(fic sj) Bind Love แผนรักร้าย มัดหัวใจนายตัวแสบ (fic วอนซิน)

ลำดับตอนที่ #4 : [Special] Bind Love แผนรักร้าย มัดหัวใจนายตัวแสบ

����



���� "ซิวอน แกจะนั่งเหม่ออีกนานไหม หิวข้าวเว้ย!" เสียงของยุนโฮ ปลุกผมให้ลุกขึ้นจากผวังค์ ผมเงยหน้ามองยุนโฮที่ตอนนี้ยืนเท้าเอวถลึงตามองผมแบบเอาเรื่อง�- -;

����� "พวกแกก็ไปกันเองสิว่ะ ฉันจะอยู่ที่นี่" ผมตอบแบบไม่ค่อยใส่ใจ ก่อนจะมองไปที่หอพักที่อยู่ด้านหน้าของผม ผมกับเพื่อนๆอีกสามคน(หรือตัว)นั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนหน้าหอพักนี่นานแล้วล่ะ แล้วไอ้หอพักนี่มันก็เป็นหอพักของผมเอง - - ผมไม่ได้โรคจิตหรอกนะที่มานั่งดูหอพักตัวเอง เพียงแต่ผมแค่รอใครคนหนึ่งอยู่เท่านั้นเอง

�������"ที่นายไม่ยอมไปเนี่ย แอบรอใครอยู่รึเปล่าว่ะ -_-+" คังอินที่เพิ่งเดินมาสมทบกับยุนโฮพูดขึ้น ทำเอาผมสะดุ้งเล็กน้อย หวา รู้ได้ไงว่ะ ( - -)

������ นั่นไงพูดถึงก็มาพอดี *0*
������ คิม ฮีชอล แมวน้อยของผม

�������ฮีชอลรีบเดินลงมาจากบันไดหน้าหอพัก ในมือของเขากำมือถือหลอมๆเอาไว้ก่อนจะพูดอะไรบางสองสามคำใส่มัน และยัดมันลงไปในกระเป๋ากางเกง�
������ ท่าทางของฮีชอลดูรีบมาก เขารีบเดินเหมือนไม่สนใจทุกสิ่งรอบๆกาย ไม่สนใจแม้แต่พวกผมที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขาด้วยซ้ำ��
��
�������ทำไมหมอนี่น่ารักจัง�ผมไม่ได้โรคจิตหรอกนะ เพียงแต่ผมแค่... อยากจูบหมอนี่อ่ะ =_=�
�������โอเค ผมยอมรับก็ได้ว่าผมโรคจิต -*-

��������ผมมองฮีชอลที่เปลี่ยนจากเดินเป็นวิ่งผ่านหน้าผมไปอย่างไร้เยื่อใย (หมายถึงไม่สนใจ)�ได้ข่าวว่าหมอนั่นมีแฟนแล้ว เป็นคนจีนซะด้วย โกอินเตอร์ซะไม่มี -_-* (ประชด)�

��������ผมมองหมอนั่นที่วิ่งไปจนลับสายตา จนเริ่มรู้สึกตัวว่ามีคนส่งสายตาแปลกๆมาให้ตั้งสามคู่
��������
��������อย่าถามว่าพวกมันเป็นใคร�=___=;;;�
�����
�����"ซิว๊อนนนน *0*" (ประสานเสียง)
�����
�����อาเมน~ -_-***�

���������
�











�����"แย่งมาสิว่ะ ไม่เห็นจะยากอะไร" ยูชอน พูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ เออ พูดน่ะพูดได้ แต่ทำน่ะมันทำได้(ง่าย)ซะที่ไหนเล่า!!! ไอ้เพื่อนไร้สติ!!!�- -*

�����หลังจากที่ผมถูกรุกราน(ทางสายตาแล้ว)ไอ้เพื่อนตัวดีทั้งสามก็ลากผมมาที่ร้านอาหารอิตตารี่แห่งหนึ่ง แน่นอนว่าผมถูกพวกมันขยั้นขยอจนต้องบอกความจริงออกไป พอพูดจบ ก็มีเพื่อนไร้สติคนหนึ่งโพล่งคำที่(น่าจะ)เป็นไปไม่ได้ออกมา ซึ่งตอนนี้นั่งกุมหัวน้ำตาเล็ดไปแล้ว สม!!!

���� "ไปห้องน้ำก่อนะ พวกแกจ่ายกันเองก็แล้วกัน" ผมพูดแค่นั้น ก็รีบปลีกตัวออกมาจากร้านอาหารนั่นทันที�
���� ผมเดินไปเรื่อยๆ คล้ายๆคนไร้จุดหมาย ระหว่างทางที่ผมเดินผ่าน�ผมได้ยินเสียงเอะอะดังมาจากซอกตึกวอกหนึ่ง แถวนั้นไม่ค่อยมีคนเสียงเลยได้ยินค่อนข้างดัง ผมรีบถลาเข้าไปแอบอยู่ข้างๆตึก แต่เสียงนั้นเงียบไปและตามมาด้วยเสียงอู้อี้แทน ผมเลยชะโงกหน้าเข้าไปดู สิ่งที่เห็นทำเอาผมใจหล่นวูบไปอยู่ที่ตาตุ่ม�ฮีชอลของผม (แหม เต็มปากเลยนะย่ะ -*-)�กำลังจูบกับใครคนหนึ่งอยู่�ดูท่าเหมือนอีชอลจะไม่ต้องการจูบนั้นเลยแม้แต่นิดเดียว ผมกำหมัดแน่นยืนมองภาพนั้นด้วยความเจ็บปวด(หัวใจ) ผมอยากจะเข้าไปช่วย แต่คนที่จูบฮีชอลอยู่อาจจะเป็นแฟนของหมอนั่นก็ได้ใครมันจะไปรู้ ดังนั้นผมเลือกที่จะอยู่เฉยๆดี่กว่า ถ้าขืนออกไปตอนนี้เรื่องอาจจะบานปลายมากไปกว่านี้ก็ได้ ผ่านไปสักพัก (นานมาก นานจนผมอยากจะนั่งดูแล้วเนี่ย�=O=) ไอ้หมอนั่นถอนจูบออกจากริมฝีปากสีสดของที่รักของผม (ยังไม่จบใช่ไหม = =) ผมไม่รู้ว่าไอ้หมอนั่นพูดอะไรฮีชอลถึงได้ตบหน้ามัน ฮ่ะๆ สะใจดีว่ะ แต่... ฮีชอลวิ่งมาทางที่ผมยืนอยู่แล้ว!!!

�����แต่ที่แย่กว่านั้น ฮีชอลวิ่งออกไปนอกซอกตึก ไปทางที่มีรถยนต์คันหนึ่งวิ่งมาด้วยความเร็วสูง!!!

���� "คุณ! ระวัง!!!"
�����
�����แต่ดูเหมือนว่าการกระทำของผมจะเร็วกว่าคำพูด มือของผมคว้าเอวที่บอบบางของฮีชอลเอาไว้ได้ทัน�แต่ผมเสียหลักนิดหน่อยทำให้ผมกับฮีชอล�ล้มกลิ้งกันระเนระนาด ผมค่อยๆยันตัวขึ้นและเขย่าตัวของฮีชอลเบาๆ�

���� "นี่คุณ ฮีชอล..." ผมเงียบลงทันทีที่เห็นคราบน้ำตาของคนตัวเล็ก เขาไม่เป็นอะไรมากแค่สลบไป�

���� แล้วผมล่ะ!!! ผมจะต้องแบกหมอนี่กลับหองั้นหรอ!!!�ไม่!!! ไม่ปฎิเสธอยู่แล้ว!!! -.,- (อ้าว�-__-)�















���� ก็อก ก็อก ก็อก
���� ผมเคาะประตูห้องของฮีชอลและรอใครออกมาเปิดประตู แต่ยังไร้วี่แววประตูเช่นเดิม. ผมก้มลงมองหมายเลขบัตรประตูที่ห้อยเอาไว้กับกุญแจห้องในมือผม แล้วเงยหน้ามองตัวเลขที่ติดอยู่บนบานประตู มันก็เลขเดียวกันนี่หว่า

���� "ฮีชอล!!!" เสียงร้องตะโกนดังขึ้น คงจะหมายถึงคนที่นอนอยู่บนหลังของผมสินะ ผมหันหลังกลับไปมองเจ้าของเสียง ก็พบกับผู้ชายคนหนึ่งที่ตอนนี้หน้าดูซึดมากๆ "มีอะไร อีทึก หาอีชอลเจอแล้วหรอ ฮีชอล!!!" ผู้ชายอีกคนกว่าวขึ้นมาก่อนจะออกจากห้องข้างๆห้องฮีชอล เขาตะดกนเสียงดังแล้วมองมาที่ผมแบบอึ้งๆ "แจจุง อีทึก หาฮีชอลให้เจอ... ฮีชอล!!!" ทีนี้เป็นเสียงผู้หญิง เธอเดินออกมาจากห้องที่อยู่อีกฝั่งของห้องฮีชอล�พร้อมกับผู้ชายอีกหนึ่งคน ทั้งสองมีสีหน้าที่บอกได้ว่าเหมือนกับผู้ชายสองคนแรกสุดๆ

���� จากนั้นก็...

���� เงียบ
����
���� นี่ตกลง ผมกำลังเล่นสงครามประสาทอยู่ใช่ไหมเนี่ย�=__=;;;

���� "เอ่อ... ผมคิดว่า ผมควรจะพาเขาเข้าห้องนะ" ผมพูดพลางชูกุญแจขึ้มมาห้อยต่องแต่งกลางอากาศ

���� "อ่า.. ใช่แล้ว ขอโทษครับ แฮะๆ"
���
���� ชายตรงหน้าผมพูดก่อนจะหัวเราะแห้งๆ และคว้ากุญแจในมือผมไป แล้วจัดการเปิดมันออก ผมเดินเข้าไปคนแรกและตามมาด้วยอีกสี่คนข้างหลัง

���� ผมวางฮีชอลลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา ก่อนจะกลับหันหลังเพื่อจะเดินออกไปจากห้อง แต่ก็มีเสียงของผูหญิงในห้องมาหยุดเอาไว้�

���� "เดี๋ยวค่ะ เขาเป็นอะไรค่ะ"
���� "เขาโดนรถเฉี่ยวน่ะครับ"
���� "หา!"
�����ทังสี่คนร้องขึ้นพร้อมกัน จนผมต้องโบกมืออธิบาย�
���� "คือว่าผมช่วยเขาไว้ทันน่ะครับ"
���� "อ้อ ค่อยยังชั่ว เอ่อ ขอบคุณนะค่ะ"
���� "ไม่เป็นไรครับ"
�����ผมยิ้มให้ตามมารยาท ก่อนจะปลีกตัวออกมาจากห้องของฮีชอล

���� คิม ฮีชอล... นายเสร็จฉันแน่



















****************************************************

���จบไปแล้ว ตอนพิเศษ
���� ไม่อยากจะเม้าส์ เขียนไปหาวไปอ่ะ�TOT
� ง่วงสุดๆ แต่พอนึกถึงคนอ่าน กำลังใจไรเตอร์มาเลยอ่ะ
���� ที่ไม่ได้มาอัพนานเนื่องจากแต่งสดอ่ะ ตอนที่สองยังไม่เสร็จดีเลยอ่ะTOT
�ช่วงนี้เปิดเทอมเวลาน้อยมาก (แต่ยังแอบมาแต่งฟิค อิอิ�-V-)
�� ยังไงก็จะพยายามนะ ให้กำลังใจด้วยละกัน ^^
ไปต้มมาม่ากินดีก่า แก้ง่วง จะได้เขียนตอนที่สองต่อด้วย
��ไม่อยากให้คนอ่านรอนาน~ (รู้สึกว่าเขาจะรอเจ๊เป็นชาติแล้วนะ - -*)���