รักต้องห้าม กับการหนีตาม...

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4: คุณไม่ชอบผมหรอ?

 Chapter 4: คุณไม่ชอบผมหรอ?


ท่ามกลางบรรยากาศสบายๆยามสายของวัน ภายในสวนกว้างของโรงเรียนเอกชนชื่อดัง ร่างสูงของชางมินเดินนำหน้าร่างเล็กทั้งสองพาชมไปรอบๆ ช่วงนี้เป็นชั่วโมงเรียนบริเวณรอบๆจึงเงียบสงบ นานๆทีจะมีอาจารย์เดินผ่านมาบ้าง


“ชอบมั้ยครับ มินโฮ ริคกี้”ร่างสูงหันหน้ามาถาม



“ ชอบครับ ร่มรื่นแล้วก็สวย น่าเรียนมากเลย” ริคกี้พูดตอบอย่างตื่นเต้น เขาไม่เคยเห็นโรงเรียนที่ใหญ่โตอย่างนี้มาก่อนเลย ที่ที่เขาเคยเรียนตอนเล็กๆนั้นเป็นเพียงโรงเรียนประจำอำเภอธรรมดาแถมพอมาอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเขาก็ไม่ได้ไปโรงเรียนอีก มีเพียงพี่เลี้ยงภายในนั้นที่พอมีความรู้ช่วยสอนให้บ้าง

“แล้วมินโฮหล่ะครับ” ชางมินหันหน้ามาถามร่างเล็กอีกคนที่ยืนนิ่งเงียบ


“ผมยังไงก็ได้”


“ถ้างั้นเราไม่ทำข้อสอบวัดระดับก่อนละกันนะครับ”


“เอ่อ ข้อสอบอะไรหรอครับ ไม่ทำไม่ได้หรอ” ริคกี้ถามอย่างกังวล


“แค่วัดความรู้พื้นฐานหน่ะครับจะได้จัดห้องกันได้ถูก” ชางมินพูดแล้วยิ้มให้อย่างใจดี ก่อนจะเดินนำร่างเล็กทั้งสองไป

มินโฮนั้นเดินไปด้วยสีหน้าเฉยๆส่วนริคกี้นั้นเป็นกังวลอย่างมาก เขาแทบจะไม่มีความรู้อะไรเลยหน่ะ ทั้งๆที่อายุสิบแปดเปือบจะสิบเก้าอยู่แล้ว ปกติก็เป็นคนไม่คอยชอบอ่านหนังสือ พี่เลี้ยงที่บ้านเด็กกำพร้าสอนอะไรก็ไม่ค่อนสนใจ ต่างกับมินโฮที่เป็นคนชอบอ่านหนังสือแล้วก็หัวไวอยู่แล้ว 


ทั้งสามคนเดินมาถึงที่ตึกอำนวยการ คุณครูที่นั่นให้การต้อนรับเป็นอย่างดีเพราะได้ทราบจากชางมินก่อนหน้านี้แล้วว่าทั้งสองเป็นคนจากบ้านเจ้าพ่อปาร์ค 


“เดี๋ยวเชิญด้านนี้เลยนะจ๊ะ” คุณครูสาวผายมือเชิญร่างบางทั้งสองไปที่ห้องทดสอบ ซึ่งมีโต๊ะกับเก้าอี้และก็กระดาษข้อสอบวางอยู่แล้ว มินโฮก้มหัวให้อย่างนอบน้อมแล้วก็เดินเข้าไปทันที ส่วนริคกี้นั้นยืนหน้าเบ้ไม่ยอมเดินเข้าไปในห้อง


“ริคกี้เข้าไปสิครับ” ชางมินหันมาหาร่างเล็กพร้อมกับดันหลัง


“คะคือ คุณชางมิน ผมกลัวอ่ะ...” ร่างเล็กตอบขืนตัวไปยอมเข้าไปในห้องจนคุณครูสาวเดินมาตาม


“เข้ามาสิค่ะ จะเริ่มทำข้อสอบกันแล้วนะ” 


ริคกี้ส่ายหน้าแล้วหันมาส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากชางมิน มือเล็กคล้องแขนชางมินเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย


“เอ่อ ผมขอตัวแปบนึงละกันนะครับ อาจารย์ ยังไงให้มินโฮเริ่มไปก่อนเลยแล้วกัน” ชางมินพูดกับอาจารย์ หันมามองมือบางที่เกาะแขนตัวเองเอาไว้ก่อนจะพาริคกี้เดินออกมาภายนอก


“ผมขอโทษครับ คือ ผมไม่มั่นใจอ่ะ”ร่างเล็กล่าวด้วยสีหน้ารู้สึกผิดปนกังวล เข้ากลัวว่าจะทำคะแนนออกมาได้ไม่ดีแล้วอาจจะทำให้ชางมินกับพ่อต้องขายหน้า 


“ไม่ต้องคิดอะไรมากหรอกครับ ทำได้แค่ไหนก็แค่นั้น อาจารย์เค้าแค่อยากรู้เฉยๆว่าพื้นฐานริคกี้เป็นยังไง”


“แต่พื้นฐานผมมันแย่มากเลยหน่ะสิครับ”ร่างเล็กหน้างอ


“ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมจะช่วยพูดให้เองนะ ไม่ต้องกลัว”ร่างสูงพูดปลอบทำให้ริคกี้ยอมเดินเข้าไปทำข้อสอบในที่สุด 


-----------------------------------


ช่วงเวลายามเย็นในตอนที่พระอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำ รถเบนซ์สีเทาบลอนซ์เคลื่อนตัวเข้ามาจอดหน้าโรงแรมหรูระดับห้าดาวอย่างเช่นทุกวัน ต่างก็ที่ในวันนี้ภายในรถไม่ได้มีเพียงแค่คนขับแต่มีร่างเล็กหน้าตาน่ารักนั่งมาด้านหน้าด้วยอีกคน


เข็มยาวของนาฬิกาชี้ที่เลขหกตรงเผ็ง ประตูกระจกกรอบทองก็ถูกเปิดออก เผยให้เห็นร่างสูงของยูชอนที่กำลังเดินก้าวออกมาพร้อมกับเลาขาสาวที่เดินถือกระเป๋าเอกสารตามมา 
คนจับรถเดินลงมาเปิดประตูรถให้ยูชอน ส่วนจุนซูที่นั้นกลืนน้ำลายเอือกอย่างหวั่นใจก่อนจะลงมาต้อนรับคุณชายจอมโหดด้วย เลขาสาวยื่นกระเป๋าเอกสารให้จุนซู ร่างเล็กจึงรับไว้อย่างเก้ๆกังๆ 


“ขึ้นรถมาเร็วๆสิ” ยูชอนตะโกนออกมาจากข้างในรถ ทำให้จุนซูสะดุ้งรีบกระโดดขึ้นรถทันที


ในที่สุดก็ได้เวลาเคลื่อนรถเสียที ยูชอนส่ายหน้ามองร่างเล็กที่นั่งอยู่ตรงเบาะหน้าข้างคนขับอย่างระอา เด๋อๆ ด๋าๆ แบบนี้แม่ส่งให้มาดูแลเขาได้ยังเนี่ย ท่าทางจะมาเป็นภาระให้เขาซะมากกว่าละมั้ง 


ร่างสูงคิดเงยหน้าขึ้นมองที่กระจกส่องหลังก็เห็นว่าดวงตากลมใสของจุนซูกำลังมองเขาอยู่ แถมพอรู้ตัวว่าเขามองก็ไม่ยอมหลบตาอีกด้วยนะ เห็นแบบนั้นยูชอนเลยเซ็งหันออกไปมองด้านนอกแทน 


ทำไมวันนี้มันถึงได้ร้อนแบบนี้นะ มือหนาปลดเน็กไทน์แล้วถอดเสื้อสูทออก เขากำลังจะอ้าปากบอกให้คนขับแร่งแอร์ให้แต่มือบางก็เอื้อมไปปรับให้ซะก่อนแล้ว
ยูชอนเห็นแบบนั้นก็นั่งเอนหลังผิงกับเบาะอย่างอ่อนเพลีย วันนี้เขาเหนื่อยจริงๆ มีเรื่องปวดหัวมาให้ไม่หยุด ไหนจะเรื่องสร้างรีสอร์ทใหม่แล้วก็ปัญหาเรื่องผู้จัดการโรงแรมที่สาขาในโซลด้วย 


ถ้าได้หลับสักพักก็คงจะดีแหะ แต่ว่า ไอ้แดดนี่มันร้อนแทงตาจริงๆ ร่างเล็กสูงคิดเอามือยกขึ้นปิดตาได้สักพัก เสียงเล็กจากคนด้านหน้าก็หันไปถามคนข้างๆ


“ไม่ทราบว่าเอาที่กันแดดข้างหลังลงได้มั้ยครับ” 



คนขับพยักหน้าแล้วจึงกดปุ่มเลื่อนแผ่นบังแดดลงมาปิดที่ประจกด้านหลัง สถานะการณ์ทำให้ยูชอนแปลกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ด้วยความอ่อนเพลียจึงหลับไปก่อน


---------------------------


รถเบนซ์สีเทาคันเดิมจอดลงที่ลงที่หน้าบ้านทางซ้ายมือถัดจากคฤหาสหลังโต คนขับรถเดินมาเปิดประตูหลังให้คุณชายที่พึ่งจะตื่นจากการพักสายตาหมาดๆ ร่างสูงเดินลิ่วๆเข้าไปในบ้าน ตามหลังมาด้วยร่างเล็กผู้ดูแลคนใหม่ ที่วิ่งตามขึ้นไปบนบ้านพร้อมกับกระเป๋าเอกสารแทบไม่ทัน คนอะไรขายาวจริงๆทั้งๆที่ตัวก็ไม่น่าจะสูงกว่าเขาสักเท่าไหร่


“โอ๊ย” ร่างเล็กร้องหลังจากวิ่งมาชนแผ่นหลังกว้างของเจ้านายจอมโหด


“เดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลยนะ” ยูชอนพูดพร้อมกับเหล่ตาไปทางร่างเล็ก


“ผมวิ่งมาต่างหากครับ” จุนซูก้มหน้าตอบ กลัวเค้าแล้วก็ยังจะเถียงอีกแหนะ ก็ใครให้มาหยุดยืนอยู่หน้าห้องกันเล่า


“จิ๊ ยังจะมาเถียงอีก” 


ร่างเล็กเห็นท่าทางว่าเจ้านายจอมโหดจะเริ่มโมโหจริงๆเลยเดินเอากระเป๋าเอกสารเข้าไปในห้องก่อน


ยูชอนหงุดหงิดเพราะว่าพึ่งจะตื่นก็ดันมาเจอคนกวนเข้าให้ แถมตอนนี้เขายังรู้สึกร้อนสุดๆอีก เหนียวตัวจนอยากจะแช่น้ำในอ่างกลิ่นหอมๆเหลือเกิน


ขณะนั้นเองคนตัวเล็กคนดูใหม่ของยูชอนก็ทำท่าว่าจะเดินไปอีกทางนึง


“จะไปไหน”ยูชอนถามเสียงดุ


“ก็คุณยูชอนอยากจะอาบน้ำไม่ใช่หรอครับ”ร่างเล็กตอบหน้าซื่อ

“นายรู้ได้ไง” ร่างสูงถามทำหน้าหาเรื่อง


“ก็เห็นคุณทำงานมาเหนื่อยๆ วันนี้ก็อากาศร้อน เลยคิดว่าคุณคงจะเหนียวตัวอยากแช่น้ำ”จุนซูพูดอธิบายยาวเหยียด เมื่อเห็นว่าร่างสูงเจ้านายจอมโหดไม่ได้ว่าอะไรต่อร่างเล็กก็เดินเข้าไปในห้องน้ำทันที


วันนี้เขาได้เข้ามาสำรวจในห้องสุดแสนอลังการนี้แล้วจึงพอจะรู้บ้างแล้วว่าอะไรอยู่ที่ตรงไหน ร่างเล็กเดินไปเปิดน้ำที่อ่างจากุซซี่โดยปรับอุณหภูมิให้พอดี เอามือแกว่งในน้ำว่าอุ่นใช้ได้ก็เดินยิ้มหน้าบานไปหาน้ำมันหอมสำหรับสปาที่สร้างฟองและความหอมในเวลาเดียวกัน 


จุนซูอ่านฉลากที่ข้างขวด เทน้ำมันหมลงไปหนึ่งฝาแล้วก็เอามือไปแกว่งให้ฟองมันฟูฟ่องขึ้นมา  กำลังคิดว่ามันขาดอะไรไปนะ อ๋อ เทียนหอมนั่นเอง


ในขณะที่ร่างเล็กกำลังก้มๆเงยๆหาของอยู่ในตู้ ยูชอนก็เดินเข้ามาในชุดคลุมสีขาว ร่างสูงถอดมันออกอย่างมั่นใจ คิดว่าจะแกล้งเจ้าคนตัวเล็กให้อายมุดดินกันข้างนึงแต่ที่ไหนได้ จุนซูกลับหันมาจ้องเขาตาแป๋ว


“มองอะไร” ยูชอนทำเป็นถามเสียงดุ เริ่มจะอายซะเองที่ร่างบางจ้องเอาจ้องเอา


“เปล่าครับ” จุนซูหันกลับไปหาเทียหอมต่อพร้อมกับใบหน้าที่แดงก่ำ คุณยูชอนนี่ ขาวชะมัด


ในที่สุดร่างเล็กก็จุดเทียนหอมได้สำเร็จ มือบางพยุงมันเอาไปไว้ที่ข้างอ่าง ก่อนจะยิ้มอยู่ข้างๆอย่างภาคภูมิใจในผลงาน


“ดับมันซะ แล้วก็ออกไปได้แล้ว” ร่างสูงทำเสียงโหดอย่างไม่พอใจ ปกติเขาก็ชอบเทียนหอมอะนะ แต่วันนี้ไม่อยากได้กลิ่น รู้สึกแม่งๆยังไงๆไม่รู้เห็นจุนซูยิ้มแล้วเขานึกถึงคู่หมั้นของตัวเองจริงๆ ทำตัวอย่างกับผู้หญิง มายืนยิ้มมองเทียนอยู่ได้


“คุณยูชอน ไม่ชอบผมหรอครับ” ร่างเล็กถามออกมาตรงๆทำให้ยูชอนลืมตาขึ้นมามองอย่างแปลกใจเล็กน้อย


“ถ้าชั้นบอกว่าใช่ แล้วนายจะออกไปจากบ้านหลังนี้รึไง”


“คุณก็รู้ว่าผมไม่มีสิทธิเลือก”จุนซูตอบเสียงอ่อยไป


“งั้นจะถามชั้นทำไม ออกไปได้แล้ว” ยูชอนตอบอย่างไม่ใส่ใจมากนัก แต่พอหันหน้าไปเห็นร่างเล็กทำท่าเหมือนจะร้องไห้ก็รู้สึกผิดไปนิดหน่อย


จุนซูสุดลมหายใจเข้ากำลังจะเดินออกไปแต่แล้วก็ตัดสินใจหันมาพูดกับยูชอน


“คุณยูชอนครับ ผู้หญิงคนนั้นหน่ะ อย่าเกลียดเค้าเลยนะ” จบคำพูดร่างเล็กก็เดินออกไป ส่วนยูชอนนั้นได้แต่ทำหน้างง พูดอะไรไม่เห็นรู้เรื่อง ท่าทางว่าจะบ้าไปแล้ว


---------------------------------


   ไฟสีต่างๆจากห้างสรรพสินค้าส่องระยิบระยับไปทั่วบริเวณลานกว้าง อากาศในตอนหัวค่ำนั้นกำลังเย็นสบาย มีลมพัดเอื่อยๆ ช่างเป็นวันเกิดที่ดีสำหรับแจจุงเหลือเกิน วันนี้ร่างเล็กมีความสุขกับคู่หมั้นสุดหล่อทั้งวัน ทุกๆอย่างเป็นไปตามแพลนสุดเริ่ดหรูของแจจุง 


ตอนนี้ทั้งคู่กำลังเดินกุมมือกันเดินไปที่ลานจอดรถพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า


“แจ มานี่ก่อน” ชีวอนกวักมือเรียกร่างบางที่ทำท่าว่าจะเดินไปขึ้นรถสปอร์ตของเขา


“ทำไมหรอฮะ” 


“เดี๋ยวแจจะต้องไปขึ้นรถคนนี้ไปนะ” ร่างสูงพูดเดินลากคนตัวเล็กให้ไปยืนหน้ารถตู้คันหนึ่ง


“ทำไมหล่ะฮะ พี่ชีวอนจะไม่ไปส่งแจที่บ้านหรอ” ร่างเล็กถามทำหน้าหงอย


“พี่มีของขวัญจะให้ต่างหากเล่า” ชีวอนพูดยิ้มๆเดินไปเปิดประตูรถให้


“แล้วทำไมเราไม่ไปด้วยกันหล่ะฮะ”

“แจ ไปเถอะน่า งานนี้ถ้าพี่ไปด้วยคงไม่สนุกแน่ๆ”ร่างสูงพูดยิ้มๆก่อนจะปิดประตูรถทันทีเพื่อไม่ให้ร่างเล็กงอแงอะไรอีก แจจุงเอาหน้ามาแนบกระจกแล้วทำหน้าจ๋อยๆ 
ชีวอนเห็นแบบนั้นก็โบกมือบายๆให้พร้อมรอยยิ้ม 


ถึงจะของขวัญที่เขาไม่ค่อยจะเต็มใจให้เท่าไหร่แต่เพราะรู้ดีว่าแจจุงต้องชอบมันมากแน่ๆก็เลยจัดเตรียมงานนี้ขึ้นมา ตลอดเวลาที่ผ่านมาแจจุงคงอยากจะเจอกับคนๆนี้ อยากจะไปดูการแสดงของเขาแต่ก็ทำไม่ได้ ร่างเล็กเปิดเผยไมได้ด้วยซ้ำว่าชอบคนๆนี้ ก็ด้วยฐานะที่เป็นลูกคนกลางของเจ้าพ่อปาร์ค แล้วจะให้ไปทำตัวชอบนักร้องต่างค่ายแบบออกนอกหน้าได้ยังไง  
แจจุงของพี่ ขอให้มีความสุขกับนักร้องคนโปรดนะ


-------------------------------------------------------