ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fake Story แบบนี้ต้องรักซะให้เข็ด

    ลำดับตอนที่ #4 : Morning...KISS

    • อัปเดตล่าสุด 19 ธ.ค. 53


    3

    Morning…KiSS!

     

    /(>_<  )\ /(  >_<)\ ฉันดิ้นไปมาบนพื้นนุ่มๆที่ไหนสักแห่ง อ๊ะ! จำได้ว่าฉันหลับอยู่ข้างสนามบอลไม่ใช่หรอ แล้วที่นี่มันที่ไหนกันล่ะ และเมื่อฉันลืมตาขึ้น ใบหน้าของชายหนุ่มที่คุ้นตาก็เข้ามาอยู่ตรงหน้า

    ตายหรือยังล่ะเนี่ยนายไฟท์นั่นพึมพำขึ้น บ่นเหมือนยัยน้ำเกลือเลยแหะ ห้องสีขาวที่ฝาผนังเป็นลายดอกไม้สีชมพูนี่มันห้องพยาบาลหนิ ฉันจำได้แล้วๆ นายไฟท์เป็นคนเตะบอลโดนหัวฉันสินะแถมยังหาว่าฉันมาหาเขาถึงที่ด้วย หน็อยย มันชักจะมากไปแล้วนะ - -*

    เฮ้ยๆ ฟื้นแล้วเว่ยไฟท์ที่ยืนอยู่ข้างเตียงมองหน้าฉัน ก่อนที่จะมีผู้ชายอีกคนเดินมาสมทบ

    “…ไฟท์~” ฉันพูดขึ้น

    กิ๊กใหม่แกหรอวะ ไฟท์...ผู้ชายคนนั้นหันไปถามเพื่อนชายที่ยืนทำหน้านิ่งอยู่ข้างๆ หน้าอย่างนี้มัน จัสติน เพื่อนสนิทเขานี่หน่า ฉันลืมตาขึ้นมองเขาช้าๆ ก่อนจะกระพริบตาปริบๆ *_*+

    อื้อ พอดีจูบฉันมันร้อนแรงไปหน่อยน่ะ ยัยนี่ก็เลยเป็นลมไป เขาตอบหน้าตาเฉย

    หาา! ว่าไงนะ!! จะ...จูบบบงั้นหรอ O_O”

    เฮ้ออ~ เธอนี่ความจำสั้นจริงๆหรือหัวเธอไปกระแทกกับอะไรหรือปล่าวเลยความจำเสื่อม นี่ไงลูกอมจูจุ๊บๆที่เธอเอามาให้ฉันเพราะอยากจูบกับฉันไงล่ะฉันเพ่งสายตามองห่อลูกอมในมือของเขา นั่นมันลูกอมที่แถมมาจากป้าร้านขนมนี่!

    ไม่ใช่นะ! นั่นมันลูกอมของฉัน ไม่ใช่ของนายสักหน่อย อีกอย่างมันก็ไม่ใช่ลูกอมสำหรับจูบอะไรนั่นด้วย มั่วแล้ว! คิดไปเองแท้ๆเลยฉันยืนกราน

    ไหนวะ ขอฉันดูหน่อย…เห้ย! ลูกอมสำหรับจูบจริงๆด้วย รสองุ่น...เธอชอบหรอ จัสแย่งซองลูกอมออกไปจากมือของไฟท์ ก่อนจะพูดออกมาอย่างรู้ดี

    และฉันเพิ่งสังเกตมันว่าลูกอมในห่อไม่มีอยู่เหลือแต่ซองเปล่าๆ ไม่จริงหน่า นี่ฉันเสียเฟิร์ตคิสให้กับนายนี่ไปแล้วจริงๆน่ะหรอ T^T ตลกเถอะ! ลูกอมโยนทิ้งก็ได้แล้ว ฉันไม่เชื่อหรอกว่าฉันจูบกับหมอนี่ไปแล้วจริงๆน่ะ ลูกไม้ตื้นๆ ว่าแต่ป้านะป้ากะแล้วว่าจะต้องเป็นของไม่ดีมาแถมแน่ๆ -.,-  ไอ้หน้าปลาดุกชนเขื่อนใส่เหล็กดัดนายนี่มัน!! แกล้งกันชัดๆ หึ่ยยย ฉันเกลียดนาย ฉันเกลียดนาย! >0< อ๊ากกก!! เห็นหน้านายแล้วฉันอยากจะเอามีดมาสับๆ ให้เละกันไปข้างนึงเลย T^T ฮืออ ชื่อเสียงของฉันเสื่อมเสียหมด

    คุยกันเบาๆหน่อยเธอ คนไข้คนอื่นๆเขาต้องการพักผ่อนเหมือนกันนะ เสียงอาจารย์ดังมาจากห้องพักครูพยาบาล

    งั้นฉันขอตัวก่อนนะ ต้องไปเข้าแถวแล้ว ไฟท์แกก็อยู่กับแม่นี่แหละ จัสขอตัวออกไปก่อนเหลือแค่ฉันกับไฟท์ เราจึงต้องเผชิญหน้ากันสองคน

    อยู่คนเดียวได้ใช่ไหม เขาพูดขึ้น ก่อนจะหันไปประตูทางออก

    นี่นายไม่คิดจะรับผิดชอบในสิ่งที่นายทำลงไปเลยใช่ไหม!” ฉันเอ่ยก่อนจะลุกขึ้นนั่ง ในใจฉันตอนนี้มีแต่ความแค้นเต็มไปหมด (- - *) ไม่ฉันก็นายต้องตายกันไปข้างนึง!!

    ก็ปากเธอมันน่าจูบเองนี่ ^^” เขายิ้มกวนประสาทใส่ฉัน อ๊ากกก!!! >0<

    ไม่ใช่เรื่องนั้น แต่เป็นเรื่องที่นายทำให้ฉันเสียชื่อเสียงต่างหาก และฉันไม่เชื่อในสิ่งที่นายพูดหรอก! ก็แค่ลูกอมเม็ดนึงใครๆก็พูดได้ อย่างน้อย...ฉันก็ต้องรู้สึกอะไรบ้างสิ -///-ประโยคหลังฉันพูดเบาลง เขินเป็นนะคะคุณ~

    งั้นจะลองอีกครั้งไหมล่ะ เตือนความจำกันหน่อย ถึงรสจูบฉันมันจะไม่ใช่รสองุ่นที่เธอชอบก็ตาม แต่ฉันมีรสส้มนะ เอาไหม เขายิ้มอีกรอบก่อนจะเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ กรี๊สสส ><” จมูกนายจะมาชนกับจมูกฉันอยู่แล้วน้าา~

     อย่ามาทะลึ่งกับฉันนะ! รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร จะไปไหนก็ไปเลย!” ฉันดันแผงอกหนาๆของเขาออกให้ไกล คนอย่างหมอนี่ไว้ใจไม่ได้จริงๆ

    โอเคๆ ฉันไปก็ได้ แต่ก่อนไป...

    จุ๊บ! ไฟท์ก้มลงหอมแก้มฉันอย่างไม่ทันตั้งตัว <3(O_O)!!...สติที่มีอยู่ทั้งหมดของฉันตอนนี้หลุดลอยไปสู่นอกโลกเรียบร้อยแล้ว =0=! ค้างเลยค่ะท่านผู้โช้มมมมม ก่อนที่ฉันจะตั้งสติได้ก็ไร้วี่แววของเขาซะแล้ว...นายไฟท์!! T^T

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×