ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : chapter~3อาเจ้ของฮายาโตะและเรื่องบนโต๊ะอาหาร
ก็มาถึงตอนที่3กันแล้วนะครับผมก็กลัวมันจะไม่สนุกก็เพราะว่าไม่เห็นมีคอมเม้นใดๆเลย
ยังไงก็ช่วยบอกหน่อยก็ได้ครับ
ณ ปราสาท วาเรีย (วอริเออร์) <<รอบสอง
“เคียวโกะจังคุณเบียงกี้ค่ะอาหารเช้าเสร็จรึยังค่ะ”เสียงฮารุดังขึ้นมาขณะที่โกคุเดระนั่งรอทานอยู่ที่โต๊ะ
บนโต๊ะประกอบด้วย
แรมโบ้ที่ทั้งสองมือพร้อมไปด้วยมีดและส้อม
อี้พิงที่จองตะเกียบตั้ง2คู่
มาม่อนที่นั่งเขม่นโกคุเดระอยู่
ส่วนโกคุเดระก็นั่งจ้องมาม่อนอย่างเอาเป็นเอาตาย<<ณ ที่นี่คือจ้องจนมดขึ้นจานข้าว
ไอ้คนที่ไม่ได้พูดถึงก็คือเจ้าชายของเราที่นั่งเสวยซูซิหมดไป5ถาดก่อนเพื่อนแล้ว
“เสร็จแล้วจ้ะ”อาหารที่เคียวโกะจังทำนั่นน่าตาน่ากิน
ส่วนของเบี้ยงกี้นั่นมีควันสีม่วงพุ่งออกมาจนทำให้คนมองกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่
“โกคุคุงนี่คุณเบี้ยงกี้ค่ะ”ฮารุและนำเบี้ยงกี้แต่ไม่เหลียวดูโกคุเดระเลย
“อาเจ้..อ๊อก...อ๊อก”<<ชักกระตุกนอนคดอยู่
“อ้าวฮายาโตะตามมาถึงที่นี่เลยเหรอ”เบียงกี้ยิ้มนิดๆ
“อ้าวรู้จักกันแล้วเหรอค่ะ...อ้าวฮาฮิเป็นอะไรไปค่ะเนี่ยคุณโกคุเดระ”ฮารุที่เพิ่งรู้ว่าโกคุเดระคลานหนีไปแล้วก็รีบวิ่ตามไป
“น่าจะจับยาพิษกรอกปากให้ตายๆไปเลยชิจะมามันมาทำไม่รู้”มาม่อนบ่นยาวเป็นพรืดอยู่คนเดียวแต่มันดังจนคนทั้งโต๊ะได้ยิน
“นี่แก..มาม่อน...มาม่อน”เจ้าชายเบลเฟกอลเสียงมาม่อนซะดังเลย
“เพคะ”
“พ่อครัวของฉันล่ะ...แล้วทำไมแกถึงไม่ชอบไอ้หัวขาวนั่นนักว่ะ”เจ้าชายเลเฟกอลรั่วคำถามใส่มาม่อน
“พ่อครัวกำลังขึ้นเที่ยวบินด่วนมาอยู่ค่ะ....ส่วนเรื่องไอ้บ้านั่นมันตามหม่อมฉันมาตั้งแต่ที่ญี่ปุ่นแล้วล่ะเพคะ”มาม่อนได้โอกาสบ่นยาว
“เหอะๆเดี๋ยวนี้คำราชาศัพท์หายบ่อยนะ...เห็นว่าเป็นคนสนิทหรอกนะถึงยอมได้”เจ้าชายพลางก้มหน้าก้มตากินซูซิต่อ
ครืด!
เสียงลากเก้าอี้ออกพร้อมกับร่างของแขกไม่ได้รับเชิญนั่งลง
“แกมานั่งทำบ้าอะไรที่โต๊ะอาหารของฉัน”เจ้าชายเบลเฟกอลที่เพียงเห็นหน้าขององค์รักษ์ตัวเองก็ปรี๊ดแตก
“มานั่งโต๊ะอาหารก็ต้องมากินอาหารน่ะสิถามได้”องค์รักษืฮิบาริว่าแล้วก็พลักจานอาหารของเบี้ยงที่มีหนอนน้อยโผล่ขึ้นมาทักทายออกไป
“ฮิบาริ..ฮิบาริ”เสียงของฮิเบิดร์ที่ดูเหมือนจะหิวร้องเรียกฮิบาริ
ฮิบาริไม่ว่าอะไรแต่เพียงแต่หยิบซูซิหน้าไข่หวานให้ฮิเบิดร์ชิ้นนึ่ง
“เฮ้ยนั่นมันซูซิของฉันนะอย่าแตะต้อง”เจ้าชายพลางจะแย่งซูซิกลับแต่สายไปเพราะฮิเบิดร์ได้คาบซูซิบินหนีไปนอกปราสาทแล้ว
"แก..แกไปเอาซุซิของเจ้าชายมาเดี๋ยวนี้"เจ้าชายเบลเฟกอลเริ่มปรี๊ดแตก
"หึ"องค์รักษ์ฮิบาริว่าแล้วก็แสยะยิ้มพร้อมคีบโซบะเย็นคำโตเข้าปาก
"แก..มาม่อนทำอะไรสักอย่างเส้"เจ้าชายเบลหันไปทางมาม่อนที่กำลัง
"อีก1ใบ5000ก็ยูโรแล้วเซ็ง"<<มันนับเงิน
"กรี๊ด....................กรี๊ด........................กะ..กรี๊ด"เจ้าชายเริ่มวีน
"เจ้าชายขอราบ"ทหารนายหนึ่งวิ่งอุดหูเข้ามาหาเจ้าชายเบลเฟกอล
"ฮะแอ่ม....มีเรื่องอะไร"มาดมาก่อนนะเจ้าชายเบลเฟกอล
"ท่านซันซัสสเรียกตัวเข้าพบขอรับ"ทหารว่าแล้วก็วิ่งปรู๊ดปร๊าดออกไป
"เจ้าชายนี่เสียงดีไม่เบาเลยนะ"เบี้ยงกี้นั่งลงที่เก้าอี้ของโกคุเดระ
"ฝากไปก่อนเถอะไป..มาม่อน"เจ้าชายฉุดแขนมาม่อนไป
"ขัดจังหวะการรับทานอาหารจ่าย1พันและค่าฉุดแขนแรงอีก1พันโอเค"งกได้ใจ
"เออ.."
_______________________________________________________________________
จบสักทีก็ดีเจ้าเริ่มคิดไม่ออกแล้วแต่ที่แน่ๆตอนหน้าพ่อครัวจากญี่ปุ่นต้องโผล่แต่ว่าฮารุจะตกใจทำไมเมื่อเป็นคุณองค์รักษ์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น