู้กับสัตว์ประหลาดตัวใหญ่ ในฝันจุนซูเป็นผู้พิทักโลกและสามารถพ่นไฟได้ แต่จุนซูรู้สึกว่าบรรยากาศรอบๆตัวมันแปลกๆพิลึก ทำไมห้องเรียนถึงเงียบผิดปกติ หัวกลมๆยอมเลิกฟันกับสัตว์ประหลาดในฝันเงยหน้าขึ้นมา มือเล็กเลื่อนมาปาดน้ำลายที่ไหลอยู่ที่ข้างแก้ม ก่อนจะสะกิดเพื่อนข้างๆทั้งๆที่ตายังปิดอยู่
"ฮยอกๆ ทำไม เงียบบบ จางง"จุนซูเสียงงัวเงีย
*ฟอด
"หอมจัง"สัมผัสอุ่นที่แก้มทำให้จุนซูตาสว่างขึ้นมาทันที จมูกโด่งสวยที่มาชนแก้มเค้า และเสียงที่คุ้นหู -สิงโตหื่นมาแล้วว-
"พี่คิดถึงจุนซูจะแย่รู้ไหม หึ"แจจุงยื่นหน้าเข้ามาและบีบจมูกจุนซูเล่น
"เรื่องของนายสิ" มือน้อยๆดันหน้าอีกฝ่ายให้ออกห่าง "ทำเค้าไม่ได้นอนเรยรู้รึป่าว ง่วงนะรู้บ้างมั้ย"จุนซูพูดเสียงดัง ดังจนทำเอาทุกคนในห้องสะดุ้งและคิดไปถึงไหนต่อไหน คงไปถึงดาวพลูโตกันแล้วแน่ๆ
"อ่าา "เพียงแค่เสียงทุ้มพูดคำๆนี้ ทุกคนในห้องก้เสียววาบกันทันที
"พี่ขอโทษนะครับคนดี ..."แจจุงโอบจุนซูแน่นและใช้ปลายนิ้วเกลี่ยผมหน้าม้าของจุนซูเล่น พร้อมกับทำหน้าตาเหมือนว่าสำนึกผิด
จุนซูกลับเชิ่ดหน้าไส่แจจุงไปอีกทาง ตอนแรกว่าจะหันกลับมาด่า แต่อยู่ดีๆก็รู้สึกได้ว่ามีรังสีแกรมม่าซึ่งแรงกว่ารังสียูวีตอนกลางวันซะอีกที่พุ่งมาทางจุนซูเต็มๆ ใบหน้าใสมองไปตามสัญชาตญาณ นังชะนี4ตัวนั่งเรียงกันอยู่หน้าสุดของห้องเรียนหันมามองจุนซูอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อกันงั้นแหล่ะ -ยี๊ พวกดัดจริตทั้งหลาย อิจฉาล่ะสิ หิหิ คอยดูนะ- จุนซูคิดในใจลอบยิ้ม ว่าแล้วคิมจุนซูก็ยืนขึ้นสุดความสูง ทำเอาร่างสูงมองอย่างงงๆ คนตัวเล็กจับพนักเก้าอี้ที่ร่างสูงแล้วออกแรงดึงให้ถอยหลังออก ก่อนค่อยๆหย่อนบั้นท้ายงอนงามลงบันตักของแจจุง
"ไม่รู้ล่ะ พี่แจจุงต้องรับผิดชอบด้วยยนะ"จุนซูตะแขงโอบรอบคออีกฝ่าย ใบหน้าน่ารักอมลมแก้มป่อง ทำตาโตแบ๊วๆ พร้อมกับเสียงกระแนะกระแหน
"เอ เอายังไงดีล่ะ"แขนล่ำโอบหลังอวบและเอวเอาไว้ มือทั้งสองประสานกันอย่างถือสิทธิ์ เพราะรู้สึกหมั่นไส้คนบนตักจะแย่ๆ สงสัยว่าทำไมถึงมานั่งบนตักเค้าง่ายๆ สายตาคมมองใบหน้าข้างๆของจุนซู เค้ามองสายตาเยาะเย้ยของจุนซูกำลงมองไปทางที่มีเด็กนักเรียนหญิงสี่คนที่มองมาทางจุนซูอย่างหมั่นไส้สุดฤทธิ์ -แสบนักนะ-
"งั้น "แจจุงจับคางมนๆให้หันหน้ามาสบตากัน ปากได้รูปยกยิ้มที่มุมปากอย่างชั่วร้าย จากนั้นเรียวปากได้รูปของแจจุงก็ยื่นเข้าไปสัมผัสกับเรียวปากอวบอิ่มสีสดของจุนซูอย่างรวดเร็ว คนที่โดนจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัวได้แต่หลับตาแน่นด้วยความตกใจ แจจุงแทรกลิ้นเข้าไปอย่างง่ายดายดูดดุนลิ้นเล็ก เพื่อให้หายหมั่นไส้ แจจุงใช้ลิ้นแข็งแรงกวาดไปมาในโพรงปากอันหอมหวานที่เคยลิ้มลองอย่างร้อนแรง ทำเอาจุนซูแทบไม่มีแรงทรงตัวเองเอาไว้แต่ดีที่แจจุงโอบรอบเอวเค้าเอาไว้ไม่งั้นจุนซูได้หงายตกเก้าอี้เป็นแน่ ท่านลูกเจ้าพ่อไม่ได้แคร์สายตาทุกคนในห้องเรยแม้แต่น้อย
"อื้ม อื ...ม พะ..พอ..ฮะ"จุนซูเหมือนว่าขาดก๊าซที่ช่วยในการเผาไหม้ ((ออกซิเจน -*- )) แจจุงเลยผละออกอย่างเสียดาย
"หายกันแล้วนะ"แล้วก็จุ๊บปากบวมเจ๋อของจุนซูอีกที "พี่กลับห้องก่อนนะ" แล้วก็แถมด้วยหอมแก้มป่องๆอีกฟอด ร่างสูงลุกขึ้นพยุงจุนซูกลับไปนั่งที่เดิม หันไปทางด้านหลังสุดของห้องที่มีเด็กหนุ่มผิวสีน้ำผึ้งนั่งยิ้มรอรับคำสั่งจากลูกพี่ แจจุงขยิบตาเล็กน้อยเพื่อเป็นสันญาณ ก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องตัวเอง
.
.
.
ปิ๊ง ป่อง กาง ป่อง ก่อง กอง ก๊อง กอง -*- ((เสียงออดนะ))
ในที่สุดเสียงสวรรค์ของจุนซูก็ดังขึ้น จุนซูที่กำลังนั่งดูตัวเองจากกระจกพกพาสีชมพูบานใหญ่ ก็แทบทนไม่ได้กับริมฝีปากที่บวมช้ำของตัวเอง ทั้งแดง ทั้งบวม อย่างกับอาการแพ้กุ้งงั้นอ่ะ หรือเค้าแพ้น้ำลายของไอ้บ้านั้นรึป่าว พอได้ยินเสียงสวรรค์สิ่งแรกที่จุนซูทำคือ หันหลังไปหยิบกระเป๋านักเรียนตัวเองมา รูดซิปเปิดอ้ากว้างๆ แล้วยัดทุกอย่างที่กองอยูบนโต๊ะไส่เข้าไปอย่างรวดเร็ว
"รีบไปหาแฟนหรอ"ฮยอกแจที่นั่งอยู่ข้างๆถามอย่างสงสัย
"แฟนที่ไหน แฟนอะไร แฟนที่ไหน แฟนอะร๊ายยย"เสียงแปดหลอดร้องสิ่งที่จะตอบเป็นทำนองเพลง
"ก็รุ่นพี่แจจุงไง"จุนซูชะงักทันที แล้วไปมองฮยอกแจที่ทำหน้าแบบรอคำตอบแบบอยากรู้เหลือเกินอย่างเซ็งๆ
"แฟนกับผีสิ ไปล่ะนะ บะบาย จุ๊บๆ"จุนซูพูดเบาๆ ก่อนจะบอกลา และไม่ลืมที่จะส่งจูบให้เพื่อนๆที่อยู่รอบๆ ก่อนจะรีบออกไปแทบจะทันที และไม่ยืมที่จะส่งสายตาเยาะเย้ยไปให้สี่สาวหน้าห้อง จุนซูเดินลงบันไบด้านหลังอย่างรวดเร็ว สงสัยวันนี้ะต้องออกจากหลังโรงเรียนแน่ๆ เพราะจะได้ปลอดภัยจากคนที่ชื่อคิมแจจุง
หลังจากที่ออกไปได้ซักพัก ชิมชางมินก็รีบสะกดรอยตามไปทันที ชางมินกับหมวกเก็ปดูลึกลับกลิ้งตัวไปหล่บที่หลังพุ่มไม้ ชางมินเปิดกระเป๋าของตัวเอง ภายในมี โทรศัพท์ หนังสือเรียน หนังสือการ์ตูน เครื่องส่งสัญญาณดาวเทียม วอ ปืนปลอม กรรไกร และแก๊สน้ำตา เหมือนจะไปออกรบงั้นอ่ะ จนจุนซูเดินออกนอกประตูหลังของโรงเรียน ชางมินรีบหยิบวอขึ้นมาทันที
"วอ1เรียกวอ2 เฮียคิม เป้าหมายออกจากพื้นที่แล้ว เปลี่ยน"ชางมินพูดไปตามฟิลลิ่ง
+ทางไหน+
"หลังโรงเรียน เปลี่ยน" ชางมินใช้มืออีกข้างที่ว่างจับที่ตู เพื่อดูจุนซู
+โอเค แค่นั้นแหล่ะ ขอบใจมากน้องรัก+แจจุงเสียงดูอารมดีสุดๆ มาลั้นลาแล้วก็จากไป
"ทราบแล้วเปลี่ยน"ชางมินหมุนปิดวอทันที มองสภาพตัวเองอย่างเอือมระอา ไม่คิดว่าตัวเองจะทำไปด๊ายยยยยยยยยย อย่างกะพวกบ้าๆบอสติไม่เต็ม จะไปสลายม๊อบรึงัยวะ - อะไรฟระ อุส่าเตรียมอุปกรณ์มาซะเยอะ - ชางมินจึงเอาของต่างๆที่เอาออกมายัดลงกระเป๋าเหมือนเดิม
ด้านแจจุง แจจุงฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีหลังจากตอบวอชางมิน ก่อนจะเก็บวอคืนให้ยุนโฮ เพราะบ้านยุนโฮกะชางมินอยู่ใกล้กัน
"แจจุงนายเป็นไรมากปะเนี่ย"ยูชอนก็ไม่ค่อยเข้าใจคิดแจเท่าไหร่ บ้าไรของมันนี่ แต่แจจุงกลับหัวเราะตอบมาซะงั้น และหยิบโทรศัพโทรหาใครบางคน
"พวกแกอย่าให้พลาดนะ จัดการให้เรียบร้อยด้วย ถ้าผิดพลาดยังไงก็รู้ใช่ไหม หลังโรงเรียน อย่างรูปที่ส่งไปอ่ะ" พอบอกรายละเอียดที่ตัวเองรู้เสร็จก็วางสายทันที
"จุนโฮ วันนี้จุนซูไม่กลับบ้านนะ เพราะน้องชายนายจะอยู่กับชั้น แค่นี้แหล่ะ" แล้วสายสุดท้ายของวันก็ถูกวางไปเป็นที่เรียบร้อย
-ไม่รอดแน่ คิมจุนซู
.
.
.
.
TBC
-----------------------------------------------------------
ช่วยกันเม้นหน่อยนะคะ 555
มาต่อแล้ว อาจจะดูสั้น รอพาร์ท4หน่อยนะ
จะได้เลือดพุ่งกันแล้ววว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น