จักรวาลหมุนรอบความสุข (Spin off เล่มพี+เขตต์)

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 4 ✿ ความสุขของช่วงเวลาแปดปี

4

ความสุขของช่วงเวลาแปดปี 

“ยังมึนหัวอยู่ไหม” 

บ้อก!

ได้ยินเสียงทับบี้ หรือเทเลทับบี้ สุนัขของคุณปู่พันธุ์โกลเด้นรีทรีฟเวอร์ตัวใหญ่ขานรับ จันทร์จ้าวจึงหลุดหัวเราะขบขันอย่างชอบใจแล้วหันมายิ้มแฉ่งให้ขอพรด้วยสีหน้าเบิกบาน เธอส่ายหน้าดิกแทนการตอบคำถาม สองมือล้วงกระเป๋าเสื้อฮู้ดสีเลือดนกลายหมีสีน้ำตาลที่สวมทับเสื้อเชิ้ตคอปกกับมินิสเกิร์ตผ้าทาร์ทันและเลกกิงสีดำแนบไปกับช่วงขา 

ช่วงนี้อากาศเริ่มเย็นขึ้นแล้วแต่ก็ไม่ได้เย็นจนเกินพอดีไปนัก ฤดูใบไม้ร่วงของที่นี่เหมาะกับคนชอบอากาศเย็นและสนุกกับการแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าหลายชั้น ตามสองข้างทางแถวละแวกบ้านมีใบไม้สีเหลืองแดงร่วงหล่นลงมากองผสมบนเปกันให้เห็นละลานตา ดีว่ายังไม่ร่วงกันมาจนหมดต้น บรรยากาศถึงได้น่าดูชมกว่าตอนเหลือเพียงกิ่งโกร๋น ๆ ในช่วงใกล้เข้าหน้าหนาว 

ที่เนเปอร์วิลล์เงียบสงบดี แถวละแวกบ้านคุณปู่คุณย่ามีบ้านคนให้เห็นเป็นระยะตอนเดินผ่าน บ้านแต่ละหลังค่อนข้างกว้างขวาง เป็นบ้านเดี่ยวแยกจากกันและมีพื้นที่สวนรอบบ้าน ส่วนมากทุกบ้านจะมีรถยนต์ เหตุเพราะผู้คนที่นี่มักไม่ค่อยเดินเท้าบนถนนแต่จะใช้รถยนต์เสียส่วนใหญ่ ขอพรกับจันทร์จ้าวที่พาทับบี้มาเดินเล่นออกกำลังกายจึงนับจำนวนคนที่พวกเขาเดินสวนไปได้เลยว่ามีกี่คน 

“ดีแล้ว เพราะถ้ายังมึนอยู่ก็จะได้ให้พักผ่อนอยู่บ้านดีกว่า” 

นั่นหมายความว่าตอนเย็นจันทร์จ้าวจะอดไปเที่ยวเนวี เพียร์ ต้องนอนอยู่บ้านคุณปู่คุณย่า 

“ได้ไง จ้าวไม่พลาดไปเที่ยวสวนสนุกหรอกนะ นาน ๆ จะได้มาอเมริกาทั้งที” 

ขอพรฟังแล้วหัวเราะขึ้นจมูกก่อนจะเหลือไว้เพียงรอยยิ้มจางบนใบหน้าที่แต้มจุดขี้แมลงวันสองจุด 

“ก็ดี เค้าก็อยากพาเบบี๋ไปเนวี เพียร์เหมือนกัน แต่เสียดายเหมือนกันนะที่อยู่ไม่ถึงฮาโลวีน” 

“ถ้าเบบี๋อยากมาเที่ยวช่วงฮาโลวีนจริง ๆ ไว้ค่อยมาปีหน้าก็ยังทัน เรายังอยู่ด้วยกันอีกหลายปีนะคะ” คนสวยบอก แพรผมสีดำที่พักจากการย้อมมาหลายเดือนกระทบกับแสงแดดส่องเป็นสีทองเรือง ๆ

ขอพรฟังแล้วอุ่นใจดีทั้งที่ประโยคที่จันทร์จ้าวพูดกลับฟังดูแล้วไม่มีอะไรพิเศษนัก เขาพยักหน้าเอื่อย ๆ ให้เธอขณะเดินขนาบไปตามทางเดินด้วยกัน ในใจรู้สึกเอ็นดูคนรักชะมัด สุดท้ายจึงยกมือขึ้นจับศีรษะยายตัวดีโยกไปมาเบา ๆ

ภาพความทรงจำเมื่อคืนนี้ยังคงติดตาขอพรอยู่ เขาจำได้ดีว่าจันทร์จ้าวดื่มไวน์ในงานจัดเลี้ยงเยอะเสียจนเมาแทบไม่ได้สติตอนจบงาน ปกติเจ้าหล่อนไม่ใช่มนุษย์ประเภทชอบดื่มจนทิ้งตัวภาพตัดหรอก จะเป็นเฉพาะตอนดื่มอยู่ที่ห้อง หรือตอนอยู่กับคนที่ไว้ใจ เมื่อคืนขอพรจึงได้รับหน้าที่พยุงหล่อนกลับไปที่รถแล้วเป็นคนขับรถพาไปส่งที่บ้านอย่างปลอดภัยด้วยตัวเขาเอง…

คุณพ่อคุณแม่ของพวกเขายังอยู่คุยเล่นที่งานกันต่อ รอให้บรรดาแขกเหรื่อกลับกัน ขอพรเห็นดังนั้นจึงขอตัวพาจันทร์จ้าวกลับมาบ้านก่อนเพราะหญิงสาวเมาและง่วงนอน ส่วนเขตต์และจูเนียร์เองก็แยกกลับไปนอนโรงแรมในตัวเมืองชิคาโก

เรื่องเหลือเชื่อคือ เมื่อคืนจันทร์จ้าวได้ดอกไม้ที่เจ้าสาวโยนให้อีกแล้ว ราวกับจักรวาลรู้ว่าขอพรกำลังอยากจะขอเธอแต่งงานอย่างนั้นแหละ อีกทั้งเป็นเพราะเจ้าช่อดอกไม้จากเจ้าสาวนี่เองที่ทำให้จันทร์จ้าวร่ำไห้พูดไปเรื่อยตอนเขาอุ้มเธอเข้าไปนั่งบนเบาะผู้โดยสาร 

‘ได้ดอกไม้แล้วจะได้แต่งงานจริงเหรอ...จ้าวไม่เชื่อ’

เสียงคนเมาเกริ่นขึ้นมาเบา ๆ ในตอนที่ขอพรกดล็อกเข็มขัดนิรภัยให้เธอ ในระยะแค่นี้สามารถได้กลิ่นไวน์และน้ำหอมจากกายคนสวยชัดเจนตราตรึง ขอพรย้ายความสนใจมาหยุดอยู่ที่ดวงตาโตคู่สวยที่เขาชอบ เวลานี้แววตาคู่โปรดดูสั่นระริกราวกับมีบางอย่างที่เจ้าของมันอยากเอ่ยปากบอกเขานักหนา แววตาที่ดูขอร้อง 

‘ทำไมไม่เชื่อคะ’

‘ก็ไม่เห็นจะมีคนมาขอ สองปีก่อนก็ได้…ก็ไม่เห็นมีใครมาขอ’ หญิงสาวบอก หน้าตาเริ่มงอ จมูกแดงระเรื่อน้ำตาเริ่มคลอหลังจากกล่าวตัดพ้อออกมาก่อนจะกะพริบตาเอื่อยราวกับง่วง 

ขอพรยิ้มปนหัวเราะบาง ๆ อย่างเอ็นดูนักหนา อะไรกันนะ...โหมดเด็กขี้แยเหรอ 

จันทร์จ้าวน่ะเป็นผู้หญิงแบบที่เขาชอบ ชอบไปหมดทุกอย่างทุกตอน ชอบจูบเธอ ชอบกอด ชอบหอม ชอบตลอดไม่ว่าจะเป็นเมื่อก่อนหรือตอนไหน ขอพรคิดว่าเขาคงจะชอบเธอไปเรื่อย ๆ ไม่มีวันเบื่อลงได้

ยายสาวมั่น เก่งไปเสียหมดทุกอย่าง แต่พอคบและรู้จักกันเข้ามาก ๆ กลับพบว่าหญิงสาวมีมุมขี้อ้อน แสนงอน แถมยังกลัวเขาไม่รัก แต่...อย่างสุดท้ายน่ะ ควรจะเป็นความกลัวที่ไม่มีเหลืออยู่บนโลกนี้แล้วไม่ใช่เหรอ 

‘ได้แต่งแน่นอน ไอ้เด็กขี้อ้อน’ ขอพรพูดด้วยโทนเสียงอบอุ่น เขาตอบก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปจุ๊บริมฝีปากที่เบะเล็ก ๆ อย่างนึกขบขันพร้อมกับความรู้สึกว่า น่ารักจัง อยู่ในใจ เขายกมือข้างหนึ่งประคองแก้มเธอไว้ ยิ้มให้ แล้วใช้หัวแม่มือเช็ดหยาดน้ำตาใสที่ไหลลงมาเบา ๆ ไม่รู้ว่าเป็นอย่างนี้เพราะเมา หรือเพราะคิดมากจริง ๆ กันแน่หนอ

‘ไม่เอา ไม่ร้อง เดี๋ยวตาช้ำแล้วไม่สวยหรอก’ ขอพรบอก

‘สวยก็ไม่ได้แต่งงานอยู่ดี’

ชายหนุ่มหลุดหัวเราะออกมาก่อนจะรีบเม้มปากอมยิ้ม 

เฮ้อ...เธอในตอนนี้มันน่ารักจริง ๆ นะ อยากหยิกอยากกัดแก้มชะมัดเลยว่ะ

‘ได้แต่ง ไม่ร้องนะคะ’ เขาจุ๊บปากจันทร์จ้าวอีกครั้งแล้วผละออกมามองสบตา ดูเหมือนว่าอาการขี้ใจน้อยของคนเมาหน้างอจะหายไปแล้ว ขอพรจึงยิ้มมุมปากนิดหน่อย 

‘ห้ามหน้างอ นั่งดี ๆ ด้วยค่ะ’ เขาลูบพวงแก้มนิ่ม กระชับเสื้อกันหนาวให้คลุมตัวเธอดี ๆ ก่อนจะปิดประตูรถแล้วอ้อมมานั่งฝั่งคนขับ จากนั้นจึงขับพาผู้โดยสารกลับบ้านที่มีเตียงนอนนุ่มกับอากาศอุ่นรออยู่ 

นึกย้อนถึงเรื่องเมื่อคืนก็ยังรู้สึกเอ็นดูจนขอพรเผลอหลุดยิ้มแล้วหัวเราะคนเดียวออกมา นั่นดึงดูดสายตาของคนสวยข้าง ๆ ได้ดี 

“ขำอะไร เป็นอะไรเนี่ย” จันทร์จ้าวถาม

“เปล่านะ”

“ก็เห็นอยู่ว่าขำ”

“ก็ไม่มีอะไร แค่อารมณ์ดี” 

หญิงสาวเลิกคิ้วเล็กน้อยอย่างไม่ค่อยอยากเชื่อเขา แต่ก็ไม่คิดคาดเดาหรือนึกอยากเซ้าซี้ เธอเพียงแค่หันกลับไปมองทางเดินแล้วจับมือคนข้าง ๆ ให้แน่นขึ้นอีกนิด 

เนวี เพียร์ คือสถานที่ท่องเที่ยวที่เป็นเสมือนศูนย์รวมความบันเทิงครบครันขนาดห้าสิบเอเคอร์ บางพื้นที่มีลักษณะยื่นเข้าไปในทะเลสาบมิชิแกน ที่นี่ถือเป็นแหล่งดึงดูดนักท่องเที่ยวแห่งหนึ่งในชิคาโก เพราะนอกจากจะมีพื้นที่รวมร้านค้าร้านอาหารต่าง ๆ ให้แวะชมชิมเลือกสรรแล้ว ยังมีเครื่องเล่นในสวนสนุกไม่ว่าจะเป็นชิงช้าสวรรค์ ม้าหมุน รวมถึงพิพิธภัณฑ์แก้วและพิพิธภัณฑ์เด็ก นอกจากนี้ยังมีสวนพฤกษศาสตร์ โรงแรมสำหรับเข้าพัก โรงภาพยนตร์ฉายหนังสี่มิติ พื้นที่เดินเล่น ท่าเรือล่องเรือ ฯลฯ อีกทั้งยังสามารถมาเที่ยวได้ทั้งตอนกลางวันและกลางคืน

ผู้คนมากมายเบียดเสียดกันบางช่วงระหว่างทางที่พวกเขากำลังเดินไปซื้อตั๋วขึ้นชิงช้าสวรรค์ร้อยปี ตามรายทางมองไปจะเห็นไฟตกแต่งประดับประดาสถานที่อย่างสวยงาม มีลูกฟักทองแกะสลักที่มีไฟสีส้มส่องออกมาจากด้านในตกแต่งอยู่เป็นช่วง ๆ ประปรายเนื่องจากปลายเดือนตุลาคมจะเป็นวันฮาโลวีน ช่วงกลางคืนที่เนวี เพียร์ลมค่อนข้างแรงจึงทำให้อากาศหนาวกว่าช่วงเวลากลางวัน หน้าจอโทรศัพท์มือถือของจันทร์จ้าวบ่งบอกว่าอุณหภูมิตอนนี้เท่ากับ 10°C โชคดีที่ทุกคนแต่งตัวมาจากที่พักได้เข้ากับอากาศในคืนนี้เป็นอย่างดีจึงไม่ต้องทนหนาวสั่นกันมากนัก 

พวกเขามากันหกคน มีจันทร์จ้าว ขอพร เขตต์ จูเนียร์ภรรยาคนสวยของเขตต์ และทีมงานของเขตต์อีกสองคนที่ชื่อแทงก์กับกวิน ซึ่งทั้งคู่เป็นคู่รักกันในชีวิตจริงและทำงานเบื้องหลังเป็นส่วนใหญ่ ทริปนี้จึงเป็นเสมือนกับการมาเที่ยวส่งท้ายที่อเมริกา อีกสองวันพวกเขาจะกลับเมืองไทยกันแล้ว

“เริ่มเย็นมือแล้วแฮะ ผมจะถ่ายแค่ช่วงสั้น ๆ แล้วกัน” เขตต์พูดกับกล้องดีเอสแอลอาร์ขณะที่ถ่ายภาพบรรยากาศตามรายทางแล้วยื่นมือไปสะกิดไหล่ผู้ชายรุ่นน้องที่เดินนำอยู่ข้างหน้า ขอพรหันมาทำหน้ามึนให้กล้องถ่าย 

“อะไร” ขอพรถามพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นขณะเดิน

“พูดอะไรหน่อยได้ไหม ตอนนี้เราจะไปไหนกันครับ แล้วรู้สึกยังไง”

“มาถามผมทำไมล่ะ ไปถามภรรยาพี่นู่น”

“อ้าว ไอ้เวร”

ขอพรหัวเราะ “หยอก” 

เขตต์เบนกล้องมาจับภาพจันทร์จ้าวบ้าง หญิงสาวหันมาเห็นว่าตอนนี้เขตต์ แทงก์ และกวินล้วนกำลังอัดวิดีโอกันอยู่ ต่างแค่อุปกรณ์ที่พวกเขาใช้และจุดสนใจของแต่ละคนเท่านั้น เธอยิ้มให้กล้องของเขตต์แล้วหันไปคุยเล่นกับขอพรต่อนิดหน่อย 

ขอพรบอกจันทร์จ้าวว่าเขตต์คงจะบันทึกภาพและคลิปวิดีโอต่าง ๆ ไว้เป็นฟุตเทจ จันทร์จ้าวไม่ได้แปลกใจนักเพราะเธอคิดว่าการถ่ายเก็บภาพบรรยากาศเวลาไปเที่ยวตามสถานที่ต่าง ๆ คงติดเป็นนิสัยพี่เขตต์แล้ว หรือแม้แต่พี่จูเนียร์เองก็ยังทำวล็อก ^[1] เช่นกัน ดังนั้นการมาเที่ยวกับคนกลุ่มนี้แล้วเห็นว่าพวกเขายกอุปกรณ์มาเก็บภาพถ่ายนั่นถ่ายนี่กันตลอดเวลาจึงไม่ใช่เรื่องแปลก 

“อ่า...ตอนนี้เราอยู่กันที่เนวี เพียร์ครับ แวะมาเที่ยวก่อนจะกลับไทย เสียดายที่ไม่ได้อยู่ถึงฮาโลวีนมาก ๆ” ขอพรยอมหันมาพูดกับกล้องของเขตต์ก่อนจะเงียบไปอึดใจหนึ่งขณะเดินมาต่อแถวหน้าจุดจำหน่ายตั๋ว “...ตอนนี้กำลังต่อแถวจะขึ้นชิงช้าสวรรค์กัน เห็นว่าเป็นชิงช้าใหม่ที่เปิดตัวเมื่อปี ค.ศ. 2016 มีกระจกนิรภัยกันพายุอย่างดี ส่วนความรู้สึกเหรอ...” ชายหนุ่มอมยิ้มมุมปากเล็ก ๆ ให้กล้องจับภาพ “ตื่นเต้นมั้ง หนาวด้วย”

“ตื่นเต้น...?” เขตต์ทวนคำถามจึงถูกรุ่นน้องคนสนิทหรี่ตามองเลยกล้องมา คนถ่ายหัวเราะเบาะ ๆ “อ๋อ ตื่นเต้นเพราะจะได้ขึ้นชิงช้าสวรรค์ที่นี่ครั้งแรกสินะ” 

“...ก็ด้วย พอ ไม่ต้องถ่ายละพี่แม่ง” คนทำหน้าเหมือนจะหลุดยิ้มตลอดเวลายกมือขึ้นมาบังกล้องจนหน้าจอเห็นเพียงฝ่ามือของชายหนุ่ม เขตต์จึงยอมกดหยุดบันทึกอย่างนึกตลก ในใจนึกสบประมาทอยู่ว่า คนแบบนี้มันจะทำให้แผนที่สู้อุตส่าห์คิดมาด้วยตนเองล่มไหมเนี่ย...

“เสียวมาก”

“อะไรนะ”

“หมายถึงพื้นข้างล่างมันโล่งแบบนี้อะ เสียวมาก” จันทร์จ้าวขยายความ

“อ๋อ หมายถึงน่าหวาดเสียวมาก” ขอพรแก้คำให้ถูกต้องมากขึ้นกว่าเดิม

หลังจากต่อแถวรอคิวสักพักพวกเขาก็ได้เข้ามาอยู่ในกระเช้าชิงช้าสวรรค์ขนาดความสูงเท่าตึกสิบห้าชั้นที่สามารถมองเห็นวิวของเมืองชิคาโกและทะเลสาบมิชิแกนได้สุดลูกหูลูกตา บัตรของขอพรกับจันทร์จ้าวเป็นบัตรวีไอพีซึ่งแตกต่างจากสี่คนที่เหลือ พวกเขาจึงไม่ได้ขึ้นกระเช้าพร้อมสี่คนนั้น บัตรวีไอพีมีข้อแตกต่างจากบัตรปกติตรงที่พื้นด้านล่างของกระเช้าจะเป็นกระจกใสที่สามารถมองทะลุลงไปยังด้านล่างได้ ให้ความรู้สึกเสียวไส้ไม่น้อยสำหรับคนกลัวความสูง 

ขอพรหยิบขาตั้งกล้องพกพาออกมาจากเป้แล้วจัดแจงกางตั้งกล้องบันทึกภาพเคลื่อนไหว 

“ทำอะไรอะเธอ” หญิงสาวหันมาถาม 

“ตั้งกล้องถ่ายบรรยากาศเก็บไว้” พอขอพรตอบกลับปุ๊บเธอก็โคลงศีรษะเล็กน้อยแล้วหันกลับไปยืนชมวิวด้านนอกในขณะที่ชิงช้ากำลังหมุนขึ้นสูงกว่าเดิมเรื่อย ๆ ไม่นานขอพรก็เดินมาขนาบอยู่ข้างเธอเงียบ ๆ โดยไม่พูดอะไร 

วิวด้านนอกตอนนี้มองออกไปเห็นแทบทั้งเมือง ทั้งแสงไฟตามตึกสูงในชิคาโก แสงไฟจากรถราบนถนนของเมืองใหญ่ ทะเลสาบมิชิแกนในตอนกลางคืนที่ไกลออกไปสุดลูกหูลูกตา และแสงไฟจากม้าหมุนที่อยู่ในบริเวณสวนสนุก 

“สวยไหม” 

“สวยมาก โรแมนติกเนอะ” 

“อืม” ชายหนุ่มหันมาเห็นคนรักยิ้มหวานส่งมาให้พอดีเล่นเอาหัวใจเขาอุ่นวาบ ขอพรฉวยมือของจันทร์จ้าวมาจับแล้วกุมไว้ 

เขาจำวันที่เขาหลงรักผู้หญิงคนนี้เป๊ะ ๆ ไม่ได้ จำได้แค่มีแต่เธอในหัวใจมาตั้งแต่วันฝนตกตอนเขาอายุเพียงสิบหกหรือสิบเจ็ดปีเท่านั้น ในเวลานี้คงไม่มีใครรู้หรอกว่าขอพรกำลังตื่นเต้นมากขนาดไหนกับสิ่งที่เขากำลังจะทำในอนาคตอันใกล้นี้

ทุกถ้อยคำหวาน ๆ ที่คิดและเรียงร้อยมาอย่างดีหายวับไปหมดในเวลาสำคัญราวกับความตื่นเต้นของเขามันทำให้ลืมทุกอย่างในหัวเกลี้ยง...ให้ตายสิ 

“พีหนาวเหรอ ทำไมมือเย็นขนาดนี้” จันทร์จ้าวถามแสดงความห่วงใยดังเช่นปกติพร้อมบีบมือเย็นของชายหนุ่มเบา ๆ

“ตื่นเต้นน่ะสิ”

“หืม”

ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยว่าคนเขากำลังรวบรวมความกล้าจะทำอะไร...ขอพรได้แต่นึกว่าเธอในใจว่ายังซื่อบื้อเหมือนเคย แต่หากพูดกันตามตรงละก็...ดีแล้วที่จันทร์จ้าวไม่รู้ว่าเขากำลังจะเซอร์ไพรส์เธอ กล้องต่าง ๆ ที่ทุกคนยกขึ้นมาถ่ายเก็บภาพบรรยากาศในช่วงหลายวันที่ผ่านมาโดยอ้างว่าจะเก็บไว้เป็นฟุตเทจคลิปของเขตต์บ้าง ถ่ายวล็อกของจูเนียร์บ้าง และการถ่ายช่วงเวลาสนุกสนานของพวกเขาทั้งสี่คนเอาไว้โดยแทงก์กับกวินเป็นตากล้องให้ ทั้งหมดนั้นล้วนเป็นการบันทึกภาพเคลื่อนไหวและภาพนิ่งต่าง ๆ เพื่อเก็บไว้ทำเป็นคลิปวิดีโอสำหรับวันแต่งงานและเก็บไว้เป็นเบื้องหลังความตั้งใจเซอร์ไพรส์คนรักของขอพรทั้งนั้น

“ตื่นเต้นทำไมกัน” เมื่อไม่ได้คำตอบจันทร์จ้าวจึงยังทำสีหน้าสงสัย 

“มันสูงมั้ง” ขอพรตอบกลับมั่ว ๆ อย่างที่นึกอะไรได้ก็ตอบออกไปก่อน เขาเหลียวมองสีหน้าคนตากลมที่กำลังจดจ้องมาอย่างไม่ค่อยเข้าใจ ไล่มองตั้งแต่หัวคิ้วไล่ลงมาที่ปลายจมูกจนถึงริมฝีปากที่เคลือบด้วยลิปสติกสีเชอร์รี่ผสมกับสีชมพูอ่อนเคลือบกลอส น่ารักจนอดไม่ได้ที่จะก้มตัวลงไปจุมพิตเธออยู่นาน 

จันทร์จ้าวเขินเล็กน้อยจนรู้สึกคล้ายใบหน้าเห่อร้อนขึ้นมา คงเพราะบรรยากาศในตอนนี้มันช่างน่าอภิรมย์ มือเล็กกระชับมือคนตัวสูงกว่า ในใจของเธอกำลังคิดว่าหรือควรจะขอชายหนุ่มแต่งงานเสียเลยดี…

เธอไม่รู้ว่าขอพรคิดอยากจะแต่งงานกับเธอบ้างไหม ของแบบนี้ให้ผู้หญิงขอก่อนก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง...นี่มันก็ยุคที่ผู้หญิงหลายคนเป็นผู้นำ....

“ปีนี้เราคบกันมาแปดปีแล้ว ไวเนอะ”

เสียงทุ้มนุ่มของคนข้าง ๆ ดึงจันทร์จ้าวในหลุดออกจากความคิดแสนฟุ้งซ่าน ดวงตาคู่สวยจ้องไปยังบรรยากาศเบื้องหน้า กระเช้าชิงช้าหยุดให้ชมวิวเป็นระยะ ไม่นานก็มีดอกไม้ไฟปะทุขึ้นอย่างตระการตา 

“ไวสิ” เธอหันไปมองหน้าชายหนุ่มที่หันมามองเธอเช่นกัน “จริง ๆ จ้าวไม่เคยคิดเลยนะว่าจะคบกับผู้ชายสักคนได้นานขนาดนี้” พอพูดจบเธอก็เห็นเขาคลี่ยิ้มปนหัวเราะตลก 

“พีคงเป็นผู้โชคดีอีกนั่นแหละ” ขอพรพูดพร้อมจ้องมองมา นัยน์ตาหวานซึ้งเล่นเอาคนคุ้นเคยเขินจนเผลอหลบวูบหนึ่ง ชายหนุ่มจึงยิ้มพออกพอใจอีกครั้ง 

“จ้าวรู้ไหมว่าจริง ๆ แล้วพีชอบจ้าวมาตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกัน”

“หา จริงปะ”

“อืม...” เขายิ้ม เรื่องนี้เธอไม่เคยรู้หรอก เพราะเขาไม่เคยบอก แต่คงต้องยอมบอกแล้วคืนนี้ “แต่เป็นความรักแบบพัปพีเลิฟน่ะ เบบี๋เคยบอกเค้าว่าถ้าเราเป็นเพื่อนกันเราก็คงจะพัฒนาความสัมพันธ์ดี ๆ ได้อีก แล้วก็ไม่ต้องมามองหน้ากันไม่ติดตอนเลิกกัน”

“ก็ตอนนั้นเราเพิ่งรู้จักกันเองนี่ แล้วไหนจะเรื่องวงดนตรีอีก”

“อืม ก็จริง...พีก็ไม่ได้คิดว่าพีชอบเธอจริงจัง ตอนนั้นพีก็เลยคิดว่าการที่เราเป็นเพื่อนกันมันก็ดี”

“อาฮะ” จันทร์จ้าวยิ้มหวานขึ้นตา ขอพรอยากจูบเธออีกแต่เขาต้องหยุดตนเองไว้ก่อน ไม่อย่างนั้นคงไม่ได้บอกเรื่องสำคัญเสียที

“แต่ตอนหลังทำไม่ได้น่ะสิ...แถมตอนนี้ก็อยากเป็นมากกว่าแฟนแล้ว” 

“...” จันทร์จ้าวเงียบกริบราวกับจับใจความไม่ทัน ชายหนุ่มตัวสูงกว่าจึงหันหน้าไปประจันหน้ากับคนสวย สองมือยกขึ้นจับไหล่หล่อนไว้มั่น แล้วเลื่อนลงมาจับมือทั้งสองข้างก่อนจะพูดบางอย่างออกมา 

“พีรักจ้าวมากนะ...แบบที่ถ้าพีอายุสักแปดสิบแล้วพีก็ยังอยากจะตื่นมาเจอจ้าวที่เป็นคุณยายคุณย่าของหลานพีนอนอยู่ข้าง ๆ กัน” 

ขอพรนั่งคุกเข่าในจังหวะที่ดอกไม้ไฟปะทุขึ้นอีกครั้ง

หญิงสาวตรงหน้าเขามีสีหน้าตื่นตระหนกแปลกใจ ขอบตาของเธอเริ่มแดงก่ำก่อนจะยกมือทั้งสองข้างขึ้นปิดปากตนเองราวกับไม่อยากจะเชื่อมาก่อนว่าวันนี้จะมาถึงจนได้

“แต่งงานกับเค้านะเบบี๋” กล่องแหวนเพชรเม็ดกำลังดีในตัวเรือนทองคำขาวถูกว่าที่เจ้าบ่าวเปิดออกตรงหน้าเธอ จันทร์จ้าวมองแหวนแล้วเบนกลับมามองหน้าคนรักที่เริ่มจากการเป็นเพื่อนในวงดนตรีเดียวกันอย่างไม่อยากจะเชื่อ เธอกะพริบตาไล่หยาดน้ำตาหยดแรกให้ไหลรินลงมาก่อนจะยอมปล่อยมือออกจากปากเพื่อยื่นนิ้วนางข้างซ้ายให้ขอพรสวมแหวน 

“แต่ง...แต่งค่ะ” หญิงสาวเม้มปากแน่น ผงกศีรษะให้เจ้าของรอยยิ้มหวานตรงหน้าเธอ 

ไม่อยากจะเชื่อเลย...ดีใจจะแย่แล้ว 

“You’re the last girl I’m bringing home (เธอคือผู้หญิงคนสุดท้ายที่พีจะพากลับบ้าน (ไปใช้ชีวิตร่วมกัน) )” ชายหนุ่มพูดด้วยกระแสเสียงทุ้มอย่างอบอุ่นตอนที่กลับมายืนเช็ดน้ำตาเบา ๆ ให้จันทร์จ้าว ใบหน้ามีรอยยิ้มใจดีที่สงวนไว้สำหรับผู้หญิงของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น 

“จ้าวรักพีนะ รักมาก ๆ”

เธอสวมกอดจมอกเขาหลังจากจ้องตากันราวกับจะสื่อสารทุกอย่างในใจออกมาได้ ชายหนุ่มหัวเราะเบา ๆ ในลำคอแล้วอมยิ้มอย่างพอใจ มือหนาลูบแพรผมนุ่มของคนสวยก่อนจะจับไหล่เธอให้ผละออกแล้วโน้มใบหน้ามอบจูบที่หวานละมุนที่สุดให้...

ถ้าจันทร์จ้าวอยากได้ความรัก ขอพรสามารถให้เธอได้อย่างง่ายดาย 

ไม่ว่าจะเป็นคำว่ารักตลอดไป หรือแม้แต่รักจนถึงวันกลายเป็นเถ้าธุลีก็ตาม 

#จักรวาลหมุนรอบความสุข

เชิงอรรถ

1. ^{^}วล็อก (Vlog) - วิดีโอบล็อก หรือ วิดีโอล็อก มักย่อว่า วล็อก คือรูปแบบของบล็อกที่เป็นวิดีโอ วล็อกมักเป็นการตรึงวิดีโอ รวมเข้ากับข้อความ รูปภาพ และข้อมูลอภิพันธุ์อื่น ๆ อีกทั้งรายการนี้ยังสามารถบันทึกได้เป็นหนึ่งตอนจบหรือตัดแบ่งเป็นหลายตอนก็ได้ ปัจจุบันวล็อกได้รับความนิยมอย่างมากบนยูทูบ