ปฐมบทตำนานของเทพเจ้าแห่งการรังสรรค์

ลำดับตอนที่ #4 : ยุคหิน ตอนที่ 1

ตอนที่ 1

       เหนือท้องฟ้าทั่วโลกที่พระเจ้าสร้างขึ้นเพื่อใช้สนามสำหรับเกมของพระเจ้าปรากฏแสงจากฟากหลายเส้นลงมาบนโลก วัลแคนก็เช่นกัน เขามาปรากฏตัวอยู่หน้าถ้ำแห่งหนึ่งก่อนจะได้ทำอะไรก็มีขวานหินถูกขว้างมาจากในถ้ำแต่เมื่อโดนตัวของวัลแคนก็พังทันที

 

       วัลแคนที่เห็นก็ตกใจอยู่เล็กน้อยก็จะกับมาเป็นปรกติและเมื่อเขาลองสังเกตดีจะเห็นร่างของสิ่งมีชีวิตที่รูปร่างคล้ายมนุษย์ตัวเตี้ยในถ้ำที่เขาคาดว่าน่าจะเป็นเหล่าคนแคระที่เขาเลือก วัลแคนที่เห็นดังนั้นก็ถือค้อนของเขาขึ้นมาก็จะให้มันเสกลูกบอลไฟออกมาเพื่อเป็นแสงส่องทางในถ้ำ เมื่อถ้ำสว่างขึ้นมาจนเห็นได้ชัดก็พบกับเหล่ามนุษย์ร่างเตี้ยที่สูงแค่เอวของเขา กว่า ร้อยชีวิตอยู่ถ้ำด้วยสีหน้าหวาดกลัวต่อวัลแคน

       วัลแคนที่เห็นก็ลองพูดขึ้นมาเพื่อพวกคนแคระจะเข้าใจที่เขาพูด

       "ใจเย็นก่อน เหล่าคนแคระ ข้าไม่ใช่ศัตรูของพวกเจ้า แต่ข้าเป็นเทพที่จะมาชี้นำพวกเจ้าไปยังเส้นทางสู่ความยิ่งใหญ่ให้กับเผ่าของเจ้า"

       เหล่าคนแคระที่ได้ยินเหมือนจะเข้าใจในสิ่งที่วัลแคนผู้ก็เริ่มเปลี่ยนสีหน้ากลับมาเป็นปรกติ ก่อนจะมีคนแคระชายคนหนึ่งเดินมาหาวัลแคนและผู้ขึ้น

       "ท่านเป็นเทพที่จะมาเป็นคนชี้นำพวกเราใช่หรือไม่ครับ"คนแคระหนุ่มถามไปด้วยน้ำเสียงบ่นหวาดกลัวเล็กน้อย

       วัลแคนที่ได้ยินก็ตอบกลับไปด้วยเสียงที่ดูเป็นมิตรขึ้น

       "ใช่แล้ว เราคือเทพที่จะมาชี้นำพวกเจ้า เรา วัลแคน เทพแห่งการรังสรรค์ เป็นผู้ที่จะมามอบความหวังและความรู้ให้กับพวกเจ้า ตามความต้องการของพระเจ้า"

       เหล่าคนแคระที่ได้ยินก็เริ่มแสดงอาการดีใจกันขึ้นมาทันทีแต่ก็ต้องตัวสั่นกันเป็นแถบเมื่อลมหนาวพัดเข้ามาในถ้ำ

       วัลแคนที่เห็นก็เดินไปหยิบกิ่งไม้ ใบไม้และก้อนหินมากองรวมกันที่ด้านหน้าจากที่เห็นอยู่รอบตัวและภายในถ้ำ ก่อนที่จะเริ่มใช้ความรู้ที่จำได้ในตอนนี้ที่ยังเป็นเด็กที่เรียนมาจากวิชาลูกเสือ โดยการจับไม้มาถูๆกันอยู่สักจนมันร้อนก็และไฟก็เริ่มติด วัลแคนก็เอามารวมกันจนได้กองไฟขนาดเล็กมา ก่อนกวักมือเรียกให้พวกคนแคระเข้ามา 

       เหล่าคนแคระที่มองดูการกระทำของวัลแคนก็เกิดอาการสนอกสนใจขึ้นมา มองดูการกระทำของวัลแคน อยู่สักพักจนวัลแคนกองไฟเสร็จ และเห็นวัลแคนกวักมือเรียกให้เข้าไปก็พากันไปนั่งอยู่รอบกองไฟ ทำให้รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาทันทีก็จะหันไปหาวัลแคนอย่างพร้อมเพรียง 

       วัลแคนที่เห็นชี้ไปที่คนแคระที่คุยกับเขาเป็นคนแรก คนแคระคนนั้นที่เห็นก็เหมือนจะรู้ว่าวัลแคนเรียกให้ไปก่อนจะเอ๋ยถามขึ้นมา

       "ท่านเทพวัลแคน มีอะไรให้ข้าช่วยยังงั้นเหรอ"

       วัลแคนที่ได้ยินก็พูดกลับไป

       

       "อ่า ข้าจะสอนให้เจ้าก่อกองไฟพวกนี้แล้วให้เจ้าไปสอนต่อนะ เพราะดูแล้วกองเดียวไม่น่าจะพอนะสำหรับทุกคนนะ"

       คนแคระหนุ่มที่ได้ยินก็ตอบรับทันที

       "ขอรับท่านเทพ โปรดช่วยข้าสอนการก่อกองไฟพวกนี้ด้วย เพื่อจะได้ช่วยพี่น้องเราคนอื่นไม่ให้หนาวตายกันสะก่อน"

       หลังจากที่เวลาผ่านไปสักพักก็มีกองไฟถูกจุดขึ้นหลายจุดภายในถ้ำ เหล่าคนแคระต่างนั่งสุ่มหัวคุยกัน วัลแคนที่นั่งดูอยู่ก็ยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยก็จะยื่นขึ้นและประกาศต่อคนแคระทุกคนภายในถ้ำ

       "เอาละๆ ทุกคนช่วยกรุณฟังทางนี้หน่อย ในตอนเช้าที่จะถึงนี้ผมอยากให้พวกคุณตามผมมา เราจะละทิ้งถ้ำนี้แล้วไปหาที่อยู่ใหม่ที่ด้านนอกของถ้ำที่มันดีกว่านี้ช่วยตามผมมาด้วยละ"

       เหล่าคนแคระที่ได้ยินก็พากันตกใจและสับสนที่บอกให้ทิ้งถ้ำก่อนจะมีคนแคระบางคนที่เหมือนจะเข้าเจตนาของวัลแคนก็ไปอธิบายให้พวกคนแคระที่กำลังตกใจและสับสนจนพวกเขาเริ่มสงบลงก่อนที่วัลแคนจะมาบอกให้ทุกคนนอนหลับเพื่อเอาเก็บแรงไว้สำหรับเดินทางไกล

       เมื่อแสงของดวงอาทิตย์มาถึง วัลแคนและเหล่าคนแคระก็เริ่มเตรียมที่จะเดินทางโดยพวกคนแคระส่วนใหญ่อยู่ในชุดที่เอาพวกหนังสัตว์คลุมตัวเอาไว้เพื่อสร้างความอบอุ่นและถืออาวุธหินต่างๆไว้

       วัลแคนที่เห็นก็เริ่มเดินหน้าออกจากถ้ำทันทีโดยมีเหล่าคนแคระกว่าร้อยชีวิตตามหลังเขามา พวกเขาเดินทางผ่านป่าโดยระหว่างทาง วัลแคนก็บอกให้เหล่าคนแคระเก็บพวกสมุนไพรและผลไม้ไปด้วยพร้อมเมล็ดของพวกมัน และยังสอนสิ่งต่างที่ต้องใช้หรือควรรู้เวลาเดินทางในป่าให้กับคนแคระ และระหว่างทางก็มีการปะทะกับพวกสัตว์ร้ายเป็นบางครั้งแต่ก็โชคดีที่พวกมันไม่ใช้สัตว์เวทย์ทำให้ไม่คนเสียชีวิตหรือบาดเจ็บมากนักระหว่างการเดินทาง 

       จนกระทั่งมาหยุดที่ราบสูงแห่งหนึ่งซึ่งพวกเขาใช่เวลากว่า 1 สัปดาห์ ในการเดินจนมาถึงที่นี้จากถ้ำที่พวกเขาเคยอยู่ต้องขอบคุณความสามารถเฉพาะตัวของพวกคนแคระในเรื่องของความอดทนของพวกเขา ทำให้เดินทางติดต่อกันโดยไม่พักได้นานเอามากๆ พวกคนแคระ เดินทางโดยไม่พักไม่กินอะไรเป็นเวลากว่า 12 ชม. พักครั้งหนึ่ง ซึ่งหลังจากผ่านการเดินทางมาวัลแคนรู้สึกว่าร่างกายของตัวเองดูมีความกำยำมากขึ้นมาหน่อย ในขณะที่คนแคระชายดูกำยำอยู่แล้วก็ยิ่งดูกำยำและดูแข็งแกร่งขึ้นมาอีก คนแคระหญิงก็ดูสมส่วนมากขึ้นและความกำยำขึ้นมาเล็กน้อยดูมีเสนห์ในสายพวกคนแคระด้วยกัน

       โดยจุดที่พวกวัลแคนหยุดอยู่นั้นคือที่ราบสูงซึ่งสำหรับเขานั้นที่นี้เหมาะแก่การตั้งถิ่นฐานมากเนื่องจากด้านหลังของเขามีภูเขากันด้านหลังอยู่ซึ่งทำให้ยากแก่การล้อมเมืองและยังทำให้สามารถขุดเจาะเขาไปในภูเขาเพื่อทำเหมืองแร่ได้แถมจุดที่พวกเขาตั้งถิ่นฐานอยู่ยังมีน้ำตกไหลลงมาจากภูเขาอีกด้วยทำพื้นตรงนี้เหมาะแก่การเพาะปลูกถ้าทำการปรับหน้าดินอีกสักเล็กน้อย และทางลงเนินที่ราบสูงก็เป็นป่าทำให้ไม่ต้องกลัวขาดไม้ใช้ บอกได้เลยว่าพื้นที่ตั้งต้องนี้มีความพร้อมเกือบทุกอย่าง

       หลังจากวัลแคนตัดสินใจได้ว่าจะเลือกใช้ที่มีเป็นเมืองหลวงของเขาในอนาคตข้างหน้าก็เริ่มสั่งการกับเหล่าคนแคระทันที

       "เอาละ ทุกคนจงฟังคำสั่งของเทพของพวกเจ้า คนแคระชายทุกคนให้ไปตัดต้นไม้รอบที่นี้มาสำหรับสร้างบ้านและสำหรับก่อสร้างสิ่งต่างๆที่ฉันจะมาบอกอีกที่ ส่วนคนแคระหญิงให้ไปรวมผลไม้ กิ่งไม้และก้อนหินโดยรอบมา"

       เหล่าคนแคระทุกคนที่ได้ยินก็ตอบรับคำสั่งทำการกระจายตัวกันไปทำตามคำสั่งของวัลแคนทันที จนเวลาผ่านไปเหล่าคนแคระก็เริ่มกลับมากันในช่วงบ่ายของวัน วัลแคนที่เห็นก็รีบออกคำสั่งให้ทุกคนเริ่มสร้างบ้านขึ้นมาทันทีโดยหมู่บ้านของวัลแคนหลังจากสร้างเสร็จ บ้านทุกหลังจะมีรูปทรงเป็นสามเหลี่ยมถ้ามองจากทางเข้าบ้าน และบ้านทุกหลังก็หันหน้าเข้ามากองไฟขนาดใหญ่ที่วัลแคนทำไว้ซึ่งกองไฟขนาดใหญ่นี้จะเป็นจุดศูนย์กลางของหมู่บ้าน ทางมองจากมุมสูง จะมาหมู่บ้านของเหล่าคนแคระนั้นสร้างเป็นวงกลมและมีทางเดินที่เป็นทางที่เดินมาจากข้างล่างของที่ราบสูงเดินเข้ามาที่หมู่บ้าน

(ถ้านึกไม่ค่อยออกก็ประมาณนี้มั้งนะผู้แต่งก็อธิบายไม่ค่อยถูก)

 

เมื่อวัลแคนจัดสรร พื้นที่ของหมู่บ้านและก่อสร้างบ้านเรือนทุกหลังสำหรับทุกคนเสร็จ ก็เริ่มกินอาหารกันซึ่งอาหารก็เป็น เนื้อย่างที่ล่ามาระหว่างเดินทาง กับ ผลไม้ที่เก็บได้ในป่า ภายในตัวบ้านปูพื้นด้วยไม้ที่กลางตัวบ้านเว้นพื้นที่ที่ไม่ปูพื้นไม้เป็นที่สำหรับก่อกองไฟและทำอาหารสี่เหลี่ยมจัตุรัส เมื่อทุกคนกินกันเสร็จบ้านแต่ละหลังก็เริ่มดับไฟกันก่อนจะเข้านอน วัลแคนก็เช่นกัน

__________________________

จบไปแล้วกับตอนที่ 1 

มาดูสถานะของวัลแคนกันสักเล็กน้อย

ชื่อ วัลแคน เทพเจ้าแห่งการรังสรรค์

สมญานาม -

พลัง ความศรัทธาที่มี 100 (+0.005/เดือน)

พลังที่มี 

- หอสมุดแห่งความรู้ไม่สิ้นสุด (ใช้ค่า ความศรัทธา 10)

ศาสตราวุธที่ครอบครอง

- ค้อนแห่งการรังสรรค์และทำลาย 

สาวกใต้การบัญชา 

คนแคระ 100 คน