ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : สงครามช้างเผือก
เมื่อปีพศ.๒๑๐๖ พระเ้าหสาวีไ้ส่เรื่อราบรราารมาถวายสมเ็ พระมหาัรพรริ เพื่อะทูลอ้าเผือ ๒ ้า(เนื่อารุศรีอยุธยามี้า เผืออยู่ ๗ ้า) นับว่าเป็นลอุบายเพื่อะหาเรื่อยทัพมาีไทย ุนศึและ เสนาบีึแบ่ออเป็นสอฝ่าย ฝ่ายแรเห็น้วยที่ะประทาน้าเผือ ๒ ้า เพื่อป้อันารเิศึสรามเพราะว่าพระเ้าหสาวีบุเรนอมีวามำนา ารศึมา ฝ่ายที่สอไม่เห็น้วยที่ะประทาน้าเผือ(มีพระราเมศวร พระยา ัรี พระสุนทรสราม) เพราะะเป็นารอ่อน้อให้ ในวัน้าหน้าพระเ้าหสา วีะ้อเอาไทยเป็นเมือึ้น สรุป็ือให้หรือไม่ให้็ะี
สมเ็พระมหาัรพรริทรมีพระราำริไม่ประทาน้าเผือ แล้วมีพระราสาสน์อบลับไปันี้ “้าเผือย่อมเิสำหรับบุบารมีอพระเ้าแผ่นินผู้เป็นเ้าอ เมื่อพระเ้าหสาวีไ้บำเพ็ธรรมให้ไพบูร์ะไ้้าเผือมาสู่บารมีเป็นมั่นอย่าไ้ทรวิเลย” และรับสั่ให้เรียมไพร่พลพร้อมรบอย่าเ้มแ็ ทาฝ่ายพระเ้าหสาวีไ้ยทัพรวมพลที่เมือเมาะะมะ ัทัพให่ออ เป็น ๕ ทัพ มีเ้าเมือเียใหม่วบุมอเรือเสบีย ล่อลมาถึเมือา รวมไพล่พลเป็นำนวนประมา ๕ แสนน ส่วนทาอยุธยาไ้เรียมพลพร้อมรบและเรือรบำนวนมา เพื่อป้อันาร โมีาทัพหลวอหสาวีทา่านเีย์สามอ์ แ่ผิาพม่ายทัพ มาทา่านแม่ละเมาเ้าีำแพเพรไ้เมือแล้วแยทัพไปีสุโทัย เนื่อ้วยทาสุโทัยมีำลัน้อยว่ามาแ่็สู้รบเป็นสามารถในที่สุ็ถูยึเมือ านั้นพม่าึล้อมเมือพิษุโล พระมหาธรรมราา็่อสู้เป็นสามารถเ่นัน แ่เิไ้ทรพิษึ้นในเมือและเสบียอาหาร็หมึยอมำนน หลัาที่พม่าไ้หัวเมือฝ่ายเหนือแล้วึบัับให้พระมหาธรรมราาและเ้าเมือถือน้ำระทำสัย์ให้อยู่ใ้บัับอพม่า พร้อมทั้สั่ให้ยทัพามลมาเพื่อีรุศรีฯ้วย
อทัพพม่ายมาประิเเมือใ้ลทุ่ลุมพลีพระมหาัรพรริทรให้อทัพบ เรือ ระมยิใส่พม่าเป็นสามารถ แ่สู่ไม่ไ้ึถอย ทาพม่าึยึไ้ป้อมพระยาัรี(ทุ่ลุมพลี) ป้อมำปา ป้อมพระยามหาเสนา(ทุ่หันรา) แล้วล้อมรุศรีฯอยู่นาน พระมหาัรพรริทรเห็นว่าพม่ามีำลัมาารที่ะออไปรบเพื่อเอาัย ะยานั ึทรสั่ให้เรือรบนำปืนให่ล่อไปยิทหารพม่าเป็นารถ่วเวลาให้ เสบียอาหารหมหรือเ้าฤูน้ำหลาพม่าะถอยไปเอ แ่พม่าไ้เรียมเรือรบ และปืนให่มาำนวนมายิใส่เรือรบไทยพัเสียหายหม แล้วั้ปืนให่ยิเ้ามา ในพระนรทุวัน ถูาวบ้านล้มาย บ้านเรือน วั เสียหายมา ทาพระเ้าหสา วีึมีสาสน์มาว่า ะรบ่อไปหรือยอมเป็นไมรี เนื่อ้วยทาไทยเสียเปรียบมา พระมหาัรพรริึทรยอมเป็นไมรี ทำให้ฝ่ายไทย้อเสีย้าเผือา ๒ ้า เป็น ๔ ้า และทุปี้อส่้าให้ ๓๐ เือ พร้อมเิน ๓๐๐ ั่ ับัวพระยาัรี ไปเป็นัวประัน นอานี้ยัะอเ็บภาษีอาราเมือมะริที่ึ้นับไทยอี้วย ะนั้นสมเ็พระนเรศวรทรพระมมายุไ้ ๙ พรรษาถูนำเส็ไปประทับที่รุ หสาวีเพื่อเป็นอ์ประัน้วย
สมเ็พระมหาัรพรริทรมีพระราำริไม่ประทาน้าเผือ แล้วมีพระราสาสน์อบลับไปันี้ “้าเผือย่อมเิสำหรับบุบารมีอพระเ้าแผ่นินผู้เป็นเ้าอ เมื่อพระเ้าหสาวีไ้บำเพ็ธรรมให้ไพบูร์ะไ้้าเผือมาสู่บารมีเป็นมั่นอย่าไ้ทรวิเลย” และรับสั่ให้เรียมไพร่พลพร้อมรบอย่าเ้มแ็ ทาฝ่ายพระเ้าหสาวีไ้ยทัพรวมพลที่เมือเมาะะมะ ัทัพให่ออ เป็น ๕ ทัพ มีเ้าเมือเียใหม่วบุมอเรือเสบีย ล่อลมาถึเมือา รวมไพล่พลเป็นำนวนประมา ๕ แสนน ส่วนทาอยุธยาไ้เรียมพลพร้อมรบและเรือรบำนวนมา เพื่อป้อันาร โมีาทัพหลวอหสาวีทา่านเีย์สามอ์ แ่ผิาพม่ายทัพ มาทา่านแม่ละเมาเ้าีำแพเพรไ้เมือแล้วแยทัพไปีสุโทัย เนื่อ้วยทาสุโทัยมีำลัน้อยว่ามาแ่็สู้รบเป็นสามารถในที่สุ็ถูยึเมือ านั้นพม่าึล้อมเมือพิษุโล พระมหาธรรมราา็่อสู้เป็นสามารถเ่นัน แ่เิไ้ทรพิษึ้นในเมือและเสบียอาหาร็หมึยอมำนน หลัาที่พม่าไ้หัวเมือฝ่ายเหนือแล้วึบัับให้พระมหาธรรมราาและเ้าเมือถือน้ำระทำสัย์ให้อยู่ใ้บัับอพม่า พร้อมทั้สั่ให้ยทัพามลมาเพื่อีรุศรีฯ้วย
อทัพพม่ายมาประิเเมือใ้ลทุ่ลุมพลีพระมหาัรพรริทรให้อทัพบ เรือ ระมยิใส่พม่าเป็นสามารถ แ่สู่ไม่ไ้ึถอย ทาพม่าึยึไ้ป้อมพระยาัรี(ทุ่ลุมพลี) ป้อมำปา ป้อมพระยามหาเสนา(ทุ่หันรา) แล้วล้อมรุศรีฯอยู่นาน พระมหาัรพรริทรเห็นว่าพม่ามีำลัมาารที่ะออไปรบเพื่อเอาัย ะยานั ึทรสั่ให้เรือรบนำปืนให่ล่อไปยิทหารพม่าเป็นารถ่วเวลาให้ เสบียอาหารหมหรือเ้าฤูน้ำหลาพม่าะถอยไปเอ แ่พม่าไ้เรียมเรือรบ และปืนให่มาำนวนมายิใส่เรือรบไทยพัเสียหายหม แล้วั้ปืนให่ยิเ้ามา ในพระนรทุวัน ถูาวบ้านล้มาย บ้านเรือน วั เสียหายมา ทาพระเ้าหสา วีึมีสาสน์มาว่า ะรบ่อไปหรือยอมเป็นไมรี เนื่อ้วยทาไทยเสียเปรียบมา พระมหาัรพรริึทรยอมเป็นไมรี ทำให้ฝ่ายไทย้อเสีย้าเผือา ๒ ้า เป็น ๔ ้า และทุปี้อส่้าให้ ๓๐ เือ พร้อมเิน ๓๐๐ ั่ ับัวพระยาัรี ไปเป็นัวประัน นอานี้ยัะอเ็บภาษีอาราเมือมะริที่ึ้นับไทยอี้วย ะนั้นสมเ็พระนเรศวรทรพระมมายุไ้ ๙ พรรษาถูนำเส็ไปประทับที่รุ หสาวีเพื่อเป็นอ์ประัน้วย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น