คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : EP.3 ท้องฟ้ายามรุ่งสาง
“ุายน้อย ทำไมถึมาไลนานี้ล่ะ”
“เป็นอะไรมาหรือเปล่าะ”
เธอเอ่ยเสียสะอื้นนผมยัแปลใ…ท่านประธานู่ะไล่เธอออถ้าหาผมไม่เอหรอ ไม่สิ ท่านประธานยัไม่รู้เรื่อที่ผมหายไป้วย้ำแถมวันนี้เป็นวันเสาร์ เธอวระ้อหยุานไม่ใ่หรอ
ผมมีำถามมามายในหัว
“ผมไม่เป็นไรรับ”
“ผมแ่ไม่อยาอยู่ที่บ้านหลันั้น”
ผมอบามรเพื่อที่เธอะไ้มีเหุผลรายานท่านประธานและะไ้ไม่ถูไล่ออเพราะผม ถึแม้ผมอาะ้อถูับริเวสัระยะนึ็าม
“อยาอยู่ที่นี่หรอะ?”
เธอถามผมลับ
…. แปลั นี่เป็นรั้แรที่มีนถามวามเห็นอผม
“รับ”
ผมพยัหน้าอบเธอามร พร้อมับเรียมัวรับฟัำบ่นไม่็สีหน้าที่เหนื่อยอ่อนอย่าที่เยโนมาลอ
“ลอูแมนั่นับโรเรียนแถวนี้มั้ยะ ุายน้อย็ึ้นมัธยม้นแล้วอยาลอเปลี่ยนบรรยาศใ่มั้ยล่ะะ”
สิ่ที่เธออบลับมาทำเอาผมผิาไปมา
ืนนั้นผมับเธอเลยพัที่โรแรมเล็ๆระแวนั้นเพราะรถไฟหมรอบแล้ว
“ท่านประธานบอให้มาามหาผมหรอรับ?”
ผมถามำถามที่้าาใออไป
เธอส่ายหน้าทำให้ผมแปลใ ั้นเธอรู้ไ้ไล่ะว่าเาแอบหนีมา
“เห็นุ้นหน้าที่สถานี่รถไฟน่ะ่ะ ะามรถ็แล่นออไปแล้ว พอโทรถามท่านประธาน็รู้ว่าวันนีุ้ายน้อยไม่ไ้มีแพลนอะไรพิเศษเลยมาามหา่ะ”
่อนหน้านี้ผมับเธอ็แ่มีทัทายามมารยาทนี่น่า เธอำเป็น้อทำนานี้เลยหรอ หรือมันอยู่ในวามูแลอานเธอ้วย
“ทำไมถึ้อทำนานั้นหรอรับ?”
“เพราะเป็นห่ว่ะ”
ผมอึ้ไปนิหน่อย มีน…ห่วผม้วยหรอ
ผมที่เป็นเหมือนส่วนเินมาลอเพราะไม่ไ้โเ่น้านไหนเหมือนพี่ๆ
เธอย่อัวเพื่อุยับผมพร้อมับลูบหัวผมไป้วย…
“ห่ว…ผม”
“่ะ”
เธอส่ยิ้มให้ผมอย่าอบอุ่น เป็นรั้แรที่ผม…รู้สึว่ามีนใส่ใผมมาริๆ
“โ…เรียผมว่าโ็ไ้รับ าุระโะั”
รู้สึแปลๆที่ถูเรียว่าุายน้อยเลยถือโอาสบอเธอไปแบบนั้น้วย
“โอเ่ะ โุ”
ความคิดเห็น