ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บันทึกหน้าที่ 4
กลับมาแล้วนะ...หลังจากที่หายไปนาน
ยังไงก็ช่วยติดตามด้วยนะ
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
ยังไงก็ช่วยติดตามด้วยนะ
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
บรรยากาศในรถตอนนี้ดูจะเงียบและวังเวงซักหน่อย เพราะตั้งแต่มินโฮช่วยร่างบางที่นั่งนิ่งอยู่ตรงหน้านี้ มินโฮและร่างบางก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาเลย
“นั่งจองอยู่ได้ น่านะทำเป็นแบบเดียวรึไงห้ะ...ไอ้โย่ง” ร่างบางได้แต่นั่งคิดในใจ เพราะตั้งต่คนตรงนี้ช่วยเขาไว้ก็เอาแต่นั่งจ้องหน้าอย่างเดียวไม่พูดอะไรเลย
“ชื่ออะไรล่ะ..” มินโฮถามหลังจากที่นั่งเงียบมานาน
“หะ..หา ว่าอะไรน่ะ” ร่างบางถามกลับอย่างงง ๆ เพราะไม่ทันได้ฟังที่ร่างสูงพูด เพราะได้แต่นั่งเหม่อ
“ฉันถามว่าชื่ออะไร” มินโฮถามใหม่อีกรอบ
“อ่อ...ชื่อคีย์ คิมคีบอม” ร่างบางเอ่ย
“อื่ม..แล้วไปทำอะไรมาถึงจะได้มีคนตามฆ่า” มินโฮถามกลับอย่างสงสัย
“แล้วคุณชื่ออะไรล่ะ..ยังไม่บอกฉันเลย” ร่างบางไม่ตอบคำถามแต่กลับเป็นคนถามคำถามเอง
“กล้าดีนิ..ที่ถามชื่อฉัน” ไม่เคยมีใครกล้าถามชื่อของมินโฮตรง ๆ เลยซักครั้ง พึ่งมีร่างบางตรงหน้านี้แหละ
“ทำไมหล่ะ..ที่คุณยังถามชื่อฉันเลย” คนอะไรแค่ถามชื่อก็หยิ่ง ร่างบางคิด
“ฉันชื่อ..มินโฮ เชวมินโฮ..มีอะไรสงสัยอีกมั้ย” ร่างสูงตอบ
“ไม่มี...ก็แค่เนี้ยทำเป็นลีลา” ร่างบางเอ่ยพร้อมทำหน้าตากวน ๆ ใส่ร่างสูงตรงหน้า
“หึ...ปากดีอย่างนี้..หน้าให้ตายอยู่กลางถนนมั้ย..ขอบคุณซักคำก็ไม่มี” ร่างสูงเอ่ย
“ขอบคุณ...คุณเชวมินโฮ” ร่างบางตอบ
“.................” มินโฮไม่ได้ตอบอะไรได้แต่เสมองนอกหน้าต่างแทน จึงทำให้ภายในรถกลับมาเงียบเหมือนเดิมตลอดทางที่มาที่บริษัทของมินโฮ
.......................................................................
ทางด้านแทมิน
“1…2…3….4….5….6….7…..8…..9…..” ร่างบางได้แต่นับตัวเลขบนปฏิทินตั้งแต่กลับมาถึงห้อง
“วันที่ 9 วันที่ 9 ธันวา พี่มินโฮ วันเกิดพี่มินโฮ” ร่างบางได้แต่นั่งพึ่มพร่ำอยู่คนเดียวหน้าปฏิทิน
“เราไม่ได้ไปฉลองวันเกิดพี่มินโฮมาก็นานแล้วน่ะ....ถ้าปีนี้ได้ไปก็ดีสิ...คงสนุกแน่..............อีแทมินฉันคิดอะไรออกแล้ว....พี่มินโฮฮะคราวนี้..แทมมีของขวัญที่จะเซอร์ไพร์พี่มินโฮฮะ..รับรองพี่ต้องชอบมันแน่” ร่างบางเอ่ยหลังจากที่คิดอะไรขึ้นมาได้ก่อนที่จะเดินไปหยิบแฟ้มเอกสารที่อยู่ในลิ้นชักออกมาและเดินออกจากห้องไป
............................................................................
.....
........
............
........
.....
“กว่าจะมาได้นะมึง...ไม่มาเอาปีหน้าเลยล่ะ” เสียงของจงฮยอนเอ่ยทักเพื่อนตัวสูงหลังจากที่นั่งรอมานานเกือบสามชั่วโมง
“ไม่บอกก่อนว่าจะรอกู...กูจะได้มาปีหน้าไง” ร่างสูงตอบแบบกวน ๆ กลับไปให้เพื่อน
“มึงกวนกูเหรอ..เดี๋ยวมึงโดน” จงฮยอนตอบ
“ไอ้โฮ....น้องน่าหวานนี้ใครว่ะ” เสียงของอนยูเอ่ยขัดขึ้นมาก่อนหลังจากที่เห็นคีย์เดนตามมินโฮมาด้วย
“อ่อ..ชื่อคีย์...ว่าจะให้มาช่วยงานแทนคนเก่าที่พึ่งไล่ออกไป” ร่างสูงตอบ
“ชื่อคีย์เหรอ...ผมลีจินกิ เรียกอนยูก็ได้” อนยูเอ่ยแสดงความรู้จักกับคีย์
“อื่ม..ฮะ..คีย์ยินดีที่ได้รู้จัก” คีย์ตอบ
“ส่วนนี้..ชื่อจงฮยอน คิมจงฮยอน” มินโฮเอ่ยบอกคีย์
“ ฮะ..ยินดีที่ได้รู้จัก” คีย์ตอบ
“ว่าแต่พวกมึงมารอกูมีธุระอะไร..” มินโฮเอ่ยขึ้นหลังจากที่นึกขึ้นได้
“อ่อ...นี้เอกสารที่มึงให้กูหามาให้...และก็อีกเรื่องนึง..อาทิตย์หน้ากูขอให้สระน้ำบ้านมึงจัดปาตี้ริมสระตกลงมั้ย” จงฮยอนเอ่ยพร้อมกับยื่นเอกสารจำนวนหนึ่งในซองเอกสารสีน้ำตาลให้มินโฮ
“ อืม..ขอบใจ..คีย์นายออกไปเดินเล่นข้างนอกก่อนฉันมีธุระจะต้องคุยกับเพื่อน” มินโฮตอบ
“ครับ..” ร่างบางเอ่ยตอบก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
“ หึ...จุนซู....ปีใหม่นี้ฉันมีของขวัญให้แกแน่” มินโฮเอ่ยหลังจากที่เปิดเอกสารในซองดู
......
..........
....................
.................................
....................
..........
......
“ไอ้มินโฮ...เสร็จยังว่ะ!!!!!” จงฮยอนตะโกนเรียกเพื่อนตัวสูงตั้งแต่ยังมาไม่ถึงห้อง
“มาแบบปกติเหมือนคนอื่นได้มั้ยไอ้จง..” ร่างสูงเอ่ย
“ถ้ากูมาเหมือนคนอื่น..จะใช่คิมจงฮยอนเหรอ” จงฮยอนเอ่ย
“แล้วเสร็จยังเนี้ย...ป่านนี้ไอ้อนกะคีย์คงรอนานแล้ว” จงฮยอนเอ่ย
“รอแป่ป...ขอกูดูเอกสารตรงนี้ให้เสร็จก่อน” มินโฮเอ่ย
La…La…La>>>
“ฮัลโหล...อืม ๆ ได้ แป่ปนะ..ไอ้โอเดี๋ยวกูมาไปคุยโทรศัพท์ก่อน” จงฮยอดเอ่ยบอกก่อนที่จะเดินออกไป
“อืม ๆ” มินโฮตอบรับแต่ก็ยังไม่ได้เงยหน้าออกจากเอกสาร
......
..........
..........
......
แอ๊ดดดดด>>>> เสียงเปิดประตูห้องทำงานของร่างสูงดังขึ้นอย่างช้า ๆ
“มาแบบปกติก็เป็นด้วยเหรอไอ้จง” มินโฮเอ่ยทักทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้ละสายตาออกจากเอกสาร
“.....................” ไม่มีเสียงตอบกลับจากใคร จึงทำให้มินโฮผิดสังเกตและค่อย ๆ เอื้อมมือไปหยิบปืนออกมาจากลิ้นชักเบา ๆ เพื่อไม่ให้เป็นที่ผิดปกติ....
เมื่อหยิบปืนเสร็จแล้วมินโฮจึงใช้ความเร็มทั้งหมดนำปลายกระบอกปืนไปจ่ออยู่ตรงหน้าของผู้มาเยือนใหม่ทันทีแบบไม่ทันได้ตั้งตัว.....และก็สร้างความตกใจให้กับทั้งมินโฮและผู้มาใหม่ได้ไม่ใช่น้อย
มินโฮรีบวางปืนลงทันที่เมื่อเห็นว่าเป็นใครที่เข้ามาในห้อง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น