คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 4 งานโรงเรียน
"ผมพานาบีมาส่น่ะรับ"ฮยอเอ่ยับฮวานินที่ยืนอออยู่เธอพยัหน้า่อนะเปิทาให้น้อเย-อะแฮ่มๆ ไม่ใ่ เปิทาให้เพื่อนอย่าฮยอไปส่ถึบนเีย
"ห้อนาบีอยู่ทา้ายมือนะ"ฮวานิน
"รับ"ฮยอผหัว่อนะเินึ้นบันไไปั้นสอแล้วรไปทาห้อนอนอนในอ้อมแน เาเปิประูเ้าไป่อนะใ้เท้าปิแล้ววานาบีลบนเีย
ฟุ่บ
"...."ฮยอมอภาพรหน้าแววาเามีบาอย่าที่แสออมาไ้ัเนแ่ไม่มีใรรู้เพราะเาเ็บสายาเ่ ถึแม้อนอยู่โรเรียนเาะูโบ๊ะบ๊ะ แสอาาร่าย ถูอ่านอารม์ไ้่าย แ่ถ้าัวริเาเป็นแบบนั้น็ีสิ :)
"อ่า ้อลับบ้านแล้ว ฝันีนะรับนาบี ที่รัอผม"เารริมฝีปาลบนหน้าผา ่อนะผละออมาแล้วมอริมฝีปา่อนะบูบลไปแรๆทีหนึ่แล้วผละออ าเรียวยาว้าวเินออาห้อ่อนะเินออาบ้าน
ทาฮวานินที่เห็นทุอย่าที่เิึ้นเธอเินออมาาห้อ้าๆพร้อมใบหน้าื่นระหน มีเหื่อไหลามรอบหน้า่อนที่เธอะเอ่ย"เี้ย...."
"แล้วน้อูะรอไหมวะ อ้ะๆ้อทัไปบอพี่ฮวันอุน! เี่ย! แล้วูเรียมันว่าพี่ทำไมวะ ่าแม่!"ฮวานิน
- ้านฮวันอุน -
เา้อลับมาี่ปุ่นระทันหันเพราะุยานทำเอาเาหัวเสียไม่น้อยเลยล่ะ แ่็ทำอะไรไม่ไ้ยัไธุริ็ือธุริ
ฮวันอุนำโทรศัพท์แน่น่อนะเม้มปา สายาเามอแทที่น้อสาวฝาแฝทัมาทุบรรทัอย่าละเอีย ทามิึิที่มาุยานรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ับเาแ่ไอหนุ่มหัวเหลือ็ามมา้วยลอ
"ิ๊ แม่เอ้ย! หนีีไหมวะ"เามอแทโทรศัพท์พร้อมับที่ำพูถูพ่นออมาถึมันะเบาแ่นที่อยู่ใล้อย่ามิึิย่อมไ้ยิน
"เอ่อ ออนุาถามนะะ หนีอะไร-"มิึิ
"ไม่ใ่เรื่ออเธอ"เาอบพราส่สายา่าฟันลับไป่อนะ้มมอมือถือ่อ
"เห้ย! แม่!"เรียวเฮ
"ใเย็น่อน"มิึิ
'นอะไรน่ารัะมั'มิึิ
"บรึ๋ย~"อยู่ๆเา็รู้สึเสียวสันหลัวาบราวับะโนพลิโพอย่าไรอย่านั้น
"เป็นอะไรหรือเปล่าะ"มิึิ
"เปล่ารับ มาุยัน่อเถอะรับ แ่รั้นี้อุยแบบบๆผมไม่สนใเรื่อวามรัพวนั้น"ฮวันอุน
"ไ้สิะ"มิึิเอ่ยพรายยิ้มเบาๆวา้อมาที่เาพร้อมวามหมายอวาที่พุ่เ้ามาโมีเาัๆ
- ้านฮวานิน -
เธอนอนรุ่นิถึท่าทาอฮยออวาายแววไม่พอใเพราะเธอเห็นเาเินรอบห้อน่ะสิ ยัไ็ลอเินไปูีไหมนะ อ่า...แ่ทำไมอยู่ๆ็่วนะ
ฟุ่บ!
<< >>
หลายวัน่อมา านโรเรียน
- เ้าวัน่อมา -
"พี่ฮวานินไหวไหม"เธอหันไปถามพี่เธอที่อบาำเล็น้อย ฮวานินส่ายหน้าเบาๆ่อนที่ทัู้่ะเริ่มเินาน
ฮยอเินมาทัทายทัู้่่อนะมอไปทาฮวานิน้วยใบหน้าสสัย่อนที่ะมอรอยร้นอเาเลือที่ะไม่สนใแล้วเินลานาบีไปเินาน
ทานที่ถูทิ้เธอไม่ไ้ิอะไรมา่อนะเินไปที่แผนอนเอ รอยริสมาร์บนอเธอเริ่มาแล้วเธอึไม่ไ้ิพลาสเอร์แ่เธอ็ยัรู้สึเ็บ่อทาหลัอยู่เลยยัเินแปลๆ วาสโ้หันมามอเธอ่อนะั
"ฮวานินทำไมท่าเินแปลๆ!?"วาสโ้เอ่ยถามพราเินรมาทาเธอพร้อมบอมแ
"-ั้นล้มน่ะ"ฮวานิน
"ั้นเหรอ แล้วเ็บมาไหม"วาสโ้
"นิหน่อย"ฮวานิน
"เธอเห็นว่าพวเราโ่?"บอมบ์
เธอะั่อนะหลบาทัู้่ บอมแถอนหายใ่อนะเอ่ยแ่ทว่าทาวาสโ้ลับทำหน้าวย"ทีหลั็ระวั้วย"
"อือ..."ฮวานิน
"ประมาหโมเอันที่ห้อเรียนนะ"บอมแเอ่ยบเธอ็พยัหน้า่อนะไป่วยิเี่ยวับเม ทาวาสโ้ทำเพียเปรยามอเพราะเาันไปเห็นรอยรอน่ะสิ
'มันเป็นใร?'วาสโ้
'ทำไมรู้สึหุหิ'บอมแ
- ้านฮวันอุน -
"ฮืม..."
"แล้วเอันนะะ"มิึิเอ่ยพรายยิ้ม่อนะโบมือลา ฮวันอุนโบมือามมารยาท่อนะเินึ้นเรื่อ็ไม่ลืมที่ะเอ่ยส่ท้าย"ถ้าเป็นไปไ้็ไม่อยาเอรับ"
'ยัไเรา็้อไ้เอันอีแน่ๆ'มิึิ
- ้านนาบี -
"าฮยอนฝีมือนายนี่่า..."เธอหมำะพูทาฮยอที่เินามมามอผมที่ฮยอนั่อนที่ะใ้มือปิปาลั้นำ
"ออะีนะ ลอูหน่อยไหมนาบี"เธอยยิ้มแห้่อนะส่ายหัวแล้วรีบลาฮยอไปที่อื่น ฮยอหันลับมามอาฮยอน่อนที่ะแสยะยิ้ม
"...."
'น่าหมั่นไส้ิบหาย'าฮยอน
เธอูฮยอไปแผนนั่นแผนนี่แล้ว็มาบที่แผนแฟั่น เธอยืนมอินอ่อนะยยิ้มำับใบหน้าราวับปลาาน้ำ
"เป็นไบ้าพ่อหนุ่มนัมวย ฮะฮะฮะ"เธอหัวเราะร่าับใบหน้าอนๆออีฝ่าย เธอนั่ล้าๆเา่อนที่ะลูบหัวเาเบาๆ ฮยอเินมานั่้าๆเธออีที่อนะับมือเธอลูบหัวเา
เอ๊ะ?
เหมือนหมาั ฮะฮะฮะ
อนนี้็ถึเวลาในารประมูลทาสหนุ่มหล่อแ่ละแผน
เสียรีร้อัึ้อับวามหล่อมาแมนอายหนุ่มที่ยืนอยู่เธอับพี่มอหน้าันเพราะรู้ว่าะโหวใร
แผนนรี ิมึลบอล (หหมื่นห้า)
แผนเบเอรี่ อยาโฮ (แปหมื่น)
แผนเสริมสวย าฮยอน(าฮยอน) /ห้าแสน/
แผน่อสร้า ลีอึนแท
พรึ่บ!
"หนึ่ล้านวอน่ะ"ทุนมอามเสียพร้อมับวาสโ้ที่มอมาทาฮวานิน้วยสายาปลื้มปลิ่ม
แผนร้อและเ้น นายูออบ ห้าร้อย
แผนแฟั่น ปาร์ฮยออ
"ห้าหมื่น!"
"เ็หมื่น!"
"สามแสน!!"ฮานึลเอ่ยพราออ้วยวามภูมิใที่เ็บเินมาเพื่อนโอาสนี้แ่ว่า็มีหินหนึ่ัทำให้ฮานึละั
"หนึ่ล้าน"ลาล่า
ทุน่าใและิว่ามันะบแล้วแ่ไม่นาน็มีนยมือึ้นมา
"สอล้านวอน!"เวูอ
"สอล้านห้า"ลาล่า
"ห้าล้าน"ูอ
"ไ้เวลาออโร!"ฮวานินมอน้อเธอที่มีแรฮึสู้่อนะยมือทำให้ทุนในานหันไปมอทาเียวัน"เ้าล้านวอน"
'นาบี ใีั'ฮยอ
ฮวานินมอน้อเธอ่อนะเหลือบไปทานที่มอเธอมาั้แ่เมื่อี้แล้ว่อนที่เธอะยับปาพูแบบไม่มีเสีย
/มอไรยะไอาำ/ฮวานิน
/น่ารัว่ะ/อน
อนแะไหลู่อเป็นสัาว่าให้หยุไ้แล้ว ูอมวิ้วมอเธอที่ยิ้มให้แ่ในในั้น
'มอไร้ะยัยนมอโลในแ่ร้าย'นาบี
่อนที่ะสะบั้นเินออาานไปวาสโ้เินมาหาฮวานิน่อนที่ะสวมอ เธอหรี่ามอ้วยวามอิาเล็น้อย่อนะมีอ้อมแนแร่มาอเธอไว้
"เอ๊ะ-? ฮยอ"นาบี
"อบุนะนาบี"ฮยอ
"อื้ม ไม่เป็นไรๆ"นาบี
"ไปเินเล่นันสัหน่อยไหม่อนที่ันะึ้นแส แยอลับินอ็ะไป้วย"ฮยอ
"เอาสิ"นาบี
"ไป้วยสิ"เธอหันไปมอาฮยอน่อนะยยิ้มให้เา พวฮยอยยิ้มเบาๆพรา้อไปทาาฮยอนส่วนแยอลทำเพียยืนนิ่ๆ และบรรยาาศ็เริ่มเย็นยะเยือ
"เอ่อ..."ทำไมเธอรู้สึิผิที่ไปอบรับำวนพวเา แม่๋าหนูรู้สึลัวพวเาอ้าาา!
ิ้!
เธอยืมมอแทสัพั่อนที่ริมฝีปาเล็ะเริ่มยยิ้มทาพวฮยอที่ยืนมอหน้าันถึับหันมามอเธอเป็นาเียว ฮวานินเินเ้ามาพร้อมพววาสโ้หิสาวมอหน้าัน่อนที่ฮวานินะหลุหัวเราะ
"ให้ายสิ"ฮวานิน
"ลับมาทีทำไมอบเล่นให่นะ"นาบี
หิสาวเอ่ย่อนะหันไปมอทาหนึ่ พวฮยอหันไปมอาม่อนะหลุทำหน้าลออมา นแถวนั้นที่เห็นถึับอึ้
พี่ฮวันอุนที่ถืออไม้่อให่สอ่อพร้อมับใสุ่สูท อีฝ่ายโยน่ออไม้มาให้พวเธอ่อนะถอแว่นำออมาแล้วใส่แว่นสายาลับไปเ่นเิม วามริฮวันอุนไม่ไ้สายาสั้นแ่แ่มันใส่แว่นเพราะอบใส่
โป้!
"โอ้ย!!"ฮวันอุนเินมา่อนะนิ่ไม้า้นไม้นาบีับฮวานินมอ้วยวามเอือมระอา มิินที่เินผ่านมาวิ่เ้าไปู
'เือบเท่แล้วนะแ่โ่ไปหน่อย'ฮวานิน
'หมำะพู'นาบี
าฮยอนมอภาพรหน้า้วยสายาว่าเปล่า ทาฮยออ้าปา้าับสิ่ที่เห็น แยอลถึะนิ่แ่เธอแอบเห็นนะว่าไหล่สั่น ส่วนินอนั้นลไปำลิ้ับพื้นแล้ว ส่วนวาสโ้ับบอมแำลัมอ้วยแววาหลาหลาย
"เ็บมาไหมนั่นน่ะ"ฮวานิน
"เ็บิ ถามไรแปลๆ-"ฮวันอุน
"ไร ูถาม้นไม้เหอะ"ฮวานิน
"เอาอีแล้ว"นาบีเอ่ย่อนะรอามอบนแล้วมอเวลา"ฮยอใล้ถึเวลาไปแสแล้วนะ"
ฮยอเลิิ้ว่อนะมอเวลาแล้วรีบวิ่ไปทาหลัเวทีทันที ทาพวเธอ็พยายามห้ามพวแฝ่อนะเินไปยืนอยู่หน้าเวที
นาบีเย่เท้ามอารแสรหน้า่อนที่เธอะถูินอุึ้นมานั่บนบ่าอน
"ันหนันะินๆ"นาบี
"ัวเท่าลูแมวอย่าเธอไม่หนัหรอ"เมื่ออีฝ่ายเอ่ยอย่านั้นเธอึลับไปสนใารแสอฮยออ ทาินอยยิ้มน้อยๆ่อนะโฟัสารแส้านหน้า
<< ทาัวประอบา >>
"...."าฮยอน
"...."แยอล
"อิมานะ-ว้าย!"ฮวานินเอ่ย่อนะถูวาสโุ้ึ้นไปนั่ร่อมอ"ไม่หนัเหรอ?"
"ไม่เธอน่ารัเหมือนสุนั"ฮวานินะั่อนะทำหน้า
'นั่น่าหรือมวะ'ฮวานิน
"หิวมาไหม"บอมแ
"ไม่อ่ะ"ฮวานิน
<< ัวประอบที่แท้ริ >>
"...."ฮวันอุน
ปุ ปุ
"นายยัมีพวันอยู่นะ"มิินเอ่ยพราบไหล่อีฝ่ายเบาๆ ฮานึลพยัหน้าหึๆ่อนที่ทั้สามะหันไปสนใารแส่อ
- เมื่อารแสบ -
ไม่นาน็มีผู้ายนหนี่มาทาบทามให้ฮยอเป็นเ็ฝึแ่ฮยอปิเสธไปเพราะ้อหาเิน
ฮยอวิ่เ้ามาึเธอลาบ่าินอพราโอบอเธอไว้ เายยิ้ม่อนที่เธอะบหลัเาเบาๆเพื่อนแสวามยินี
่อนที่วัน่อมาปาปริ้านามว่ายูอิะมาเ๊าะฮยอเ้า เธอมอพรายยิ้มน้อยๆแ่วาลับ้อเม็ไปที่ยูอิ
ฮยอหันมามอเธอ่อนะหันลับไปมอยูอิแล้วเอ่ยบาอย่าที่ทำให้เธอ็อ ่อนที่เาะเินมาแล้วหยิบเ้าอี้ใรอี็ไม่รู้มานัุ่ยับเธอและแยอลแทน
ทาินอ็เินมายืนุยับเธอแทน ฮยอวนเธอุยนเือบะลืมยูอิ ถ้าไม่ใ่ว่าหล่อนเินมาร่วมบทสนทนาเธอลืมหล่อนไปแล้วล่ะ
"ว่าแ่เมื่อี้ฮยอพูอะไรับยูอิเหรเธอหันไปถามนฮยอหลัาที่ยูอิเินออาห้อ"หือ? ไม่มีอะไรรับ ผมแ่บอว่าใล้ถึเวลาเรียนแล้ว"
"ั้นหรอ"เธอเอียอเล็น้อย่อนะพยัหน้าแล้วหันไปสนใบทสนทนาเี่ยวับร้านนมที่แยอลหยิบมาพู
<< ทานที่ไ้ยินบทสนทนา >>
"..."ฮวันอุน
'รอถึบ้าน่อนเถอะะบอนาบีให้หมเปลือเลยไออแหลม'ฮวันอุน
"..."
'ฮวันอุนไหวไหมนั่นน่ะ'มิิน
'ทำไมนหล่ออบแปลน้า~'ฮานึล
ไปอ่านในรีนะ๊ะ ถึแม้เ็ีะเปิทาในาอย่าว่าแ่ปลอภัยไว้่อนีว่า
END Part 4
#ฮยออนายเปลี่ยนไป!?
Thanks you for reading✨????
ความคิดเห็น