ภารกิจ(รัก)...ฉบับยัยตัวจุ้น

ลำดับตอนที่ #4 : ม่ายยย...ฉันไม่แพ้นาย

        

 

4

 

    กรี๊ดดดดดดดดดด ˆ๏ˆ

    ดีใจค่าาาดีใจ ในที่สุดฉันก็สามารถเล่นเกมส์ชนะเจ้าดารันจนได้ โฮ่ๆๆๆๆๆ(ประสาทหล่อนยังดีอยู่หรือป่าวย่ะ)

            “แกแพ้ฉันแล้วนะเจ้าน้องเลิฟ วันนี้จงไปล้างจานซะดีๆ ฮ่าๆๆๆ”

     นี่เป็นการแบ่งหน้าที่การทำงานบ้านของฉันกับเจ้ารันมันค่ะ น่ารักมากใช่แมะ อิอิ ถ้าใครเล่นเกมส์แพ้จะต้องทำงานบ้านค่ะ ซึ่งโดยปกติแล้วฉันจะทำเองทุกวันค่ะ เพราะฉันไม่เคยชนะเจ้าน้องตัวแสบมันเลยค่ะ แต่ว่าวันนี้ฉันชนะค่าที่ฉันชนะเพราะฉันดันเผลอไปกดท่าไม้ตายออกไป เจ้าน้องเลิฟมันไม่ทันตั้งตัวผลออกมาก็คือ ช้านนนชนะ เพราะฉะนั้นวันนี้ฉันจะขอนอนดูทีวีสบายๆซักวันเถอะค่ะ

            ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง

      เสียงออดหน้าบ้านดังขึ้น ในขณะที่ฉันกำลังพยายามยัดขนมชิ้นเท่าจานเข้าปาก

            “รัน…ไปดูดิว่าใครมา”

            “ไม่เอา…พี่นั่นแหละไปดูนั่งอยู่เฉยๆ ผมล้างจานอยู่นะ”

            “ชิ! อะไรกันใครบอกว่าฉันนั่งเฉยๆยะ ฉันกินขนมอยู่ต่างหาก” ˆ๏ˆ

       ฉันลุกจากโซฟาอย่างอารมณ์เสียกับการที่ต้องลุกไปเปิดประตู ใครกันนะมาขวางความสุขในการกินขนมของฉัน

            “หวัดดดดีจ๊ะ ดารินคนสวย”

        -_-” เสียงเอ๋อๆปัญญาอ่อนแบบนี้กลับมากวนโสตประสาทฉันอีกแล้วค่ะ ผู้ชายหน้าแมวกลับมายุ่งวุ่นวายกับฉันอีกแล้ว และฉันก็ไม่แปลกใจเลยว่าคนที่ไร้มารยาทแบบนี้จะเป็นนาย ‘นายโยชิ’

            “มาทำไมมิทราบย่ะ”

            “แหม…ต้อนรับกันแบบนี้เลยเหรอจ๊ะ”

            “อย่ามากวนกับฉันนะ” เห็นไหมล่ะค่ะว่านายนี่มันกวนแค่ไหน ถ้าเกิดว่าฉันไม่ทำสมาธิก่อนนอนทุกคืน หรือเพิ่งเจอนายนี่เป็นครั้งแรกล่ะก็ รับรองฉันได้ไปร้องเพลงฮูลา ฮูล่า ในโรงบาลบ้าแน่ๆ

            “ขอเข้าไปหน่อยดิ”

      หลังจากที่นายโยพูดจบนายนั่นก็ผลักประตูเข้ามาโยที่ฉันยังไม่ได้อนุญาตซักคำ นายนี่มันไร้มารยาทที่สุดดด O_O

            “พี่โยเองเหรอฮะ มาเล่นเกมส์กันไหมครับ”

     เจ้าดารันมันเพิ่งออกจากครัวมาเจอกับโยชิพอดีค่ะ ถ้าเกิดสองคนนี้เล่นเกมส์กัน ฉันก็จะกลายเป็นหมาหัวเน่าในทันทีค่ะ ไม่ได้ฉันจะไม่ยอมเป็นส่วนเกิน

            “รันแกหลีกไปก่อน ขอให้พี่สาวคนสวยของนายแข่งกับนายหน้าแมวก่อน”

    ฉันพูดพร้อมกับแย่งจอยสติ๊กออกจากมือของเจ้าดารันหน้าตาเฉย

            “แล้วเธอจะแข่งกับฉันเกมส์อะไรล่ะ”

            “เอาเกมส์ต่อสู้ก้แล้วกัน แต่มีข้อแม้ว่าถ้านายแพ้ฉันนายต้องเลิกยุ่งกับฉัน แล้วก็ขอวานกลับบ้านนายไปซะ”   โฮ่ๆๆๆงานนี้นายแพ้ฉันแน่ ขนาดเจ้าดารันที่ว่าแน่ยังแพ้ฉันเลย โฮ่ๆๆๆๆคิดแล้วมีความสุข OoO

            “ก็ได้…แต่ถ้าเธอแพ้เธอต้องมารับใช้ฉันเป้นเวลาหนึ่งเดือนเข้าใจไหม”

      ย่ะ…ฉันรู้แล้วล่ะน่าไม่ต้องทำเหมือนกับฉันโง่ขนาดนั้นได้ไหม เอ่ออออ…แต่ว่ามันไม่มากไปหน่อยหรือไงย่ะ แล้วนี่ฉันจะกังวลทำไมเนี่ยเพราะยังๆฉันก็ต้องชนะนาย โฮ่ๆๆๆ -_-

            “นี่นายยังหวังที่จะชนะฉันอีกหรอ”

            “เดี๋ยวก็รู้ว่าใครมันจะชนะกันแน่”

      ชิ ! ทำเป็นเก่งนะยะ เดี๋ยวนายจะยิ้มไม่ออก ขอหัวเราะอีกทีเถอะ ฮ่าๆๆๆ

 

 

     ฉันเริ่มเกมส์โดยการเลือกตัวละครค่ะ ฉันเลือกยัยหัวซาลาเปาสองลูก ที่ดูท่าทางแล้วทะมัดทะแมงดี และที่สำคัญฉันเคยใช้ยัยนี่เอาชนะเจ้าดารันมาแล้ว ส่วนนายโยชิเลือกเจ้าผมทองที่ดูท่าทางไม่ใช่เล่นเหมือนกัน แต่ยังไงยังไงนายนี่ก็ต้องแพ้ฉันอยู่ดี เพราะฉันเพิ่งคิดค้นท่าไม้ตายท่าใหม่ได้ตอนที่เล่นกับเจ้าดารัน ทีนี่นายตายแน่นายโยชิ