[The Davil Of Love]ปิศาจหวงรัก ตอน เมื่อแรกรัก

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 4 เทสเก็บคะแนน 4/5 ซวยแหล่ว+นักเรียนใหม่ 2 คนจ้า(100%)

(27/10/48)

อ่ะๆๆ  ตอนนี้ ขยันครับ  ถ้าเปิดเทอมแล้วเดี๋ยวผมก็คงจะดองไว้เหมือนเดิม มาต่อเลยดีกว่าครับ



เรื่อง : ปิศาจหวงรัก ตอน เมื่อแรกรัก

บทที่ 4 เทสเก็บคะแนน 4/5 ซวยแหล่ว+นักเรียนใหม่ 2 คนจ้า

__________________________________________



ติ่งหน่อง ๆ ติ่งหน่อง ๆ(ดูเสียงออดดิ -_-:เมมซิส)



อ๊ากกกกกก!!! ห้องบ๊วยแย่แล้ว TT^TT ออดแล้ว ทำจั๋งใด๋ดีน้อ(อีสานมาเลยแฮะ) พวกเราทุกคนวิ่งวุ่น  ร่ายคาถากันไปมา  อ๊ากกๆ  อาจารย์มาแล้วๆๆๆ  เว้ย



"นักเรียน เคารพ"



แฮ่ ดิฉันเองค่า นางสาว ฮาร์ท  มีเรีย สั่งทุกคนในห้องทำความเคารพ  เพื่อนๆในห้องทั้งที่วิ่งอยู่กลางห้อง นั่งอยู่บนโต๊ะ  โด๊ปข้าวโปขนมท่องหนังสืออยู่หลังห้อง หยุดกิจกรรมซักแป๊ป แล้วยืนตรง ยกมือไหว้อาจารย์



"สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ"



แล้วก็มาเย้วๆๆ กันต่อกับพื้นฐานเวทมนต์  ต่อ ท่องกันไปท่องกันมา อาจารย์บอกว่า



"4/5 เอาหนังสือมาไว้ที่โต๊ะฉัน แล้วนั่งที่ซญะฉันจะสอบพวกเธอแล้ว"



สิ้นเสียงอาจารย์เท่านั้นแหละ



"เฮ้ จารย์ เดี๋ยวเด้ อีก 2 คาถาคร้าบ ยังไม่ได้เยย แง้"



"เฮ้ย!!  คาถางี้ ออกเสียงยังงัยฟระ"



"ตายแล้วว  ฉันยังท่อง อักษรย่อของคาถาต่างๆไม่ได้เลยอ่ะ  แง้ๆๆๆ"



"ฮือ  คาถาย้ายสถานที่จ๋า ทำไมยากงี้อ่า"





อาจารย์ เกรเวิร์ด ถอนหายใจเฮือก แล้วบ่นพึมพำในใจว่า   "เฮ่อ!! เด็กบ๊วยบริสุทธฺก็เงี้ยแหละ" แล้วส่ายหน้าอย่างเอือมระอา



"อ้าวๆ พอแล้วๆๆๆ  เอามาว่างเดี๋ยวนี้" คำสั่งเฉียบขาด  สายตาเว้าวอนจากเด็ก 4/5



"โอ้อาจารย์ผู้หล่อเหลาแล้วแสนจะใจดี ขอเวลาอีก 5 นาทีน๊าคร้าบ/ค้า"  แต่อาจารย์ไม่ปรานี ท่องคาถาเรียกหังสือไปวางที่โต๊ะของท่านอย่างเป็นระเบียบ พวกเรามองหนังสือกันตาละห้อย พลางคิดถึงบทความไปต่างๆนาๆ ฮือๆๆ จารย์จายร้ายTT^TT(เสียงยานคาง)



แล้วข้อสอบก็มาอยู่บนโต๊ะของพวกเราเรียงตามรายบุคคล  ~~โอ้...พระเจ้าเจ้าขา  ไหงมันยากเยี่ยงนี้  หนูมีเรียทำไม่ได้เจ้าค่า~~



พวกเราชะเง้อมองกัน หันซ้ายแลขวา เกาหัวแกรกๆ แต่ก็นึกไม่ออก โฮๆๆ ยากบรม อาจารญืมองพวกเราเป็นระยะๆ  หัวโจกท๊อปประจำห้อง ใช้ปากาเคาะโต๊ะ 3 ครั้ง พวกเราเงยหน้าขึ้นโดยพร้อมเพรียง เจ้านั่น เคาะ 1 แล้วก็เคาะอีก 3 ที อ้อ ข้อ ค.



อืมม...คำถามว่า 1. คาถาหายตัวเมื่อเขียนเป็นภาษาหนังสือ อ่านว่า ฟลอ-รา-เรีย แล้วอักษรย่อ คือไร



ก. ฟ.ร

ข. ม.ร

ค. ฟ.ร.ร.

ง. ฟ.ล.ร.  



เอาฟะ หลับหูหลับตากามันไปเหอะ(อย่างนี้ไม่ดีนะคร้าบ  ไม่ควรลอกเลียนแบบ  เดี๋ยวจะตกเอา) อย่างน้อยๆ มันก็ได้คะแนน  อืมม...



ผ่านไป 30 นาที  45 นาที ... 50 นาที



"เอ้าหมดเวลาแล้ว เก็บข้อสอบๆ" อาจารย์เกรเวิร์ดว่า พวกเราทั้งห้องไชโยโห่ฮิ้วกัน



~ เย่ๆๆๆๆ  สอบเสร็จแล้ววว ~  ~ ฉันมีความสุข ~ ~ หมดเรื่องทุข์ ~ ~ เพราะไม่ต้องดูหนังสือเอย ~  



โฮะ โฮ่ะๆๆๆๆๆ  เพลงประจำของ 4/5 เมื่อสอบเสร็จร้องกันได้อย่างพร้อมเพรียง อาจารย์หันมามองเลย โฮ่ะๆ ความสุขค่ะอาจารย์ ไม่ต้องวิตกกังวล ห้องเราไม่ได้บ้านะค๊าาาาาา!!



ความคิดเห็นของอาจารย์ตอนนี้  



อย่างกับนกกระจอกแตกรัง นี่แค่เทสข้อเขียนนะเนี่ย ถ้าปฏิบัติ มีหวังแต่งเพลง "สอบตกๆ กันระนาว 4/5 สมชื่อบ๊วยจริง" เเน่ๆ



แล้วอาจารย์ก็ออกไป วิชาคณิตศาสตร์มาแทน ห้องเงียบตั้งใจเรียน แต่ป่าวหรอก หลับกันจ้า แล้วเดี๋ยวให้ห้องเด็กเรียนมันเทรนให้ทีหลัง -_-



แล้วเมื่อคาบสุดท้ายหมดลง



ฮ้าว~~ เสียงหาวของคนๆหนึ่ง คนๆนั้นก็คือ พวกเราเอง  เหอๆ หลับสบายดีจริงๆ  ฉันรีบเก็บหนังสือที่ตั้งบังอาจารย์ ไม่ให้เห็นว่าหลับ(เป็นเด็กดีจริงๆดี๊) มาร์ค เดินมาจากโของเขาเอาสมุดบันทึกการเช็คเวลาเรียนมาให้ฉันเซ็นกับกับ ในฐานะหัวหน้าห้อง



"นี่มีเรีย วันนี้มีประชุมหัวหน้าห้องแล้วรองหัวหน้าห้องระดับชั้นปีนะ แต่วันนี้ฉันไม่ว่างอ่ะ ที่ชมรมมีซ้อม ขอไม่ร่วมนะ" >/< หมอนั่นยกมือไหว้ขอร้อง



"อืมๆ จ้า ไม่เป็นไร ให้ไอ้จีไปก็ได้  จี วันนี้ประชุมแทนไอ้มาร์คได้มั้ยไอ้มาร์คบอกจะซ้อมแข่งอ่ะ" ฉันหันไปถามจีน่า ที่นั่งอยู่หลังฉัน จีน่าพยักหน้าเป็นเชิงบอกว่าได้  



"โทษนะจี เดี๋ยววันเสาร์เลี้ยงหนังนะ มีเรียก็ไปด้วยนะ เป็นการไถ่โทษ"  ฉันกับ จีน่ายิ้มแบบพวกโรคจิต ในใจคิดว่า ~ หมดตัวแน่  ไอ้มาร์คเอ๊ย ~



________________



ณ สถานที่ประชุมประธานนักเรียนและหัวหน้าห้อง



กรรมการนักเรียนตั้งแต่ ม.1 ถึง ม.6 มานั่งกันเรียงราย ตามลำดับ ระดับชั้นและหมายเลขห้อง ตอนนี้เหลือแค่ประธานนักเรียน เท่านั้นที่ยังไม่มา พวกเรารอการมาของประธานนักเรียนพลางพูดคุยถึงนโยบายต่างๆที่จะเสนอต่อประธานนักเรียน

ครืดด!!! 

เสียงประตูเปิดออกทำให้กรรมการสภานักเรียนเงียบกันโดยทันที  บุคคลที่เดินก้าวเข้ามาก็คือ
ประธานนักเรียน  นามว่า  ซีเรียส  มอคค่า  ซึ่งเป็นเด็กหนุ่มนักเรียน  ม.5/4 รูปร่างหน้าตาจัดว่างามสง่าสมชายชาตรีมาก ผมสีน้ำเงินที่ปล่อยยาวสยายไปถึงกลางหลังถักเปียไว้อย่างเรียบร้อย  นัยน์ตาสีเขียวมรกตดึงดูดสายตาของคณะกรรมการนักเรียนหญิงมากทีเดียว 

พร้อมด้วย 

น้องชายฝาแฝดที่หน้าเหมือนกันจนแยกไม่ออก ทั้งความสูง  ทรงผม สีผม  และนัยน์ตา เขามีนามว่า เซียราส  มอคค่า  นักเรียนห้องเดียวกัน  ควบตำแหน่ง  รองประธานนักเรียน ทั้งสองคนนี้ถึงจะเหมือนกันจนแทบแยกไม่ออก  แต่ทุกคนก็รู้ว่าใครเป็นใคร  เพราะเขาทั้ง 2 ต่างกันลิบลับ

ประธานนักเรียนและรองประธานนักเรียนนั่งประจำที่ตน  ทุกคนก็ยืนขึ้นโค้งตัวทำความเคารพ  (มันเป็นธรรมเนียมรุ่นพี่รุ่นน้องครับ) ประธานนักเรียนและรองทั้งสองยืนขึ้นโค้งตอบ  แล้วพวกเราก็นั่งลง  เริ่มเปิดประชุมกัน

"สวัสดีทุกคน  วันนี้มีข่าวมาประกาศนะ  คือ  วันนี้โรงเรียนเรามีนักเรียนย้ายมาใหม่  2  คน  เป็นพี่น้องกัน  คนหนึ่งเรียน  ม.5  และอีกคนเรียน  ม.4 "

"คนพี่  ชื่อ  แอมน์ชาย  โรเวน  ตามที่อาจารย์จัดไว้ให้นะ  เขาจะมาเรียนที่ห้อง  ม.5/4  ของเรา หัวหน้าห้อง  5/4  ยืนขึ้น" 

ฉันกับจีน่าตกใจกับชื่อที่ได้ยิน  เราทั้งสองหันมามองหน้ากัน  ฉันน้ำตาแทบร่วง  เขาได้เจอเขาแล้ว  ตอนนี้เขาจะเป็นอย่างไรบ้างนะ  มีแผลเป็นจากการโดนหมาป่ากัดเมื่อคราวนั้นหรือปล่าว  ฉันแทบจะไม่สนใจคำพูดของประธานนักเรียนที่สั่งงานพี่ มิเรียม หัวหน้าห้องชั้น  ม.5/4  ให้ทำหน้าที่ดูแลนักเรียนใหม่เสียด้วยซ้ำ จนกระทั่งได้ยินชื่อน้องชายของเขา

"คนน้อง  ชื่อ  อาร์มแช   โรเวน  ตามที่อาจารย์จัดห้องไว้ให้คือ  4/5  หัวหน้ห้อง  4/5  ยืนขึ้น" 

สิ้นสุดการเรียกชื่อ  ฉันยืนขึ้นทันที  และเตรียมตัวรับคำสังจากพี่ซีเรียส  แค่ชื่อก็ทำให้ฉันสะดุ้ง  เขาสมเป็นพี่น้องกันจริงๆเลยล่ะ ก็ชื่อของทั้งสองเปลี่ยนแค่สระแค่นั้นเอง -_-

"ค่ะ"  ฉันขานรับประธานนักเรียน

"เธอคอยดูเเลเขาด้วยนะ  มิส ฮาร์ท  เพราะเขาจะมาเรียนกับเราในวันพรุ่งนี้" 

"ค่ะ ประธาน"  ฉันตอบ  และก็นั่งลง  

เมื่อฉันรับคำสั่งเสร็จเราก็ประชุมสภากันเรื่องงานโรงเรียน  และนโยบายต่างๆที่กำลังจะทำภายในอนาคตข้างหน้า


หลังเลิกประชุม


เหนื่อยค่า ..... ใครก็ได้แบ่งความเหนื่อยนี้ไปที  มันอะไรกันนักกันหนานะ  หลังจากเลิกประชุมเสร็จก็ต้องไปทำเวรที่ห้อง  แถม...ยังต้องวิ่งไปชมรมอีก  มันเหนื่อยค่า 

ตอนนี้ฉันกำลังซัดเซพเนจรอยู่หน้าป้ายรถเมล์โรงเรียน  นักเรียนหลายคนกำลังกลับบ้านเพื่อไปทำการบ้านหฤโหด  รึไม่ก็ไปเที่ยวกันต่อ  ฉันล่ะ อิจฉาจริงๆ 


ระหว่างที่ฉันยืนรอรถเมล์อยู่นั้น ก็มีรถมอร์เตอร์ไซค์มาจอดอยู่หน้าของฉัน  ไอ้มิ้นต์ น้องชายฉันเองค่า ปีนี้เรียน ม.3  เจ้าหมอนี่ขี่มอร์เตอร์ไซค์มาโรงเรียนค่ะ  และฉันก็ต้องซ้อนท้ายมันมาโรงเรียนและกลับบ้านทุกวัน  วันไหนมีประชุมก็จะให้เจ้านี่กลับไปก่อน  แต่วันนี้คงอยู่ซ้อมเย็นกับไอ้มาร์คมั้ง  ก็อยู่ชมรมเดียวกันนี่

"สวัสดีตอนเย็น...เจ้  กลับบ้านกัน  หิวข้าวเเล้ว" 

นี่นายมิ้นต์ นอกจากเรื่องกินกับการกีฬาแล้วเนี่ย  แกห่วงอย่างอื่นบ้างมั้ยเนี่ย -_-  ฉันล่ะอยากรู้จริงๆ 

"เจ้...เอ่อ...พี่แอมน์ (หมายถึงแอมน์ชาย) เขามาเรียนที่นี่แล้วนะ เขามาทวงสัญญาเมื่อคราวนั้นหรือปล่าวอ่ะ"

เจ้าน้องชายถาม  อ้อ...ฉันลืมบอกค่ะ เจ้ามิ้นเป็นหัวหน้าห้องเหมือนกันค่ะ และ ตอนที่ฉันอยู่ที่แวร์ซายกับเด็กชายคนนั้น เขาก็เห็นจากสนามเด็กเล่น  เขาวิ่งจะมาช่วยฉัน  แต่เด็กชายคนนั้นก็ช่วยฉันก่อน  และมีเรารู้กัน 2 คนเท่านั้นเรื่องสัญญานั่น  ไม่สิ  เพื่อนในห้องของฉันด้วย

"ไม่หรอกมั้ง  มิ้นต์  อาจจะแค่ชื่อคล้ายกันก็ได้"  ฉันลบอกตามิ้นต์ไป  แต่สายตาเจ้านั่นก็ดูห่วงอยู่ดี 

" ชื่อกับนามสกุลเหมือนกันเป๊ะๆ เนี่ยนะ แล้วอีกอย่าง ถ้าเกิดเขาคือพี่แอมจริงๆ ล่ะ เค้าไม่ยอมนะ เค้าหวงพี่นะตัว " เจ้ามิ้นต์บอก 

"อย่าบ้าน่า  ถึงตอนนั้นเขาคงจะลืมสัญญาไปแล้วมั้ง  นายจะคิดมากอะไร"

ฉันหัวเราะ แล้วตอบไป เพราะหลังจากเหตุการณ์ที่แวร์ซายครั้งนั้นเราก็เป็นพี่น้องที่ติดกันอย่างกับตังเม  และเราก็คอยดูแลกันมาตลอด 

อ่ะ ... ถึงบ้านแล้วค่ะ ฉันกับน้องเข้าบ้านก่อนนะคะ  แล้วเจอกันพรุ่งนี้


    (จบบทที่ 4 เทสเก็บคะแนน 4/5 ซวยแหล่ว+นักเรียนใหม่ 2 คนจ้า  โรปติดตามตอนต่อไป)

_________________________________________________

ครบ 100%   แล้วครับ  เย้ๆๆๆ 

เมมซิส   เอรัญ(มัท)