[Kurosawa]ปฏิบัติการ หมั้นอลวน เทพอลเวง

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 :: เริ่มต้น [Luz]

ภายใต้เงามืดของตึกยุโรปทรงสูง มีร่างสองร่างที่กำลังระบายรอยยิ้มบนใบหน้า

“หือ สองคนนั้นน่ะเหรอ....”เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มกล่าวขึ้นอย่างระคนขัน ดวงตาคมสีดำสนิทฉายแววบางอย่าง พร้อมกับมุมปากที่หยักยิ้มอย่างหลงใหล

“พ่อหนุ่มนั่น... น่าเล่นซะจริงๆนะ”เสียงอ่อนหวานปานระฆังแก้วดังกำชับพร้อมกับดวงตาสีน้ำตาลฉายแววถูกใจ

ร่างทั้งสองร่างค่อยๆกลืนหายไปกับเงามืด.......

....อย่างน้อยก็ขอมองดูว่าที่คู่หมั้นเล่นไปตามเกมส์ก่อนแล้วกัน....

..................................................................................................................................

ร่างของเด็กสาวเดินตามคู่วายที่เธอหลงจิ้นไปในโลกสีม่วงอย่างลับๆล่อๆ  แม้จะเหมือนพวกโรคจิต แต่เธอก็ยอม!!! เพราะคนผมดำหล่อโฮรก!!!!

กิริยาทุกอิริยาบถของเด็กสาวถูกจับจ้องด้วยเด็ก(หญิง)ชายที่ส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจกับพลังจิ้นของพี่สาวของตน  แต่ทว่า.....

หลงทาง......

พลัดหลง.......

หรือว่าทั้งสองอย่าง?

เด็กชายคิดอย่างมึนงง แม้แต่ในร้านหนังสือเขายังหลงได้ แล้วนับประสาอะไรกับเมืองใหญ่นี้......

นึกอยากเอามีดปาดคอกับนิสัยมั่วนิ่มหลงทางของตัวเอง แต่ก็เลิกคิดเพราะตายตอนนี้เงินประกันคงไม่สูง ไม่ได้ๆ

หัวการค้ากับนิสัยเดิมๆกำเริบ ทำให้เขาตัดสินใจเดินเล่นรอบๆเมืองเผื่อเจอสิ่งที่น่าสนใจ บางทีวันนี้เขาอาจมีอะไรสนุกๆเล่นก็ได้ ความคิดแล่นเข้าหัวพร้อมกับร่างกายที่ปฏิบัติตามคำสั่งของหัวใจแต่โดยดี ริมฝีปากยิ้มเผล่พร้อมหัวเราะคิกคัก

หรือวันนี้อาจจะเป็นวันซวยของเหล่ามาเฟียก็เป็นได้......

งานเลี้ยง+ชุดผู้หญิง+เสียงดังโหวกเหวก = โดนหลอก

สมการในหัวของร่างบาง ทำให้เจ้าของสมการที่ไม่มีในคณิตศาสตร์หงุดหงิดยิ่งขึ้น ยิ่งไอ้ชุดรุ่มร่ามที่ทำให้เขาเกือบสะดุดไปรอบที่สิบนี่แล้ว ความแค้นมันก็ยิ่งทวี!!!!

ไฟลุกชนกับรัศมีออร่าแห่งความแค้นราวกับเปลวไฟโผล่ออกมาจากด้านร่างของร่างบอบบางเหมือนกับเอฟเฟคการ์ตูนยังไงยังงั้น

ลูลูชเลือกเร่งสาวเท้าให้เร็วยิ่งขึ้น ทั้งลูกไม้กับกระโปรงดูเหมือนจะเป็นอุปสรรคในการวิ่งน่าดู ร่างบางลอบถอนหายใจ ก่อนกวาดสายตามองรอบ แปลก....

ทัศนวิสัยที่ผิดแผกไปจากปกติ หรือว่าเขาเลี้ยวผิดซอย?

บ่นกับตัวเองอย่างหงุดหงิด ลูกไม้ของชุดกระโปรงยิ่งทำให้เขานึกอยากฉีกมันทิ้งอย่างไม่นึกเสียดาย

“เฮ้ น้องสาวมาทำอะไรในที่เปลี่ยวๆแบบนี้จ้ะ”น้ำเสียงหื่นกระหายดังขึ้น ดวงตาคู่งามเบือนไปมองที่มาของเสียง คิ้วเรียวผูกกันแทบจะเป็นปม อะไรอีกล่ะ?

ชายคนนั้นมองเขาด้วยสายตาลวนลาม ร่างบางถอยกลับไปหนึ่งก้าวเตรียมหนี พลันข้อมือบางก็ถูกฉุดกระชากไปในมุมมืด

“ปล่อย!!!!”ร่างบางตวาดลั่น ดวงตาคู่งามปานอัญมณีวาวโรจน์ ในขณะที่ผู้ถูกสั่งไม่มีทีท่าว่าจะทำตาม

“ไม่เอาน่า มาเล่นด้วยกันหน่อยสิ”ชายหัวล้านกระซิบข้างหู ร่างบางรู้สึกว่ามันน่าขยะแขยงมากกว่าหลงใหล

“เมื่อหญิงเขาไม่เล่นด้วย ก็อย่าไปกวนเขาสิครับ”เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นพร้อมกับร่างของใครคนหนึ่งที่ปรากฏออกมาจากมุมมืด....

...................

............................

..................................

ชายหนุ่มแย้มรอยยิ้มบางๆ คาบุโตะจดจ้องรูปถ่ายของหญิงสาวนาม อากิระด้วยความหลงใหลและถูกใจ

“เราจะได้พบกันเร็วๆนี้ล่ะครับ สาวน้อย....”ประโยคที่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ ดวงตาสีนิลวาววับไปด้วยประกายบางอย่าง.....