THE CASANOVEE ท่วงทำนองรักจังหวะร๊อก (YURI*)

ลำดับตอนที่ #4 : แผนการ

3

                                                                                    

                                  

              รถเปิดประทุนคันงามสีแดงที่กำลังแล่นบนถนนหลักด้วยความเร็วสูง จู่ๆก็หักเลี้ยวอย่างเร็ว ทำให้หญิงสาวที่นั่งอยู่ในรถ ต้องเอามือมาจับที่น่าอก เพื่อเช็คว่าหัวใจของเธอยังอยู่ดี เมื่อร่างสูงเห็นดังนั้นจึมอมยิ้มเบาๆนึกขบขันในใจ ก่อนขับต่อ ผ่านตัวหมู่บ้านเล็กๆสุดหรูในย่านคนรวย และมาหยุดเทียบท่ากับบ้านสีขาวสามชั้นที่ปกคลุมไปด้วยต้นไม้งามนานาพันธุ์ ตรงทางเข้าถูกจัดด้วยดอกไม้เลื้อยสีม่วงที่ขดตัวเป็นอุโมงค์ ชั้นบนสุดเป็นเป็นกระจก สามารถมองทะลุไปเห็นแกรนด์เปียโนสีขาวสะอาด 

“เอ่า ถึงแล้ว”

ไอซ์เอ่ยขึ้นก่อนเดินไปเปิดประตูให้หญิงสาว แต่เมื่อเห็นเธอทำท่าจะเซล้มเพราะหน้ามืด ไอซ์ก็รีบโอบเอวเธอไว้ เมื่อหญิงสาวได้สติจึงถามขึ้นแก้เขิน

“ที่นี่สวยจังเลยคะ มันคือที่ไหนเหรอคะเจ้าชาย”

“บ้านผมเอง คุณชอบไหมล่ะ”

“คะ”

“เข้าบ้านกันเถอะครับ คุณคงร้อนแย่เลย”

ไอซ์พูดแล้วถือวิสาสะจูงข้อมือของหญิงสาวเข้าไปในบ้าน

“ทางโน่นเป็นห้องนอนผม คุณไปอาบน้ำก่อนนะ เลือกเสื้อผ้าไปเลยนะครับ มีไม่มากเท่าไหร่ แต่คงพอใช้ได้”

“ขอบคุณคะ”

หญิงสาวตอบรับแล้วก็เดินหายเข้าไปในห้องนอน

เฮ้อ นี่เราทำอะไรเนี่ย ไอซ์ส่วยหัวเบาๆให้ตัวเองก่อนเดินไปที่ครัว หยิบมาม่าสำเร็จรูปต้มยำกุ้งลงมา

คนป่วย กินมาม่าจะดีไหมเนี่ย… ตอนเย็นค่อยพาไปกินข้าวข้างนอกแก้ตัวแล้วกัน จะได้พาไปลองเสื้อด้วย ฮึๆ

ร่างสูงยิ้มให้ตัวเองอย่างมีเลศนัยน์ และตั้งน้ำร้อนรอ

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”

เสียงเธอนิ

“นี่ เกิดอะไรขึ้น”

ไอซ์พังประตูเข้าไป แต่ก็ไม่เห็นอะไรนอกจากร่างที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเล็กห่อหุ่มไว้ของหญิงสาว ที่โผเข้ามากอดเขาด้วยความตกใจกลัว ทำให้เอาชะงักนิ่งอึ้ง ยิ่งกว่าเคสนางพยาบาลเมื่อเช้านี้เสียอีก

“น้ำ…น้ำ”

อ่อ นึกว่าอะไร ที่เธอจำได้คงมีเพียงความกลัวน้ำสินะ

“ไม่เป็นไรแล้ว ผมอยู่นี่ไง”

ไอซ์ยิ้มเนือยๆก่อนฉุดร่างบางมาไว้แนบอก มันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ไม่เหมือนเวลาที่เขากอดผู้หญิงคนไหน แต่เค้ารู้สึกว่าเธอน่าปกป้องเป็นพิเศษและตอนนั้นเองไอซ์ก็เหลือบไปเห็นสร้อยคอสีเงินที่แขวนอยู่ที่คอหญิงสาวมีสลักคำว่า ‘ASIA’ อยู่

“เธอชื่อเอเชียเหรอ”

“เอเชีย…?” เธอทำท่าครุ่นคิดก่อนพูดต่อ “คะ ชั้นเหมือนเคยได้ยินชื่อนั้นมาก่อน”

ชื่อเพราะจัง เอเชีย… ไอซ์คิดแต่ก็ต้องหลุดออกจากภวังค์เมื่อได้ยินคำขอร้องจากเจ้าของดวงหน้าแสนหน้ารัก

“เจ้าชาย… อาบน้ำให้เอเชียหน่อยได้ไหมคะ”

“ห๊า”

“แค่อยู่ใกล้ๆก็ได้…”

 
“ผมถูตัวให้ก็ได้นะครับ”

ไอซ์ยื่นหน้าลงไปกระซิบที่ปลายหูของหญิงสาวเบาๆและมอบรอยยิ้มสุดหล่อขาดใจให้ แต่แทนที่หญิงสาวตรงหน้าจะม้วนเขิน หัวใจเขาเองต่างหากที่เหมือนจะเต้นออกมานอกอกอีกครั้ง เมื่อเห็นใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความบริสุทธิ์ไร้เดียงสา จนอยากจะเก็บไว้ครอบครองเพียงผู้เดียว แค่มีเพียงเธอ ผู้หญิงคนอื่นก็ไม่มีค่าอะไรอีกต่อไป

อะไรกัน นี่เราคิดบ้าอะไรเนี่ย….คาสโนวีจะมาดับสุญ ตรงนี้ได้ยังไง!

ไอซ์คิดก่อนอุ้มหญิงสาวตรงหน้าลงในอ่างที่ตอนนี้เต็มไปด้วยน้ำ และกลีบดอกกุหลาบสีแดงที่เพิ่งถูกเด็ดสดๆออกมาจากสวนเพื่อการนี้โดยเฉพาะ ไอซ์หยิบผ้าผืนเล็กขึ้นมาถูหลังให้หญิงสาวเบาๆไล่จนไปถึงคอมสูงระหงน่าโลมเลียนั่น แต่เมื่อเห็นแผ่นหลังขาวสะอาดของเอเชียแล้ว ไอซ์ก็เปลี่ยนใจทันที ดีไม่ดี บุกมากไป ไม่ดี เธอไม่เหมือนผู้หญิงที่ผ่านๆมาของเขาเสียด้วย

“เอ่อ ผมไปดูมาม่าก่อนนะ”

คิดได้ไงวะ ดูมาม่า ญาติมึงรึไงไอซ์ ช่วยไม่ได้นี่หว่า ใจโครมครามแบบนี้ ทำอย่างกับไม่เคยเห็น 

“มีอะไรเรียกผมนะเอเชีย ผมไม่ไกลหรอก”

ไอซ์หันไปยิ้มก่อนปิดประตู และรีบเดินไปเทน้ำร้อนลงถ้วยมาม่า หั่นผักดองและไส้กรอกตามสูตรที่เคยเรียนจากโณงเรียนสอนทำอาหาร และจากนั้นก็เดินจัดโต๊ะอาหารประดับด้วยดอกลิลลี่สีขาวแสนบริสุทธิ์เหมือน‘เหยื่อ’ที่นั่งอยู่ในใจของเขาตอนนี้…จากนั้นไม่ถึงสิบนาทีเสียงเล็กของหญิงสาวก็ดังขึ้น

“โห กลิ่นหอมจังเลยคะ”

เอชียปรากฏกายขึ้นในเสื้อเชิตสีขาวตัวใหญ่เนื้อบางจนแทบจะมองทะลุผ่านเข้าไปเห็นเสื้อชั้นในสีครีมตัวเล็กที่รัดรอบอกเธอแน่น จนคนที่มองแทบจะหายใจไม่ออกแทน

“ผมว่าเรากินข้าวเสร็จแล้วไปช๊อปปิ้งกันดีกว่า”                                       

“เอ๊ะ”

“เอ่อ เอเชียจะได้มีเสื้อผ้าใส่เยอะๆไงครับ…”ไอซ์พูดทิ้งจังหวะ พร้อมมองดู
ร่างตรงหน้าอย่างพินิจพิจารณา

เห็นทีต้องซื้อเสื้อเชิ้ตแบบนี้เพิ่มซะแล้วเรา ฮุๆ ไอซ์คิดแล้วยิ่มกริ่มในใจ ก่อนผายมือไปที่อาหาร

“กินข้าวก่อนเถอะครับเอเชีย คุณเพิ่งออกมาจากโรงพยาบาล อยู่ในช่วงพักฟื้น”


ไม่งั้นจะเหลือแรงไว้ให้เค้าทำมิดีมิร้ายได้อย่างไร จริงไหม ฮึๆ

 “คะ เจ้าชาย”

เอเซียขานรับ น้ำเสียงใส ก่อนเดินมานั่งที่ทานข้าว ตำแหน่งตรงกันข้ามกับร่างสูง และทั้งสองคนก็กินอาหารเช้ากันเอเชียดูท่าทางชอบมาม่าต้มยำกุ้งน้ำค้นสูตรพิเศษที่เขาทำขึ้นมาก แต่ไอซ์กลับกินไม่ลง ได้แต่กลืนน้ำลายเพราะวิวทิวทัศน์ตรงหน้าเขาช่างน่ากินกลืนซะยิ่งกว่ามาม่าตรงหน้าเสียอีก ทุกๆครั้งที่เอเชียมองหน้าเค้าแล้วยิ้ม ทำให้เขาต้องเบือนหน้าหนีทันที ก็มองหน้าใสๆดวงตาไร้เดียงสานั่นแล้ว เหมือนได้กลับไปอ่านนิทานสิงโตที่ยอมถอดเขี้ยวเล็บเพื่อหญิงสาวที่ตนรักเลย

เราจะพลาดไม่ได้! 

“เจ้าชาย ทำไมเชียถึงไปอยู่ที่โรงพยาบาลได้ล่ะคะ”

เอเชียถามขึ้นไปหน้าเปี่ยมไปด้วยความอยากรู้ ไอซ์รู้ดีว่าสักวันเธอต้องถาม แต่เขาควรจะบอกเธอว่าอย่างไร? จะบอกเธอว่าเธอถูกคนที่รักทิ้งแล้วอยากจะฆ่าตัวตายงั้นเหรอ…เธอคงได้หมดหวังในชีวิต บางทีที่เรามาเจอเธอ เป็นไปได้ไหมว่าพระเจ้า อยากให้เธอรู้จักความรัก… นี่เราคิดบ้าอะไรกันเนี่ย

“เอ่อ เอเชียเดินหกล้มชนเสาไฟฟ้าน่ะครับ”

พูดอะไรออกไปเนี่ย...! หกล้มชนเสาไฟฟ้า จนความจำเสื่อม

“แล้ว…เราสองคนเป็นอะไรกันมาก่อนเหรอคะเจ้าชาย”

เป็นคนชับรถเมล์ที่ขับผ่าน? เป็นซุปเปอร์แมน? เป็นอะไรดีเป็นคนธรรมดาที่รักเธอครับ ความคิดสิบแสนล้านประการไหลผ่านหัวไอซ์ไปมา อยากจะบอกความจริง ว่าเขาไม่ใช่อะไรกับเธอ…แต่ เดี๋ยวก่อน ผู้หญิงคนนี้ความจำเสื่อมนี่นา แถมโดนแฟนทิ้งไปแล้ว ฮึๆ เสร็จเรา


“เอเชียเป็น ผู้หญิงของผม ไงครับ จำไม่ได้เหรอ”

“ดีใจจัง เอเชียรักเจ้าชายที่สุดเลย”

เอเชียลุกขึ้นมาจากเก้าอี้และโผเข้ามากอดร่าสูงที่กำลังยิ่มกริ่มอย่างมีเลศนัยน์ แต่ข้างในก็ไหวหวั่น อย่าลืมสิ เขาความจริงเป็นผู้หญิงเหมือนกันนะ

สัมผัสนุ่มนิ่มแบบนี้ อ่า เหมือนยาเสพติดชะมัดเลย ของว่างที่น่าลิ้มลองที่สุดที่เขาเคยมีมา

ไอซ์คิดก่อนลูบผมของคนตรงหน้าก่อนดึงตัวเธอเข้ามาจูบเบาๆที่หน้าผาก





***************************************************************************

คนเขียนอยากกินมาม่าของไอซ์><~
5555+ คนแต่งคิดยังไงบ้างคะ เอ่อ
คนเขียนกันมาตั้งนาน ไม่ยักจะเคยแนะนำตัว ขอโทษค่า
ผู้เขียนชื่อ อ่อน มาจากปัญญาอ่อน ไม่ใช่แหละ =3=~
ชื่อเบลจ้า 

ยินดีที่ได้ร้จักนะเคอะใครเม้นๆๆๆ ขอให้อ่านอะไรจำได้หมด(ไว้เข้าห้องสอบไง)คนอ่านตะโกนตอบ อ่านแต่นิยายเธอไงย่ะ (55555+)