คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : การล่าได้เริ่มขึ้น
ณ หลังจากตัวของซิดได้ถูกจับไปสอบสวน อ้อ ไม่สิจะเรียกว่าถูกจับไปซ้อมซะมากกว่าล่ะนะ
ซิดโดนกระบองฟาดไปที่หน้าอีกทีนึง แต่ทว่าซิดกลับเงยหน้าขึ้นพลางมองพวกอัศวินสองคนที่กำลังซ้อมเขาอยู่ "เฮ้ยๆ พวกพี่ชายเนี่ยขยันซ้อมกันจริงๆน้าา"
"นี่ซ้อมมาเกือบทั้งวันแล้ว ยังไม่ทำให้ผมร้องออกมาสักแอ๊ะเลยเนี่ยนะ" เมื่อซิดได้พูดกวนประสาทจบไปก็โดนฟาดไปอีกทีนึง ซึ่งตัวของเขาก็ไม่ได้ร้องโอ้ยอะไรเลยแม้แต่น้อย…ก็เพราะว่าเขาแทบจะไม่รู้สึกเจ็บอะไรเลยเนี่ยสิ
"ปากดีนักนะ ไอ้เด็กเวร" มันชักเข็มออกมาพร้อมกับแทงไปที่ขาของซิดจนเลือดได้พุ่งขึ้นมา แต่ทว่าสิ่งที่แสดงบนใบหน้าของซิดนั้นก็กลับเรียบเฉยไปเสียอย่างนั้นพลางบ่นในใจไปด้วยว่า โดนพี่ซ้อมยังเจ็บกว่านี้ซะอีกนะ
"คายออกซะไป ไอ้เด็กเวร"
"เฮ้อ ชักเบื่อรู้สึกเบื่อแล้วสิ…." ซิดได้บ่นขึ้นมาก่อนจะหลับตาลงพร้อมกับเคล็ดคอตัวเองเล็กน้อยพร้อมๆกับลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะเห็นว่าดวงตาของซิดกลายเป็นสีแดงขึ้นก่อนที่จ้องไปที่ดวงตาของพวกอัศวินก่อนที่พวกมันจะชะงักไป…
"คงจะได้ผลสินะ…" ซิดได้เอ่ยขึ้นพลางเปลี่ยนดวงตาให้กลับมาเป็นดังเดิม และพูดสั่งให้พวกทหารอัศวินอีกครั้งนึง "เอ้า ทีนี้ก็แก้มัดผลและพาผมออกไปสิ…คุณอัศวิน"
"ครับ/ครับ" ก่อนที่พวกเขาจะยอมพูดพร้อมกับเดินมาแก้มัดตัวเขาไปด้วย "อย่างน้อยก็ได้ผลประมาณ 10 นาทีล่ะนะ"
ซิดได้พวกอัศวินก่อนที่เขาจะเดินไปหยิบพวกเสื้อและดาบด้วยกางเกงตัวเดียว และเดินออกมาจากห้องสืบสวนได้อย่างชิวๆ "ขอไว้รบกวนใหม่นะครับ คุณอัศวิน.…" ซิดได้หันไปมองพวกอัศวินทิ้งท้ายเอาไว้และเดินไปอย่างรวดเร็ว
"ครับผม/รับทราบครับ" พวกเขาได้พูดรับทราบพร้อมๆกัน
ว่าแล้วเชียวเป็นพลังที่สะดวกจริงๆนั่นแหละ…ถึงเงื่อนไขของพลังสะกดจิตดูเหมือนว่าจะพอมีผลอยู่สักระยะนึงถึงจะไม่สามารถให้พวกมันบอกข้อมูลออกมาได้แต่ว่าพอควบคุมเจ้าพวกนี้ได้ก็พอแล้วล่ะ แต่ก็แลกมาด้วยเงื่อนไขที่น่ารำคาญอยู่อีกเยอะเลยล่ะ แต่ว่าโชคดีที่ตอนสะกดจิตอยู่พวกมันจะจำอะไรไม่ได้
ซึ่งดูเหมือนหลังจากตัวเขาจะกลับบ้านอยู่นั้นดูเหมือนว่าจะโดนพวกสปายอีกสองคนได้ตามมาอีกงั้นเหรอ…แต่ซิดก็ดูจะไม่รู้สึกอะไรก่อนจะเดินลงจากรถไฟเจ้าพวกนั้นก็เดินตามมาด้วย
และแล้วก็ได้มีคนในชุดคลุมเดินผ่านซิดไปแต่ทว่าในชั่วพริบตานั้นเธอก็ได้กระซิบไปที่หูของเขาว่า "ไว้เจอกัน…" ภายในดวงตาของซิดนั้นปรากฎเส้นผมสีทองกำลังสยายออกมาจากผ้าคลุมนั่นขึ้นมา…
ตัวของซิดก็เดินไปต่อโดยไม่ได้พูดหรือแสดงสีหน้าอะไรออกมา แต่ทว่ากลับมีเสียงดังออกมาว่า "อึ่ก โอ้ย"
แต่ทว่าตัวของซิดก็เลือกที่จะเดินไปต่อ…โดยที่มิได้แสดงพิรุธอะไรออกมาแม้แต่น้อยและพอเขานั้นได้เปิดประตูห้องของเขาไปนั้นเองก็ได้พบกับหญิงสาวเอลฟ์ผมทองยาวสลวยกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะของเขารออยู่แล้ว
"ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลยนะ อัลฟ่า" ซิดได้เอ่ยทักทายเธอขึ้นมา ก่อนที่อัลฟ่าจะพุ่งเข้ามากอดซิดด้วยความคิดถึงแถมเธอก็ยังยื่นหน้าเข้ามาจูบด้วยอีก….เล่นทำเอาซิดถึงกับผงะเล็กน้อย แต่เขาก็กอดเอวของอัลฟ่ากลับหลังจากสวีทกันได้แปปนึง
"นี่คือการทักทายของคนที่ไม่ได้เจอกันนานงั้นเหรอเนี่ย" ซิดได้ถามอัลฟ่าออกไปแนวแซวนิดหน่อย
"นี่" ซึ่งอัลฟ่าดูเหมือนจะรู้ใจว่าเขาหิวก็เลยหยิบเบอร์เกอร์มาให้ซิดกิน
"ขอบใจนะ" ซิดก็รับเอาไว้ก่อนจะแกะกินในทันที ก่อนจะหันไปถามอัลฟ่าต่อ "แต่ว่าหน้าที่ดูแลผม ตอนนี้เป็นเบต้าสินะแล้วทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ"
"ฉันได้รับการติดต่อ ก็เลยกลับมาน่ะดูเหมือนจะกลายเป็นเรื่องยุ่งแล้วน่ะสิ" อัลฟ่าได้เอนตัวลงไปด้วย
"นั่นสินะ แล้วหมู่นี้เธอเป็นยังไงบ้างล่ะ" ซิดได้ถามอัลฟ่าออกไป "การสืบสวนเรื่องลัทธิคืบหน้าไปมากเลย แน่นอนว่าเป็นเพราะความแข็งแกร่งขององค์กรเราเพิ่มขึ้นด้วยถึงจะยังไม่เอื้อมถึงลัทธิ แต่ก็พัฒนาขึ้นไปเรื่อยๆน่ะ"
"ขอบคุณสำหรับอาหารครับ" ซิดได้กินหมดแล้วก็ไปขยะลงถังไปชิวๆก่อนจะเอนตัวลงไปนอนกับเตียงในที่สุด จนอัลฟ่าเห็นความขี้เกียจของซิดแล้วก็อดที่จะบ่นไม่ได้ "โธ่อย่างน้อยก็เปลี่ยนเสื้อผ้าหน่อยสิ"
"ไม่ไหวหรอก" ซิดก็รู้สึกว่าเธอเองก็ชักจะเหมือนบ่นเหมือนแม่ยังไงไม่รู้ขึ้นทุกวันแล้วสิ
"นายน่ะ รู้สถานะตัวเองบ้างหรือเปล่าปล่อยเอาไว้แบบนี้นายจะเป็นคนร้ายซะเองเอานะ" อัลฟ่าได้เอนตัวเข้ามาใกล้หน้าของซิดไปด้วย
"นั่นสินะ ยิ่งเป็นนักเรียนธรรมดาที่ดันเป็นคนระดับกลางๆแบบนี้ก็ยิ่งแล้วใหญ่" ซิดได้ตอบเธอออกไปในขณะที่มือของซิดก็อดไม่ได้ลูบแก้มของอัลฟ่าไปด้วย
"กองอัศวินเชื่อใจไม่ได้หรอกนะ" อัลฟ่าพูดเตือนออกไปว่ากองอัศวินในตอนนี้เชื่อถือไม่ได้หรอก…
"มีคนจากลัทธิเข้าไปปะปนอยู่เหรอ" ซิด
"ใช่แล้ว ไม่ผิดแน่" อัลฟ่า "การลักพาตัวเจ้าหญิงก็เป็นฝีมือของคนในลัทธิเหมือนกัน เป้าหมายคือเลือดของวีรชนที่มีความเข้มข้นสูงน่ะ"
"ก็แปลว่าเธอยังมีชีวิตอยู่งั้นเหรอ…" ซิด
"ถ้าตายไปก็รีดเลือดออกมามากขึ้นไม่ได้น่ะสิ ไม่รู้หรอกนะว่าทำไมนายถึงไปเล่นบทโรแมนติกกับเจ้าหญิงได้" อัลฟ่าได้ถอดเน็กไทของเขาออกให้ ซึ่งดูจากคำพูดของเธอแล้วสิ่งที่ออกมาจากคำพูดของอัลฟ่าก็คงหนีไม่พ้นคำว่า ‘หึงนิดหน่อย’
"ไม่ได้เล่นบทโรแมนติกสักหน่อย…" ซึ่งซิดก็ได้พูดปลามเธอเอาไว้เลยว่าเขาไม่ได้เล่นบทโรแมนติกไม้กันหมาอะไรนั่นด้วย
"รู้อยู่แล้วล่ะว่านายคงจะแบกรับเรื่องที่ใหญ่หลวงเอาไว้ แต่ว่าช่วยเชื่อใจพวกเรามากกว่านี้ทีเถอะ" อัลฟ่าได้ถอดรองเท้าให้กับตัวเขาอีกเรียกได้ว่าบริการแบบสุดๆอีก
"เข้าใจแล้วล่ะ" ซิดก็รับปากเธอทันที ก่อนที่เจ้าตัวจะลุกขึ้นมาจากการนั่งคร่อมตัวซิดอยู่และยืนขึ้นมาและก็ได้มีสไลม์มาห่อหุ้มร่างของอัลฟ่าเอาไว้เปลี่ยนให้ชุดของเธอกลายเป็นชุดรัดรูปสีดำสนิท
"ช่างเถอะ ถ้าคดีนี้คลี่คลาย ก็ช่วยเลี้ยงแมคโดนัลด์ด้วยแล้วกันเพราะนั่นเป็นส่วนของฉัน"
"นายช่วยทำตัวนิ่งๆสักพักนะ ถ้าเตรียมตัวเสร็จเมื่อไหร่ ฉันจะส่งให้ข่าวรู้เอง" อัลฟ่าได้พูดกำชับออกไปว่าห้ามให้เขาออกเคลื่อนไหวในตอนนี้…
"ว่าแต่คนที่สอบสวนนายน่ะ"
"จัดการให้หายไปก่อนดีไหม" เธอได้ถามย้ำกับซิดขึ้นมาว่าคนที่ซ้อมเขาจะเอายังไงกับพวกมันดีล่ะ เธอดูจะรู้สึกหงุดหงิดไม่สิโกรธเลยล่ะแต่ว่าซิดก็ได้พูดขัดเธอขึ้นมา "ยังก่อน ถ้าเรื่องนั้นน่ะฉันขอเป็นคนสะสางเองจะดีกว่านะ"
"สะสางเหรอ แต่ถ้าเปลี่ยนใจก็บอกได้นะ เดลต้าก็มาแล้วนะ" อัลฟ่า
"เดลต้าก็อยู่เหรอ" ซิด
"เห็นบอกว่าอยากเจอนายน่ะ…" อัลฟ่าได้พูดทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนจะกระโดดไปด้านล่างจากระเบียงอย่างรวดเร็วเลยล่ะ ก่อนที่ตัวของซิดจะเสกชุดคลุมขึ้นมาด้วยสไมล์อีกครั้งนึง….
ก่อนที่เบต้าจะได้เข้ามาในห้องซิดก่อนที่ในระหว่างที่เธอกำลังเดินอยู่ก็พบเข้ากับตัวเขาที่กำลังยืนพร้อมกับกระดกไวน์ขึ้นดื่มอยู่แล้ว
"เตรียมการเรียบร้อยแล้วสินะ เบต้า" ซิดได้เงยหน้าถามเบต้าขึ้นมาซึ่งเธอเมื่อได้เจอกับซิดอีกครั้งเธอก็หน้าแดงพร้อมกับรีบตอบด้วยความลนสุดๆ "คะ ค่ะ การเตรียมการเรียบร้อยแล้วค่ะ"
"งั้นหรือ…" ซิด
"ด้วยคำสั่งของท่านอัลฟ่า ได้ให้ผู้ปฏิบัติงานได้มารวมกันที่เมืองหลวงเรียบร้อยแล้วค่ะ จำนวนคือ 114 คนค่ะ" เบต้าได้รายงานจำนวนและแผนการทั้งหมดให้ฟัง
"114 คนเหรอ…"
"ตะ ต้องขออภัยอย่างสูงค่ะ นี่คือจำนวนมากที่สุดของคนที่สามารถทำงานได้…" ในขณะที่เบต้าก็ทำหน้ารู้สึกลำบากใจที่เธอหาคนจำนวนได้เพียงเท่านี้เท่านั้นเองแหละ ซึ่งหารู้ไม่ว่าใบหน้าของซิดที่ตอนนี้กำลังหันหลังให้แก่เธอนั้น
กำลังหน้าซีดช็อคพร้อมกับอ้าปากเหวออยู่ จ้างเอ็กตร้ามาด้วยเรอะ!!!!
ก่อนที่เบต้าจะเล่าแผนการณ์โดยรวมให้กับซิดฟังแล้ว ตัวของเขาก็รู้ในทันทีก็เลยยื่นจดหมายใบนึงให้กับเบต้าให้อ่านดูซึ่งเมื่อเธอได้อ่านสิ่งที่อยู่ใจจดหมายของซิดแล้วก็ตกใจขึ้นมาเล็กน้อย
ในขณะนั้นซิดก็ได้เดินออกไปด้านนอกระเบียงที่มีลมเริ่มพัดแรงขึ้นมา "อาจจะไม่ดีต่อเดลต้าเท่าไหร่ แต่ฉันจะแสดงบทโหมโรงเอง"
"ในค่ำคืนนี้โลกจะได้รู้จักกับพวกเรา ชาโดว์การ์เด้น ยังไงล่ะ" ซิด ไม่สิ ชาโดว์ได้ประกาศขึ้นมาว่าโลกนี้จะได้รับรู้ถึงกับการมาและการมีตัวตนของ ชาโดว์การ์เด็นได้มาถึงแล้ว
ตัดมาด้านนอกห้องพักของซิดได้มีอัศวินสองคนที่โดนซิดสะกดจิตได้ยืนดักรออยู่ก่อนแล้ว "สุดท้ายแล้ว พวกที่ไปเฝ้าสังเกตการณ์ก็ไม่ได้ติดต่อมาเลยสักครั้งงั้นเหรอ"
"ไปเที่ยวเล่นที่ไหนกันหรือเปล่า" พวกมันอีกคนได้พูดขึ้นมาอีกคนเช่นกัน "เจ้าพวกนั้นคงไม่รู้ความน่ากลัวขององค์กรสินะ"
"เฮ้ย" ก่อนที่มันคนแรกจะสะกิดขึ้นมาเหมือนจะมาซะแล้วล่ะ "มาแล้วเหรอ"
และเมื่อซิดได้เดินลงมายังทางเดินพวกมันก็ได้โยนรองเท้าของอเล็กเซียมาให้กับซิดพร้อมกับพูดทักทายซิดขึ้นมาว่า "ไง พ่อหนุ่มเนื้อหอม"
"จะถือรองเท้าเจ้าหญิงอเล็กเซียไปทำอะไรน่ะ" พวกมันได้เดินเข้ามาหาเรื่อยๆ "อ่ะ อ๋อ มีร่องรอยของพลังเวทย์เหลืออยู่ชัดเจนเลยนี่"
"อย่างนี้นี่เองเป็นแบบนี้เองสินะ" ซิดได้ยินแบบนั้นแล้วก็พอเข้าใจอะไรหลายๆอย่างมากขึ้นแล้วล่ะนะ
"ถ้ายอมเปิดปากตั้งแต่แรก ก็จบโดยไม่ต้องเจ็บตัวแล้วแท้ๆ" พวกมันได้ชักดาบออกมาเตรียมไม่ให้ซิดหนีไปแล้วเตรียมใส่ความให้กับตัวของซิดข้อหาลักพาตัวเจ้าหญิงไปนั่นเอง
"ซิด คาเกโน่เราขอจับกุมแกข้อหาลักพาตัวเจ้าหญิง"
"เอาเถอะ คนอย่างแก…" พวกมันได้รู้สึกว่ากำลังเดินผ่านอะไรบางอย่างไปจนต้องก้มลงไปที่พื้นก็ต้องอึ้งเมื่อที่พวกมันเดินผ่านไปนั้นกลับเป็นศพของชายสองคนที่ตามซิดเมื่อตอนนั้นได้ถูกฆ่าในขณะที่กำลังแสดงสีหน้าหวาดกลัวแบบสุดขีดอยู่
"จะ เจ้าพวกนี้ที่เฝ้ายาม อ้ากกก" มันยังไม่ทันพูดจบก็ถูกดาบที่พุ่งเข้ามาจากด้านหลังเสียบทะลุหัวใจไปก่อนที่มันจะล้มลงไปในทันที
"แก บังอาจทำอะไ-" ส่วนอัศวินอีกคนที่กำลังจะหันไปหาซิดนั้นก็ถูกตัวของซิดพุ่งเข้ามาพร้อมกับเสกดาบสีดำตัดแขนทั้งสองข้างจนขาดกระเด็นไปได้อย่างง่ายดาย
ร่างของมันล้มลงร้องด้วยความเจ็บปวดเป็นอย่างมาก ก่อนมันจะพูดขู่ซิดออกไปว่า "อย่าคิดนะว่าทำแบบนี้กับกองอัศวินแล้วจะจบง่ายๆ" ซึ่งซิดได้ยินก็ได้เผยรอยยิ้มออกมาด้วยราวกับว่า ช่างตลกเสียจริงนะแต่ทว่าเขาก็ได้พูดออกไปเช่นกันวย่า
"ไม่ต้องห่วงหรอก เพราะยังไงซะ"
"เมื่อฟ้าสางทุกสิ่งทุกอย่าง….ล้วนจบสิ้น" เมื่อซิดกลายเป็นชาโดว์พร้อมกับชูมือขึ้นก่อนจะจับร่างของอัศวินนั่นเข้าไปก็ได้เกิดคลื่นทะเลสีดำขึ้นบนพื้นรอบๆบริเวณนั้น คลื่นทะเลสีดำสนิทนั้นได้เริ่มดูดทุกสิ่งที่อยู่รอบๆเหนือมันลงไปในความมืด เว้นเพียงแค่ตัวของซิดเพียงเท่านั้นเอง
"อ้ากกกกกกก กำลังถะ ถูกดูดเข้าไป!!!" ร่างของอัศวินคนนั้นได้ถูกความมืดของซิดกลืนกินเข้าไปเรื่อยๆ ก่อนที่ซิดจะใช้เท้าเตะใส่หัวของอัศวินคนนั้นจนร่างกายได้จมลงไปในความมืดของเขาไปในที่สุด
ซึ่งเรื่องราวเมื่อเบต้าก็ได้จดลงใส่สมุดโน๊ตของเธอด้วยความปลื้มในตัวของท่านชาโดว์เป็นอย่างมากไปด้วย ก่อนที่ซิดจะสังเหตุเห็นว่าพวกเดลต้าเองก็เริ่มอาละวาดกันแล้วเหมือนกันสินะ…
"เอาเถอะ ถ้างั้นตาของเขาเองก็ได้มาถึงแล้ว"
ตัดมาทางด้านของอเล็กเซียหลังจากที่เธอหลุดออกมาได้โดยฝีมือของสัตว์ประหลาดที่ถูกจับขังอยู่เป็นคนช่วยเธอออกมาได้อย่างเฉียดฉิว แต่ทว่าในระหว่างที่กำลังหาทางออกมาจากฐานใต้ดินนั้นก็ได้ม่ีคนเดินเข้ามาดักทางของเธอเอาไว้เสียก่อน
ใช่แล้วนั่นก็คือ อาจารย์เซน่อนผู้ที่เป็นคู่หมั้นของเธอนั่นเอง เธอใช้ดาบต่อสู้กับเซน่อนแต่ทว่าฝีมือของเธอในตอนนี้ยังไม่สามารถเทียบชั้นหรือต่อกรเซน่อนได้เลยแม้แต่น้อย แถมยังพล่ามเรื่องของเธอและพี่แถมยังพูดดูถูกสารพัดใส่อเล็กเซียเธอพยายามจะใช้เพลงดาบจัดการกับเซน่อน
แต่ทว่าเธอกลับไม่สามารถทำได้และได้ถูกเซน่อนจัดการไปอย่างย่อยยับ "เธอเป็นอย่างพี่สาวไม่ได้หรอก ยอมมาด้วยกันเถอะ…"
อเล็กเซียที่เห็นความต่างชั้นนั้นแล้วเธอก็ได้แต่เงียบพูดไม่ออกเลยแม้แต่น้อย ในระหว่างที่อเล็กเซียรู้สึกถึงความสิ้นหวังอยู่นั้นก็ได้มีเงาบางอย่างได้คืบคลานเข้ามายังที่แห่งนี้
ตึก ตึก ตึก ตึก…. เสียงฝีเท้าที่ค่อยๆย่างก้าวเข้ามาอย่างเงียบงันท่ามกลางความมืดและเงา ชุดคลุมสีดำสนิทที่คลุมทั้งร่างเอาไว้…
"ผู้สวมชุดดำสนิท" เซน่อน
"!!!" อเล็กเซ่ีย
ก่อนที่ชายคนนั้นจะยืนอยู่ตรงหน้าของเซน่อนและอเล็กเซีกพร้อมกับประกาศนามของตนเองขึ้นมา… "นามของข้าคือชาโดว์ ผู้เร้นกายในเงาและตามล่าเงา"
ความคิดเห็น