คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ...4...อยู่ด้วยคน+เสื้อช้าน
“เฮ๊ยนาย.....!!”
“นายทำไมยังไม่ไปอีก ชั้นให้กลับได้แล้วไงทำไมยังอยู่นี้อีก ยังไม่ต้องใจร้อนงานของเราเริ่มพรุ่งนี้อย่างแน่นอน”ชินดงบอกผู้ที่ยังนั่งอยู่ในร้าน
“ชั้นไม่ได้ใจร้อน”ฮีซอลขึ้นเสียงอย่างไม่พอใจ
“อ้าว งั้นบอกมาสิว่าทำไมนายยังอยู่ตรงนี้อีก”
“ก็.....ก็....ก็ชั้นอยากอยู่”
“เหอะพูดง่ายดีนะ แต่ตอนนี้นายคงตอนย้ายสังขารของนายไปได้และชั้นจะปิดร้าน”
“ชะ...ชั้น....ชั้น....”ร่างบางพูดติดๆขัดๆ
“มีอะไรเล่ารีบบอกมาสิ”
“คือชั้นไม่มีที่ไปน่ะ....ขอไปอยู่ด้วยได้ไหม”ประโยคหลังเบาหวิวจนเกือบทำให้คนท้วมไม่ได้ยิน
“ห๊ะอย่าบอกนะว่าพิศวาทตัวชั้นขึ้นมา…แล้วเพื่อนายล่ะไปอยู่กับเพื่อนนายสิ เขาต้องช่วยนายอยู่แล้ว”ชินดงเห็นสายตาเหยียดของฮีซอลจึงรีบเปลี่ยนคำพูดทันที
“ชั้นไม่อยากเจอมันตอนนี้ ชั้นขอไปพักกับนายก่อนนะถ้าชั้นมีที่ไปเมื่อไหร่ จะย้ายออกทันที”ฮีซอลส่งสายตาเป็นประกายเต็มที่
“นายทะเลาะกับพ่อแม่หรอ”น้ำเสียงชินดงเริ่มจริงจัง
“ก็นิดหน่อยน่ะแค่โดนไล่ออกจากบ้าน”ฮีซอลพูดแบบไม่ใส่ใจมาก
“ฮะ ร้ายแรงขนาดนั้นเลย”ชินดงยังยังถามเซ้าซี้
“มันเรื่องของชั้น ตกลงนายจะให้ชั้นไปอยู่ด้วยได้ไหม”ฮีซอลเริ่มรำคาญ
“อ้าวๆๆๆ นี้หรอคำพูดของคนเดือดร้อนต้องการที่พึ่งน่ะ”น้ำเสียงไม่มีความจริงจังอะไรอีกต่อไป
“ใช่ ตกลงนายจะให้ชั้นไปอยู่ด้วยได้ไหม ถ้าไม่ชั้นจะได้ไปหาคนอื่น”ฮีซอลเริ่มขึ้นเสียง
“คนอื่น ใครล่ะที่นายจะไปอยู่ด้วย”ใบนี้ช่างทำให้ฮีซอลคันอวัยวะเบียงล่างยิ่งนัก
“ไม่รู้สิอะนั้นๆคนนั้นดูท่าทางรวยอยู่คงมีน้ำใจให้ชั้นไปอยู่ด้วยไม่เหมือนคนแถวๆนี้”ฮีซอลชี้ไปทางชายคนหนึ่งดูมีฐานะไม่น้อย
“หรอ ก็ลองไปถามเขาสิ ถ้านายไปกับมันรับรองไม่เกินคืนนี้นายได้เลื่อนฐานะเป็นเมียมันแน่ เห็นไหมๆมันหันมามองทางนี้ด้วย โอ้โหสายตาใช้ได้เลยแฮะจะไปกับมันคิดดีแล้วหร๊อ”เป็นจริงตามชินดงพูดสายตาหวานเยิ้มโลมเลียมาจากชายคนนั้นอย่างโจ้งแจ้ง ทำให้ขนอ่อนทั่วร่างของร่างบางตั้งได้ไม่น้อย
“ช่วยด้วยสิ ให้ชั้นไปด้วยอยู่ด้วยเถอะน๊าน้าน้าน้าน้า”ฮีซอลรีบอ้อนวอนชินดงทันทีที่เห็นชายคนนั้นเดินเข้ามาใกล้
“ฮ่าฮ่าฮ่ากลัวเป็นเหมือนกันนิ ก็ได้”คำรับปากไม่รู้ว่าอันไหน จะช่วยเขาหรือจะให้เขาไปอยู่ด้วย ชินดงคว้ามือร่างบางมากำไว้แล้วเดินจูงออกจากบริเวณนั้นทันที ตอนนี้ร่างบางของเหมาว่าทั้งสองอย่าง
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ด้านซองมิน
ซองมินและฮยอกแจเดินเล่นกันที่ตลาดกลางคืน สองข้างทางมีของมาวางขายเต็มไปหมดเสื้อผ้า เครื่องประดับ แม้กระทั่งของกิน ในมือของซองมินตอนนี้มีขนมเต็มไปหมด ส่วยฮนอกแจนั้นมองดูเสื้อไปเลื่อยๆจนสะดุดตากับเสื้อตัวหนึ่ง จึงเรียกซองมินให้เข้าไปดู มือบางจับเนื้อผ้ายกดูอย่างละเอียดเป็นเสื้อยึดสีดำเข้มมีลายมังกรตัวใหญ่อยู่กลางหลัง ด้านหน้ามีอักษรสลักอยู่คงเป็นภาษาจีนในความคิดของฮยอกแจ เขาดูถูกใจเสื้อตัวนี้มากๆ แต่ในขนาดที่เขาจะหันไปหาเจ้าของร้านนั้น
“ตัวนี้เท่าไหร่ครับ”มีเสียงแปล่งๆใครที่เขาไม่รู้จักตัดหน้าซะก่อน ฮยอกแจหันไปมองหน้าคนนั้นทันที เพราะตัวที่คนนั้นจะซื้อมันคือตัวที่เขาถูกใจเหมือนกัน
“12000วอนครับ”เจ้าของร้านตอบ
“นายตัวนี้ชั้นจะซื้อนะ”เสียงนุ่มเอ่ยอย่างไม่พอใจ
“ก็จะซื้อ แต่นายยังไม่ได้ซื้อนิ”เสียงแปล่งกวนกลับ
“มารยาทน่ะมีไหม ชั้นมาเห็นก่อนนายนะ”
“อะไรกันตัวนี้ชั้นเห็นตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ”
“แต่นายก็ยังไม่ซื้อหนิ พี่ฮะผมขอตัวนี้ฮะ”ฮยอกแจหันไปตะโกนบอกเจ้าของร้าน
“เฮ้ยนาย ตัวนี้ชั้นจะซื้อ”คนแปลกหน้าตะโกนบอกเจ้าของร้านเหมือนกัน
“ชั้นซื้อก่อน ชั้นพูดก่อน เพราะฉะนั้นตัวนี้ของชั้น”ฮยอกแจรีบพูดบอกคนตรงหน้า
“งั้นเรามาประมูลกันดีกว่า”คนแปลกหน้าเริ่มยื่นข้อเสนอ
“ไม่ ชั้นไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น”ฮยอกแจหันมาเผชิญกับคนตรงหน้า คนนั้นมีผิวออกแทนใบหน้าหล่อเหลาจมูกโด่งผมสีทองถูกซอยช่วยเพิ่มเสน่ห์ให้อย่างดี รูปร่างสูงกว่าฮยอกแจเล็กน้อย ฮยอกแจอดยอมรับในใจว่า คนตรงหน้าดูดีไม่น้อย
“นายชั้นให้20000วอนเลยแต่ตัวนั้นต้องเป็นของชั้น”ประโยคหลังคนสูงหันมามองฮยอกแจเล็กน้อย แววตาฉายแววกวนตีนเต็มที
“เออเว้ย เอาไปเลยไปไม่ซื้อแมร่งแล้วโว้ย”ฮยอกแจอารมณ์แตกกระจายหลังจากพยายามควบคุมมานาน ร่างบางก้าวฉับๆเดินออกไปโดยไม่ลืมที่จะลากซองมินที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่ตั้งแต่ต้น
“ฮยอกแจนายใจเย็นๆก่อนนะแค่เสื้อตัวเดียวเอง”ซองมินพยายามพูดให้เพื่อนเย็นลง
“นายไม่เห็นสายตามันหรอ กวนที่สุด”ฮยอกแจเริ่มพูดหลังจากที่อารมณ์สงบแล้ว
“น่านๆ เราไปดูร้านนู่นดีกว่าท่าทางมีเสื้อสวยๆอยู่นะ”ซองมินลากฮยอกแจเข้าไปทันที
กลับมาที่ร้านเสื้อ
“สนใจเขาล่ะสิถึงทำแบบนั้น”เจ้าของร้านเอ่ยกลับคนที่ยังอยู่ที่ร้าน
“................”แต่คำตอบที่ได้คือรอยยิ้มมุมปากเท่านั้น
“คุณคงไม่ผิดคำพูดตัวเองหรอกนะ 20000วอนน่ะ”
“นี้เอาไป”ยื่นแบงก์10000ให้2ใบแล้วเดินจากไปพร้อมๆสมองที่ยังมีหน้าของคนน่ารักเมื่อกี้อยู่ ใบหน้าเรียวหวานสีซีด ผิวปากสีชมพู ตาที่ดูดื้ดรั้น รูปร่างบางน่าสัมผัส
...หวังว่าจะได้เจอกันอีกนะ...
จากนี้คงหายไปนานกว่าปกติจากที่หายนานอยู่แล้ว
เพราะตันไปต่อไม่ถูก ใครมีอะข้อเสนอบอกได้เลยนะ
โดยเฉพาะเรื่องเขียนผิด55555+อย่างที่บอกภาษาไม่แข็งแรง
(แต่สะเอะแต่งฟิค)
ปล.รักคนอ่าน
ปล.รักเอสเจ
ความคิดเห็น