ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Thief_Heart 4 : Chapter Special 2 : ธีม / ชา / นัท Talk [2]
อัพครั้งแรก เมื่อไหร่ไม่รู้ คงปี 51
ล่าสุด 3 ม.ค. 52
ปัจจุบัน(แก้ไข) 1 ม.ค. 53
Thief_Heart 4 : Chapter Special 2 : ธีม / ชา / นัท Talk [2]
แล้วรู้มั๊ยว่า ผมตื่นมาตอนไหน ผมตื่นมาในตอนเที่ยงของอีกวัน (ดีที่วันนั้นเป็นวันเสาร์) โดยที่มีไอ่เคนเพื่อนร๊ากกกกก รักมากๆๆๆๆ มาปลุกด้วยวิธีที่ไม่เหมือนใคร มันเอาตีนของมัน ถีบเข้ามาที่หน้าผมเต็มๆ แถมยังตรงที่มันต่อยผมด้วย โคตรสุดยอด สุดยอดโคตรๆของความเจ็บ ผมก็ถามมันไปว่า
“ ไอ่เหี้ยเคน มึงทำเหี้ยไรวะ ”
“ ก็ปลุกมึงไงวะ ”
“ แล้วทำไม มึงไม่ปลุกดีๆวะ ”
“ กูปลุกมึงดีๆแล้ว แต่มึงมันดัน เสือก!!! ไม่ตื่น กูรำคาญ เลยถีบแมร่งเลย แล้วก็ตื่นว่ะ ”
“ โหย นี่หรอวะวิธีปลุกของมึง ”
“ อืม แล้วไงวะ มันไม่เวิร์กหรอวะ งั้นคราวหน้ากูจะเปลี่ยนใหม่ เอาไม้หน้าสามมาปลุกมึงดีมั๊ย? ” โห ดูมันตอบ อย่างงั้นผมไม่ตายเลยหรอ ผมก็ได้แต่เงียบ เถียงไม่ออก กลัวตาย
แต่พอผมหันไปที่ประตูเห็นไอ่เพื่อนรัก อีก 2 ตัว ยืนดูกันด้วยความอนาถใจ ผมนึกว่าพวกมัน 2 ตัวหายไปไหน ที่ไหนได้ไปยืนหลบกันที่ประตู ไม่มีใครช่วยผมให้พ้นจากไอ่ปีศาจเคนซักคน
“ ไอ่นัท ไอ่ชา พวกมึงอยู่ด้วยหรอวะ ”
“ อืม ”
“ พวกมึง เข้ามาตอนไหนกันวะ ”
“ ก็เข้ามาพร้อมไอ่เคน แหละว่ะ ” ไอ่ชางี้แมร่งก็หน้านิ่งตลอดเวลา เห็นแล้วขัดลูกกระตาชิบหาย
“ แล้วทำไมพวกมึงไม่ช่วยกูวะ โอ๊ย!! เจ็บเป็นบ้าเลย ”
“ ก็ใครจะไปช่วยได้วะ ไอ่เชี้ยเคนแมร่งโคตรบ้าเลย กูไม่กล้าเข้าใกล้มันหรอก ” ไอ่นัทมันตอบต่อ
“ อะไร หือ ใครบ้า มึงพูดดีๆไอ่นัท ” ดูไอ่เคนมันทำเสียง สยอง
“ ปล่าวๆๆๆๆ คร๊าบ ข้าน้อยมิกล้าหรอกขอรับกระผม ”
“ อืม ดี ” ไอ่เคนมันพูดแค่นั้น ก็ไปนั่งดูทีวี แถมเอาขนมในห้องผมมากินเฉยเลย ผมก็เลยถามไอ่นัทกับไอ่ชาแบบเบาๆๆ เบามาก กลัวไอ่เคนได้ยิน
“ ตอนแรกไอ่เคนมันปลุกกูยังไงวะ ”
“ หึ..หึ ตอนแรกหรอวะ ก็เรียกมึงธรรมดา แล้วมึงไม่ตื่น ” ไอ่เยี้ยนัท แมร่งโรคจิตรึปล่าววะ พูดไปยิ้มไป
“ พวกมึง ก็รู้กันนี่วะ ว่าหมัดไอ่เชี้ยเคนมันหนักจะตาย กูจะตื่นง่ายๆได้ไง ”
“ เออ พวกกูรู้ แต่พวกกูในตอนนั้นไม่สามารถช่วยมึงได้เลยนะโว๊ย ก็หลังจากที่มันเรียกมึง มึงไม่ตื่นมันเลยเริ่มอารมณ์เสีย มันก็เข้าไปในห้องน้ำ แล้วกลับออกมาพร้อมถังน้ำ พวกกูก็ได้แต่มองตามมันไปว่ามันจะทำอะไร แต่จู่ๆมันก็เอาถังน้ำทั้งถังแหละว่ะ สาดมึงไปเต็มๆ พวกกูก็ไม่ทันห้าม แต่พอดูมึงอีกทีมึงก็ยังไม่ตื่น พวกกูเลยเริ่มรู้ถึงอารมณ์ของไอ่เคน เลยพากันถอยไปที่ประตู พอไอ่เคนมันหมดความอดทนกับมึง มันเลยถีบที่แผลตรงหน้ามึงแมร่งเลย แล้วมึงก็ตื่น ” หลังจากฟังพวกมันพูด ไอ่ผมก็พยักหน้าเบาๆ เป็นเชิงว่ากูรู้ละ แต่เดี๋ยวทำไมตัวผมเปียกๆ
“ เฮ้ย น้ำ!! ตัวกูเปียกหรอวะ ตอนไหนวะ ”
“ นี่มึงไม่รู้ตัวเลยหรอวะ ” ไอ่ชามันทำหน้าแบบว่า นี่เพื่อนกูหรอวะ ทำไมมันโง่อย่างนี้
“ ฮ่าๆๆ ฮ่าๆๆ ก็ไอ่เคนมันเอาน้ำสาดมึงไง ฮ่า ฮ่า ตลกเป็นบ้าเลย มึงนี่ความรู้สึกช้าชิบ ”
“ ก็ว่า ทำไมตัวเปียกๆ ” ตอนแรกผมก็งง แต่ก็ลืมไปว่าไอ่เคนมันเอาน้ำสาดผม
“ เออ ว่าแต่ ทำไมมึง ถึงเผลอไปพูดกับไอ่เคนอย่างงั้นวะ มึงก็รู้นิสัยมันไม่ใช่ ” นี่ไอ่ชามันเป็นคนถาม แต่หน้ามันก็ยังนิ่ง
“ ก็อยู่ๆมันก็เล่นถอดแว่นออกมาเฉยเลย กูก็เลยหลุดปากก็แค่นั้น แล้วพวกมึงไม่คิดว่ามันสวยหรอวะ ”
“ เออ กูก็คิด เกือบหลุดปากไปเหมือนกัน แต่โชคดีว่ะ ที่มึงหลุดปากก่อนกู กูเลยไม่ต้องเอาหน้าไปรับหมัดของไอ่เคนมัน ” ดูไอ่นัทมันพูด ผมงี้เจ็บอยู่คนเดียว
ตั้งแต่นั้นมาผมก็ไม่กล้าที่จะพูดชมไอ่เคนว่า มันสวย มันน่ารัก มันเหมือนผู้หญิงอีกเลย แต่บางครั้งก็มีเผลอหลุดปากพูดไปก็เจ็บตัวไปบ้างครับ
ตอนนี้คงหมดเวลาของพวกผมแล้ว เชิญกลับไปที่ไอ่เคนต่อเลยครับ
โอ๊ย ยยยยย!
เจ็บไหล่ เจ็บหลัง
แง่วๆ
รักทู๊ก กกกกกกกกกกกคน
ขอบคุณทุกเม้นต์น้า~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น