คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : คนที่ไม่อาจลืม(100%จ้า)
ท่าอากาศยานเกาะเซจู
~ฟิ้ว~(พยายามฟังเป็นเสียงเครื่องบินนะค่ะ) ล้อของนกบินยักษ์เคลื่อนตัวลงกระทบพื้นรันเวย์ ภายนะยะเวลาไม่นานโดยสามารถพาฮันเกิงมาถึงเกาะเซจูได้ดดยสวัสดิภาพครบ33(คนปกติเค้าครบ32ไม่ใช่เหรอครับไรเตอร์ – ฮัน)(ก็ใช่ค่ะป๋าแต่แถมหัวใจไรเตอร์ไปด้วยไงหุหุหุ-ไรเตอร์)(ใครก็ได้ช่วยเอานังไรเตอร์ไปเก็บที-รีดเดอร์)
“ถึงเวลาแล้วสินะที่ต้องเจอหน้ากัน พี่จะสบายดีหรือเปล่านะครับ”แม้รู้ว่าไม่อาจเคียงข้าง แม้รู้ว่าไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะครอบครองไม่ว่าจะตัวหรือหัวใจ แต่ทำไมนะความรู้สึกนี้ถึงไม่เคยจางหายไปจากใจ พี่จะรู้ไหมว่าผมยังรักพี่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลย
“หยางหยาง ทางนี้เดินเหม่อเชียวนะนายคิดถึงสาวหรือไงห่ะ”
“พี่ซีวอน เปล่าสักหน่อย”(//////0//////)
“แล้วทำไมแกต้องหน้าแดงด้วยว่ะไอ้ฮัน”ชยหนุ่มผู้มาใหม่ทักเมื่อเห็นลูกพี่ลูกน้องเค้ามีปฏิกิริยาแปลกๆ
“เปล่าสักหน่อยว่าแต่พี่เหอะมาคนเดียวหรือไงเห็นพ่อบอกว่าพี่ฮีซอลจะมาด้วยไม่ใช่เหรอ”ฮีซอล คิมฮีซอลพี่จะเปลี่ยนไปแค่ไหนแล้วนะ
“ซินเค้ารออยู่ในรถนะ ไปกันเถอะ”ซีวอนไม่รอให้อีกฝ่ายได้พูดอะไรก็รีบลากมาที่รถลีมูซีนสีเงินประกายมุกคันงาม
ภายในมีเนื้อที่กว้างขวางและมีใครคนหนึ่งนั่งรอพวกเขาอยู่ คนที่มีใบหน้าสวยราวกับถูกปั้นแต่งมาอย่างปาณีตและวิจิตรบวกกับรูปร่างอ้อนแอ้น รวมๆพูดได้คำเดียวว่าสวย!!!!(จุดนี้ไรเตอร์อีซี่มากๆรุยค่ะ)
“ไงฮันเกิงม่ะได้เจอกันนานเป็นหนุ่มขึ้นเยอะเลยนะเรา”ชายหนุ่มหน้าหวานหันมาถามฮันเกิงขนาดที่รถเคลื่อนตัวออกจากสนามบิน
พี่จะรู้หรอป่าวครับว่าเค่คำพูดของพี่ก็ทำให้ผมใจเต้นหวั่นไหวขนาดนี้ พี่จะรู้หรือเปล่าว่าพี่ทำให้ใครคนหนึ่งใจเต้นแรกทุกครั้งที่เจอ พี่ได้ยินไม่ครับที่อกข้างซ้ายของผม
"แหมซินก็พูดอย่างก็เค้าหึงนะจีที่รัก"ซีวอนค้อนฮีซอลผู้ได้ชื่อว่าเป็นเเฟนของเค้าเล่นๆ "แหมวอนนี่ไม่เอาน่าทำยังกะไม่รู้จักกัน ฮันอยู่กับเรามาตั้งแต่เด็กๆแล้วนะ"
ทั้งที่รักพี่มากขนาดไหนแต่ยังไงคนที่พี่รักคือพี่ซีวอนสินะ ไม่มีทางเป็นผม แล้วผมจะแย่งพี่ได้ยังไงในเมื่อพี่คือแฟนของคนที่ผมรักและนับถือเป็นพี่แท้ๆของผมอย่างพี่ซีวอน
----------------------------
รถเคลื่อนที่จนมาถึงหน้าบ้านพักตากอากาศตระกูลฮัน...............
เหล่าผู้จัดการบ้าน(คนรับใช้นั้นแหละ)ต่างยืนเรียงแถวหน้ากระดานเพื้อต้อนรับคุณชายคนโตบ้านตระกูลฮันที่นานๆครั้งจะได้พบกันเพราะฮันย้ายไปเรียนที่กรุงโซลตั้งแต่ม.ปลายเพราะเหตุผลบางอย่าง
“ยินดีต้อนรับกลับครับนายน้อยฮัน ไม่ได้เจอกันนานเลลยนะครับ”ชายสูงวัยที่ดูท่าทางน่าเกรงขามในชุดทักซิโดผูกโบกล่าวทักทายด้วยท่าทางที่คุ้นเคย เค้าคือพ่อบ้านประจำตระกูลฮันที่ทำงานให้ตระกูลนี้ตั้งแต่รุ่นก๋งของฮันเกิง
“ครับลุงฮยอนจิน ไม่ได้เจอกันตั้งนานแล้ว แต่ดูท่าพ่อบ้านของตระกูลฮันจะไม่เปลี่ยนไปเลยนะครับ ดูดีขึ้นนะครับเนี้ยลุงฮยอนจิน”กี่ปีแล้วนะที่เค้าไม่ได้กลับมาบ้านหลังนี้คงตั้งแต่ที่เกิดเรื่องครั้งนั้น.....
“แหม นายน้อยยังขี้อ้อนเหมือนเคยเลยนะครับ ว่าแต่นายน้อยล่ะครับเป็นไงบ้างสบายดีไหมครับเนี้ย เดินทางมาเหนื่อยหรือเปล่าครับ ทานอะไรมาหรือยังครับ ปอยู่ที่โซลเป็นไงบ้างครับ แล้วคุณหนูซองมินล่ะครับ ไม่มาด้วยกันเหรอ แล้ว………”
“ลุงฮยอนจินครับเล่นถามเป็นชุดอย่างนี้จะให้ฮันเค้าตอบทันได้ยังไงล่ะครับ ผมว่าให้ฮันเค้าพักก่อนดีกว่านะครับ เดินทางมาเหนื่อยๆ”ฮีซอลพูดแทรกขึ้นเมื่อดูท่าทางแล้วหากปล่อยให้ถามไปมีหวังฮันได้ยืนหลับคาหน้าบ้านเป็นแน่
“นั้นสิครับลุงฮยอนจิน ยังไงฮันก็ต้องอยู่ที่นี้อีกตั้ง 2 อาทิตย์นะครับ เดี๋ยวผมจะปล่อยให้ลุงถามจนเป็นลมไปข้างหนึ่งเลยที่เดียวครับ แหมพอเจอไอ้ฮันอาการคึกกำเริบเลยนะครับ เอาแรงจากไหนมาเนี้ย 555+”เสียงหัวเราะดังขึ้นเมื่อซีวอนพูดจบ นานแล้วสินะที่ไม่ได้หัวเราะด้วยกันอย่างนี้
“งั้น ซินจ๋า ไปอาบน้ำกันเถอะเค้าเหนื่อยแล้ว นะจ๊ะที่รัก ถูหลังให้เค้าด้วย”ดูท่าญาติผู้พี่ของเค้าสิอ้อนซ่ะ ยังกะลูกแมวตัวน้อยๆไม่เจียมBODYจริงๆหุหุถ้าหากลุกน้องมาเห็นเข้าคงได้ฮากันล่ะงานนี้
“ผมอาบด้วยคนดิ ”บอกได้แค่ว่าสะดุ้งครับพี่น้องยังไม่สิ้นเสียงซีวอนก็หันมาทางญาติผู้น้องด้วยสายตาอาฆาต พร้อมกับยกยิ้ม เห็นแล้วขนลุกซิบหาย
“ไม่ได้โว้ย คนรักเค้าจะอาบน้ำด้วยกัน แกห้ามยุ่ง”นานหมาหวงก้างสุดๆ
“แน่ใจเหรอครับว่าแค่อาบน้ำเหรอ?นะ”หน้าของฮีซอลแดงจนเห็นได้ชัดผิดกับซีวอนที่ตอนนี้ยิ้มร่ากับคำพูดของฮันกยอง ก่อนจะยังคิ้วให้คนถาม
“รู้ๆกันอยู่ 5555+ ไปล่ะ ไปเถอะที่รัก”
ร่างของ ฮันคยองได้แต่มองร่างของคนที่ตนรักกับร่างของพี่ชายเดินเคียงคู่กันเข้าบ้านไป.......ถามถึงความรู้สึกเหรอ เจ็บสิเจ็บมากๆเลยที่ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายนี้ได้แต่แอบคิดว่าสักวันคนที่ยืนคียงข้างนั้นจะเป็นตน แต่ถ้าคนๆนั้นคือพี่ซีวอนยังไงเค้าก้ยอมเพราะเค้าเชื่อเหลือเกินว่าซีวอนสามารถดูแลคนที่เค้ารักได้มากพอๆกับที่เค้าเคยมอบความรักให้คนๆนั้น...............หากพี่จะมีความสุขผมยอมทุกอย่างแม้ในความสุขของพี่จะไม่มีผม แม้ผมจะต้องทุกข์ใจเจ็บปวดเหลือเกินอย่างนี้........ขอแค่พี่มีความสุขผมก็จะ.................ยอม
ความคิดเห็น