คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 01 [ THE LITTLE JJ! ]...'Part 3'
ผ่านมา2อาทิตย์แล้วสินะ ที่ผมมาอยู่กับยุนโฮ ช่างเป็นเวลาที่มีความสุขมากจริงๆ ถึงบางครั้งจะทะเลาะกันบ้างแต่มันก็เป็นแค่เรื่องไร้สาระที่ผมกับไอ่หมีหาเรื่องมาทะเลาะได้แทบทุกวัน บางครั้งเจ้าหมีก็อ่อนโยนจนผมรู้สึกหัวใจเต้นรัวอย่างบ้าคลั่งแทบทุกครั้งไป
จนตอนนี้ผมก็เริ่มรู้สึกว่าผมเริ่มจะละเลยหน้าที่ที่ผมต้องมาทำให้ยุนโฮเจอรักแท้ แต่ผมก็ไม่อยากให้ยุนโฮไปมีความรักกับใครนี่นา ผมเห็นแก่ตัวไปหรือเปล่านะ?
... ความรู้สึกแบบนี้ เรียกว่า’รัก’ใช่หรืเปล่า ? ...
“นี่ๆ เจ้าหมี นายมีคนที่ชอบอยู่ป่ะ”
“มีสิ” ร่างสูงตอบอย่างไม่ต้องคิด เพราะคนที่เขาชอบ ก็นั่วหัวโด่ ทำตาแป๋วอยู่ข้างหน้านี่แหละ
“หรอ...” เสียงหวานที่คอยพูดเจื้อยแจ้วอยู่ประจำ กลับเหงาหงอยลง เมื่อได้ยินคำตอบของยุนโฮ
… ทำไมถึงรู้สึกเจ็บอย่างนี้นะ ...
ร่างสูงที่เห็นท่าทางเศร้าสร้อยลงของเจ้าตัวเล็กก็เอ่ยถามออกไปด้วยความเป็นห่วง
“เป็นอะไรหรือเปล่า”
“เปล่าสักหน่อย” ตอบออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูแตกต่างไปจากทุกที แถมยังหันหน้าหนีอีก
”อย่าทำหน้าเศร้าแบบนี้สิ เป็นอะไรไป หืม?” พูดก่อนจะยกตัวของแจจุงให้ให้มาสบตากับตัวเอง
“…”
“ง่า~ เห็นนายเศร้าแบบนี้ ฉันก็เศร้าไปด้วยนะ” พูดด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อน บวกกับใบหน้าน่ารักที่ร่างสูงพยายามจะทำให้เจ้าตัวเล็กนั้นยิ้มออกมา
“ฮ่าๆๆๆ คิดว่าทำหน้าแบบนี้แล้วน่ารักหรือไง เจ้าหมี!” หัวเราะออกไปอย่างอารมณ์ดี พร้อมกับนำมือไปหยิกเข้าทีจมูกโด่งของร่างสูงอย่างหมั่นเขี้ยว
“โอ้ย~ ฉันเจ็บนะ อย่างนี้ต้องโดนลงโทษ” พูดจบปุ๊บ ร่างสูงก็รีบแกโฉยหอมแก้มนิ้มของร่างเล็กอย่างรวดเร็ว
... ฟอด~ ...
“อ๊าก~ ไอ้หมีบ้า>///<” ด่าไปทั้งๆทีตัวเองนั้นเขินจะแย่ แล้วรีบนำมือขึ้นมาปิดแก้มแดงๆของตัวเองทั้งสองข้างทันที ก่อนที่จะโดนเจ้าหมีมันล้อเอา
“แก้มแดงเลย ฮ่าๆๆๆ”
“>///<”
---------------------------------------
ในคืนนั้นเอง ในขณะที่ยุนโฮและแจจุงกำลังหลับพักผ่อนกันอยู่นั้น ก็มีแสงอะไรบางอย่างส่องแสงเจิดจ้ามาจากข้างๆเตียง พร้อมกับเสียงเรียกดังขึ้นเพื่อให้คนที่อยู่หลับอยู่นั้น ตื่นขึ้นมาจากนิทราอันแสนหวาน
“แจจุง แจจุง ตื่นสิ แจจุง”
เสียงเรียกชื่อของเขาดังขึ้นอยู่หลายรอบ จนทำให้เขาต้องตื่นขึ้นมาดูว่าใครที่เป็นคนมาปลุกเขา
“ทะ..ท่าน ชางมิน” เสียงหวานเอ่ยขึ้นอย่างตกใจ ไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะมาปรากฎณ์ตัวให้เขาเห็น
ร่างสูงโปร่งที่มีความสูงไม่ต่ำกว่าร้อยแปดสิบ ใบหน้าคมหล่อเหลา จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหยักได้รูป และชุดสีขาวทั้งตัว ทำให้ร่างสูงดูสง่ามากเลยทีเดียว
“ตกใจล่ะสิ แจจุง”
“ทะ ท่านจะมาต่อว่าเรื่องที่ข้าไม่ยอมทำหน้าที่ให้สำเร็จใช่หรือไม่”
“ข้ารู้ ว่าที่เจ้าไม่ยอมทำหน้าที่นั้น ก็เพราะว่าเจ้าหลงรักมนุษย์ผู้นี้อย่างสุดหัวใจใช่หรือเปล่า”
“ขะ ข้า”
“ฮ่าๆๆ เจ้าไม่ตอบ ข้าก็พอจะดูออก”
“ข้าผิดไปแล้วที่มาสามารถทำหน้าที่นี้ให้สำเร็จ ข้าขอ....” ก่อนที่ร่างเล็กจะพูดจบนั้น ร่างสูงตรงหน้าก็พูดขึ้นมาก่อน
“ไม่ต้องขอโทษข้าหรอก เพราะเจ้านั้นแหล่ะ คือรักแท้และเนื้อคู่ของมนุษย์ผู้นี้”
“จะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อข้าไม่ใช่มนุษย์” ร่างบางพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง
“ได้สิ ในเมื่อเจ้ากับมนุษย์ผู้นี้รักกัน”
“แต่ยุนโฮไม่ได้รักข้า”
“เจ้ารู้ได้อย่างไรกัน นอกจากเจ้าแล้ว มนุษย์ผู้นี้ได้มีท่าทีว่าจะสนใจคนอื่นบ้างหรือเปล่า”
เมื่อได้ยินคำพูดของชางมินแล้ว ร่างบางก็ต้องก็ทำท่าทางคิดหนัก มันก็จริงอย่างที่ชางมินพูดนะ ยุนโฮก็อยู่กับเราตลอดด้วย
พอคิดได้แบบนี้แล้ว ร่างบางก็แสดงอาการเขินอายออกมาทันที นั่งบิดตัวไปมาจนร่างทั้งร่างจะมารวมกันอยู่แล้วเนี่ย -*-
“หยุดเขินได้แล้ว ทีนี่ก็มาฟังแผนการของข้าซะ” ชางมินพูดด้วยรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์ ไม่เหมือนกับตอนมาเลยสักนิด
“หืม? แผนการอะไร ?”
---------------------------------------
แสงแดดยามอรุณที่ส่องผ่านผ่าม่านสีอ่อนเข้ามายังห้องกระทบกับใบหน้าเรียวเล็ก จึงทำให้ร่างสูงเจ้าของใบหน้าเล็กตื่นจากนิทราอันแสนหวาน ใบหน้าเล็กยู่ลงเล็กน้อย ก่อนจะหันมามองร่างเล็กที่นอนอยู่ข้างๆกันมาทั้งคืน
... ว่างเปล่า ...
ร่าเล็กที่นอนอยู่ด้วยกันทั้งคืนกลับว่างเปล่า
... แจจุง นายหายไปไหน ? ...
---------------------------------
ตอนนี้สั้นไปหน่อย ขอโทษอย่างแรง==' แต่งไม่ทันจริงๆT^T
ตอนหน้าคาดว่าน่าจะจบนะ^^
ความคิดเห็น