ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Mission 03 - วีรบุรุพพบกันโดยไม่ได้นัดหมาย(ตอนจบ)
ความเดิม - อัชและเกรย์เดินทางร่อนเร่ไปทั่วโลกพร้อมโมเดลเอ เป็นเวลา3ปีและได้พักที่เมืองซีโร่หรือซีโร่แอเรียเดิม หวังว่าจะมาพบป่ะกับเอล ผู้ใช้พลังโมเดลเอ็กซ์ และซิกนัส ที่ไปเมืองนีโออคาเดียร้าง ได้แบกร่างของ ลีเวียธานมาด้วย ทั้งหมดได้เจอกันเพราะมีเรปพลิรอยด์สาวผมสีแดงเพลิงที่ชื่อ ลีน่าพร้อมกับดาบ2คมสีทอง และเข้ามาจู่โจม แต่จู่ๆ แอคเซล หุ่นอิเร็กกุล่าร์ ฮันเตอร์ ในตำนานเมื่อ100ปีที่แล้วได้โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ในสภาพที่ใกล้เจ๊งเต็มที
------------------------------------------
"หือๆๆๆ....ตกใจล่ะสิ ลีน่า คนอย่างฉันมันประเภทตายยากอ่ะนะ"แอคเซลเอ่ยให้เรปพลิรอยด์สาวฟังแต่ปากกระบอกปืนยังคงจับจ้องอยู่ที่ส่วนหัวของเธอ
อัช เกรย์ และเอลก็ต่างเล็งปืนเข้าหาเธอทั้งหมดโดยอัตโนมัติ ตอนนี้เธอโดนล้อมไว้หมดทุกด้าน
ทุกคนไม่สนใจอะไรมากมาย เพียงแต่ว่า ทุกคนมีเป้าหมายเดียวกันว่าทำอย่างไรให้เป้าหมายสิ้นชื่อไป
"ยอมแพ้ซะเถอะ อิเร็กกุล่าร์ !"เอล ชาร์จบัสเตอร์จากปืนบัสเตอร์ของเธอเตรียมยิงทุกเมื่อ
เกรย์และอัชก็ชาร์จบัสเตอร์เตรียมยิงใส่จากปืนคู่ของทั้ง2เช่นกัน
"ชิ!" เธอเดาะลิ้นอย่างไม่พอใจแล้วควงดาบแล้วตวัดดาบฟันแวกอากาศเป็นรูปไขว้กากบาท จนกลายเป็นคลื่นแหวกอากาศสีเพลิงรูปกากบาทขนาดเท่าตัวคนพุ่งเข้าหาใส่ เอล และก็ไวมากจนเธอไม่มีเวลาคิดหลบแล้ว
ซูมมมมม!!!!
"Double Buster ! " เธอยิงบัเตอร์ขนาดเล็กและใหญ่ติดกัน2นัดซ้อนเหมือนดูเป็นลูกเดียวกัน
ฟิ้ว !!!!!!
ตูม !!!!
พลังนั้นเข้าปะทะทันที จนเกิดระเบิดขึ้น แต่ไม่ช้า เกรย์และอัชก็ใส่บัสเตอร์ต่อทันที
"Buster shot!"
"Laser shot !"
พลังบัสเตอร์ของโมเดลเอทั้ง2รวมเป็น1แล้วพุ่งเข้าหาเป้าหมาย แต่ทว่า ลีน่ากลับเบี่ยงตัวหลบอย่างง่ายดาย
วูบ !
วูบ !
จากนั้นก็เกิดการต่อสู้ระยะประชิดของทั้ง4ขึ้น แบบ 3 รุม 1
ซิกนัสเล็งเป้าหมายอยู่นั้นก็ไม่กล้ายิงยัสเตอร์ไปกลัวว่าพวกเขาจะโดนลูกหลง ส่วนแอคเซลก็ได้ลดปืนลงกำลังครุ่งคิดอะไรบางอย่างอยู่ และในที่สุดเขาก็นึกออก
"อ๊า.....ใช่แล้ว!"แอคเซลก็หันมาทางซิกนัส"เอ็กซ์ ! นายยิงพลาสม่าช็อตสิ!"
ซิกนัสเหงือแตกพลั่กปืนเล็งค้างไว้อยู่ โดยไม่สนคำพูดใคร แต่แอคเซลเรียกเขาว่า เอ็กซ์
"เอ็กซ์....นายได้ยินฉันไหม?"
ไม่มีเสียงตอบรับ จิตใจจับจ่อที่เป้าหมายแต่ไม่กล้ายิง
"เอ็กซ์ !!! "
เรปพลิรอยด์โบราญหมั่นไส้เลยลั่นปืนยิงเข้าปลายเท้า1นัดเอาไม่โดนแต่พอให้รู้สึก
ปั๊ง !!!!!!
"เฮ้ย !!! "ซิกนัสสะดุ้ง บัสเตอร์ที่เล็งต้องถอนเล็งทันที เหมือนมันมีอะไรร้อนๆที่เท้า "ใครยิงตูฟะ?"
"ฉันเอง เอ็กซ์ นายไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอ?"แอคเซลทำหน้ากวนโอ๊ยใส่เหมือนกับว่าเขารู้จักซิกนัสมานานแล้ว
"เอ็กซ์ ! ...ใครชื่อเอ็กซ์! "ซิกนัสงง
"เอ้อ ! ให้ตายสิ...อดีตหัวหน้าอิเร็กกุล่าร์ฮันเตอร์ความจำเสื่อซะแหละ เอาเถอะ"แอคเซลรีบลากเข้าประเด็น"นายยิงพลาสม่าช็อตใส่ลีน่าสิ"
(ลีน่า หมายถึงอิเร็กกุล่าร์นั้นสินะ แล้ว....)
"บัสเตอร์ช็อต?" เขางสสัย
"โอ๊ย ! ยิงบัสเตอร์กระแสไฟฟ้าใส่เร็วๆสิว้อย ! "แอคเซลฉุน
เหตุที่ฉุนเพราะว่า พวกที่ต่อสู้กับลีน่า เพลียพล้ำซะแล้ว เนื่องจากทั้ง3มีความสามารถในการต่อสู้ระยะใกล้แล้วเจอหุ่นที่สไตล์การต่อสู้ระยะประชิด ต่อให้10รุม1ก็เถอะ เธอซัดได้สบายๆ
พลั๊ก !!! เกรย์โดนเตะเขาท้อง ทำให้ภายในรวนเหมือนจุก เขาตาค้าง กระเด็นออกไปทรุดลงกับพื้น
"อ๊อค !! " อัชโดนเตะปลายคางกลางอากาศกระเด็นไกลกว่าเกรย์ไปคนละทาง และเธอเป้นมนุษย์เลยนอนสลบทันทีที่ร่างถึงพื้น
พอจังหวะที่ลีล่าลอยกลางอากาศ เธอได้กระโดดถีบลงมาพร้อมกับเปลวไฟหุ่มตัวไว้คล้ายดาวตก
"Comet !!! " ลูกเตะดาวตกพุ่งใส่เอล
"ยิงสิเฮ้ย !!! ลังเลอะไรห๊ะ เอ็กซ์ พลาสม่าช็อต ยิงเซะ! "แอลเซลตวาด
"แล้วทำไมแกไม่ยิงเองฟะ ตูจะไปรู้เหรอว่ามันยิงพลาสม่าซ้อตได้ ! "
"กรี๊ดดดดด !!!!!"
ตูมมมมมมมมมม !!!!!!!!!!!!!!!
เอลโดนถีบกระเด็นตามลูกเตะทะลุอาคารข้างหลังเธอจนพังชนิดโหดโคตรๆ และเอลก็สลบไปตรงนั้น
"เจ๊เอล !!!! "ซิกนัสตะโกน พร้อมกับแดรช์เข้าไปหาโดยไม่สนใจคำพูดของแอคเซลแล้ว
"เฮ้ย ! เอ็กซ์! "แอคเซลกำลังจะบอกห้ามเพราะว่าเธอเก่งกาจการต่อสู้ระยะประชิดมาก แอคเซลเลยแดรช์ไล่ตาม
"ตูไม่สนแล้ว หน่อย....."จู่ๆ ก็มีกระแสไฟฟ้าไหลเวียนบนฝ่ามือของซิกนัสโดยไม่รู้ตัว ซึ่งแอคเซลเห้นพอดี
"พลาสม่าช็อต?"เขาพูดกับตัวเองเบาๆ ได้แต่แดรช์ไล่ตามไป
"อ...อัช...คุณเอล..."เกรย์ลุกแทบไม่ขึ้นอาการภายในสาหัสเอาการ ถ้าเกรย์เป็นมนุษย์อาจจะสลบในแข้งเดียวไปแล้ว
ลีน่าเดินเขามาหาเกรย์ยกดาบเหนือหัวเกรย์ที่นั่งทรุดอยู่แล้วฟาดดาบคงหัวไหลหมายผ่าลงเอาให้สิ้นชื่อ
"ตาย!!!"ดาบฟาดลงมาอย่างรวดเร็ว
"หยุดนะว้อย !!!" ซิกนัสในร่างเอ็กซ์พุ่งร่างหข้หาเกหรย์หมายจะนำร่างเกรย์หลบให้พ้นคมดาบ แต่...
ด้วยความเฟอะฟะเขาสะดุดก้อนหินขนาดเท้าฝ่าเท้า ขาซ้ายไปเตะก้อนหินอย่างจัง ทำให้เขาสะดุดล่องลอย แบบสโลว์โมชั่น
ตุด...ตุด...ตุด...ตุด...ตุด...ตุด...ตุด...ตุด...ตุด...
"ย๊า...อา...อา...อา...อา....อา..อาก"
เป้าหมายเปลี่ยนทิศ เขาพุ่งเขาหาลีน่าหมายจะพุ่งใส่เธอให้พอชะงักไปชั่วครู่
และก็ได้ผล ไม่สิ ได้กำไร2ต่อ
(อ๊า....หน้าอกคัพBถึงเล็กแต่ก็นุ่ม....มิน่าล่ะ...ลุงบัลลัค ถึงชอบ....) ต่อแรก มือของเขาพลาดพลั้งโดยไม่ได้ตั้งใจ จากแรงฟิสิกส์บวกกับความไม่ได้ตั้งใจ มือ2ข้างได้สัมผัสกับหน้าอกไว้แน่น
ต่อที่2 เธอแพ้สายฟ้า...
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด !!!!!!!!!!!"เธอโดนช็อตจากมือของซิกนัสที่ไปจับของผู้หญิงเข้า
ร่างของลีน่าชาไปทั้งตัวจนขยับไม่ได้ แล้วซิกนัสก็ล้มลงขมัมปากจูบพื้นธรณีข้างๆตัวเธอ
แอคเซลตามติดๆได้มาเห็นสภาพเข้า
"เอ็กซ์...นายใช้พลาสม่าซ้อตไม่เป็น แปลกจริงๆ"แอคเซลฉงน"แต่กลับปล่อยกระแสไฟฟ้าจากมือได้"
"นะ...นาย"เกรย์เอย่มองที่แอคเซล
"หือ?"แอคเซลหันไปมองเกรย์
ทั้ง2มีความคล้ายคลึงกัน สายตาทั้งคู่จับจ้องเข้าหาเหมือนมีอะไรมาทำให้สนใจ
(ทำไมฉันรู้ถึงพลังในตัวฉันอีกคน)
(เด็กคนนี้เป็นใคร ทำไมฉันรู้สึกมีพลังคล้ายกับฉัน)
แต่ก็จ้องกันไม่นานหรอก ก็มีเสียงร้องครางๆจากซิกนัส
"อู๊ย...ปากฉัน"ซิกนัสลุกขึ้นมาพร้อมกับเลือดกลบปากเนื่องจากฟันกระแทกกับปากตัวเองหลังปากจูบดิน แล้วหันมาเอามือเช็ดเลือดตัวเอง
แอคเซลหัวไปถึงกับสะดุ้ง
"เฮ้ ! เอ็กซ์ นายมีเดลือดออกด้วยเหรอ? นายเป็นเรปพลิรอยด์นินา"
"เรปพลิรอยด์บ้านเตี่ยเอ็งดิ...ตูเป้นมนุษย์ว้อย"ชายหนุ่มพูดไม่ถนัดปากเพราะมันแสบเหลือเกิน"อีกอย่าง ตูชื่อซิกนัส ไม่ใช่เอ็กซ์"
"อย่ามาอำฉันน่ำเอ็กซ์ ! หุ่นสีฟ้าแบบนายมีตัวเดียวในโลก ถ้าไม่ใช่นายแล้วจะเป็นใคร ว่าแต่เอ็กซ์ เสียงเปลี่ยนแฮะ?"
"บอกว่าตูไม่ใช่เอ็กซ์ เอิ้กอะไรนั้นวุ้ย"
....แอคเซล...เขาไม่ใช่เอ็กซ์....
"เสียงนี้...คุ้นๆแฮะๆ"เรปพลิรอยด์เอะใจ
....ฉันมองพลังเอลฟ์เฮือกสุดท้ายของฉันแล้วฝังตัวฉันในร่างของเด็กคนนี้....
เสียงมันกึกก้องในร่างของซิกนัส และแอคเซลก็ได้ยินด้วย
"งั้นแสดงว่าคนนี้ก็..."
....อืม....ฉันตายไปนานแล้ว...ฉันได้กลายเป็นไซเบอร์เอลฟ์...ฉันได้มอบร่างเอลฟ์ของฉัน...ทำให้เด็กคนนี้กลายเป็นฉัน...
"ถึงนายจะพูดดูงงๆนิดหน่อย แต่ช่างเถอะ ไม่ว่านายจะเป็นอย่างไร นายก็คือเอ็กซ์ของฉันและซ๊โร่ด้วย"
ถ้าจะแปลก้คือ เอ็กซ์ในรูปไซเบอร์เอลฟ์ได้รวมร่างกับซิกนัสที่บาดเจ็บปางตายในครั้งไปนีโอ อคาเดีย ทำให้เขาปลดล๊อคพลังของเอ็กซ์ ได้ในชุดฟอร์มของร๊อคแมนเอ็กซ์เมื่อปี 21XXสมัย สงคราม อิเร็กกุล่าร์ และก็ถอดแบบมาเหมือนเป๊ะๆด้วย ทำแอคเซลเข้าใจผิดก็คงไม่แปลกอะไร
"งั้น...ฉันก็คือร๊อคแมนเอ็กซ์รุ่นที่2สิ?"ซิกนัสถาม
....นายจะคิดอย่างนั้น...มันก็ไม่เชิงหรอก....
ซิกนัสเข้าใจทุกอย่างแล้ว เอลฟ์ที่รวมร่างกับเขาคือ เอ็กซ์ ในรูปไซเบอร์เอลฟ์ ทำให้เขาปลดปล่อยพลังของเอ็กซ์ให้อยู่ในรูปแบบหุ่นเรปพลิรอยด์โดยอาศัยร่างกายของซิกนัสได้
....ฉันคงต้องสงบไปสักระยะ....ฉันต้องเก้บพลังที่เหลือเอาไว้....สอนการใช้พลัง...ในร่างของฉันอีกคราวหลัง....
แล้วเอ็กซ์ก็เงียบไป
"เอ็กซ์ ! เดี๋ยวสิ เอ็กซ์ ! "แอคเซลเขย่าร่างของซิกนัส
"เฮ้ย ! "เขาสบัดออก"คนนะวุ้ย ไม่ใช่ตู้เขย่า"
"ฉันอยากคุยกับเอ็กซ์นิ ไม่ได้เจอกันาตั้ง100ปี คิดถึงเพื่อนเก่า"
"โอ๊ยยยยย!!!ปวดหัวว้อย"
สักพัก เกรย์ก็ลุกขึ้นมาแล้วรีบไปดูอัชและเอล
ซิกนัสคงสบายใจได้เปราะหนึ่งเพราะว่ามีเกรย์ตามไปดูแล้ว ตอนนี้ เคลียร์กับเรปพลิรอยด์โบราญที่ดูไม่เต็มบาทกับเรปพลิรอยด์สาวซึ่งนอนตัวชาเพราะไฟฟ้าอยู่
ชายหนุ่มก็อุ้มร่างของลีน่าอย่างเบาๆ
"ขอโทษแล้วกันฉันไม่ได้ตั้งใจ"ซิกนัสเอ่ยกับเธอ
เธอมีสติดีอยู่เลยพูดกลับไปเสียงเบาๆ
"มาส...เตอร์"
"เฮ้! เอ็กซ์ นายจะอุ้มลีน่าไปไหน"
"ไปศูนย์บัญชาการสิ แล้วอย่าเรียกฉันว่าเอ็กซ์อีก ฉันชื่อซิกนัส โรเวนคราน จำไว้ ! " เขาบอกชื่อนามสกุลครบยศเลย"นายชื่อแอคเซลใช่มะ"
"ถามอะไรแปลกๆของนายอ่ะเอ็กซ์ นายนี้เพี้ยนนะเนี่ย"
"วุ้ย! เอาเป็นว่า ฉันวานอะไรหน่อยได้มะ?" ซิกนัสได้ไหว้วานแอคเซล ทั้งที่ไม่รู้ว่าเขามาจากไหน อะไรยอ่างไร ในหนังสือประวัติศาสตร์ไม่มีประวัตของเรปพลิรอยด์โบราญนี้เลย แต่ที่เขารู้คือ หมอนี้ถึงไม่เมเต็งแต่ก็เป็นคนดี"นายช่วยแบกผู้หญิง2คนที่สลบไปที่ศูนย์บัญชาการของฉันได้มะ?"
"อื้อ...ได้สิ ถ้าเป็นเอ็กซ์สั่ง ฉันทำได้ทุกออย่าง"
แอคเซลคิดว่าซิกนัสคือเอ็กซ์ไปซะแล้ว
แอคเซลเลยเข้าไปหาอัชแล้วบอกร่างของเธอพาดบ่าเอาไว้และกลับมาหาเอลซึ่งนอนสลบคาซากตึกโดยมีเกรย์เข้าช่วย
"คุณเอล!..."เกรย์พยายามดึงร่างของเอลแต่ว่าแอคเซลได้อุ้มร่างของเธอบแกบนบ่าอีกข้าง
"นาย..."เกรย์ร้องถาม
"ฉันมาช่วย"
พอแอคเซลนำร่างทั้ง2มาแล้วโดยซิกนัสรออยู่พร้อมกับเกรย์ ทั้ง3จึงเดินกลับศูนย์บัญชาการชั่วคราวทันที
-----------------------------------
"อือ....อ่ะ!!!" เอลสะดุ้งตื่นกลางดึกอันเงีบยสงัดภายในห้องพักเดี่ยวของเธอ
เธอลงจากเตียงชั้นเดียวที่ดูไม่มีอะไรเป็นพิเศษ แล้วพยายามนึกถึงเรื่องอดีต
"ฉันโดนอิเร็กกุล่าร์เล่นดานจนสลบเลยเหรอนี่....อูยยยยย...."เธอร้องเจ็บทันที พร้อมกับมือได้กุมหน้าท้องเอาไว้ แต่เมื่อเธอสัมผัสกับหน้าท้อง ก็พบว่า ทั้งตัวเธอมีแต่ผ้าพันแผลตั้งแต่ช่วงบนใต้ไหปลาร้าปิดมาถึงบริเวรท้องน้อยและมีผ้านพันแผลที่แขนขวานิดหน่อย เธอลเยฝืนสังขารลุกเปิดโคมไฟนีออนข้างๆหัวนอน
กริก ...
เธอสำรวจตัวเองพบว่า บริเวรชายโครงมีแผลสีแดงฉานอยุ่ แต่ก็รู้สึกเจ็บเหมือนกัน แขนขวาที่แผนด้วยผ้าตรงบริเวณท่อนแขนล่าง มีเสื้อของผ้าถอดวางไว้อยู่ข้างๆ แต่กางเกงนั้นยังสวมใส่อยู่
"หยึ๋ย !!! ใครถอดเสื้อผ้าฉัน?" เอลหน้าแดงสุดขีด หลังจากนั้นเเธอก็รู้ว่าใครถอดให้เพราะว่าข้างโคมไฟมียาปฏิชีวนะอยู่ชุดหนึ่งใส่ถุงแพ็คเล็กๆพร้อมกับน้ำเปล่า1แก้ว และกระดาษาโนตเล็กๆชิ้นหนึ่ง เอลจึงหยิบอ่านมาดูแล้วเขียนว่า
[เจ๊เอล ! ฟื้นขึ้นมากินยาด้วย ขออภัยอย่างแรงฉันไม่อยากดูของเจ๊หรอก แต่อาการเจ๊หนักเอาการเลยจำเป็นต้องทำ ปล. เจ๊มันกระดานชัดๆ]
คนที่เรียกเธอว่า เจ๊เอล มีคนเดียวเท่านั้น
"ไอ...ไอ...."เธอขยำกระดาษแน่น แต่สุดท้ายเธอต้องถอนหายใจ"เฮ่อ....นายนี่น๊า...."เอลตัดสินใจลุกขึ้นอย่างช้าๆ ไปที่ห้องปฏบัติการทดลอง เป็นห้องประจำตัวของซิกนัสไว้ใช้ทดลองของแปลกๆเสมอๆ
เธอเดินเข้าไปในห้องของซิกนัสก็ต้องตกใจเล็กน้อย
ไฟห้องยังมืดอยู่ แต่ซิกนัสดำเนินการฟื้นฟู ซ่อมแซมแอคเซลอยู่ ส่วนลีน่าเพิ่งซ่อมแซมเสร็จไม่นานนี้ เธอได้หลับตาลงและหยุดการทำงานของตัวเองชั่วคราวตั้งแต่เข้าทำการซ๋อมในช่วงบ่าย ส่วนลีเวียธานนั้นไม่มีใครรู้เพราะว่าซิกนัสได้เอาผ้าคลุมมาคลุมไว้และก็นอนใกล้ๆกับลีน่าด้วย จึงไม่มีใครสังเกตุ
มีแต่ไฟส่องจากเครื่องมือและไฟที่ส่องให้ความแสงสว่างในการทำงานเท่านั้นที่พอเอลจะมองเห้นซิกนัส
"เฮ้...เอ็กซ์ ใครมาน่ะ" แอคเซลในสภาพโดนถอดชิ้นส่วนนอนบนเขียง เอ๊ย ! เตียงซ่อมเรปพลิรอยด์ ร้องทักขึ้น
"อ่ะ...เจ๊ "ซิกนัสหันไปมอง"คนทั่วไปโดนลูกเตะนั้นไปคงสลบ2วัน แต่เจ๊กลับลุกมาตอนดึกดื้อๆ"
"...."เอลไม่พูดอะไรเดินเข้าไปพร้อมกับตบหลังเขา
ปึก !!!
"แอ๊คค !! เจ๊เอล ! "
"ให้มันน้อยๆหน่อยนะ...ทีหลังไม่ต้องมาดูแลฉันขนาดนี้ก็ได้ แล้วอีกอย่าง"เอลสูดหายใจลึกๆแล้วพูดว่า"อย่าหักโหมให้มากล่ะ"
"เจ๊...ห่วงผมเป้นด้วยเหรอ?"เขาแอบปลื้มดีใจ แต่...
"เปล่าหรอก...นายจะได้อยู่ในฉันซัดนานๆข้อหาถอดเสื้อผ้าฉันตอนสลบแถมบอกฉันว่าอกกระดาษ....พรุ่งนี้ตาย!"เอลก็หายไปในความมืดพร้อมกับรอยยิ้มอาฆาต
ความเงียบเข้ามาอีกครั้ง
"เอาล่ะเข้าเรื่องกันต่อ ฉันยังถามประวัตินายไม่หมดเลย"ซิกนัสพูดไปพร้อมกับใช้เครื่องมือซ๋อมแซมไป
"หื๊อ?"
"ทำไมนายถึงอยู่รอดมาได้ถึงร้อยกว่าปีล่ะเนี่ย?"
"อ่า..."แอคเซลกำลังนึก"ตอนที่ฉันออกมาจากแคปซูลหลังสงครามอิเร็กกุล่าร์ได้25ปี โดยใครหรืออะไรก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆฉันต้องหนีออกมาโดยที่ช่วยเอ็กซ์และซีโร่ไม่ได้เลย ฉันต้องร่อนเร่ไปเรื่อย และต้องชะลอการเสื่องสภาพของร่างกายด้วยการ Copy ร่างเหล่าอิเร็กกุล่าร์ไปเรื่อยๆ เพื่อยืดอายุของฉันออกไปและฉันก็อายุยืนมาถึงปูนนี้แหละ"
"อยู่ด้วยการCopyร่างชาวบ้านเขา โดยไม่มีใครมาซ่อมบำรุงให้ ก็สมควรแล้ว แล้วนายไปเจอลีน่าตอนไหนเนี่ย"
"ตอนนั้น...ฉันไปในโรงงานแห่งหนึ่งในฐานพลังงานภูเขาไฟแห่งหนึ่งใกล้ๆนีโอ อคาเดีย เพื่อที่จะขโมยพลังงานเพื่อใช้ในการฟื้นฟูพลังCopy ตอนที่แอบดูนั้นรู้สึกว่ามันมีโปรเจคอะไรสักอย่างนี้แหละ พวกนักวิทยาศาสตร์ได้ทำการปลุกเรปพลิรอยด์ตัวหนึ่งซึ่งนักวิทยาศาสตร์เหล่านั้นเรียกว่า ลีน่า ขึ้น โดยอาศัยพลังแม่ทัพการ์เดี้ยนแห่งไฟที่สกัดเอามาแล้ว"
"นายรู้จักแม่ทัพการ์เดี้ยนด้วยเหรอ?"
"อายุปูนนี้ฉันไจไม่รู้จักเหรอ?"แอคเซลหยุดไปสักพักแล้วพูดต่อว่า"ที่จริง...ลีน่าคือหนึ่งในแม่ทัพทั้ง5การ์เดี้ยนม่ใช่4 แต่เนื่องจากว่า ลีน่าคือเรปพลิรอยด์ที่สร้างมาจากDNAของเฟอนีร์และก๊อบปี๊ความสามารถการต่อสู้ของซีโร่และพลังป้องกันของเอ็กซ์รวมกัน พูดง่ายๆ เธอคือน้องสาวของเฟอนีร์"
"เฟอนีร์...ฉันรู้จัก" ซิกนัสตัดบทเล็กน้อยแล้วให้แอคเซลพูดต่อ
"แต่ทว่า...ลีน่ากลับมีไวรัสมาจากไหนไม่รู้แฝงในตัวเธอจากไหนเลยจำต้องผนึกเธอเอาไว้ในโรงงานฐานพลังงานภูเขาไฟแห่งนั้น...เฟอนีร์มาหาเธอทุกวันรอเวลาที่เรปพลิรอยด์สาวคนนี้ลืมตาขึ้นในฐานะน้องสาวของเขา เป็นแม่ทัพผู้ภักดีต่อเอ็กซ์จอมปลอม และผู้สืบทอดนีโอ อคาเดียด้วย"
"มีหลายเรื่องที่ฉันยังไม่รู้อีกหรือเนี่ย?"ซิกนัสฉงน
"อืม...หลังจากการต่อสู้จบลงและเฟอนีร์ก็ถูกผนึกไว้ โดยที่ลีน่าไม่ได้ลืมตาตื่นเลย จนกระทั้ง...ฉันมาที่นี่แหละ กำลังปลุกลีน่าอยู่ พอเธอตื่นขึ้นเธอก็ฟาดฟันทำลาย ฆ่าคนและทำลายจนพังพินาศ ตอนนั้นเธอกำลังฟันก้อนพลังงานอันสำคัญของฉันซึ่งโค-ตะ-ระต้องการด้วยความบ้าคลั่งเลยต้องปรากฎตัวมาสู้กับเธอ แต่...."
"ทำไม?"ซิกนัสถาม
"ฉันสู้ลีน่าไม่ไหว เธอเก่งมาก เพราะด้วยความสามารถการต่อสู้ระบะประชิดราวกับซ๊โร่มาฟันใส่ฉันและพลังป้องกันสุดยอดที่ได้มาจากเอ็กซ์ ฉันเพลี้ยพล้ำโดนยำเละและถูกซากตึกถล่มทับอีกหลายชั้นและที่นี่ก็ถล่มลง ส่วนลีน่าหนีไปและก้อนพลังงานก็เจ๊งไปด้วย กว่าจะขยับออกมาได้ใช้เวลาไป3วันแหน่ะ แต่บอดี้ของฉันก็เละอย่างที่นายเห็นนี่แหละ"ซิกนัสถอนหายใจครั้งหนึ่งแล้วพูดว่า"แต่ทำไมต้องที่ฉันเผชิญหน้ากับเธอในโรงงานครั้เงแรกเธอกลับรู้จักชื่อฉันได้...หรือความอาจจะใส่ความทรงจำของเอ็กซ์หรือซีโร่ลงไปด้วยหรือเปล่า?"
"อืม...สรุปว่า นายคืออิเร็กกุล่าร์ฮันเตอร์คนเดียวที่มีชีวิตอยู่มาร้อยกว่าปีสินะ"
"อืม...ว่าแต่นายจะซ่อมฉันเสร็จตอนไหนล่ะเนี่ย"
"ไม่รู้สิ แต่นายคือประวัติศาสตร์ของโลก ฉันไม่ซ่อมนายได้ไง"
"เฮ้...ฉันไม่ใช่ประวัติศาสตร์ของใครนะฉันคือ อิเร็กกุล่าร์ฉันเตอร์นะเฟ้ย"
"มันล่มตั้งแต่สมับปูของตูแล้วมั้ง"
"ก็สร้างใหม่สิฟะ"
"อย่ามาเพ้อน่ะ ไอแอคเซลไม่เต็มบาท"
"ไอเจ้าเอ็กซ์...."
"อย่า อย่า...ถ้านายขืนทำอะไร ฉันสับแกเละแน่"
"อย่าคิดว่านายใช้พลังของเอ็กซ์มาข่มขู่ฉัน"
"พอๆๆ ไม่อยากทะเลาะกับเรปพลิรอยด์ไม่เต็มเต็งรุ่นปู่อย่างนาย"
"ก็ได้ ก็ได้ ฉันจะเงียบ ...หึหึ..."
นี้คือประโยคทิ้งท้ายของแอคเซลก่อนที่ซิกนัสทนไม่ไหว หยุดการทำงานของแอคเซลชั่วคราวโดยการตัดวงจรทำงานที่ส่วนหัวของเขาและทำการซ่อมเรปพลิรอยด์เงียบๆ จนถึงเช้า...
====================
Mission 03 - accomplete
====================
------------------------------------------
"หือๆๆๆ....ตกใจล่ะสิ ลีน่า คนอย่างฉันมันประเภทตายยากอ่ะนะ"แอคเซลเอ่ยให้เรปพลิรอยด์สาวฟังแต่ปากกระบอกปืนยังคงจับจ้องอยู่ที่ส่วนหัวของเธอ
อัช เกรย์ และเอลก็ต่างเล็งปืนเข้าหาเธอทั้งหมดโดยอัตโนมัติ ตอนนี้เธอโดนล้อมไว้หมดทุกด้าน
ทุกคนไม่สนใจอะไรมากมาย เพียงแต่ว่า ทุกคนมีเป้าหมายเดียวกันว่าทำอย่างไรให้เป้าหมายสิ้นชื่อไป
"ยอมแพ้ซะเถอะ อิเร็กกุล่าร์ !"เอล ชาร์จบัสเตอร์จากปืนบัสเตอร์ของเธอเตรียมยิงทุกเมื่อ
เกรย์และอัชก็ชาร์จบัสเตอร์เตรียมยิงใส่จากปืนคู่ของทั้ง2เช่นกัน
"ชิ!" เธอเดาะลิ้นอย่างไม่พอใจแล้วควงดาบแล้วตวัดดาบฟันแวกอากาศเป็นรูปไขว้กากบาท จนกลายเป็นคลื่นแหวกอากาศสีเพลิงรูปกากบาทขนาดเท่าตัวคนพุ่งเข้าหาใส่ เอล และก็ไวมากจนเธอไม่มีเวลาคิดหลบแล้ว
ซูมมมมม!!!!
"Double Buster ! " เธอยิงบัเตอร์ขนาดเล็กและใหญ่ติดกัน2นัดซ้อนเหมือนดูเป็นลูกเดียวกัน
ฟิ้ว !!!!!!
ตูม !!!!
พลังนั้นเข้าปะทะทันที จนเกิดระเบิดขึ้น แต่ไม่ช้า เกรย์และอัชก็ใส่บัสเตอร์ต่อทันที
"Buster shot!"
"Laser shot !"
พลังบัสเตอร์ของโมเดลเอทั้ง2รวมเป็น1แล้วพุ่งเข้าหาเป้าหมาย แต่ทว่า ลีน่ากลับเบี่ยงตัวหลบอย่างง่ายดาย
วูบ !
วูบ !
จากนั้นก็เกิดการต่อสู้ระยะประชิดของทั้ง4ขึ้น แบบ 3 รุม 1
ซิกนัสเล็งเป้าหมายอยู่นั้นก็ไม่กล้ายิงยัสเตอร์ไปกลัวว่าพวกเขาจะโดนลูกหลง ส่วนแอคเซลก็ได้ลดปืนลงกำลังครุ่งคิดอะไรบางอย่างอยู่ และในที่สุดเขาก็นึกออก
"อ๊า.....ใช่แล้ว!"แอคเซลก็หันมาทางซิกนัส"เอ็กซ์ ! นายยิงพลาสม่าช็อตสิ!"
ซิกนัสเหงือแตกพลั่กปืนเล็งค้างไว้อยู่ โดยไม่สนคำพูดใคร แต่แอคเซลเรียกเขาว่า เอ็กซ์
"เอ็กซ์....นายได้ยินฉันไหม?"
ไม่มีเสียงตอบรับ จิตใจจับจ่อที่เป้าหมายแต่ไม่กล้ายิง
"เอ็กซ์ !!! "
เรปพลิรอยด์โบราญหมั่นไส้เลยลั่นปืนยิงเข้าปลายเท้า1นัดเอาไม่โดนแต่พอให้รู้สึก
ปั๊ง !!!!!!
"เฮ้ย !!! "ซิกนัสสะดุ้ง บัสเตอร์ที่เล็งต้องถอนเล็งทันที เหมือนมันมีอะไรร้อนๆที่เท้า "ใครยิงตูฟะ?"
"ฉันเอง เอ็กซ์ นายไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอ?"แอคเซลทำหน้ากวนโอ๊ยใส่เหมือนกับว่าเขารู้จักซิกนัสมานานแล้ว
"เอ็กซ์ ! ...ใครชื่อเอ็กซ์! "ซิกนัสงง
"เอ้อ ! ให้ตายสิ...อดีตหัวหน้าอิเร็กกุล่าร์ฮันเตอร์ความจำเสื่อซะแหละ เอาเถอะ"แอคเซลรีบลากเข้าประเด็น"นายยิงพลาสม่าช็อตใส่ลีน่าสิ"
(ลีน่า หมายถึงอิเร็กกุล่าร์นั้นสินะ แล้ว....)
"บัสเตอร์ช็อต?" เขางสสัย
"โอ๊ย ! ยิงบัสเตอร์กระแสไฟฟ้าใส่เร็วๆสิว้อย ! "แอคเซลฉุน
เหตุที่ฉุนเพราะว่า พวกที่ต่อสู้กับลีน่า เพลียพล้ำซะแล้ว เนื่องจากทั้ง3มีความสามารถในการต่อสู้ระยะใกล้แล้วเจอหุ่นที่สไตล์การต่อสู้ระยะประชิด ต่อให้10รุม1ก็เถอะ เธอซัดได้สบายๆ
พลั๊ก !!! เกรย์โดนเตะเขาท้อง ทำให้ภายในรวนเหมือนจุก เขาตาค้าง กระเด็นออกไปทรุดลงกับพื้น
"อ๊อค !! " อัชโดนเตะปลายคางกลางอากาศกระเด็นไกลกว่าเกรย์ไปคนละทาง และเธอเป้นมนุษย์เลยนอนสลบทันทีที่ร่างถึงพื้น
พอจังหวะที่ลีล่าลอยกลางอากาศ เธอได้กระโดดถีบลงมาพร้อมกับเปลวไฟหุ่มตัวไว้คล้ายดาวตก
"Comet !!! " ลูกเตะดาวตกพุ่งใส่เอล
"ยิงสิเฮ้ย !!! ลังเลอะไรห๊ะ เอ็กซ์ พลาสม่าช็อต ยิงเซะ! "แอลเซลตวาด
"แล้วทำไมแกไม่ยิงเองฟะ ตูจะไปรู้เหรอว่ามันยิงพลาสม่าซ้อตได้ ! "
"กรี๊ดดดดด !!!!!"
ตูมมมมมมมมมม !!!!!!!!!!!!!!!
เอลโดนถีบกระเด็นตามลูกเตะทะลุอาคารข้างหลังเธอจนพังชนิดโหดโคตรๆ และเอลก็สลบไปตรงนั้น
"เจ๊เอล !!!! "ซิกนัสตะโกน พร้อมกับแดรช์เข้าไปหาโดยไม่สนใจคำพูดของแอคเซลแล้ว
"เฮ้ย ! เอ็กซ์! "แอคเซลกำลังจะบอกห้ามเพราะว่าเธอเก่งกาจการต่อสู้ระยะประชิดมาก แอคเซลเลยแดรช์ไล่ตาม
"ตูไม่สนแล้ว หน่อย....."จู่ๆ ก็มีกระแสไฟฟ้าไหลเวียนบนฝ่ามือของซิกนัสโดยไม่รู้ตัว ซึ่งแอคเซลเห้นพอดี
"พลาสม่าช็อต?"เขาพูดกับตัวเองเบาๆ ได้แต่แดรช์ไล่ตามไป
"อ...อัช...คุณเอล..."เกรย์ลุกแทบไม่ขึ้นอาการภายในสาหัสเอาการ ถ้าเกรย์เป็นมนุษย์อาจจะสลบในแข้งเดียวไปแล้ว
ลีน่าเดินเขามาหาเกรย์ยกดาบเหนือหัวเกรย์ที่นั่งทรุดอยู่แล้วฟาดดาบคงหัวไหลหมายผ่าลงเอาให้สิ้นชื่อ
"ตาย!!!"ดาบฟาดลงมาอย่างรวดเร็ว
"หยุดนะว้อย !!!" ซิกนัสในร่างเอ็กซ์พุ่งร่างหข้หาเกหรย์หมายจะนำร่างเกรย์หลบให้พ้นคมดาบ แต่...
ด้วยความเฟอะฟะเขาสะดุดก้อนหินขนาดเท้าฝ่าเท้า ขาซ้ายไปเตะก้อนหินอย่างจัง ทำให้เขาสะดุดล่องลอย แบบสโลว์โมชั่น
ตุด...ตุด...ตุด...ตุด...ตุด...ตุด...ตุด...ตุด...ตุด...
"ย๊า...อา...อา...อา...อา....อา..อาก"
เป้าหมายเปลี่ยนทิศ เขาพุ่งเขาหาลีน่าหมายจะพุ่งใส่เธอให้พอชะงักไปชั่วครู่
และก็ได้ผล ไม่สิ ได้กำไร2ต่อ
(อ๊า....หน้าอกคัพBถึงเล็กแต่ก็นุ่ม....มิน่าล่ะ...ลุงบัลลัค ถึงชอบ....) ต่อแรก มือของเขาพลาดพลั้งโดยไม่ได้ตั้งใจ จากแรงฟิสิกส์บวกกับความไม่ได้ตั้งใจ มือ2ข้างได้สัมผัสกับหน้าอกไว้แน่น
ต่อที่2 เธอแพ้สายฟ้า...
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด !!!!!!!!!!!"เธอโดนช็อตจากมือของซิกนัสที่ไปจับของผู้หญิงเข้า
ร่างของลีน่าชาไปทั้งตัวจนขยับไม่ได้ แล้วซิกนัสก็ล้มลงขมัมปากจูบพื้นธรณีข้างๆตัวเธอ
แอคเซลตามติดๆได้มาเห็นสภาพเข้า
"เอ็กซ์...นายใช้พลาสม่าซ้อตไม่เป็น แปลกจริงๆ"แอคเซลฉงน"แต่กลับปล่อยกระแสไฟฟ้าจากมือได้"
"นะ...นาย"เกรย์เอย่มองที่แอคเซล
"หือ?"แอคเซลหันไปมองเกรย์
ทั้ง2มีความคล้ายคลึงกัน สายตาทั้งคู่จับจ้องเข้าหาเหมือนมีอะไรมาทำให้สนใจ
(ทำไมฉันรู้ถึงพลังในตัวฉันอีกคน)
(เด็กคนนี้เป็นใคร ทำไมฉันรู้สึกมีพลังคล้ายกับฉัน)
แต่ก็จ้องกันไม่นานหรอก ก็มีเสียงร้องครางๆจากซิกนัส
"อู๊ย...ปากฉัน"ซิกนัสลุกขึ้นมาพร้อมกับเลือดกลบปากเนื่องจากฟันกระแทกกับปากตัวเองหลังปากจูบดิน แล้วหันมาเอามือเช็ดเลือดตัวเอง
แอคเซลหัวไปถึงกับสะดุ้ง
"เฮ้ ! เอ็กซ์ นายมีเดลือดออกด้วยเหรอ? นายเป็นเรปพลิรอยด์นินา"
"เรปพลิรอยด์บ้านเตี่ยเอ็งดิ...ตูเป้นมนุษย์ว้อย"ชายหนุ่มพูดไม่ถนัดปากเพราะมันแสบเหลือเกิน"อีกอย่าง ตูชื่อซิกนัส ไม่ใช่เอ็กซ์"
"อย่ามาอำฉันน่ำเอ็กซ์ ! หุ่นสีฟ้าแบบนายมีตัวเดียวในโลก ถ้าไม่ใช่นายแล้วจะเป็นใคร ว่าแต่เอ็กซ์ เสียงเปลี่ยนแฮะ?"
"บอกว่าตูไม่ใช่เอ็กซ์ เอิ้กอะไรนั้นวุ้ย"
....แอคเซล...เขาไม่ใช่เอ็กซ์....
"เสียงนี้...คุ้นๆแฮะๆ"เรปพลิรอยด์เอะใจ
....ฉันมองพลังเอลฟ์เฮือกสุดท้ายของฉันแล้วฝังตัวฉันในร่างของเด็กคนนี้....
เสียงมันกึกก้องในร่างของซิกนัส และแอคเซลก็ได้ยินด้วย
"งั้นแสดงว่าคนนี้ก็..."
....อืม....ฉันตายไปนานแล้ว...ฉันได้กลายเป็นไซเบอร์เอลฟ์...ฉันได้มอบร่างเอลฟ์ของฉัน...ทำให้เด็กคนนี้กลายเป็นฉัน...
"ถึงนายจะพูดดูงงๆนิดหน่อย แต่ช่างเถอะ ไม่ว่านายจะเป็นอย่างไร นายก็คือเอ็กซ์ของฉันและซ๊โร่ด้วย"
ถ้าจะแปลก้คือ เอ็กซ์ในรูปไซเบอร์เอลฟ์ได้รวมร่างกับซิกนัสที่บาดเจ็บปางตายในครั้งไปนีโอ อคาเดีย ทำให้เขาปลดล๊อคพลังของเอ็กซ์ ได้ในชุดฟอร์มของร๊อคแมนเอ็กซ์เมื่อปี 21XXสมัย สงคราม อิเร็กกุล่าร์ และก็ถอดแบบมาเหมือนเป๊ะๆด้วย ทำแอคเซลเข้าใจผิดก็คงไม่แปลกอะไร
"งั้น...ฉันก็คือร๊อคแมนเอ็กซ์รุ่นที่2สิ?"ซิกนัสถาม
....นายจะคิดอย่างนั้น...มันก็ไม่เชิงหรอก....
ซิกนัสเข้าใจทุกอย่างแล้ว เอลฟ์ที่รวมร่างกับเขาคือ เอ็กซ์ ในรูปไซเบอร์เอลฟ์ ทำให้เขาปลดปล่อยพลังของเอ็กซ์ให้อยู่ในรูปแบบหุ่นเรปพลิรอยด์โดยอาศัยร่างกายของซิกนัสได้
....ฉันคงต้องสงบไปสักระยะ....ฉันต้องเก้บพลังที่เหลือเอาไว้....สอนการใช้พลัง...ในร่างของฉันอีกคราวหลัง....
แล้วเอ็กซ์ก็เงียบไป
"เอ็กซ์ ! เดี๋ยวสิ เอ็กซ์ ! "แอคเซลเขย่าร่างของซิกนัส
"เฮ้ย ! "เขาสบัดออก"คนนะวุ้ย ไม่ใช่ตู้เขย่า"
"ฉันอยากคุยกับเอ็กซ์นิ ไม่ได้เจอกันาตั้ง100ปี คิดถึงเพื่อนเก่า"
"โอ๊ยยยยย!!!ปวดหัวว้อย"
สักพัก เกรย์ก็ลุกขึ้นมาแล้วรีบไปดูอัชและเอล
ซิกนัสคงสบายใจได้เปราะหนึ่งเพราะว่ามีเกรย์ตามไปดูแล้ว ตอนนี้ เคลียร์กับเรปพลิรอยด์โบราญที่ดูไม่เต็มบาทกับเรปพลิรอยด์สาวซึ่งนอนตัวชาเพราะไฟฟ้าอยู่
ชายหนุ่มก็อุ้มร่างของลีน่าอย่างเบาๆ
"ขอโทษแล้วกันฉันไม่ได้ตั้งใจ"ซิกนัสเอ่ยกับเธอ
เธอมีสติดีอยู่เลยพูดกลับไปเสียงเบาๆ
"มาส...เตอร์"
"เฮ้! เอ็กซ์ นายจะอุ้มลีน่าไปไหน"
"ไปศูนย์บัญชาการสิ แล้วอย่าเรียกฉันว่าเอ็กซ์อีก ฉันชื่อซิกนัส โรเวนคราน จำไว้ ! " เขาบอกชื่อนามสกุลครบยศเลย"นายชื่อแอคเซลใช่มะ"
"ถามอะไรแปลกๆของนายอ่ะเอ็กซ์ นายนี้เพี้ยนนะเนี่ย"
"วุ้ย! เอาเป็นว่า ฉันวานอะไรหน่อยได้มะ?" ซิกนัสได้ไหว้วานแอคเซล ทั้งที่ไม่รู้ว่าเขามาจากไหน อะไรยอ่างไร ในหนังสือประวัติศาสตร์ไม่มีประวัตของเรปพลิรอยด์โบราญนี้เลย แต่ที่เขารู้คือ หมอนี้ถึงไม่เมเต็งแต่ก็เป็นคนดี"นายช่วยแบกผู้หญิง2คนที่สลบไปที่ศูนย์บัญชาการของฉันได้มะ?"
"อื้อ...ได้สิ ถ้าเป็นเอ็กซ์สั่ง ฉันทำได้ทุกออย่าง"
แอคเซลคิดว่าซิกนัสคือเอ็กซ์ไปซะแล้ว
แอคเซลเลยเข้าไปหาอัชแล้วบอกร่างของเธอพาดบ่าเอาไว้และกลับมาหาเอลซึ่งนอนสลบคาซากตึกโดยมีเกรย์เข้าช่วย
"คุณเอล!..."เกรย์พยายามดึงร่างของเอลแต่ว่าแอคเซลได้อุ้มร่างของเธอบแกบนบ่าอีกข้าง
"นาย..."เกรย์ร้องถาม
"ฉันมาช่วย"
พอแอคเซลนำร่างทั้ง2มาแล้วโดยซิกนัสรออยู่พร้อมกับเกรย์ ทั้ง3จึงเดินกลับศูนย์บัญชาการชั่วคราวทันที
-----------------------------------
"อือ....อ่ะ!!!" เอลสะดุ้งตื่นกลางดึกอันเงีบยสงัดภายในห้องพักเดี่ยวของเธอ
เธอลงจากเตียงชั้นเดียวที่ดูไม่มีอะไรเป็นพิเศษ แล้วพยายามนึกถึงเรื่องอดีต
"ฉันโดนอิเร็กกุล่าร์เล่นดานจนสลบเลยเหรอนี่....อูยยยยย...."เธอร้องเจ็บทันที พร้อมกับมือได้กุมหน้าท้องเอาไว้ แต่เมื่อเธอสัมผัสกับหน้าท้อง ก็พบว่า ทั้งตัวเธอมีแต่ผ้าพันแผลตั้งแต่ช่วงบนใต้ไหปลาร้าปิดมาถึงบริเวรท้องน้อยและมีผ้านพันแผลที่แขนขวานิดหน่อย เธอลเยฝืนสังขารลุกเปิดโคมไฟนีออนข้างๆหัวนอน
กริก ...
เธอสำรวจตัวเองพบว่า บริเวรชายโครงมีแผลสีแดงฉานอยุ่ แต่ก็รู้สึกเจ็บเหมือนกัน แขนขวาที่แผนด้วยผ้าตรงบริเวณท่อนแขนล่าง มีเสื้อของผ้าถอดวางไว้อยู่ข้างๆ แต่กางเกงนั้นยังสวมใส่อยู่
"หยึ๋ย !!! ใครถอดเสื้อผ้าฉัน?" เอลหน้าแดงสุดขีด หลังจากนั้นเเธอก็รู้ว่าใครถอดให้เพราะว่าข้างโคมไฟมียาปฏิชีวนะอยู่ชุดหนึ่งใส่ถุงแพ็คเล็กๆพร้อมกับน้ำเปล่า1แก้ว และกระดาษาโนตเล็กๆชิ้นหนึ่ง เอลจึงหยิบอ่านมาดูแล้วเขียนว่า
[เจ๊เอล ! ฟื้นขึ้นมากินยาด้วย ขออภัยอย่างแรงฉันไม่อยากดูของเจ๊หรอก แต่อาการเจ๊หนักเอาการเลยจำเป็นต้องทำ ปล. เจ๊มันกระดานชัดๆ]
คนที่เรียกเธอว่า เจ๊เอล มีคนเดียวเท่านั้น
"ไอ...ไอ...."เธอขยำกระดาษแน่น แต่สุดท้ายเธอต้องถอนหายใจ"เฮ่อ....นายนี่น๊า...."เอลตัดสินใจลุกขึ้นอย่างช้าๆ ไปที่ห้องปฏบัติการทดลอง เป็นห้องประจำตัวของซิกนัสไว้ใช้ทดลองของแปลกๆเสมอๆ
เธอเดินเข้าไปในห้องของซิกนัสก็ต้องตกใจเล็กน้อย
ไฟห้องยังมืดอยู่ แต่ซิกนัสดำเนินการฟื้นฟู ซ่อมแซมแอคเซลอยู่ ส่วนลีน่าเพิ่งซ่อมแซมเสร็จไม่นานนี้ เธอได้หลับตาลงและหยุดการทำงานของตัวเองชั่วคราวตั้งแต่เข้าทำการซ๋อมในช่วงบ่าย ส่วนลีเวียธานนั้นไม่มีใครรู้เพราะว่าซิกนัสได้เอาผ้าคลุมมาคลุมไว้และก็นอนใกล้ๆกับลีน่าด้วย จึงไม่มีใครสังเกตุ
มีแต่ไฟส่องจากเครื่องมือและไฟที่ส่องให้ความแสงสว่างในการทำงานเท่านั้นที่พอเอลจะมองเห้นซิกนัส
"เฮ้...เอ็กซ์ ใครมาน่ะ" แอคเซลในสภาพโดนถอดชิ้นส่วนนอนบนเขียง เอ๊ย ! เตียงซ่อมเรปพลิรอยด์ ร้องทักขึ้น
"อ่ะ...เจ๊ "ซิกนัสหันไปมอง"คนทั่วไปโดนลูกเตะนั้นไปคงสลบ2วัน แต่เจ๊กลับลุกมาตอนดึกดื้อๆ"
"...."เอลไม่พูดอะไรเดินเข้าไปพร้อมกับตบหลังเขา
ปึก !!!
"แอ๊คค !! เจ๊เอล ! "
"ให้มันน้อยๆหน่อยนะ...ทีหลังไม่ต้องมาดูแลฉันขนาดนี้ก็ได้ แล้วอีกอย่าง"เอลสูดหายใจลึกๆแล้วพูดว่า"อย่าหักโหมให้มากล่ะ"
"เจ๊...ห่วงผมเป้นด้วยเหรอ?"เขาแอบปลื้มดีใจ แต่...
"เปล่าหรอก...นายจะได้อยู่ในฉันซัดนานๆข้อหาถอดเสื้อผ้าฉันตอนสลบแถมบอกฉันว่าอกกระดาษ....พรุ่งนี้ตาย!"เอลก็หายไปในความมืดพร้อมกับรอยยิ้มอาฆาต
ความเงียบเข้ามาอีกครั้ง
"เอาล่ะเข้าเรื่องกันต่อ ฉันยังถามประวัตินายไม่หมดเลย"ซิกนัสพูดไปพร้อมกับใช้เครื่องมือซ๋อมแซมไป
"หื๊อ?"
"ทำไมนายถึงอยู่รอดมาได้ถึงร้อยกว่าปีล่ะเนี่ย?"
"อ่า..."แอคเซลกำลังนึก"ตอนที่ฉันออกมาจากแคปซูลหลังสงครามอิเร็กกุล่าร์ได้25ปี โดยใครหรืออะไรก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆฉันต้องหนีออกมาโดยที่ช่วยเอ็กซ์และซีโร่ไม่ได้เลย ฉันต้องร่อนเร่ไปเรื่อย และต้องชะลอการเสื่องสภาพของร่างกายด้วยการ Copy ร่างเหล่าอิเร็กกุล่าร์ไปเรื่อยๆ เพื่อยืดอายุของฉันออกไปและฉันก็อายุยืนมาถึงปูนนี้แหละ"
"อยู่ด้วยการCopyร่างชาวบ้านเขา โดยไม่มีใครมาซ่อมบำรุงให้ ก็สมควรแล้ว แล้วนายไปเจอลีน่าตอนไหนเนี่ย"
"ตอนนั้น...ฉันไปในโรงงานแห่งหนึ่งในฐานพลังงานภูเขาไฟแห่งหนึ่งใกล้ๆนีโอ อคาเดีย เพื่อที่จะขโมยพลังงานเพื่อใช้ในการฟื้นฟูพลังCopy ตอนที่แอบดูนั้นรู้สึกว่ามันมีโปรเจคอะไรสักอย่างนี้แหละ พวกนักวิทยาศาสตร์ได้ทำการปลุกเรปพลิรอยด์ตัวหนึ่งซึ่งนักวิทยาศาสตร์เหล่านั้นเรียกว่า ลีน่า ขึ้น โดยอาศัยพลังแม่ทัพการ์เดี้ยนแห่งไฟที่สกัดเอามาแล้ว"
"นายรู้จักแม่ทัพการ์เดี้ยนด้วยเหรอ?"
"อายุปูนนี้ฉันไจไม่รู้จักเหรอ?"แอคเซลหยุดไปสักพักแล้วพูดต่อว่า"ที่จริง...ลีน่าคือหนึ่งในแม่ทัพทั้ง5การ์เดี้ยนม่ใช่4 แต่เนื่องจากว่า ลีน่าคือเรปพลิรอยด์ที่สร้างมาจากDNAของเฟอนีร์และก๊อบปี๊ความสามารถการต่อสู้ของซีโร่และพลังป้องกันของเอ็กซ์รวมกัน พูดง่ายๆ เธอคือน้องสาวของเฟอนีร์"
"เฟอนีร์...ฉันรู้จัก" ซิกนัสตัดบทเล็กน้อยแล้วให้แอคเซลพูดต่อ
"แต่ทว่า...ลีน่ากลับมีไวรัสมาจากไหนไม่รู้แฝงในตัวเธอจากไหนเลยจำต้องผนึกเธอเอาไว้ในโรงงานฐานพลังงานภูเขาไฟแห่งนั้น...เฟอนีร์มาหาเธอทุกวันรอเวลาที่เรปพลิรอยด์สาวคนนี้ลืมตาขึ้นในฐานะน้องสาวของเขา เป็นแม่ทัพผู้ภักดีต่อเอ็กซ์จอมปลอม และผู้สืบทอดนีโอ อคาเดียด้วย"
"มีหลายเรื่องที่ฉันยังไม่รู้อีกหรือเนี่ย?"ซิกนัสฉงน
"อืม...หลังจากการต่อสู้จบลงและเฟอนีร์ก็ถูกผนึกไว้ โดยที่ลีน่าไม่ได้ลืมตาตื่นเลย จนกระทั้ง...ฉันมาที่นี่แหละ กำลังปลุกลีน่าอยู่ พอเธอตื่นขึ้นเธอก็ฟาดฟันทำลาย ฆ่าคนและทำลายจนพังพินาศ ตอนนั้นเธอกำลังฟันก้อนพลังงานอันสำคัญของฉันซึ่งโค-ตะ-ระต้องการด้วยความบ้าคลั่งเลยต้องปรากฎตัวมาสู้กับเธอ แต่...."
"ทำไม?"ซิกนัสถาม
"ฉันสู้ลีน่าไม่ไหว เธอเก่งมาก เพราะด้วยความสามารถการต่อสู้ระบะประชิดราวกับซ๊โร่มาฟันใส่ฉันและพลังป้องกันสุดยอดที่ได้มาจากเอ็กซ์ ฉันเพลี้ยพล้ำโดนยำเละและถูกซากตึกถล่มทับอีกหลายชั้นและที่นี่ก็ถล่มลง ส่วนลีน่าหนีไปและก้อนพลังงานก็เจ๊งไปด้วย กว่าจะขยับออกมาได้ใช้เวลาไป3วันแหน่ะ แต่บอดี้ของฉันก็เละอย่างที่นายเห็นนี่แหละ"ซิกนัสถอนหายใจครั้งหนึ่งแล้วพูดว่า"แต่ทำไมต้องที่ฉันเผชิญหน้ากับเธอในโรงงานครั้เงแรกเธอกลับรู้จักชื่อฉันได้...หรือความอาจจะใส่ความทรงจำของเอ็กซ์หรือซีโร่ลงไปด้วยหรือเปล่า?"
"อืม...สรุปว่า นายคืออิเร็กกุล่าร์ฮันเตอร์คนเดียวที่มีชีวิตอยู่มาร้อยกว่าปีสินะ"
"อืม...ว่าแต่นายจะซ่อมฉันเสร็จตอนไหนล่ะเนี่ย"
"ไม่รู้สิ แต่นายคือประวัติศาสตร์ของโลก ฉันไม่ซ่อมนายได้ไง"
"เฮ้...ฉันไม่ใช่ประวัติศาสตร์ของใครนะฉันคือ อิเร็กกุล่าร์ฉันเตอร์นะเฟ้ย"
"มันล่มตั้งแต่สมับปูของตูแล้วมั้ง"
"ก็สร้างใหม่สิฟะ"
"อย่ามาเพ้อน่ะ ไอแอคเซลไม่เต็มบาท"
"ไอเจ้าเอ็กซ์...."
"อย่า อย่า...ถ้านายขืนทำอะไร ฉันสับแกเละแน่"
"อย่าคิดว่านายใช้พลังของเอ็กซ์มาข่มขู่ฉัน"
"พอๆๆ ไม่อยากทะเลาะกับเรปพลิรอยด์ไม่เต็มเต็งรุ่นปู่อย่างนาย"
"ก็ได้ ก็ได้ ฉันจะเงียบ ...หึหึ..."
นี้คือประโยคทิ้งท้ายของแอคเซลก่อนที่ซิกนัสทนไม่ไหว หยุดการทำงานของแอคเซลชั่วคราวโดยการตัดวงจรทำงานที่ส่วนหัวของเขาและทำการซ่อมเรปพลิรอยด์เงียบๆ จนถึงเช้า...
====================
Mission 03 - accomplete
====================
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น