ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่1เกิดใหม่
“ระ....ระเบิดถูกวางแล้วครับท่านผู้ชม!”
เสียงของชายคนหนึ่งได้พูดใส่ไมค์ด้วยความลุ้นระทึกจนแทบจะอยู่ไม่สุข
“ซวยแล้วหว่ะ ยามิ 5-2 เกมตัดสินแล้วด้วย กดดันมากๆเลยหว่ะ แถมฝั่งมันยังวางระเบิดแล้วด้วย”
เพื่อนร่วมทีมคนหนึ่งได้หันมาพูดกับยามิด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างจะกังวลก่อนที่จะหันไปจดจ่อกับหน้าจอของตัวเอง
“อืมรู้แล้วน่า แต่ตอนนี้มาตั้งใจเล่นกันก่อนเถอะ”
ยามิได้พูดด้วยน้ำเสียงสบายๆราวกับไม่กังวลเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันของเขา
“ระ...เรา...เรามาดูกันว่า ยามิจะแก้เกมได้หรือไม่หรือว่า เขาจะต้องพลาดตำแหน่งแชมป์โลกไปในการแข่งน-”
ก่อนที่ผู้ประกาศจะพูดจบเขาก็ต้องถูกขัดจะหวะด้วยสิ่งที่ไม่คาดคิดเมื่อกล้องจับภาพไปที่ตัวละครของยามิที่กำลังวิ่งไปทางจุดที่ถูกวางระเบิดพร้อมกับปืนสไนคู่ใจของเขา Arctic.50
“เห้ย เห้ย ยามิทำอะไรของแกวะ!? ศัตรูมันดักอยู่นะตั้ง5ตัวเลยนะ! โถ่เว้ยไปก็ได้วะเอาไงเอากัน”
เพื่อนร่วมทีมของยามีเมื่อเห็นเขากำลังพุ่งตรงไปยังจุดที่ถูกวางระเบิดด้วยตัวคนเดียวเขาก็จึงต้องจำใจวิ่งไปตามยามิเพื่อสมทบ
“...คอยดู ชั้นรู้ว่าตัวเองทำอะไรอยู่”
ยามิยังคงพูดด้วยน้ำเสียงสงบและสบายเหมือนกับว่าเขาวางแผนไว้เเล้วทันใดนั้นก็ได้มีเสียงดัง
ปัง! เสียงปืนครั้งแรกได้ดังออกมาจากปืนของยามิ
“อ่ะ อ่ะ อ่ะ ร่วงแล้วครับ! คนแรกร่วงแล้วครับด้วยฝีมือของยามิและสไนคู่ใจของเขา! ตอนนี้เป็น 4-2แล้วครับ!”
เสียงของผู้ประกาศตอนนี้ได้เต็มไปด้วยความลุ้นระทึกและตื่นเต้นและ
ปัง! ปัง!
เสียงปืนของยามิได้ดังมาอีกสองครั้งในเวลาไล่เลี่ยกันและกำจัดศัตรูไปได้อีกสอง
“เห้ย! ยามิ แกทำได้ไงวะ แกใช่มนุษย์หรือป่าว รีเฟล็กซ์อะไรจะเร็วขนาดนั้น งั้นฉันขอฝากที่เหลือด้วยนะเดี๋ยวพี่ไปกู้เองน้อง”
เพื่อนร่วมทีมของยามิได้พูดด้วยน้ำเสียงที่เริ่มจะมีความหวังก่อนที่จะบังคับตัวละครของตนวิ่งไปทางจุดที่ถูกวางระเบิด
“...”
ยามิไม่พูดราวกับว่าเขาต้องการสมาธิเป็นอย่างมากเพื่อคว้าชัยชนะของเขา
“บ้า... บ้าไปแล้ว ไม่น่าเชื่อความเร็วในการตอบสนองของ ยามิ มันมากกว่าโปรเพลเยอร์ทั่วไปแล้ว! ผมว่าระดับของเขาตอนนี้คงเป็น ระดับเทพแล้วเเน่นอนครับ! ตอนี้เหลือเป็น 2-2 แล้วต้องจับตาดูกันต่อไป เกมอาจจะพลิกได้ทุกเมื่อ”
ผู้ประกาศยังคงแพนกล้องไปที่ตัวละครของยามิจนไม่สนใจตัวละครของผู้เล่นคนอื่นทำให้เกิดความไม่พอใจเล็กน้อยสำหรับบางคน
ปัง! เสียงกระสุนนัดที่สี่ของยามิได้ลั่นออกมาแล้วก่อนที่จะมีเสียงแจ้งของเกมเตือนขึ้นมา
»UAV Recon standing by, repeat UAV Recon standing by.«
“โอ้ววววววว! ตอนนี้นักกีฬายามิได้เปิดเผยตำแหน่งของศัตรูแล้วคร้าบบบบ ดูเหมือนว่าชัยชนะของทีมยามิจะอยู่ใกล้แค่เอื้อมเท่าน้านนนน เกมพลิกแล้วครับท่านผู้ชม จาก 5-2 เป็น 2-1 แล้ว”
ตอนนี้ผู้ประกาศเริ่มที่จะคุมตัวเองไม่อยู่จากความตื่นเต้นจนเเทบจะคลั่งจนกระทั่ง
“เอ๊อะ!!”
เสียงของยามิได้อุทานออกมาราวกับว่าเขาไม่ได้คิดถึงเรื่องการโดนหลอยหลังจากศัตรูเขานั่งมองจอตัวเองสักพักก่อนที่เขาจะถอดหูฟังของเขาออกและเอนหลังกับเก้าอี้
“โอ้!!! น... นักกีฬา ยามิ ได้ถูกสไนเปอร์ฝั่งตรงข้ามเก็บไปแล้วครับ ตอนนี้เหลือเพียงนักกีฬา เนโร และ นักกีฬา วิลเลียม เป็นการดวล 1-1 คร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ!!!!!!!”
ผู้ประกาศได้ตะโกน ไม่สิต้องเรียกว่าแหกปากอย่างดังใส่ไมค์ ก่อนที่เขาจะหงายหลังและน้ำลายฟูมปากจากความตื่นเต้นที่มากเกินไป
“เห้อ เนโร สู้ๆนะ ถึงแพ้ก็ไม่เป็นไร ทำให้เต็มที่ก็พอ”
ยามิได้พูดด้วยน้ำเสียงที่สงบแต่นั่นทำให้เนโรรู้สึกกดดันเป็นอย่างมากเพราะว่าเขารู้ว่าหากเขาแพ้มันจะทำให้ยามิต้องเสียใจอย่างแน่นอน
“อืม”
เนโรได้ตอบสั้นๆก่อนที่จะวิ่งไปตรงจุดวางระเบิดก่อนที่เขาจะหยิบปืนของเขาออกมาและใช้สายตาของเขาดูมินิแมพ ก่อนที่มินิแมพจะเปิดเผยตำแหน่งของ วิลเลียมเป็นครั้งสุดท้าย
“ฟู่ว”
เนโรได้สูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะเงียบเพื่อตั้งใจฟังเสียงเท้าของวิลเลียม ผู้ชมทุกคนก็เงียบโดยมิได้นัดหมายกันทุกคนเงียบจนกระทั่ง
ปัง! เสียงปืนของเนโรได้ถูกลั่นออกมา ทำให้ตัวละครของวิลเลียมล้มลงกับพื้นทันที เนโรนิ่งไปสักพักก่อนจะหันไปดูเวลาถอยหลังที่เหลือเพียง7วินาที ก่อนที่เขาจะรีบบังคับตัวละครของตนไปกู้ระเบิดทันทีซึ่งตอนนี้มันเหลือเพียง5วิเท่านั้น
5
4
3
2
1
0
“... หึ สุดยอดเลยเนโร ยอดมากทันเวลาพอดี เราไปรับถ้วยของเราดีกว่า”
ยามิกล่าวชื่นชมด้วยน้ำเสียงสงบและได้ลุกขึ้นมาแตะไหล่ของเนโรสองสามทีก่อนที่จะทำท่าทางให้คนในทีมเดินออกไปรับรางวัลกับเขา
“ยามิ ยามิ ยามิ ยามิ ยามิ ยามิ”
เสียงของผู้ชมทั่วทั้งฮอลล์ได้เรียกชื่อของเขาพร้อมกันมันทำให้เกิดเสียงดังกังวาล และยิ่งดังขึ้นอีกเมื่อยามิได้ยก ถ้วยรางวัลแชมป์โลก Call of duty ชูขึ้นเหนือหัว ผู้ประกาศก็ได้ลุกขึ้นมาแสดงความดีใจกับเขาเช่นกัน
หลังจากนั้น3ชั่วโมงยามิได้นั่งรถเพื่อกลับมายังบ้านของเขาซึ่งต้องลงเขา ทันใดนั้นรถที่เขาโดยสาร เกิดเบรคแตกทำให้เสียการควบคุมและแหกโค้งลงเขาทันทีจากนั้นภาพก็ตัด
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“ฮัลโหล~ หนุ่มน้อยตื่นหรือยังเอ่ย?”
จู่ๆก็ได้มีเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังกังวาลขึ้นในหัวของยามิเสียทำให้เขาต้องตื่นขึ้นมาทำให้เห็นรูปร่างที่แสนสวยของเธอ
“อึก โอ้ย ปวดไปทั้งร่างกายเลยให้ตายสิ... เอ่อคุณเป็นใครไม่ใช่ว่าเมื่อกี้รถแหกโค้งลงเขาแล้วไม่ใช่หรอ”
ยามิถามผู้หญิงตรงหน้าของเขาถึงแม้ว่าเธอจะสวยแค่ไหนแต่ความสงสัยของยามินั้นมีมากกว่า
“ฮุฮิ~ เราคือเทพี อะโฟรไดท์ เป็นผู้ที่คอยดูแลวิญญาณอย่างเธอ”
อะโฟรไดท์ได้พูดพร้อมใช้นิ้วชี้จิ้มไปที่อกของยามิเบาๆ
“...วิญญาญ? นี่ผมตายแล้วหรอ?”
ยามิถอยหลังออกมาเล็กน้อยและถามด้วยน้ำเสียงสงบแต่เต็มไปด้วยความเศร้า
“อื้ม~ ใช่แล้วจ้า เธอหน่ะตายไปแล้ว ตอนนี้เป็นเพียงวิญญาณเร่ร่อน”
อะโฟรไดท์ยิ้มมุมปากของเธอเล็กน้อยก่อนที่จะหันหลังให้ยามิและเธอก็พูดต่อ
“เธอจะอยู่ที่นี่ไปตลอ-”
ก่อนที่อะโฟรไดท์จะพูดจบเธอกลับถูกขัดจังหวะด้วยอะไรบางอย่าง
“อ่อ หรอ อืม โอเคงั้นก็ได้... ชิ... เอาหล่ะ หนุ่มน้อยดูเหมือนว่าจะเกิดเหตุผิดพลาดบางอย่างกับเธอ อันที่จริงเธอนั้นยังไม่ถึงฆาตหรอก แต่เนื่องจากมันผิดพลาดทางเทคนิค ทำให้เธอโดนหางเลขไปด้วย แหะ แหะ”
อะโฟรไดท์ได้หัวเราะอย่างประหม่าก่อนจะเคาะหัวตัวเองเบาๆก่อนที่เธอจะพูดเร็วๆ
“เพื่อเป็นการชดเชย เราจะส่งเธอไปเกิดใหม่นะ และ และ และ จะใหญ่ของขวัญ พร้อมคำอธิบายแล้วกันนะ บาย”
สิ้นสุดเสียงของเธออะโฟรไดท์ก็ได้เปิดประตูมิติส่งยามิไปยังโลกใหม่ทันทีโดยไม่ถามความสมัครใจของยามิสักคำ
_______________________________จบตอนที่1.
ยาวไปมั้ยสำหรับตอนแรกถ้าอ่านจนจบก็คอมเม้นบอกด้วยไว้ปรับปรุงในตอนหน้านะ และก็เดี๋ยวจะเอารูปของอะโฟร์ไดท์ไปลงตอนหน้า????
เสียงของชายคนหนึ่งได้พูดใส่ไมค์ด้วยความลุ้นระทึกจนแทบจะอยู่ไม่สุข
“ซวยแล้วหว่ะ ยามิ 5-2 เกมตัดสินแล้วด้วย กดดันมากๆเลยหว่ะ แถมฝั่งมันยังวางระเบิดแล้วด้วย”
เพื่อนร่วมทีมคนหนึ่งได้หันมาพูดกับยามิด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างจะกังวลก่อนที่จะหันไปจดจ่อกับหน้าจอของตัวเอง
“อืมรู้แล้วน่า แต่ตอนนี้มาตั้งใจเล่นกันก่อนเถอะ”
ยามิได้พูดด้วยน้ำเสียงสบายๆราวกับไม่กังวลเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันของเขา
“ระ...เรา...เรามาดูกันว่า ยามิจะแก้เกมได้หรือไม่หรือว่า เขาจะต้องพลาดตำแหน่งแชมป์โลกไปในการแข่งน-”
ก่อนที่ผู้ประกาศจะพูดจบเขาก็ต้องถูกขัดจะหวะด้วยสิ่งที่ไม่คาดคิดเมื่อกล้องจับภาพไปที่ตัวละครของยามิที่กำลังวิ่งไปทางจุดที่ถูกวางระเบิดพร้อมกับปืนสไนคู่ใจของเขา Arctic.50
“เห้ย เห้ย ยามิทำอะไรของแกวะ!? ศัตรูมันดักอยู่นะตั้ง5ตัวเลยนะ! โถ่เว้ยไปก็ได้วะเอาไงเอากัน”
เพื่อนร่วมทีมของยามีเมื่อเห็นเขากำลังพุ่งตรงไปยังจุดที่ถูกวางระเบิดด้วยตัวคนเดียวเขาก็จึงต้องจำใจวิ่งไปตามยามิเพื่อสมทบ
“...คอยดู ชั้นรู้ว่าตัวเองทำอะไรอยู่”
ยามิยังคงพูดด้วยน้ำเสียงสงบและสบายเหมือนกับว่าเขาวางแผนไว้เเล้วทันใดนั้นก็ได้มีเสียงดัง
ปัง! เสียงปืนครั้งแรกได้ดังออกมาจากปืนของยามิ
“อ่ะ อ่ะ อ่ะ ร่วงแล้วครับ! คนแรกร่วงแล้วครับด้วยฝีมือของยามิและสไนคู่ใจของเขา! ตอนนี้เป็น 4-2แล้วครับ!”
เสียงของผู้ประกาศตอนนี้ได้เต็มไปด้วยความลุ้นระทึกและตื่นเต้นและ
ปัง! ปัง!
เสียงปืนของยามิได้ดังมาอีกสองครั้งในเวลาไล่เลี่ยกันและกำจัดศัตรูไปได้อีกสอง
“เห้ย! ยามิ แกทำได้ไงวะ แกใช่มนุษย์หรือป่าว รีเฟล็กซ์อะไรจะเร็วขนาดนั้น งั้นฉันขอฝากที่เหลือด้วยนะเดี๋ยวพี่ไปกู้เองน้อง”
เพื่อนร่วมทีมของยามิได้พูดด้วยน้ำเสียงที่เริ่มจะมีความหวังก่อนที่จะบังคับตัวละครของตนวิ่งไปทางจุดที่ถูกวางระเบิด
“...”
ยามิไม่พูดราวกับว่าเขาต้องการสมาธิเป็นอย่างมากเพื่อคว้าชัยชนะของเขา
“บ้า... บ้าไปแล้ว ไม่น่าเชื่อความเร็วในการตอบสนองของ ยามิ มันมากกว่าโปรเพลเยอร์ทั่วไปแล้ว! ผมว่าระดับของเขาตอนนี้คงเป็น ระดับเทพแล้วเเน่นอนครับ! ตอนี้เหลือเป็น 2-2 แล้วต้องจับตาดูกันต่อไป เกมอาจจะพลิกได้ทุกเมื่อ”
ผู้ประกาศยังคงแพนกล้องไปที่ตัวละครของยามิจนไม่สนใจตัวละครของผู้เล่นคนอื่นทำให้เกิดความไม่พอใจเล็กน้อยสำหรับบางคน
ปัง! เสียงกระสุนนัดที่สี่ของยามิได้ลั่นออกมาแล้วก่อนที่จะมีเสียงแจ้งของเกมเตือนขึ้นมา
»UAV Recon standing by, repeat UAV Recon standing by.«
“โอ้ววววววว! ตอนนี้นักกีฬายามิได้เปิดเผยตำแหน่งของศัตรูแล้วคร้าบบบบ ดูเหมือนว่าชัยชนะของทีมยามิจะอยู่ใกล้แค่เอื้อมเท่าน้านนนน เกมพลิกแล้วครับท่านผู้ชม จาก 5-2 เป็น 2-1 แล้ว”
ตอนนี้ผู้ประกาศเริ่มที่จะคุมตัวเองไม่อยู่จากความตื่นเต้นจนเเทบจะคลั่งจนกระทั่ง
“เอ๊อะ!!”
เสียงของยามิได้อุทานออกมาราวกับว่าเขาไม่ได้คิดถึงเรื่องการโดนหลอยหลังจากศัตรูเขานั่งมองจอตัวเองสักพักก่อนที่เขาจะถอดหูฟังของเขาออกและเอนหลังกับเก้าอี้
“โอ้!!! น... นักกีฬา ยามิ ได้ถูกสไนเปอร์ฝั่งตรงข้ามเก็บไปแล้วครับ ตอนนี้เหลือเพียงนักกีฬา เนโร และ นักกีฬา วิลเลียม เป็นการดวล 1-1 คร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ!!!!!!!”
ผู้ประกาศได้ตะโกน ไม่สิต้องเรียกว่าแหกปากอย่างดังใส่ไมค์ ก่อนที่เขาจะหงายหลังและน้ำลายฟูมปากจากความตื่นเต้นที่มากเกินไป
“เห้อ เนโร สู้ๆนะ ถึงแพ้ก็ไม่เป็นไร ทำให้เต็มที่ก็พอ”
ยามิได้พูดด้วยน้ำเสียงที่สงบแต่นั่นทำให้เนโรรู้สึกกดดันเป็นอย่างมากเพราะว่าเขารู้ว่าหากเขาแพ้มันจะทำให้ยามิต้องเสียใจอย่างแน่นอน
“อืม”
เนโรได้ตอบสั้นๆก่อนที่จะวิ่งไปตรงจุดวางระเบิดก่อนที่เขาจะหยิบปืนของเขาออกมาและใช้สายตาของเขาดูมินิแมพ ก่อนที่มินิแมพจะเปิดเผยตำแหน่งของ วิลเลียมเป็นครั้งสุดท้าย
“ฟู่ว”
เนโรได้สูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะเงียบเพื่อตั้งใจฟังเสียงเท้าของวิลเลียม ผู้ชมทุกคนก็เงียบโดยมิได้นัดหมายกันทุกคนเงียบจนกระทั่ง
ปัง! เสียงปืนของเนโรได้ถูกลั่นออกมา ทำให้ตัวละครของวิลเลียมล้มลงกับพื้นทันที เนโรนิ่งไปสักพักก่อนจะหันไปดูเวลาถอยหลังที่เหลือเพียง7วินาที ก่อนที่เขาจะรีบบังคับตัวละครของตนไปกู้ระเบิดทันทีซึ่งตอนนี้มันเหลือเพียง5วิเท่านั้น
5
4
3
2
1
0
“... หึ สุดยอดเลยเนโร ยอดมากทันเวลาพอดี เราไปรับถ้วยของเราดีกว่า”
ยามิกล่าวชื่นชมด้วยน้ำเสียงสงบและได้ลุกขึ้นมาแตะไหล่ของเนโรสองสามทีก่อนที่จะทำท่าทางให้คนในทีมเดินออกไปรับรางวัลกับเขา
“ยามิ ยามิ ยามิ ยามิ ยามิ ยามิ”
เสียงของผู้ชมทั่วทั้งฮอลล์ได้เรียกชื่อของเขาพร้อมกันมันทำให้เกิดเสียงดังกังวาล และยิ่งดังขึ้นอีกเมื่อยามิได้ยก ถ้วยรางวัลแชมป์โลก Call of duty ชูขึ้นเหนือหัว ผู้ประกาศก็ได้ลุกขึ้นมาแสดงความดีใจกับเขาเช่นกัน
หลังจากนั้น3ชั่วโมงยามิได้นั่งรถเพื่อกลับมายังบ้านของเขาซึ่งต้องลงเขา ทันใดนั้นรถที่เขาโดยสาร เกิดเบรคแตกทำให้เสียการควบคุมและแหกโค้งลงเขาทันทีจากนั้นภาพก็ตัด
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“ฮัลโหล~ หนุ่มน้อยตื่นหรือยังเอ่ย?”
จู่ๆก็ได้มีเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังกังวาลขึ้นในหัวของยามิเสียทำให้เขาต้องตื่นขึ้นมาทำให้เห็นรูปร่างที่แสนสวยของเธอ
“อึก โอ้ย ปวดไปทั้งร่างกายเลยให้ตายสิ... เอ่อคุณเป็นใครไม่ใช่ว่าเมื่อกี้รถแหกโค้งลงเขาแล้วไม่ใช่หรอ”
ยามิถามผู้หญิงตรงหน้าของเขาถึงแม้ว่าเธอจะสวยแค่ไหนแต่ความสงสัยของยามินั้นมีมากกว่า
“ฮุฮิ~ เราคือเทพี อะโฟรไดท์ เป็นผู้ที่คอยดูแลวิญญาณอย่างเธอ”
อะโฟรไดท์ได้พูดพร้อมใช้นิ้วชี้จิ้มไปที่อกของยามิเบาๆ
“...วิญญาญ? นี่ผมตายแล้วหรอ?”
ยามิถอยหลังออกมาเล็กน้อยและถามด้วยน้ำเสียงสงบแต่เต็มไปด้วยความเศร้า
“อื้ม~ ใช่แล้วจ้า เธอหน่ะตายไปแล้ว ตอนนี้เป็นเพียงวิญญาณเร่ร่อน”
อะโฟรไดท์ยิ้มมุมปากของเธอเล็กน้อยก่อนที่จะหันหลังให้ยามิและเธอก็พูดต่อ
“เธอจะอยู่ที่นี่ไปตลอ-”
ก่อนที่อะโฟรไดท์จะพูดจบเธอกลับถูกขัดจังหวะด้วยอะไรบางอย่าง
“อ่อ หรอ อืม โอเคงั้นก็ได้... ชิ... เอาหล่ะ หนุ่มน้อยดูเหมือนว่าจะเกิดเหตุผิดพลาดบางอย่างกับเธอ อันที่จริงเธอนั้นยังไม่ถึงฆาตหรอก แต่เนื่องจากมันผิดพลาดทางเทคนิค ทำให้เธอโดนหางเลขไปด้วย แหะ แหะ”
อะโฟรไดท์ได้หัวเราะอย่างประหม่าก่อนจะเคาะหัวตัวเองเบาๆก่อนที่เธอจะพูดเร็วๆ
“เพื่อเป็นการชดเชย เราจะส่งเธอไปเกิดใหม่นะ และ และ และ จะใหญ่ของขวัญ พร้อมคำอธิบายแล้วกันนะ บาย”
สิ้นสุดเสียงของเธออะโฟรไดท์ก็ได้เปิดประตูมิติส่งยามิไปยังโลกใหม่ทันทีโดยไม่ถามความสมัครใจของยามิสักคำ
_______________________________จบตอนที่1.
ยาวไปมั้ยสำหรับตอนแรกถ้าอ่านจนจบก็คอมเม้นบอกด้วยไว้ปรับปรุงในตอนหน้านะ และก็เดี๋ยวจะเอารูปของอะโฟร์ไดท์ไปลงตอนหน้า????
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น