Rampaging Fortress ปราการดุสมรภูมิเดือด

ลำดับตอนที่ #4 : Over Damaged

[6.00เวลาอาหารเช้า 13วันหลังจากภารกิจล่าสุด]

"ฮื้มฮืม~" เซต้าฮัมเพลงอย่างมีความสุขพลางตักปลาเข้าปาก

"เป็นอะไร อารมณ์ดีเชียว"

"เปล่านี่"

ย้อนกลับไปเมื่อคืน หลังจากเซต้าเพิ่งเอาชนะมอธได้เป็นครั้งแรก

"อย่าอ่อนให้สิ" เธอก้มลงบอกเขา

มอธจงใจลดความไวและความแรงในการออกกระบวนท่าไม้พลองลง ทำให้เซต้าค่อนข้างหงุดหงิด

"รู้ด้วยเหรอ?"

"ก็ทำแบบนี้กันมาสองอาทิตย์แล้วไง ทำไมฉันจะไม่รู้ ตัวนายเองเหงื่อก็ไม่ออกด้วย"

มอธเด้งตัวขึ้นแล้วเดินไปข้างเซต้า

"เธอเองก็พัฒนามามากแล้วนะ แล้วก็...เราคงจะไม่ได้ฝึกแบบนี้อีกสักอาทิตย์สองอาทิตย์"

"หา!? ทำไมอ่ะ?" เซต้า

"ฉันติดธุระนิดหน่อย แต่ไม่ต้องห่วง ตอนปฏิบัติภารกิจยังเจอฉันได้เหมือนเดิม"

"งั้นเหรอ...ว่าแต่นายจะบอกได้หรือยังว่าทำไมไม่กลับมาขับพรีเดเตอร์ล่ะ?"

มอธนิ่งไปสักพักก่อนจะตอบเธอ

"เดี๋ยวเธอก็รู้เอง เจอกัน"

"หรือว่ามีอะไรดีๆเกิดขึ้นเหรอ? เล่าให้ฟังหน่อยสิ" อามาเนะรบเร้าเซต้า

"ฝันไปเถอะ" 

"อีกสามสิบนาทีไปพบผบ.ที่ห้องบัญชาการด้วย" เสียงหนึ่งดังขึ้นด้านหลังเซต้า มอธนั่นเอง

"รับทราบ"

"อย่าสายล่ะ" มอธกล่าวก่อนจะเดินจากไป

"ไอ้เวรนั่น ตำแหน่งใหญ่นิดหน่อยทำมาเป็นสั่ง ปัญญาจะขึ้น'พรีเดเตอร์'ยังไม่มีเลย" คาราสุบ่น

"เขาคงมีเหตุผลของตัวเองแหละ" เซต้าตอบ

"นี่เธอเข้าข้างมันเหรอ?"

"ก็แค่พูดตามความเป็นจริงน่ะ"

_________

"...พวกเธอก็ควรเตรียมตัวนะ แรมเพจแคสเทิลฟลอริดามีแผนจะบุกทะเลฝั่งแปซิฟิกแหนะ"

"""รับทราบค่ะ/ครับ"""

เอซเรียกพวกเซต้ามารับทราบภารกิจใหญ่ของเหล่าพรีเดเตอร์ ซึ่งคือการบุกสำรวจมหาสมุทรแอตแลนติกเพื่อหาที่มาของ'เซลกี'

ทันใดนั้น เสียงสัญญาณเตือนก็ดังขึ้นมา

"ไปที่ห้องบัญชาการเร็ว!!"

_____________________

"เจอสัญญาณเซลกีตัวนึงนอกชายฝั่ง ระดับ 8 ให้รหัสว่า'ซัคเคอร์'"

"ทั้งสี่คนไปประจำพรีเดเตอร์ได้ ครั้งนี้เราจะส่งออกไปสี่เครื่องเลย" เอซสั่ง

'พรีเดเตอร์'ทั้งสี่เครื่องถูกฮ.ขนส่งหย่อนลงตรงนอกแนวชายฝั่ง

"มันว่ายวนอยู่รอบๆพวกคุณ ระวังการซุ่มโจมตีดีๆ" ศูนย์รายงาน

"แยกกันค้นหา" เซต้าสั่ง

'พรีเดเตอร์'ทั้งสี่เครื่องกวาดสายตาไปบนผืนน้ำ โชคดีที่ยังเป็นเวลาเช้า ทำให้อุปสรรคในการมองเห็นมีน้อย ทั้งสี่กระจายตัวรอบแนวชายฝั่ง ห่างกันประมาณ 400 เมตร

"ระวังตัวไว้ มันอาจจะ--"

"ฮูมมมมมมมมมม"

'เซลกี'ตัวนั้นโผล่ขึ้นมาหลังบรินฮิลด์ มันมีรูปร่างเหมือนมนุษย์ที่ทีหน้าเป็นกอริลล่ท และมีแขนถึง 4 ข้างด้วยกัน

ซัคเคอร์ใช้แขนทั้งสี่จับ'บรินฮิลด์'ที่ไท่ทันตั้งตัวและเหวี่ยงข้ามหัวมันไป

"อั้ก!!" เซต้าร้องออกมา

"รอก่อนบรินฮิลด์ เรากำลังไป" เสียงจากมุรามาสะดังเข้ามา แต่มันช้าเกินไป

ซัคเคอร์วิ่งเข้ามาต่อยบรินฮิลด์ซ้ำที่หน้าอก หมัดแล้วหมัดเล่าที่มันลงไป และมันจบที่การใช้แขนทั้งสี่ทุบลงบนอกบรินฮิลด์จนเครื่องยนต์ขัดข้อง และเกราะด้านหน้าหลุดออก มันยังต่อยจนวงจรด้านในเสียหายอีกด้วย

"อ๊ากกกกกกกกกก" เซต้าร้องด้วยความเจ็บปสด

เพราะการเชื่อมประสานแบบคนเดียวเป็นการเชื่อมความรู้สึกของหุ่นกับคน ตอนนี้เธอยังรู้สึกเหมือนทั้งตัวโดนทุบและฉีกซี่โครงออกไป

"กระบวนท่าดาบวังวน!!"

มุรามาสะเข้ามาช่วยด้วยการฟันดาบอย่างต่อเนื่องใส่ซัคเคอร์ มาซามูเนะใช้ค้อนของมันฟาดใส่ ส่วนคุซานางิ ยิงจรวดต่อต้านเซลกีจากเครื่องยิงจรวจแบบ 6 ลำกล้องที่มันแบกมาใส่ ทำให้ซัคเคอร์บาดเจ็บจนมันผละจาก'บรินฮิลด์'ไป และกำลังจะหนีลงทะเล

"ไม่ให้หนีหรอก!!" มารุมาสะรีบตามไปและปาดาบใส่ซัคเคอร์ ใบมีดแทงทะลุหัวใจมัน และตามด้วยการเข้าไปตัดหัวด้วยมีดโซ่สั้นของคุซานางิ ทำให้ซัคเคอร์ตายในที่สุด

"รายงานสถานการณ์ บรินฮิลด์เสียหายหนัก ต้องการทีมช่วยเหลือโดยด่วน"

___________________

หลังจากกู้บรินฮิลด์และช่วยเหลือเซต้ามาได้ พวกเซต้าก็มารายงานเอซและออกไปฟังผลการซ่อมแซมพรีเดเตอร์กับมอธ

"เกราะหลุด ระบบไฟเสียหาย ระบบแบตเตอรี่โดนบีบอัด ชิ้นส่วนช่วงอกถูกทำลาย ส่วนแขนและขาก็ถูกกระแทกอย่างหนัก คงต้องใช้เวลา 6 เดือนกว่าจะซ่อมเสร็จ" มอธเล่า

"งะ..งั้นเหรอ" เซต้าตอบแบบซึมๆ

"หลังจากนี้ต้องออกปฏิบัติการแค่สามคนไปก่อน แต่อยากบอกข่าวร้าย แบตเตอรี่ของเธอไม่มีสำรองในคลัง ต้องให้เยอรมันส่งมาให้ ไม่รู้ว่าทางนั้นจะมีมั้ย ถ้าไม่ก็บอกลา'บรินฮิลด์'ได้เลย ตอนนี้เธอน่ะทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว"

"นี่แกทำไมพูดแบบนั้น!!" คาราสุเข้าไปกระชากคอเสื้อมอธ

"แกรู้ไหมว่าเธอน่ะทุ่มเทไปเท่าไหร่ แล้วจะมาบแกแบบนี้มันทำลายความหวังเกินไปไหม!!??"

"คาราสุ หยุดก่อน" ไอโกะพยายามเข้ามาห้าม

"ฉันก็แค่พูดตามความจริง" มอธตอบ

"แกจะไปรู้อะไร กับไอ้คนอ่อนแอ ฝังใจกับการที่พี่สาวตายจนไปขับ'พรีเดเตอร์'ไม่ได้น่ะ ฉันไปถามคนในฐานมาแล้ว แกมันก็แค่ตัวสำรองที่ไม่มีวันได้ล--"

มอธกระแทกคาราสุเข้ากับกำแพงและจับคอเสื้อเขา

"แกเคยเสียแทบทุกอย่างในชีวิตไปไหม แกเคยสัมผัสความตายไหม แกเคยโดนเซลกีสิบตัวรุมไหม ถ้าไม่ก็อย่ามาพูดเรื่องนี้ให้ฉันได้ยินอีก ไอ้เวร"

มอธปล่อยจิตสังหารออกมา มากซะจนเซต้าคิดว่าเขาจะฆ่าคาราสุซะแล้ว

"เดี๋ยวก่อนมอธ..."

"ไอ้พวกเด็กอมมือไม่เคยไดรฟ์กับคนมันก็พูดได้แหละ" มอธสบถก่อนจะเดินจากไป

เซต้ามองแผ่นหลังของเขาค่อยๆห่างไป โดยในใจนั้นสงสัยว่ามอธผ่านอะไรมาบ้าง