คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : So Sassy ! So Love !
ช่วงเย็น
“ คิบอม วันนี้มึงจะไปดื่มกับพวกกูเปล่าวะ ” คังอินถามเพื่อนของเค้าที่กำลังขึ้นมอเตอร์ไซดูการ์ตี้และสวมหมวกกันน็อกสีดำ
“ วันนี้กูขอบายหว่ะ จะต้องไปรับดงแฮ ”
“ อ่าว เห้ย ! นี่มึงเป็นอะไรกับเค้าวะ รับเช้ารับเย็นเลยเนี่ย ” คยูฮยอนนแอบแซวเพือ่นไม่ได้ คิบอมหน้าแดงใต้หมวกกันน็อกสีดำนั้น
“ เปล่าเว้ย ! พวกมึงนี่ กูบอกหลายรอบแล้วไงว่าเปล่า ! กูกับดงแฮแค่เป็นเพื่อนกัน ! ” คิบอมพูดเสียงดังให้คยูฮยอนและคังอินได้ยิน ก่อนจะบิดมอเตอร์ไซด์ออกไปอย่างรวดเร็ว คยูฮยอนและคังอินหันมามองกันก่อนจะบิดคันเร่งของตัวเองตามคิบอมไป รถชอปเปอร์และดูการ์ตี้ขับสูสีกันไปตามทาง ทำให้เสน่ห์อย่างนักเลงแบบพวกเค้าเพิ่มออร่าขึ้น สาวๆหลายๆคนหันมามองพวกเค้ากันเป็นตาเดียว
“ เห้ย คิบอม ! ”
เมื่อรถช็อปเปอร์ของคังอินกำลังจะแซงหน้ารถดูการ์ตี้ของคิบอม คังอินก็หันไปเรียกคิบอมที่ขับรถอยู่ คิบอมหันหน้ามามองเล็กน้อย
“ โชคดีนะมึง ^^ ”
คังอินยิ้ม ก่อนจะบิดคันเร่งแซงหน้าคิบอมไป คิบอมยิ้ม แล้วจึงเลี้ยวขวาเพื่อไปยังตึกคลาสของดงแฮ ..
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หน้าตึกคลาส
ดงแฮยืนมองด้านขวาและด้านซ้ายอย่างกระสับกระส่าย เพื่อมองหาคิบอมที่ยังไม่มาซักที ทำเอาเค้าเริ่มเป็นห่วงขึ้นมาจนก้นไม่ติดกับเก้าอี้ ดงแฮเดินวนไปมาเพื่อชะเง้อมองคิบอมจนซองมินที่นั่งมองการกระทำของเพื่อนต้องถามขึ้นเบาๆ
“ ถ้าชั้นเดาไม่ผิด ตาคิบอมนั่นจะต้องมารับนายใช่มะ ”
คำถามของซองมินทำเอาดงแฮสะดุ้ง ร่างบางหยุดเดินแล้วหันมามองซองมินก่อนจะยิ้มแหยะๆ ซองมินถอนหายใจ
“ ชั้นหน่ะก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกที่นายจะคบกับคิบอมหน่ะดงแฮ .. แต่หมอนั่นมันอยู่ตึกแบด แล้วเราอยู่ตึกคลาส มันคนละชั้นกัน ... อีกอย่าง เดือนหน้านายจะต้องสอบโควต้าไปเรียนต่อที่อเมริกาไม่ใช่หรอ รีบๆอ่านหนังสือซะ ! ”
“ อืมมม ชั้นไม่ลืมหรอก แต่ ขอบใจที่เตือนนะ เพื่อนสุดเลิฟ ! ”
ดงแฮกล่าวคำหวานใส่เพื่อนและไม่ย้อนไปพูดถึงเรื่องที่ซองมินไม่สนับสนุนไม่ให้เค้าคบกับคิบอม ซองมินส่ายหัวที่เพื่อนตัวดีพยายามหลบเลี่ยงคำถามของเค้า
บรืน..
เสียงรถของคิบอมดังมาแต่ไกล ดงแฮรีบหันไปมองก่อนจะอมยิ้มเมื่อเห็นร่างสูงขับรถมาทางพวกเค้า ก่อนจะจอดลงหน้าดงแฮ
“ ทำไมไม่นั่งที่ม้าหินหล่ะ .. ไม่เมื่อยหรอ ? ” คิบอมถามอย่างห่วงใยแล้วหยิบหมวกกันน็อกสีชมพูให้ ดงแฮส่ายหัวก่อนจะใส่มัน แล้วค่อยๆขึ้นรถมอเตอร์ไซด์ของคิบอม
“ นี่ ! ตานักเลง ส่งเพื่อนชั้นให้ถึงบ้านนะ รู้ไหม !! ” ซองมินชี้หน้าคิบอมคาดโทษ
“ รู้น่า .. ชั้นไม่พาเพื่อนนายตายหรอก ” คิบอมตอบกวนๆ จนดงแฮหัวเราะ และค่อยๆจับเอวคิบอมเบาๆด้วยความเขินอายนิดๆ
“ นี่ ดงแฮ ! นายค่อยจับตอนออกไปจากโรงเรียนก่อนไม่ดีกว่าหรือไง คนมองหมดแล้ว ! ” ซองมินตะโกนว่าเพื่อน ดงแฮรีบหุบมือเก็บทันทีและยิ้มให้ซองมินแหยะๆ ซองมินพ่นลมออกจมูกกับความคิดของเพื่อนเค้า และนักเรียนหลายๆคนที่มองมาทางคิบอมและดงแฮ
“ งั้น คิบอม รีบออกรถเถอะ ” ดงแฮบอกเมื่อเห็นถ้าจะไม่ดี
“ ได้ !!! ”
คิบอมพูดอย่างสะใจก่อนจะอมยิ้ม มือทั้ง 2 ข้างบิดลูกบิดสุดแรง ก่อนจะใช้กำลัง ยกล้อหน้าขึ้นโชว์นักเรียนคนอื่นๆให้เห็นเป็นขวัญตา
“ อ๊ายยยยยยยยยยยย ! ”
ดงแฮรีบกอดเอวคิบอมอย่างแน่นทันทีเมื่อเค้าจะตกจากการยกล้อของคิบอม คิบอมยิ้ม และรีบขับรถออกไปจากตรงนั้นทันที
“ เห้ย ! ชั้นบอกให้ขับรถไปส่งเพื่อนชั้นดีๆไง ! ” ซองมินตะโกนตามหลัง แล้วหันมามองนักเรียนในตึกคลาสคนอื่นๆที่ยังมองไม่เลิก
“ พวกนายจะมองอะไรกันห๊ะ ! ไม่เคยเห็นพวกนักเลงยกล้อมอเตอร์ไซด์รึไง ! ” ซองมินตะโกนว่า ทำให้นักเรียนคนอื่นๆเลิกมอง และหันมาซุบซิบอะไรกัน ซองมินถอนหายใจอีกรอบ
เห้อ... ดงแฮ ... นายนะนาย !!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ทางด้านคิบอมและดงแฮ
หลังจากที่คิบอมแสดงการยกล้อครั้งนั้นทำเอาดงแฮถึงกับหลับตาปี๋ด้วยความกลัวและกอดเอวคิบอมแน่นมาตลอดทาง จนคิบอมถึงกับเขินขับรถเซไปเซมาโดยร่างบางหารู้ไม่ว่าการที่กอดเอวคิบอมแน่นๆนั้นทำเอาร่างสูงใจเต้นไม่เป็นส่ำแค่ไหน จะเรียกชื่อไปก็กลัวดงแฮจะไม่ได้ยินอีก ร่างสูงเลยขับรถหักมุมมาตรงสวนสาธารณะแห่งหนึ่งใกล้ๆกับบ้านของดงแฮ
“ เอ้า ! ลงก่อนสิ ดงแฮ ”
คิบอมกล่าวเมื่อถอดหมวกกันน็อกเสร็จและหันไปหาคนที่กอดเอวเค้าไม่เลิก ดงแฮค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆแล้วค่อยๆยกหน้าที่พิงกับหลังของคิบอมขึ้นแล้วหันไปมองรอบๆ .. สวนสาธารณะใกล้ๆบ้านเค้านี่ !
“ นี่นายหลับตาจนไม่รู้ว่าชั้นมาจอดที่ไหนเลยรึไง ” คิบอมเอ่ยและมองคนที่ลงมาจากรถลงมานั่งที่พื้นหญ้าที่เบื้องหน้าเป็นทะเลสาบสีฟ้าแต่แสงสีส้มจากดวงอาทิตย์ทำเอาทะเลสาบกลายเป็นสีส้มชาๆขึ้นมา
“ ก็เมื่อกี้นายยกล้อทำไมหล่ะ .. เห็นไหม .. ชั้นปวดหัวตุบๆเลย ” ดงแฮบ่นเบาๆและเอามือกุมหัว รู้สึกปวดหัวขึ้นมายังไงยังงั้น
คิบอมมองร่างบางสักพักก่อนจะวางหมวกกันน็อกไว้บนมอเตอร์ไซด์และมานั่งข้างๆกับดงแฮ
“ ไหน หันมาดูหน่อย ... ” คิบอมเอ่ยถามอย่างเป็นห่วงและค่อยๆจับใบหน้าร่างบางให้เข้ามาหาเค้า มือแกร่งจับเข้าที่แก้มทั้ง 2 ของดงแฮเบาๆ และค่อยๆบิดใบหน้าให้มาหาเค้า แต่การกระทำนั้นกลับทำให้ทั้ง 2 หันมาจ้องหน้ากันอย่างจัง
ดงแฮมองใบหน้าหล่อเหลาของคิบอม ดั้งโด่งเป็นสัน คิ้วเค้ม ดวงตาเรียว ...คิบอม หล่ออย่างนี้เลยหรอ
คิบอมมองใบหน้าที่แสนหวานของดงแฮ ขนตายาวสีดำที่ตอบรับกับดวงตาโต ริมฝีปากสีชมพู ดั้งโด่งๆ ... ดงแฮ นายน่ารักมากเลยนะ....
ทั้ง 2 เงียบไม่พูดอะไร ทั้ง 2 มองตากันเหมือนต้องการจะอ่านใจอีกฝ่ายให้ออกว่าอีกฝ่ายนั้นคิดอะไรอยู่ หัวใจของทั้ง 2 เต้นดังตุบๆ เหมือนมันจะระเบิด หรือเพื่อจะไปกอดกับหัวใจอีกดวง .. แต่แล้วโทรศัพท์เจ้ากรรมก็ดังขึ้น
RRRRRRRRRRRRRRRRRR
“ อ๊ะ ! ”
ดงแฮอุทานอย่างตกใจ ก่อนจะรีบก้มลงไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมารับ เมื่อดงแฮเอาใบหน้าออกจากมือของคิบอม ร่างสูงก็รีบเก็บมือเข้ามาทันทีดว้ยความเขินอายกับการหยุดการกระทำเมื่อครู่ของเค้า .. มันเหมือนมนต์สะกดอะไรซักอย่างที่ทำให้เค้าหยุดเวลาไว้ตรงนั้น ...
“ ฮะ ... ครับแม่ ...ครับ หวัดดีครับ ”
ดงแฮเอ่ยและกดปิดโทรศัพท์เมื่อวางสายจบ ดงแฮหันมามองใบหน้าของคิบอมที่แดงๆ ทำเอาเค้าแดงไปด้วยอีกคน
“ เอ่อ... พระอาทิตย์ตกสวยเนอะ ”
ดงแฮแก้ตัว และหันไปมองพระอาทิตย์ คิบอมยิ้ม
“ อืม ... สวย .. ”
ร่างสูงเอ่ยแล้วค่อยๆหันไปมองใบหน้าดงแฮ
.... ทำไมดงแฮถึงน่ารักแบบนี้นะ..ริมฝีปากนั่น .. มันน่า...
คิบอมรีบไล่ความคิดบ้าๆของเค้าออกทันที .. อย่าบอกนะว่าเค้าชอบดงแฮ ... ไม่ใช่หรอกมั้ง !! เค้าเป็นผู้ชายนะ แต่ว่า.. หัวใจของเค้าก็เต้นเมื่ออยู่กับดงแฮ .. เค้าไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยดว้ยซ้ำ ผู้หญิงที่เข้ามาจีบเค้าก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้ ขนาดบางคนเสนอตัวมาให้เค้า เค้ายังไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ ...แต่ทำไมกับดงแฮ ...
“ คิบอม ..เมื่อกี้แม่ชั้นบอกว่า ...อ๊ะ !!! ”
ดงแฮแทบจะค้างเมื่ออยู่ๆคิบอมก็ผลักเข้าลงไปที่กองหญ้า แล้วขึ้นคร่อมตัวเค้าทันที !!!
“ นายทำอะไรหน่ะคิบอม !! ปล่อยนะ !! ”
ดงแฮโวยวายเสียงดัง เมื่อมือของร่างสูงจับมือทั้ง 2 ข้างของเค้ากดกับสนามหญ้าจนเค้าไม่สามารถขยับตัวได้
...แค่นิดเดียว ... ขอแค่สัมผัสริมฝีปากนั้นแค่นิดเดียว ...
“ คิบอม .. นายจะทำอะไรหน่ะ ...อ๊ะ ..อื้มมมมม”
ดงแฮต้องเงียบทันทีเมื่อริมฝีปากของคิบอมลงมาสัมผัสกับริมฝีปากของเค้า การขัดขืนของดงแฮหยุดทันทีเมื่อริมฝีปากของคิบอมเข้ามาทาบทับ ลิ้นร้อนของคิบอมๆค่อยๆสอดแทรกเข้าไปในริมฝีปากบางสีชมพูของดงแฮ ดงแฮค่อยๆตอบรับสัมผัสนั้นอย่างเก้ๆกังๆ คิบอมกดลิ้นทับเข้ามาข้างในริมฝีปากของดงแฮอีกครั้ง จนดงแฮทันไม่ไหวต้องบีบแขนคิบอมทันทีเมื่อเค้าหายใจไม่ออก และนั่นทำเอาคิบอมถึงกับได้สติ ร่างสูงรีบเด้งตัวออกมาจากดงแฮด้วยใบหน้าแดงซ่านแล้วปิดปากของตัวเองอย่างอายๆ
“ เอ่อ ... ชั้นขอโทษ ... กลับเถอะ ...”
คิบอมกล่าวและรีบเดินไปขึ้นรถก่อนจะปกปิดใบหน้าเขินอายกับการกระทำเมื่อครู่ด้วยหมวกกันน็อกสีดำ ... เมื่อกี้เค้าทำอะไรลงไปเนี่ย !!!
ดงแฮมองคิบอมอย่างไม่เข้าใจนักกับการกระทำเมื่อครู่ ...ใบหน้าดงแฮแดงซ่านไม่แพ้กับคิบอม ร่างบางลุกขึ้นช้าๆ แล้วเอามือปิดปากไว้อย่างเขินอาย ก่อนจะค่อยๆก้าวขึ้นมอเตอร์ไซด์ของคิบอมและรีบสวมหมวกกันน็อก โดยไม่กล้าจับแม้แต่เอวของคิบอม คิบอมเลยต้องขับช้าๆเพื่อไม่ให้ร่างบางตกเพราะบ้านดงแฮอยู่ใกล้ๆนี้ ร่างสูงขับรถยูการ์ตี้ค่อยๆไปยังหน้าบ้านดงแฮโดยที่ทั้งสองไม่กล้าแม้แต่พูดอะไรกัน..ดงแฮรีบลงจากรถของคิบอมทันที คิบอมเองเมื่อส่งดงแฮเสร็จก็รีบออกรถไปเลย ดงแฮหันกลับไปมองคิบอมเมื่อออกรถมอเตอร์ไซด์ไปแล้ว แล้วรีบวิ่งขึ้นบ้านไปอย่างรวดเร็ว
“ กลับมาแล้วหรอลูก ? ”
คุณแม่ของดงแฮเกล่าทักทาย ดงแฮไม่ตอบ รีบวิ่งบันไดขึ้นไปยังห้องตัวเองทันที คุณแม่เกาหัวอย่างงงๆกับการกระทำของลูก แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก แล้วจึงเดินไปทำงานที่ค้างไว้อยู่
ปั้ง !!!
เสียงประตูห้องของดงแฮปิดลง ร่างบางรีบวิ่งไปทิ้งตัวนอนบนเตียงทันที ใบหน้าหวานคว่ำลงกับหมอนอย่างเขินอายสุดชีวิต ... เค้าจูบกับคิบอมแล้ว ... แล้วนั่นก็เป็นจูบแรกของเค้า !!
แค่คิด ดงแฮก็หน้าแดงซ่านอย่างห้ามไม่อยู่ มือเรียวยกมือไล้ริมฝีปากบางของตัวเองแล้วก็ต้องหลับตาปี๋ มุดหน้าลงกับหมอนให้ลึกมากกว่าเดิม ... ริมฝีปากของคิบอมยังเหมือนติดอยู่กับที่ริมฝีปากของเค้า ...!!
“ อายชะมัด... ”
ดงแฮพึมพำกับตัวเองเบาๆ .. ทำไมเมื่อกี้เค้าถึงไม่ขัดขืนคิบอมกันนะ ...อย่าบอกนะว่า เค้าชอบคิบอมอย่างที่ซองมินพูดจริงๆ !!
ดงแฮปล่อยให้สติอารมณ์ของตัวเองสงบลง ก่อนจะค่อยๆใช้สมาธิลุกขึ้นกดเบอร์หาเพื่อนสนิทของเค้า ... ซองมิน
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ทางด้านคิบอม
ร่างสูงเร่งมอเตอร์ไซด์มายังหอพักของตัวเองอย่างรวดเร็วก่อนจะเปิดประตูและทิ้งตัวลงบนเตียงทบทวนเหตุการณ์ในตอนเย็นที่เค้าหักห้ามใจไม่อยู่เผลอไปจูบดงแฮเข้าอย่างลืมตัว !
“ บ้าเอ๊ยยย ! แล้วจะสู้หน้าดงแฮอย่างไงเนี่ย ! ”
คิบอมคิด .. เค้ารู้สึกว่าตัวเค้าทำไมถึงได้แคร์ดงแฮถึงเพียงนี้ ..และไหนจะที่เค้าหัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ แล้วเข้าจูบดงแฮอีก ... !! จะเอาหน้าที่ไหนไปสู้ชาวบ้านเค้าเนี่ย !!!
‘ แต่การกระทำนายมันบอกว่าไม่ได้จีบเลยมั้งนั่น .. ’
อยู่ๆคำพูดของคยูฮยอนก็ลอยเข้ามาในหัวเค้า ... บางที ถ้าหากเค้าเผลอชอบดงแฮไปแล้วหล่ะ
“ ไม่ๆๆๆ ไม่มีทาง ! ชั้นคงไม่ได้ชอบนายหรอกดงแฮ ... ถึงชั้นจะชอบ เราก็แตกต่างกันอยู่ดี ”
คิบอมเอ่ยประโยคสุดท้ายแฝงไปด้วยความห่วงใยที่มีต่อดงแฮ ...ตัวเค้าไม่รู้หรอกว่าดงแฮจะชอบเค้ารึเปล่า แต่ถ้าชอบแล้วจะคบเป็นแฟนกัน เค้าคงไม่ยอมแน่ เพราะเค้า คงไม่อยากดึงคนที่เค้ารักลงมาอยู่ในระดับเดียวกับเค้าหรอก
“ ...เดี๋ยวนะ ! ... คนที่ชั้นรัก ... ”
คิบอมเอ่ยขึ้นมาเบาๆกับความคิดของตัวเองเมื่อกี้ คิบอมหน้าแดงซ่านเมื่อคิดว่าดงแฮเป็นคนรัก
ไม่นะ !
“ ใจเย็นๆคิบอม ..”
คิบอมพูดปลอบตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำเพื่อสงบสติอารมณ์ของเค้า พลางคิดอะไรในใจ
....บางที อาจจะถูกอย่างที่คยูฮยอนบอก....
....เค้าอาจจะตกหลุมรักดงแฮขึ้นมาก็ได้ ....
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
รูปรถดูการ์ตี้ของคิบอมจ้า สวยมัก่ๆ เหนมีคนอยากดู
ช่วยกันเม้นหน่อยนะจ้า
ความคิดเห็น