คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ทำไมเป็นยังงี้ -_- ++
บทที่ 4
ทำไมเป็นยังงี้ -_- ++
หลังจากที่ฉันหลงทางอยู่นานก็มาเหยียบที่ห้อง “สำหรับพนักงานใหม่” โดยได้รับความช่วยเหลือจากหนุ่มหน้าคมคนหนึ่ง รู้สึกจะมีนามว่า “โปรเจคต์” ที่อยู่ในห้องประชุมนั้นด้วยล่ะมั้ง??
“ขอบคุณนะค้า”
“ไม่เป็นไรครับ”
ทำไมมีมารยาทไม่เห็นเหมือนนายบีสท์เลยล่ะเนี่ย??
แล้วฉันก็เดินเข้าห้องไป พบกับผู้ชายคนหนึ่ง ดูท่าทางแล้วน่าจะเส้นใหญ่เหมือนกัน มองมาทางฉันแล้วถามว่า
“มาสมัครงานใช่ไหม”
“ค่ะ” ฉันตอบ
“อืม ..” เสียงครางจากผู้ชายคนนั้น พร้อมกับมองไล่สายตาที่ตัวฉันตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า
“มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“จากการแต่งตัวของคุณ ผมว่าทางนี้คงให้ผ่านไม่ได้ คุณลองไปพิจารณาตัวเองแล้ว อีก 2-3 วันค่อยกลับมาใหม่นะครับ แล้วนี่นามบัตรของผมนะครับ” พูดจบชายคนนั้นก็ยื่นนามบัตรให้แล้วเดินออกจากห้องไป
“เฮ้ย นี่มันอะไรกัน ฉันยังไม่ได้พูดอะไรซักคำ แล้วฉันแต่งตัวไม่ดีตรงไหนก็ใส่เสื้อสีขาวแขนยาว กระโปรงยาวเลยเข่าประมาณ
“โอ๊ย! ใครอ่ะ เดินไม่ดูเลย”
“ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” พอเงยหน้าขึ้นมาก็พบ นายบีสท์ ฉันเลยเริ่มจะหงุดหงิดมากขึ้นจากเหตุการณ์ที่ผ่านมา
“อ้าว เธอที่เข้าห้องประชุมผิดนี่ 555 เห็นหน้าเธอแล้ว ขำชะมัด”
“หน้าฉันมันมีอะไรติดหรือไง ฮะ”
“ก็มีผู้หญิงที่ไหน แต่งตัวอย่างนี้มาสมัครงาน แถมยังเดินไม่ดูตาม้าตาเรือ เข้าห้องผิดอีก
“แล้วฉันแต่งตัวไม่ดียังไง ก็มาสมัครงานก็ต้องแต่งตัวให้เรียบร้อยสิ เสื้อสีขาวแขนยาว กระโปรงยาวเลยเข่าประมาณ
“ถ้าจะมาสมัครงานนะ เธอควรจะแต่งตัวให้ดูรัดรูปมีสไตล์กว่านี้ ไม่ใช่ผ้ายาวพลิ้วเชียว”
“คุณบีสท์คะ รถมาถึงแล้วค่ะ ต้องไปแถลงข่าวต่อนะคะ”
“ฉันต้องไปแล้ว เธอก็อย่าทำเบ๊อะบ๊ะ อีกล่ะ”
“เออ แล้วทำไมต้องมาสั่งสอนฉันด้วยเป็นแม่ฉันรึไง ฮึ่ย หงุดหงิดอีกแล้ว” ทำไมซวยอย่างนี้เดินชนนายบีสท์ ไม่ได้สมัครงาน ไม่มาที่นี่แล้ว โว่ย!!!!!!!
To Be Continue
ป.ล. เม้นกันเยอะๆๆๆๆน้า จะได้มีแรงอัพต่อไป
ความคิดเห็น