คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เปิดคอร์ส (2)
อนที่ 4
เปิอร์ส (2)
เภรานอนหอบหายใถี่ ๆ ในใพลันนึว่าภาสรนนี้ร้ายามา นี่นาเาแู่บ ยัทำเอาเธอเสร็สมและเนื้อัวอ่อนปวเปียไปหมไ้นานี้ เธอไม่อยาะนึถึบทเรียน่อ ๆ ไปเลย
สายามอภาสรหันลับมามอร่าแน่น้อยที่เปลือยท่อนบน ผิวเาเนียนในเวลานี้เ็มไป้วยรอยูบที่เาประทับเอาไว้ให้
“หายเหนื่อยหรือยัรับหนูเภ” ภาสร่อย ๆ โน้มัวลไปใ้ปลายนิ้วให่เลี่ยไล้ามรอบหน้า เพียแ่นั้น็สร้าวามระสันให้เภราไ้แล้ว
“อะ...เภ...อื๊อ~” หิสาวหลุเสียราหลออมาเมื่อภาสรประทับูบเบา ๆ ลมาบนลีบปาบาที่ยับวมเ่อ
“ราวนี้ถึเวลาอภาปิบัิแล้วรับ” ภาสรถอนริมฝีปาออไปพลายยิ้มร้ายึ้นมา นัยน์าอเาเป็นประาย แม้ส่วนให่โภายใ้าเมันะปวหนึบนแทบระเบิแ่เา็พยายามอทนเอาไว้ เพราะไม่อยาให้ลูวาน้อยอย่าเภรา้อเสียวัไป่อน
หายัไม่ถึบทเรียนอารสอใส่ เาะไม่สอใส่มันเ้าไปในร่าบาเ็า
“ภา...ปิบัิเหรอะ” เภราหยัายลุึ้นมานั่พลามออีฝ่าย้วยวามสสัย
“ใ่สิะ เมื่อี้พี่น็อสอนวิธีไปแล้ว ราวนี้หนูเภ็้อลอทำให้พี่น็อูว่าหนูเภเ้าใวิธีูบหรือยั...”
ภาสรพูบ็ลุึ้นัารถอาเสแล็ส์พร้อมาเในอัวเอออไปทันที ส่วนแ็ืนอันให่โ็ีผึั้ลำระห่านึ้นมาอย่าน่าลัว ภาสระหันไปบอลูวาน้อย “พี่อถอาเนะรับ พอีน็อน้อยมันปวไปหม ้อให้มันออมาสูอาาศ้านอบ้า”
‘น็อน้อย? น้อยรไหนัน นี่มันน็อยัษ์’ เภราิในใพลันหน้าแ่าน
“ไม่้อลัว วันนี้พี่ยัไม่ใส่เ้าไปหรอ่ะ หนูเภพร้อมหรือยัะ...” ภาสรเห็นว่าเภราทำหน้าาอีหลัอีเหลื่อ ึรีบบอออไป
“เภ้อทำยัไบ้าะ” เภราลั้นใถามออไปร ๆ
“ทำแบบที่พี่ทำไะเ็ี”
เภราสูลมหายใเ้าปอลึ ๆ หนึ่ที่อนะพาัวเอไปร่อมบนัแร่อภาสร ระโปรหนัอเธอร่นึ้นมานพ้นสะโพ ทำให้หน้าาาวเนียนแยออไ้อย่าอิสระ สอมือเรียวเล็ับประอใบหน้าหล่อมร้ามอภาสร่อนะประทับริมฝีปาลไป เภราัวสั่นเล็น้อยเมื่อมือหยาบให่อภาสรลูบไล้แผ่นหลัเล็อัวเอ บวับส่วนาายอเาที่ถูไถเสียสีับท่อนา้านในอเธอ วาม่านเสียวีวนึ้นมาในายอีรั้ ทำเอาเภราหน้าแัวแราวัวอ่อน
“อืม” ภาสรราออมาในลำอเมื่อลูศิษย์นสวยเริ่มไล้ริมฝีปาสลับบึลีบปาบนล่าอย่าที่เาสอน พอไ้ทีเา็เผยอปาออให้เภราไ้ส่ลิ้นเ้ามาสำรวในโพรปาอุ่นร้อนนั้นทันที
เภราส่ลิ้นน้อยเ้าไปวาลิ้มิมวามหวานทันทีอย่าที่เาสอน เธอพยายามรุไล่อย่าที่ภาสรทำับเธอ ทุัหวะารหายใภาสรราออมาอย่าพอใลอเวลา มือ้าหนึ่อเาเลื่อนไปำรูน็อน้อยไว้หลวม ๆ
เภราถอนริมฝีปาออมา นัยน์าู่สวยสบเ้าับนัยน์าม ราวับมีระแสไฟบาอย่าแล่นปราไปทั่วร่า เภราโน้มลไปูบับริมฝีปาหยัอีรั้่อนะ่อย ๆ เลื่อนริมฝีปา่ำลมาที่ลำอหนา ภาสรลืนน้ำลายลอนลูระเือระเพื่อม อาารใเ้นแรอเายาเินะวบุมไ้แล้ว ทันทีที่ริมฝีปาบาอเภราูบลบนลำอหนา ทำเอานายายหนุ่มพร้อมใันลุู่อย่าไม่เยเปิมา่อน บวับลมหายใอ่อน ๆ ที่รินรลำอเาอยู่อนนี้เ่นัน ภาสรหลุมเสน่ห์อเภราเ้าเ็มเปา
เภราบเม้มลำอหนาไปามัหวะ ่อนะเลื่อน่ำลมาที่ลาไหล่แ็แร เธอบรรูบลไปที่หัวไหล่อเาเบา ๆ มือบาอเภราที่เยวาอยู่บนไหล่ว้า็่อย ๆ เลื่อน่ำลมาปลระุมเสื้อเิ้อภาสรออนเม็สุท้าย เผยให้เห็นแผอแร่ที่ไม่าวไม่ล้ำมานั
มือหนา้าที่ว่าอภาสรเลื่อน่ำลไปยำ้อนสะโพลมนิ่มนั้นราวับ้อารระบายวามรู้สึออมาผ่านแรบีบเล้นนั้น มืออี้าที่ำรูน็อน้อยอยู่็่อย ๆ เพิ่มวามเร็วึ้นเรื่อย ๆ เภราเลื่อนาย่ำลมานถึแผอว้า เธอพรมูบเบา ๆ ไปทั่วอำยำอภาสร่อนะใ้ปลายลิ้นร้อนสัมผัสเ้าับุ่มไบนหน้าอ
“อื๊อ~ หนูเภเ่ัเลย่ะ...อืม...อย่านั้นแหละ” ภาสรราระเส่าออมาพลาเอ่ยมเป็นำลัใให้เภรา เายอมรับเลยว่าเภราเป็นนหัวไว านูบไม่เป็น อนนี้ลับทำเอาเาแทบะสะลั้นอารม์ไว้ไม่อยู่
เภรายัหยอล้อับหัวนมสีล้ำอภาสร อี้าที่ว่าเธอใ้ปลายนิ้วสะิเบา ๆ เป็นัหวะ ริมฝีปาบาูเลียสลับ้าันไปมา ภาสรเอ็ราลั่นอย่าพอใ มือหนาัรูน็อน้อยรัวเร็วถี่ ๆ
แม้ะเป็นเพียแ่ารูบสัมผัสสลับารบเม้มูเลียร่าายส่วนบน ทว่าวามรู้สึ่านเสียว็่อัวึ้นมา เภราเอไม่เยรู้ัับวามรู้สึเ่นนี้ ในะเียวัน ภาสรเอที่ผ่านสมรภูมิรบมานั่อนั ทว่าเาไม่เยใเ้นแรับผู้หินไหนเท่าเภรามา่อน
“อื๊อ~ อ๊า~ อ๊า~” ภาสรราลั่นในัหวะสุท้ายที่อเหลวสีาวุ่นีพุ่ออมาเปรอเปื้อนเ็มหน้าท้อแบนราบอเาและเภรา
เภราถอนริมฝีปาออ้า ๆ เมื่อเห็นภาสรถึสวรร์แล้ว ภาสรเอิว่าหิสาวะลุออไปทันที ทว่าเภราลับโน้มัวลไปูบับที่ใบหูเบา ๆ ไม่วายยับเม้มิ่หูอย่าหยอเอิน่อนะผละออมามอหน้าันนิ่ ๆ
“เ่ัเลยนะะหนูเภ” ภาสรว่าพลาอรัเอวบาอนบนัเอาไว้หลวม ๆ
“เภ... เภทำใหุ้...เอ่อ...โอเมั้ยะ” เภราเอ่ยถามพลา้มหน้าุ
“ฮ่าฮ่าฮ่า โอเสิรับ มีรไหนไม่โอเเหรอ หลัาน็เลอะอยู่บนัว บนระโปรหนูเภอยู่นี่ไะเ็ี”
เภราหยิบระาษทิูมาเ็ราบน้ำามอภาสรบนัวและบนระโปรออ เธอหยิบมาอีแผ่นและเ็ทำวามสะอาส่วนที่เลอะบนล้ามท้อแ็แรอภาสร นั่นยิ่ทำให้ภาสรใเ้นแรหนัึ้นไปอี
ภาสรมอาระทำอเภรานิ่ ๆ ่อนะรั้ร่าบาให้เโถมิายแร่ ริมฝีปาหนาลเบา ๆ บนริมฝีปาอเภรา เภราที่ในอนแรมีอาารประหม่ามาทีเียว ทว่าในเวลานี้เธอเริ่มินและอบสัมผัสอายหนุ่มรหน้าอย่าบอไม่ถู
ภาสรไม่เยสนใผู้หิที่อ่อนประสบาร์หรือไม่เป็นาน ทว่าพอเป็นเภรา มันลับเป็น้อยเว้นให้เาไปเสียทุอย่า เภราทำให้เารู้สึมาว่าผู้หินไหน ๆ ไม่เยมีใรทำให้เาแเพียแู่บไ้เหมือนเภรา นั่นยิ่ทำให้ภาสรสนใในัวอเภราึ้นไปอี
เภราลุออาัแร่อภาสร่อนะหันไปัารแ่ัวให้เรียบร้อยามเิม ภาสรเอ็เ่นเียวัน
“หนูเภอยาื่มอะไรไหมะ เี๋ยวพี่น็อสั่ให้” ภาสรเอ่ยพลาเินไปที่โ๊ะทำาน่อน
“เภับรถมา่ะ”
“แล้วอยาื่มไหมล่ะะ เรื่อรถไม่้อห่ว เี๋ยวพี่ให้นับลับไปให้” ภาสรพูพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น
“อืม เอาเป็นมอเทลเบา ๆ ็ไ้่ะ” เภราอบไป
“ั้นออไปนั่ื่มัน้านอีว่านะะ ในนี้มันไม่ไ้ยินเสียเพลเลย” ภาสรว่าพลาเินเ้ามาโอบเอวสาวเ้าเินออไปาห้อพร้อมัน
ภาสรพาเภราออมานั่ที่โนวีไอพี ไม่นานเรื่อื่ม็ยมาเสิร์ฟ เภราสอส่ายสายาไปยับริเวเาน์เอร์บาร์อีรั้ ารระทำอเภราทั้หมอยู่ในสายาอภาสร
“พวเาไป่อที่อื่นันแล้วละ่ะ” ภาสรเอ่ยึ้นน้ำเสียึนิหน่อย
“อ๊ะ...เอ่อ...อโทษ่ะ” เภรารู้ีว่าเธอไม่วรทำิริยาแบบนี้
“หึหึ แฟนเหรอรับ ผู้ายนนั้นน่ะ” ภาสรเลือที่ะถามออไปร ๆ
เภราไม่อบเพียแ่พยัหน้าลับไปน้อย ๆ นัยน์าเริ่มร้อนผ่าวึ้นมา
“ที่อยาเ่เรื่อเ็์เพราะอะไรเหรอะ พี่ถามไ้ไหม”
“ือเภ...เภ...” เภราอ้ำอึ้อยู่นาน
“ไม่สะวอบ็ไม่เป็นไรนะะ หนูเภไม่้อีเรียส”
ภาสรและเภรานั่ื่ม้วยันนเลยเที่ยืนไปใล้เวลาที่ผับะปิ ภาสรึับรถไปส่เภราที่อนโ
“ไว้พี่น็อะไลน์นัอีทีนะะ อเลียร์าน่อน ่วสิ้นเือน้วย” ภาสรหันไปบอเภราที่ำลัะลารถ
“อ่อ...่ะ” เภราพยัหน้ารับ
ทั้สอแยย้ายันไป ทว่าวามรู้สึประหลานี้ยัิรึในใอทั้นไม่าหายไปลอทั้ืนนั้น
ความคิดเห็น