คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [FicY]10069 การกลับมา
มาพร้อมกับม่านหมอก...
แล้วหายไปกับม่านหมอก.....สิ่งนี้มีความจีรังหรือไม่....
กลิ่นของคุณชั้งเหมือนกับดอกบัวยามเช้า...ยามคุณร่าเริง...
.....ถึงแม้ยามคุณเศร้าผมก็จะคอยอยู่ข้างคุณ....
"ท่านเบียคุรันครับวันนี้ผมจะมารายงาน...." เป็นเช้าอีกวันนึงที่น่าเบื่อสำหรับผม ต้องคอยมานั่งฟังการรายงานข่าวความคืบหน้า
เรื่องแผนงานต่างๆ ถึงบอกว่าให้ผมน่าจะชินได้แล้วก็เถอะ แต่ทำทุกวันๆ วันก็เบื่อนี่น่า
''ท่านเบียคุรันครับตอนนี้เราได้ตัวคนที่แหกคุกวีดิรเช่ แทนไอริสแล้วครับ!!'' ได้ตัวแล้วหรือว่า!
''ให้เอาตัวเข้ามาสิ'' ไวท์สเปล คนนั้นทำตามที่ผมสั่ง พร้อมกับนำตัวเข้ามา...ใช่จริงๆด้วยผมคิดไม่ผิดจริงๆ แต่เค้ากลับมาหาผมโดย.
.สภาพ...แผลเต็มตัว..
''ไวท์สเปล ของเรารายงานว่า คนๆนี้คือ โรคุโด มุคุโร่ ผู้พิทักษสายหมอกของวองโกเล่ ขาดว่าตอนนี้หมดสติอยู่ครับ''
''แล้วไปพบเค้าที่ไหน..'' ผมเดินไปหาร่างที่หมดสตินั้น..หน้าของเค้า สีดเผือก ตาขวาที่เป็นสีแดงมีเลือดไหลรินออกมา..
''พบที่เมือง โกคุโยครับ! แล้วเราจะทำไงต่อดีครับท่านเบียคุรัน''
''เอาตัวไปรักษา'' จะปล่อยทิ้งแบบนี้ไม่ได้ ครั้งที่แล้วก็เหมือนกันพลาดไปแล้วครั้งหนึ่ง มาจะเกิดอีกไม่ได้
''ครับ!''
----เช้าวันต่อมา------
ตอนนี้ผมห่วงมุคุโร่ ยิ่งกว่าอะไร ห่วงมากจนไม่เป็นอันทำงานแล้ว ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเป็นยังไงบ้าง..
''โรคุโด มุคุโร่ ฟื้นแล้วครับท่านเบียคุรัน!'' ไวท์สเปลคนนึ่งวิ่งเข้ามาทำให้ผมแทบ..บ้า ตอนนี้ผมไม่คิดอะไรแล้ว คิดอย่างเดียวว่าต้องไป
หาให้ได้ ไม่สิ..ต้องไปยังไงก็ต้องไป
''เดี๋ยวฉันไป'' ผมบอก พร้อมกับเตรียมฝากงานให้โชจัง โชคดีที่โชจังเปิดคอมพอดี ''โชจัง เดี๋ยวฉันฝากงานเรื่องแผนการไว้ที่เธอนะ''
''คุณเบียคุรันจะไปไหนหล่ะครับดูถ้า รีบร้อนมาก''
''ธุรส่วนตัว ยังไงก็ฝากด้วยแล้วกันนะบาย'' ผมไม่รอให้โชจังพูดอะไรผมรีบปิดทันที ตอนนี้ได้เวลาที่ผมต้องไปแล้ว ตอนนี้ความรู้สึกว่า
ดีใจจัง แต่ไม่รู้ว่า..มุคุโร่ จะดีใจ...แบบผมมั้ย
ตอนนี้ผมเปิดประตูมาพบว่า เจ้าตัวนั่งอยู่บนโซฟา สภาพไม่ต่างอะไรจากเด็กคนนึ่ง..ที่สูณเสียอะไรบางอย่างไป..
ตอนนี้มีผ้าปิดตาปิดตาขวาของมุคุโร่อยู่..ตอนนี้กลับหันหน้ามามองที่ผมแล้วพูดว่า...
''สมใจคุณแล้วสินะที่จับผมได้''
''.........''
''แล้วตอนนี้คุณต้องการอะไรจากผมอีกหล่ะ..ต้องการอะไรอีก''
''...คิดว่าฉันมีความต้องการอย่างเดียวหรอ...ก็อาจจะใช่ที่ฉันมีความต้องการ''
''ความต้องการของคุณไม่เคยมีที่สิ้นสุด''
''ไม่หรอก..ฉันมีความต้องการสุดท้ายแล้ว''
''ไม่จริงหรอกที่คุณต้องการเป็นอยากสุดท้าย..มนุษย์นะมีความโลภ กิเลต ตั้งมากมายสัจจะอาจจะไม่มีเลยก็ได้....''
''แต่มันไม่ใช่กับฉัน! ฉันต้องการเธอ!'' ผมพูดออกไปแบบนั้นเพราะมันอัดอั้นจนเกินจะรับไหว พร้อมกับก้มลงไปจูบจูบนี้มันมี
ความหมายหลายอย่าง ทั้งโกรธ..ดีใจ...เสียใจ...แล้วขอโทษ.. ไม่รู้ว่ามุคุโร่จะรับรู้ได้หรือป่าว...แต่ผมรู้อย่างเดียวว่าจูบนี้มันเนิ่นนาน..
ผมถอนริมฝีปากออกมา..
''...นายต้องการฉันหรือป่าว..''
''ถ้าผมไม่ต้องการแล้วผมจะทำแบบี้ทำไม..'' แล้วมุคุโร่ ก็จูบผม..นี่คือคำตอบสินะ..
''ปากไม่ตรงกับใจ''
''เดี๋ยวผมก็แทงด้วย สามง่ามเลย -////-''
...รักจังคนนี้...
....ถึงปากไม่ตรงกับใจแต่ก็จะรัก...
.......ถึงความต้องการไม่สิ้นสุด.....
........ถึงคุณจะหายไปอีก.................
.........ผมก็จะตามหาคุณ......................
..........ต่อไป...........................................
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
โมชิ - แต่งเองคิดไว้ซะเยอะเลย นึกว่าจะมีฉากสยิวเยอะกว่านี้เซ็งDUCK! เลย -*-
เคโกะ - หื่นว่างั้นเถอะ - -
โมชิ - รู้ทันเค้าอีก -3-
เคโกะ - คราวนี้น่ารักดีนะ หุหุ
โมชิ/เคโกะ - คราวหน้า 2727 สาวกนู๋ทูน่า ห้ามพลาด!
10069 บันไซ! ------------------->>-------->> สำหรับแม่ยกคู่นี้
SA YO NA RA DE SU~!
Mam mon
ความคิดเห็น