คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่4
“ ให้พี่ไปส่ที่หอีว่าไหม นั่รถู้มันอันรายมาเลย ” ราพฤษ์ับรถยน์ส่วนัวมาส่เบมาศ ที่ิวรถู้ใน่วบ่ายอวัน ในใเาอยาับรถไปส่น้อสาวให้ถึหน้าหอพัเลย้วย้ำ ใบหน้าอายหนุ่มบ่บอวามเป็นห่วนเินเหุ ทำให้เบมาศ้อหัวเราะออมาเบาๆ หิสาวพยายามลั้นหัวเราะแล้วพูออไป
“ พี่โ้ พี่มีุยาน่อไม่ใ่เหรอ อย่ามาทำลืม”
“ ไม่ไ้ลืม แ่นมันเป็นห่วน้อสาวนิ” น้ำเสียอราพฤษ์อ้ออ้อน ทำให้เบมาศ้อยิ้มาม หิสาวเหลือบเห็นนาฬิา้อมือ ็้อรีบบอลาพี่ายเพราะใล้ถึเวลาที่รถู้ะออเินทาแล้ว
“ ไปแล้วนะะ ถ้าว่าเมื่อไหร่ะลับมานอนที่บ้านอีนะ”
“ถึหอแล้วโทรหาพี่้วย ” ราพฤษ์ย้ำ ่อนที่เบมาศะเปิประูรถยน์แล้วลไปในทันที หิสาวเินรไปที่รถู้ ยื่นั๋วรถให้ับพนัานายหนุ่ม ร่าบาึ้นไปนั่ยัำแหน่ผู้โยสาร ราพฤษ์นั่มอเหุาร์ทุอย่าอยู่ในรถ รอนว่ารถู้โยสารันัล่าวะับออไปามเวลาเินรถ ายหนุ่มถึะับรถไปยัุนัหมายที่เาับลู้านัหมายุยเรื่อานัน รถู้โยสารับมาเรื่อย ๆ นถึรึ่ทาเบมาศึโน้มัวไปทา้านหน้าเล็น้อย แล้วบอนับรถู้เบา ๆ
“ พี่ะ อที่หน้าปั้มน้ำมัน้วยนะะ”
“ไ้รับ” นับรถู้อบ แ่สายายัมอถนน เพื่อวามปลอภัยในารับี่นั่นเอ ไม่นานนัรถู้โยสารันเิม็มาหยุอหน้าปั้มน้ำมัน เบมาศ้าวาลารถ แล้วเิน้ามถนนมายัปั้มน้ำมันทันที ร่าบายืนรอใรบานอยู่หน้าร้านสะวื้อ มอ้ายมอวา้วยหัวใที่หวาหวั่น ลัวว่าะเอนรู้ัหรือลูน้ออพี่าย เพราะสิ่ที่เธอำลัทำอยู่นี้มันเสี่ยเหลือเิน
เมื่อเห็นว่ารถยน์อเโับเ้ามาอรหน้าเบมาศ หิสาวึรีบเปิประูแล้วึ้นไปนั่ยัำแหน่้า ๆ เา ายหนุ่ม็ับรถยน์ส่วนัวออไปในทันทีเ่นัน เพราะเ้าใสถานาร์อแฟนสาวี
“ ถ้าไม่ใ่เพราะนัท อร้ออ้อนวอน ิ๊บไม่ทำแบบนี้แน่” เบมาศหันไป่อว่าแฟนหนุ่มราย ๆ เโยิ้มหวานับพวมาลัยรถ แล้วอบออไป้วยน้ำเสียอ่อนโยน
“ อบุรับ ที่ิ๊บยอมามใแล้วมาับนัทแบบนี้ ” เมื่อนึึ้นไ้ว่าแฟนหนุ่มพิมพ์้อวามส่มาทาไลน์ส่วนัวว่า ะเ้าเมือพอีแล้วอร้อให้เธอนั่รถมา้วย แ่ไม่ไ้บอว่ามาธุระอะไร เบมาศเลยถามออไป้วยวามสสัย
“ แล้วนี้นัทไปทำอะไรในเมือเหรอ”
“ เอาริ ๆ ็ไม่ไ้มีธุระอะไรหรอ นัทแ่อยามีเวลาให้ิ๊บสอวันเ็ม ๆ ่อนที่นัทะไปทำานที่อยุธยา” เโอธิบาย้า ๆ สายา็ยั้อมอถนนหนทาลอ เารับานเป็นไ์นำเที่ยว ให้ับทัวร์นัท่อเที่ยวีนเอาไว้ ึ่ใ้เวลาในารทำานเป็นอาทิย์ ๆ ว่าะไ้เอหน้าแฟนสาว เาิถึใแทบา ึไ้ลทุนลแรเสี่ยไปส่นมให้ถึหน้าบ้านอย่าไรล่ะ
“ ที่ริไม่้อ็ไ้ ยัไเรา็โทรุยันอยํ่แล้ว” เบมาศรีบปรับสีหน้าที่แเหมือนลูำลึอีวเอให้เป็นปิ เธอยัไม่ินับำหวาน ๆ พวนั้นเลย และยัไม่อยาแสอาารเินอาย่อหน้าแฟนหนุ่มมานั้วย เพราะถ้านับเวลาที่เริ่มบัน เาและเธอบับยัไม่ถึอาทิย์้วย้ำ
“ ิ๊บหันไปหยิบอ้านหลัให้หน่อยสิ” เโบอับแฟนสาว เมื่อนึอะไรึ้นมาออ เบมาศทำามอย่าว่า่าย เธอเอี้ยวโเพื่อหันไปหยิบอให้ับเา สายาปะทะเ้าับ่ออเบมาศสีม่ว่อโ มือบาหยิบมันึ้นมาสูมอย่าหลใหล เบมายิ้มหวานออมาโยไม่รู้ัว เโที่แอบำเลือมอท่าทาอแฟนสาว ็อมยิ้มมีวามสุไป้วยเ่นัน
“ อบุมาๆ นะนัท” เบมาศล่าวอบุแ่สายายัับ้ออยู่ที่่ออเบมาศสีม่วไม่วาา หิสาวโอบอมันไว้้วยวามรั วามื่นอบ เธออบอเบมาศสีม่วมา มันเหมือนเป็นสัลัษ์ เป็นัวแทนที่หมายถึื่ออเธอเอ
“ ไม่ถามหน่อยเหรอรับว่าทำไมนัทถึรู้ว่า ิ๊บอบ” เโพูไปอมยิ้มไป เบมาศึเยหน้าึ้นมา แล้วถามออไป้วยวามสสัย
“ บอมาเี่ยวนี้นะ”
“ นัทเาล้วน ๆ ทั้เรื่ออไม้และ็สีอมัน” เโยัอมยิ้มเ่นเิม เาไม่รู้หรอว่าแฟนสาวอบออะไร ะให้โทรถามนลัท เา็พอะรู้ว่าเธอไม่มีอารม์สุนทรีย์ะอบำถามเาในอนนี้นั เาึเลือที่ะไปยืนมออไม้่า ๆ หลาหลายสายพันธุ์ หลาหลายสีที่ร้านัอไม้อยู่นานมา นานนเ้าอร้านแอบแว แ่เหมือนมีบาสิ่ลใให้เาเหลือบเห็นอเบมาศสีม่วทามุมหนึ่อร้าน มันมีแรึูนเาเริ่มิใในวามสวยามอมัน เาึสั่ทำ่ออเบมาศสีม่วทั้่อึ้นมาในทันที
“ เาเ่แบบนี้ น่าะถูราวัลที่หนึ่นะ” เบมาศหัวเราะออมาเบาๆ มือบายึ้นมาปิปาเอาไว้หลวมๆ เโแอบำเลือมอท่าทีอแฟนสาวแล้วหัวเราะออมา้วยเ่นัน ภายในรถอบอวลไป้วยวามรัและวามสุออนทัู้่ โยที่ไม่รู้เลยว่าหนทา้าหน้าะเป็นอย่าไร่อไป อุปสรรวาหนามมามายแ่ไหน
ความคิดเห็น