ระบบนักเขียนมืออาชีพ

ลำดับตอนที่ #4 : ขูดเลือดขูดเนื้อ

ตอนที่ 4 ขูดเลือดขูดเนื้อ

“ข้าซ่อนเขาไว้ในถ้ำนี่แหละ” เว่ยหลางพาตงฟางรุ่ยจื่อมาหยุดที่ถ้ำแห่งนึงซึ่งไม่สะดุดตานัก เนื่องจากมีเถาวัลย์ปกคลุมอยู่บริเวณปากถ้ำ 

“เจ้ารออยู่ที่นี่นะ เดี๋ยวข้าจะไปพาเขาออกมา” เว่ยหลางบอกตงฟางรุ่ยจื่ออีกครั้ง เพราะทางที่จะเข้าไปในถ้ำนี้มีขนาดที่เล็กมาก คงจะพอให้เด็กอายุ 4-5 ปีมุดเข้าไปได้ ไม่ต้องพูดถึงตงฟางรุ่ยจื่อที่มีขนาดตัวเท่ากับเด็กชายวัย 17-18 ทั้ง ๆ ที่อายุแค่ 12 ปีเลย

แต่นั้นหมายถึง…เนื้อเรื่องเดิมของเส้นทางสู่เต๋าสวรรค์อะนะ 

ตอนนี้เขาคือใคร…แม้ร่างกายจะเป็นตงฟางรุ่ยจื่อ แต่เนื้อในเขาคือหยูฟางเฉิน เดิมทีความลับของถ้ำนี่จะยังไม่ถูกเปิดเผยจนกว่าตงฟางรุ่ยจื่อจะพบกับวิบากกรรมจนต้องระหกระเหินเข้ามาอยู่ในป่าที่เต็มไปด้วยสัตว์อสูรในวัยเพียง 15 ปี 

แต่ใครจะสนกันล่ะ…ในเมื่อให้เขาเข้ามาอยู่ในโลกที่ตัวเองสร้างขึ้นมา งั้นเขาจะขอใช้สูตรโกงในฐานะนักเขียนหน่อยจะเป็นอะไรไป 

“ไม่ต้องหรอก ข้ามีวิธีที่เข้าไปในถ้ำนี้” ตงฟางรุ่ยจื่อบอกกับเว่ยหลางที่กำลังจะมุดเข้าไปในช่องว่างเล็ก ๆ ข้าง ๆ ทางเข้าที่แท้จริง

ใช่…ถ้ำนี้มีกลไกที่จะเปิดทางเข้าที่แท้จริงได้ ไอ้รูนั่นมันก็แค่การเสื่อมของธรรมชาติที่ไม่อาจจะเข้าไปสู่ความลับจริง ๆ ของถ้ำได้ด้วยซ้ำ 

ถ้าจะพูดให้เข้าใจง่ายล่ะก็…บริเวณที่จิ้งจอกมารอวี้หลันอยู่ตอนนี้เป็นเพียงห้องโถงของถ้ำ ยังมีห้องอื่น ๆ ที่รอให้เข้าไปสำรวจอยู่อีกมากมายนั่นเอง 

ตงฟางรุ่ยจื่อพยายามมองหาก้อนหินก้อนหนึ่งที่มีสัญลักษณ์รูปจิ้งจอกอยู่ แต่มันก็ไม่ง่ายนักเพราะก้อนหินบริเวณนี้เต็มไปด้วยตะไคร่ปกคลุม…ไม่นานนักเขาก็หามันเจอ ตงฟางรุ่ยจื่อฉีกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะกวักมือเรียกเว่ยหลางให้เข้ามาใกล้

“จ…เจ้าจะเอามีดนั่นออกมาทำไม เจ้าจะฆ่าข้าเหรอ !!” จิ้งจอกน้อยเว่ยหลางตื่นตกใจเมื่อตกฟางรุ่ยจื่อหยิบมีดขึ้นมา เอาจริง ๆ แล้วเว่ยหลางไม่ได้กลัวตงฟางรุ่ยจื่อ สำหรับเขานั้น…รุ่ยจื่อที่ไร้ซึ่งปราณแห่งการบ่มเพาะก็เหมือนมดปลวกที่ดีดเบา ๆ ก็ตาย 

แต่ไม่ใช่สำหรับมีดนั่น…

พลังปราณที่แผ่ออกมาจากมีดเล่มนั้นอาจจะมากกว่าเขาที่เป็นสัตว์อสูรเส้นทางเทพขั้น 4 เสียอีก ติดที่ผู้ถือมันเป็นผู้ไรปราณจึงไม่อาจดึงศักยภาพของอาวุธออกมาได้อย่างเต็มที่ รอยแผลบนร่างกายของเขายังไม่หายดี บ่งบอกถึงพลังของมีดเล่มนั้นว่าแฝงไปด้วยพลังปราณ

บิดาของเว่ยหลางเคยพูดถึงอาวุธที่ทำมาจากวัตถุศักดิ์สิทธิ์…เขามั่นใจเต็มสิบส่วนว่ามีดเล่มนั้นเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ เพียงแต่ไม่รู้ว่าอยู่ขั้นไหนเท่านั้น

“เจ้าเพ้อเจ้ออยู่หรือไง…เจ้าเป็นสัตว์อสูรคู่พันธสัญญากับข้า หากเจ้าเป็นอะไรไป ถึงข้าไม่ตายก็เจ็บหนัก แล้วข้าจะฆ่าเจ้าเพื่ออะไรกัน” ตงฟางรุ่ยจื่ออดขมวดคิ้วไม่ได้ เจ้าจิ้งจอกน้อยโง่เง่านี่ เพียงแค่เปลี่ยนวิธีการเจอกับตงฟางรุ่ยจื่อถึงกับมีนิสัยขี้ระแวงมากขึ้นขนาดนี้เชียว 

เดิมทีในเรื่องเส้นทางสู่เต๋าสวรรค์จิ้งจอกเว่ยหลางจะต้องไปโจมตีชาวบ้านในหมู่บ้านปี้หลัวที่เข้ามาหาสมุนไพร แต่พลาดไปเจอกับนักล่าอสูรเข้าจนได้รับบาดเจ็บ…ตงฟางรุ่ยจื่อเข้าไปช่วยเหลือจึงได้เป็นสหายกัน และทำพันธสัญญากันด้วยความเต็มใจ 

จนเขาเข้ามาเนื้อเรื่องก็เกิดผิดเพี้ยนไปนิดหน่อย แต่ก็ยังอยู่ในเส้นทางเดิม 

“อ…อ้อ นั่นสินะ แล้วเจ้าเรียกข้ามาทำไม” จิ้งจอกน้อยทำหน้าเหรอหราก่อนจะค่อย ๆ เดินเข้ามาหาตงฟางรุ่ยจื่อ

“เจ้าลองดูสัญลักษณ์นี่สิ…เจ้าไม่คิดว่ามันเหมือนตราเผ่าจิ้งจอกหรอกเหรอ” ตงฟางรุ่ยจื่อชี้ที่หินก้อนหนึ่งให้เว่ยหลางดู เว่ยหลางหรี่ตาลงเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้ายอมรับ 

“ใช่ มันคือตราสัญลักษณ์ของเผ่าจิ้งจอก ว่าแต่ทำไมมันถึงมาอยู่ที่นี่…”

“หรือว่า…” เว่ยหลางทำตาโตมองที่ตงฟายรุ่ยจื่อ หูกับหางของเว่ยหลางสั่นดุ๊กดิ๊กแสดงออกถึงความตื่นเต้น

“ใช่…ข้าว่าถ้ำนี่น่าจะซ่อนกลไกของเผ่าจิ้งจอกเอาไว้นะ ขอเลือดเจ้ามาลองหน่อยสิ” ตงฟางรุ่ยจื่อยิ้มพลางโบกมีดในมือไปมา เว่ยหลางเห็นดังนั้นก็มีสีหน้าหม่นหมอง

“มีดของเจ้ามีพลังปราณ แผลข้ายังไม่ฟื้นฟูเลย แล้วเจ้าจะเอามีดนั่นมาแทงข้าเพิ่มอีกเนี่ยนะ”

“มีดนี่ถึงกับมีพลังปราณ ?” ตงฟางรุ่ยจื่อไม่ได้คิดจะเอามีดไปกรีดเอาเลือดจากเว่ยหลางอีก เขาแปลกใจไม่น้อยที่ระบบให้เขายืมมีดที่มีพลังปราณ…งั้นนี่ก็เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์น่ะสิ ? 

[ถูกต้องแล้ว มีดที่โฮสต์ใช้เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ระดับกำเนิดเทพขั้นสูง หากผู้บ่มเพาะใช้พลังมันจะยิ่งทวีคูณ แต่ตอนนี้โฮสต์ไม่มีพลังปราณ จึงทำได้แค่ทัดเทียมกับระดับเส้นทางเทพขั้น 5 เท่านั้น]

“งั้นค่าเช่า 200 เหรียญทองแดงนี่ก็ถือว่าไม่ได้แพงเลยน่ะสิ ได้ของดีขนาดนี้…แล้วยืมได้ถึงตอนไหนล่ะ ?” ตงฟางรุ่ยจื่อถามระบบ อาวุธดีขนาดนี้เขาอยากจะเช่ามันต่ออีกสักพักหรืออาจจะซื้อมันเลยก็ได้…

แต่จิ้งจอกน้อยนึกว่าคุยกับเขาจึงหันมาทำสีหน้างง ๆ ใส่รุ่ยจื่อ “เจ้าพูดกับข้าเหรอ ?”

“ข้าไม่ได้พูดกับเจ้า ข้าพูดกับ…เฮ้อ ช่างเถอะ เจ้าลองเปิดกลไกนั่นดูก่อน หยดเลือดเจ้าใส่หินก้อนนั้นดู”

[โฮสต์สามารถสื่อสารทางจิตกับระบบได้…อันที่จริงโฮสต์ก็น่าจะพอคิดได้เองจากการที่ระบบตอบคำถามในใจของโฮสต์โดยที่โฮสต์ไม่ได้เอ่ยปากพูด]

รู้สึกเหมือนโดนหลอกด่าเลยแฮะ…ระบบนี่ก็แอบกวนประสาทใช้ได้เหมือนกัน

‘อะแฮ่ม ๆ สื่อสารทางจิตคือแบบนี้สินะ’ ตงฟางรุ่ยจื่อทดลองคิดในใจโดยตั้งจิตว่าต้องการจะพูดกับระบบ

[ถูกต้องแล้ว ระบบจะตอบคำถามของโฮสต์…อันที่จริงของที่ได้จากระบบทุกชิ้นล้วนเป็นของดี ระบบไม่นิยมเก็บของไม่มีประโยชน์เอาไว้…]

[ส่วนการคืนอาวุธนั้น…ราคาที่ระบบบอกโฮสต์ในตอนแรกคือราคาอัตราค่าเช่าต่อหนึ่งนาที ตอนนี้โฮสต์ใช้งานรวมทั้งสิ้น 44 นาที]

“ว่ายังไงนะ !!!” ตงฟางรุ่ยจื่อตาถลนกับราคาค่าเช่ามีด ราคาอัตราการเช่าต่อหนึ่งนาที…คิดเป็นนาที…นาทีละ 200 เหรียญทองแดง…

8800 เหรียญทองแดง !!!!!

[โฮสต์สามารถใช้งานมีดเล่มนั้นได้ตราบเท่าที่โฮสต์มีปัญญาจ่ายค่าเช่า…ระบบจะหักเงินของโฮสต์จากแอปพลิเคชันธนาคาร แต่ระบบแนะนำว่าหากไม่จวนตัวโฮสต์ไม่ควรทำการยืมอาวุธ…โฮสต์ควรเลือกซื้ออาวุธจากในแอปพลิเคชันร้านค้าแทน…โฮสต์ต้องการคืนอาวุธเลยหรือไม่ ?]

‘คืน !!’ ตงฟางรุ่ยจื่อรีบตอบกลับระบบ ทันทีที่เขาตอบว่าคืนมีดเล่มนั้นก็จางหายไป

ไอ้บ้าเอ้ย…ถ้าเขารู้ว่าราคาการยืมมันจะมหาโหดขนาดนี้เขาจะยืมมันไหมล่ะ มาเตือนตอนนี้มันไม่สายเกินไปหน่อยหรือไง !! 

[ระบบทำการหักค่าเช่าของอาวุธศักดิ์สิทธิ์ 8800 เหรียญทองแดง และค่าฟื้นฟูร่างกาย 100 เหรียญทองแดง เรียบร้อย ยอดเงินคงเหลือของโฮสต์คือ 6100 เหรียญทองแดง…และในวันนี้โฮสต์จะไม่สามารถซื้อการฟื้นฟูร่างกายได้อีก]

ได้ฟังยอดเงินแล้วก็รู้สึกอยากกระอัก…ว่าแต่ว่า ระบบไปเอาเงินมาจากไหนกัน ? ตงฟางรุ่ยจื่อไม่น่าจะมีเงินมากขนาดนี้ได้นี่

[ระบบได้โอนถ่ายเงินที่นักอ่านเส้นทางสู่เต๋าสวรรค์ได้เติมเหรียญเข้ามาอ่านนิยายของโฮสต์ในโลกเก่า…ในโลกนั้นโฮสต์มีเงินในบัญชีอยู่ทั้งสิ้น 15000 เหรียญทองแดง]

ในใจตงฟางรุ่ยจื่อตอนนี้เหมือนมีเลือดออกซิบ ๆ เงินนั่นในโลกของเขาก็เท่ากับ 15000 หยวน ซึ่งถือว่าเป็นเงินจำนวนมาก แต่นี่เขาใช้สิ้นเปลืองไปกว่าครึ่งของทั้งหมดที่เขามี !! 

ราคาค่าเช่าอาวุธนี่มันขูดเลือดขูดเนื้อจนเขารู้สึกเจ็บปวดไปหมด…