คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : chapter 3 หนีอีกครั้ง
3
หนีอีกครั้ง
ฮยอกแจจับมือตงไห่ไว้แน่นก่อนจะวิ่งกลับมาที่บ้านอันซอมซ่อของตัวเอง เขาเดินเข้าไปด้านในด้วยความรู้สึกที่ตื่นกลัว ตงไห่ก็รู้สึกแปลกๆ ไปไม่น้อยกว่ากันเลย
“...ฮึก...”
เสียงสะอื้นเบาๆ ทำให้หัวใจของฮยอกแจกระตุกวาบ เขาเดินเข้าไปจนถึงฟูกเล็กๆ ก่อนจะเห็นเงาดำที่กำลังสั่นเทาเหมือนลูกนก ฮยอกแจแตะมือหนาที่แผ่นหลังนั้น ก่อนจะเอ่ยเรียกขึ้น
“อึนฮยอก”
“พี่...พี่ครับ...พี่หายไปไหนมา”
อึนฮยอกโผเข้ากอดพี่ชายด้วยความดีใจ ฮยอกแจไม่รู้หรอกว่าอึนฮยอกพบเจอกับอะไรก่อนหน้านี้ เขาไม่รู้เลยว่าในขณะที่ตัวเองออกไปทำงานนั้น ผู้หมวดทงเฮได้กลับเข้ามาในบ้านและข่มขืนอึนฮยอกน้องชายของเขา
จะว่าข่มขืนก็ไม่ถูกเท่าใดนัก เพราะว่าอึนฮยอกยินยอมที่จะถูกนายตำรวจคนนั้นทำร้ายเสียเอง
“คิดให้ดีนะอึนฮยอก ถ้าคุณยอมมีอะไรกับผม ผมก็จะไม่จับพี่ชายของคุณ”
ข้อต่อรองนั้นทำให้อึนฮยอกยอมเป็นของผู้หมวดอย่างง่ายดาย ความเจ็บปวดทางร่างกายที่เขาไม่เคยชินชากับมันเลยสักครั้ง แต่มันก็ยังดีกว่าการที่อึนฮยอกจะอยู่โดยปราศจากคนเป็นพี่ แม้ว่าคนตัวเล็กจะเป็นน้องที่ไม่ดีนัก แต่ถ้าหากมีสิ่งใดที่พอจะช่วยพี่ชายได้แล้ว เขาก็จะทำ
“ไอ้ชั่วนั่นมันเข้ามาอีกหรือเปล่า”
“ไม่ครับ เขาไม่ได้มาแล้ว”
“ไม่เป็นไรแล้วนะ ไม่ต้องร้องไห้แล้วอึนฮยอกของพี่ พี่จะไม่ยอมให้ใครมาจับตัวพี่ไปไหนทั้งนั้น”
ฮยอกแจรวบน้องชายเข้ามากอดไว้แน่น ทงเฮจ้องมองคนที่เป็นน้องชายของฮยอกแจ หน้าตาคล้ายกันมากเหลือเกิน แต่ฮยอกแจกลับดูตัวใหญ่และหล่อเหลาคมคายมากกว่า ส่วนอึนฮยอกก็หน้าตาดีไม่แพ้คนเป็นพี่ เพียงแต่ใบหน้ากลับสวยหวานเหมือนผู้หญิง
“อึนฮยอกนี่คือตงไห่นะ ส่วนนี่อึนฮยอกน้องชายของฉันเอง”
ฮยอกแจแนะนำให้ทั้งสองคนรู้จักกัน ตงไห่ผงกศีรษะเล็กน้อย ในขณะที่อึนฮยอกมองคนแปลกหน้าด้วยท่าทางหวาดๆ เพราะคนๆ นี้หน้าตาคล้ายกับผู้หมวดทงเฮ อึนฮยอกจึงไม่กล้าไว้ใจเขา
“นอนเถอะ วันนี้น้องเหนื่อยมามากแล้ว”
ฮยอกแจจับตัวน้องให้เอนลงนอน ก่อนจะจุมพิตที่หน้าผากมนอย่างแผ่วเบา เขาไม่อยากให้อึนฮยอกหวาดกลัวต่อสิ่งใดๆ อีกแล้ว มือหนากุมมือที่สั่นเทาเอาไว้เพื่อเป็นสัญญาณว่าเขาจะไม่หนีไปไหน
หลังจากที่อึนฮยอกหลับสนิท ฮยอกแจก็ค่อยๆ ดึงมือของตัวเองออกมา ตงไห่ยังยืนรอร่างสูงอยู่ที่มุมห้องอย่างเงียบๆ แสงจันทร์ที่สาดส่องเข้ามาเพียงน้อยนิดแต่ก็ทำให้ฮยอกแจมองเห็นไปทั่วบริเวณ
เขาเคยชินกับความมืดของโลกนี้อยู่แล้ว
ฮยอกแจกำลังจะจับผ้าห่มคลุมตัวของน้องชาย ทว่าตาคมกลับมองเห็นคราบเลือดที่เกรอะกรังเป็นวงกว้าง
“ไอ้ชั่วนั่นมันเข้ามาอีกหรือเปล่า”
“ไม่ครับ เขาไม่ได้มาแล้ว”
ฮยอกแจจ้องมองหน้าของคนที่กำลังหลับใหลนิ่ง เขากำหมัดแน่นอย่างโกรธแค้น อี ทงเฮ...อย่าหวังว่าจะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้อีกเลย
ฉันนี่แหละจะฆ่านายด้วยมือของฉันเอง...
“ออกไปนั่งคุยข้างนอกกันเถอะ”
ฮยอกแจหันไปบอกตงไห่ก่อนจะจูงมือเรียวออกไปนั่งข้างนอก ตงไห่ช้อนตาขึ้นมองอย่างรู้ทันกับสายตาคมของฮยอกแจ เขาจึงรีบหันหน้าหนี แต่ฮยอกแจก็กระตุกมือเรียวให้พูดขึ้น
“ผมไม่รู้จักเขา” ตงไห่ตอบอย่างหนักแน่น
“ไม่รู้จักแล้วทำไมเขาถึงเรียกว่าว่าทงฮวา นายชื่ออะไรกันแน่”
“ผมชื่อตงไห่...หลี ตงไห่”
ร่างบางพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำจนฮยอกแจไม่อยากจะซักไซ้ต่ออีกแล้ว เอาเถอะตงไห่ ถ้าอยากเป็นคนๆ นี้ เขาก็จะเชื่อ แต่อย่าให้รู้ทีหลังแล้วกันว่าเป็นน้องชายของใคร ไม่อย่างนั้นเขาจะทำให้ผู้หมวดทงเฮมันคลั่งแน่
ก็ฮยอกแจมีตัวประกันอยู่ในมือแล้วนี่
วันต่อมา ฮยอกแจพาอึนฮยอกออกไปทานอาหารอร่อยๆ อย่างที่น้องชายอยากกิน เขาไม่รู้ว่าโอกาสแบบนี้จะมีอีกเมื่อไร จึงต้องรีบไขว่คว้ามาก่อนที่ชีวิตจะดับสูญ หากแต่อึนฮยอกก็เอาแต่ถามไม่ยอมหยุด
“แต่เราไม่มีเงินนะครับพี่ฮยอกแจ เราไม่ต้องกินอาหารแพงๆ ขนาดนั้นก็ได้”
อึนฮยอกรู้ดีว่าฐานะทางการเงินของฮยอกแจเป็นเช่นไร มือบางจึงขืนตัวเอาไว้
“ไปเถอะน่า นายต้องเชื่อใจพี่ชายสิ”
อึนฮยอกย่นคิ้วด้วยความแปลกใจ แต่แล้วก็ถูกคนเป็นพี่ดึงแขนให้เดินตามไปทันที ตงไห่ได้แต่เดินตามหลังคู่พี่น้อง ฮยอกแจไม่เคยโกรธเขาที่เขาปล่อยเชื้อร้ายให้ และฮยอกแจก็ไม่เคยปริปากเอ่ยถึงเรื่องนี้เลยแม้แต่นิดเดียว
ร่างสูงหันมาขยับตาให้ตงไห่โดยที่อึนฮยอกไม่ทันสังเกตเห็น ก่อนจะหันมามองหน้าคนเป็นน้อง แล้วค่อยๆ เอ่ยขึ้น
“ยืนรอพี่อยู่ตรงนี้ก่อนนะ”
“แล้วพี่ฮยอกแจจะไปไหนครับ”
“พี่จะเข้าไปทำธุระข้างในนั้นก่อน แล้วพี่จะรีบออกมา เราค่อยไปกินอาหารอร่อยๆ กันไง”
อึนฮยอกทำท่าจะเอ่ยถามพี่ชาย ทว่าร่างสูงก็รีบวิ่งหายเข้าไปในร้านนั้นเสียแล้ว ดวงตาคู่สวยมองป้ายหน้าร้านที่เขียนว่าเป็นร้านขายอะไหล่ธรรมดา แต่คนตัวเล็กไม่รู้หรอกว่าที่นี่ค้าปืนเถื่อนมากมายหลายชนิด และฮยอกแจกำลังเข้าไปซื้อปืนในนั้นตามคำแนะนำจากตงไห่
หลังจากนั้นเกือบครึ่งชั่วโมง ฮยอกแจก็เดินออกมาข้างนอก อึนฮยอกจ้องพี่ชายอย่างจับผิด แต่ฮยอกแจกลับโอบไหล่น้องให้เดินออกไปข้างหน้า เขาซ่อนปืนไว้ข้างหลังเรียบร้อยแล้ว
ฮยอกแจพาตงไห่และอึนฮยอกมาทานอาหารที่ร้านแห่งหนึ่ง ร้านอาหารทะเลที่มีราคาแพงจนมีแต่ชาวต่างชาติเท่านั้นที่เข้ามา พวกเขาทั้งสามคนจึงถูกพนักงานในร้านมองแปลกๆ เพราะแต่ละคนแต่งตัวได้ซอมซ่อและไม่น่าจะมีเงินจ่ายได้เลย
“พี่ฮยอกแจ เรากินร้านนี้ได้จริงๆ เหรอครับ”
อึนฮยอกกระซิบถาม ทำเอาฮยอกแจกับตงไห่หันมาลอบยิ้มให้กัน มือหนาผายออกไปทางเมนูแล้วพูดขึ้น
“สั่งไปเถอะน่า บอกแล้วไงให้เชื่อใจพี่ชายคนนี้”
“แต่ว่า...”
“อึนฮยอก อย่าดื้อกับพี่สิ”
ฮยอกแจบอกเสียงเข้ม อึนฮยอกจึงสั่งอาหารไปมากมาย ตงไห่ก็สั่งปลาที่เขาชอบมาหลายชนิด พนักงานหลายคนไม่กล้าเดินมาเสิร์ฟอาหารที่โต๊ะเลย แต่พวกเขาก็ต้องบริการลูกค้าเพราะไม่อยากให้ลูกค้าคนอื่นรู้สึกไม่ดีกับร้าน
จนกระทั่ง...
“อ่า...ผมอิ่มแล้ว~” อึนฮยอกเอ่ยบอกแล้วลูบหน้าท้องตัวเองป้อยๆ
“กินอีกนิดสิ”
ฮยอกแจบอกยิ้มๆ ก่อนจะหยิบปูส่งไปให้น้องชาย อึนฮยอกได้แต่ส่ายหน้า เขาจัดการอาหารมาเกือบทั้งโต๊ะแล้ว แต่พี่ชายก็ยังบังคับให้ทานต่ออีก วันนี้พี่ชายของเขาเป็นอะไรไปนะ
“แน่ใจนะว่าอิ่มแล้ว”
“ครับ” ร่างบางบอกพลางพยักหน้ายืนยันด้วย ฮยอกแจจึงหันหน้าไปถามอีกคน
“ตงไห่ล่ะ อิ่มหรือยัง?”
“ครับ ผมก็อิ่มแล้ว”
ฮยอกแจพยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะรินเบียร์สดใส่แก้วแล้วดิ่มรวดเดียวจนหมด เขายกมือเรียกพนักงานในร้านพลางตะโกนขึ้นเสียงดังด้วย
“เก็บเงินด้วยครับ”
พนักงานที่กำลังจะหยิบบิลล์ออกมาจากเคาน์เตอร์ถึงกับย่นคิ้วเมื่อเห็นฮยอกแจยิ้มอย่างอารมณ์ดี เขาเดินเข้ามาใกล้ๆ ในขณะที่ฮยอกแจทำท่าเหมือนจะควักกระเป๋าสตางค์ออกมาจากด้านหลัง แต่ทว่า...
ปัง!
ฮยอกแจชักปืนขึ้นมายิงขึ้นไปบนฟ้าจนเสียงดังลั่นไปทั่วบริเวณ ทั้งเด็กเสิร์ฟ เจ้าของร้าน หรือแม้แต่ลูกค้าคนอื่นๆ ต่างก็วิ่งหนีกระจัดกระจายอย่างกลัวตาย เหลือเพียงคนสามคนเท่านั้นที่ยืนหัวเราะร่าอยู่กลางร้าน
“พี่ฮยอกแจ...เอาแบบนี้เลยเหรอครับ”
อึนฮยอกถามคนเป็นพี่ ใบหน้าคมจึงหันมาทางน้องก่อนจะยักคิ้วส่งให้ อึนฮยอกรู้ว่าสิ่งที่พี่ชายของเขาทำมันเป็นสิ่งที่ผิด ทว่าในใจของร่างบางก็รู้ดีว่าฮยอกแจทำแบบนั้นเพื่อใคร
“รีบไปกันเถอะก่อนที่พวกตำรวจจะแห่กันมา”
ฮยอกแจคว้ามือของตงไห่เอาไว้ ก่อนจะหันไปจับมือของอึนฮยอกเอาไว้แน่น พวกเขาทั้งสามคนวิ่งออกไปสถานีรถไฟด้วยกัน อยู่ที่เมืองนี้ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว
ในขณะที่ชายสามคนหนีขึ้นรถไฟเพื่อไปอีกเมืองได้อย่างสบายใจ ผู้หมวดคนหนึ่งกลับเดินขึ้นรถไฟไปอย่างเงียบๆ เขาตามดูฮยอกแจ อึนฮยอกและตงไห่มาตั้งแต่อยู่ที่หน้าร้านปืน
ไม่เกินคืนวันพรุ่งนี้...
อี ทงเฮจะต้องปิดคดีนี้ให้ได้!
Talk with Lee Seen
กลับมาแล้วค่ะ หลังจากที่ห่างหายไปนาน
เรื่องนี้ อีกแค่ 4 ตอนก็จะจบแล้วนะคะ มีใครอยากได้ฟิกรวมเล่มหรือเปล่าเอ่ย
ราคาคงไม่เกิน 100 บาทอ่ะค่ะ
ยังไงถามได้นะคะ เพราะฟิกเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่ดีมาก โดนแบนมาสองรอบแล้วจนคิดว่าจะลบออก
แต่เห็นว่ามีคนมาทวงถามอยู่ เลยใจอ่อนยอมต่อให้
อีกแค่สี่ตอนก็จะจบ
เป็นกำลังให้ซีนด้วยนะค้า...
ความคิดเห็น