คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Act III
Slowly, gently, night unfurls its splendor
Grasp it, sense it, tremulous and tender
Turn your face away from the garish light of day
Turn your face away from cold, unfeeling light
And listen to the music of the night
“เรย์”
ร่าบอบบาอเ็น้อยที่ร้อไห้อย่าเียวายในห้อนอน
บันี้เิบโึ้นเป็นเ็สาววัยแรแย้มผู้ามและน่าทะนุถนอม
ใบหน้าิ้มลิ้มน่ารั วาสีฮาเลนัทลมโสุใส ปลายมูเรียวเล็
ริมฝีปาบาสีมพูอ่อน พวแ้มนวล
ล้อมรอบใบหน้า้วยผมสีน้ำาลบรูเน็เป็นลอนยาวสลวย
เธอมีส่วนเว้าสวนโ้สวยามออิสรี บั้นท้ายลมลึ าเรียวยาว
ผิวาวผ่อเนียนละเอียและอ่อนนุ่มอเธอบันี้มีรอย่วนรอยแเป็น้ำๆระัระายอยู่ทั่วัว
เารู้สึผิที่ทำรุนแรับเธอ
แ่หัวใอเา็พอโที่ไ้รู้ว่าร่อรอยทั้หมบนัวเธอเป็นอเา
เาเ็ัวเธอ้วยผ้าุบน้ำอุ่นๆ เรย์นอนัวหันหลัให้ับเา
เธอัวสั่นเมื่อเาแนบผ้าลไปบนผิวเนื้อที่ปวร้าวอเธอ
“เรย์” เาระิบ “อยู่ับัน เถอะนะ”
“ุเอาัวโพไปไว้ที่ไหนะ” เธอเอ่ยึ้น น้ำเสียอเธอเย็นา
“ุทำอะไรับแสเี่ยน ุทำอะไรับฟินน์ ุทำอะไรับเสียอทัลลิาน”
“ถ้าเธอหมายถึเ้าหัวโมยและนทรยศที่เธอเรียว่าเพื่อนแล้วล่ะ็”
เาลูบมือบนสะโพเธอ “ัน้ออบอามรว่าันไม่รู้”
“ุทำลายแนเอเลียอโรละร ุทำให้ทุนหวาผวา อาะมีนาย้วย้ำ”
“ไม่ใ่เรื่อแปลที่ะหวาลัวปิศาในหน้าา”
“ุเป็นปิศา”
วามเย็นาอเธอำลัทำให้เาเริ่มหุหิ ไโล เร็น
สูหายใเ้าลึ วบุมโทสะที่ำลัโหมระพือึ้นมา
“ลืมไปเถิ เรย์ ลืมทุสิ่ไปให้หม” เาเอ่ยึ้นอีรั้้วยน้ำเสียนุ่มนวล
“ถ้าเธอไม่อามอหน้าอันไ้ ็หลับาลเสีย ให้ันไู้แลเธอ”
Softly, deftly, music shall caress you
Hear it, feel it, secretly possess you
เรย์ัวแน่นึ้นเมื่อมืออเานวลึไปามร่าายอเธอ
ไโล้มลสูลิ่นหอมาเรือนผมสีน้ำาล รวบผมเธอไป้าๆแล้วูบเบาๆรหลั้นอ
“เรย์” เาประอเธอไว้ในอ้อมอ
“อย่ารู้สึผิเลยที่เธอรู้สึีไปับัน บทเพลรัระหว่าเราือสิ่สวยาม”
ร่าเปลือยเปล่าอระหวัแนบิันอยู่บนเีย
ไโลสอมือเ้าไปใ้แนเธอ ลูบลึเนินเนื้อน้อยๆน่ารั หยอล้อับยออสีุหลาบ เ็สาวสูหายใเ้าลึเมื่อเา่อยพลิร่าเธอ้าๆ
ให้เธอนอนหายอ่อนระทวยอยู่เบื้อหน้าเา
เธอ่าสวยามเหลือเิน
Open up your mind, let your fantasies unwind
In this darkness which you know you cannot fight
The darkness of the music of the night
“อย่าลืมา”
ลมหายใอุ่นร้อนเป่าระทบผิว “แ่รับรู้สัมผัสอัน”
เรย์หันหน้าบลับหมอน เม้มปาแน่นเมื่อเาึแนเธอออไปวา้าัว
ไโลแะูบลบนแอ่ีพรที่ลำอระห เรื่อยละลมานถึเนินอ
มือให่อบุมทรวอ้านึไว้ในระหว่าที่ปาอเาปรนเปรอทรวออี้าหนึ่
เาเห็นเธอำมือแน่น เรือนร่าที่ไม่เยเปิเผย่อผู้ใ
ไม่เยมีใรไ้สัมผัสมา่อน ำลัื่นเ้นวาบหวามับสัมผัสอเา
ายหนุ่มปล่อยทรวออเธอเป็นอิสระ อ้าปาประบูบลบนหน้าท้อแบนราบอเ็สาว
ทำให้เธอัวสั่นระริ
เาลูบนิ้วลบนร่ออุ่นื้นแล้วหมุนวน้าๆ
เรียวาอเรย์ระุหนีบแนเาแน่นเมื่อำไ้ถึสัมผัสอันเ็บปว
“ยัเ็บอยู่หรือ”
เปลือาอเธอสั่นระริ หยาน้ำสีใสไหลรินออมาอีรั้
เารู้สึผิที่ทำให้เธอเ็บ
แ่เาะไม่อโทษ เพราะเาไม่เสียใแม้แ่นิเียวที่ทำแบบนั้น
Floating, falling, sweet intoxication
Touch me, trust me, savor each sensation
“ันะไม่ทำร้ายเธอ” เาลูบาเธอเบาๆ
ูบลบนหัวเ่ามนที่หนีบิเ้าหาัน “เื่อใันนะ”
ร่าแน่น้อยสั่นสะท้านเมื่อไโลยับัวเ้าไปอยู่ระหว่าเรียวาที่ถูันแยออ
ายหนุ่มพรมูบลบน้านใน้นาอเธอ หัห้ามใไม่ให้บเม้มลบนผิวเนื้อนวลเนียน
เรย์ยัหลับาแน่น แ่เธอเผยออ้าปาหอบหายใเบาๆ
ลมหายใอุ่นๆเป่าลบนร่อรัุ่มื้น
Let the dream begin, let your darker side give in
To the harmony which dreams alone can write
The power of the music of the night
เรือนร่าเ็สาวหยัโ้ ใบหน้าแหนหายอ้าปารีร้อ สุสมสั่นสะท้านไปทั่วทั้ร่า
เรียวาสั่นระริยับไหวอยู่บนไหล่เา ปลายเท้าหิอ้วยวามเสียว่านที่แล่นริ้วาแนลาอุ่นร้อน
ใบหน้า ลำอ และทรวออเธอ ลายเป็นสีมพูอ่อนอย่าน่ารั ระุ้นเร้าอารม์ิบอายหนุ่มนเินะทานทน
เาเลื่อนัวึ้นทาบทับ เสียสีวามแ็ึเ้าับลีบเนื้อ่ำื้นอเธอ
เรย์หลุเสียราออมาเบาๆ
เธอแทบะัริมฝีปานเอเมื่อระหนัไ้ว่าเธอำลัพ่ายแพ้่อวามปรารถนา
“ให้ันไ้มอบวามสุให้ับเธออีรั้” เาระิบ้าหูเธอ “เถอะนะ”
You alone can make my song take flight
Help me make the music of the night
***
I remember there was mist
Swirling mist upon a vast, glassy lake
There were candles all around,
เรย์รู้สึัวื่นึ้นบนเียนอนนุ่ม เธอมีวามฝันที่แปลประหลาเหลือเิน
เห็นทะเลสาบในม่านหมอ
รายล้อมไป้วยแสเทียนนับร้อยๆเล่มส่อสว่าระทบผิวน้ำระ่าใส
And on the lake there was a
boat,
And in the boat there was a man
เธออยู่บนเรือ
และบนเรือนั้น ็มีผู้ายอยู่นหนึ่
ายลึลับผู้ับานบทเพลแห่รัิาล
ที่เหนือหัวเีย เธอเห็นุ๊าลิถือาบัวหนึ่
มันแ่ัวเหมือนแอินเียที่เธอเยเห็นในรูปวา ยยิ้มน้อยๆให้ับเธอ
บนล่อนรีที่มันนั่อยู่ เรย์เห็นรอยสลัอยู่ที่ฝา้านหนึ่
PROPERTY OF BEN SOLO
PLEASE RETURN
เบน โโล?
เสียถอนหายใัึ้น้านหลั เรย์ึหันลับไป้าๆ
เธอเห็นผู้ายนหนึ่
ร่าสูให่อเานอนเหยียยาวอยู่บนเียหลัให่เีย้าเธอ
เสื้อลุมและเสื้อนอแวนไว้อยู่บนเสา้าเีย
เาสวมเสื้อั๊ไหมสีำและเสื้อเิ้ลินินสีาวสะอา
ไหล่เาว้าและเห็นแนวมัล้ามเนื้อัเนผ่านเสื้อผ้าเนื้อบา าเสีำแนบาเพรียวยาว
เายัไม่ถอรอเท้าบูท้วย้ำ ราวับเาไ้เอนนอนล้าเธอ
เฝ้ามอเธอหลับและเผลอใเ้าสู่นิทรารมย์ร่วมัน
เรย์ะพริบา เทวทูแห่เสียนรีอเธอ เป็นผู้ายนหนึ่
ไโล เร็น หรือ เบน โโล ันนะ
มือเปล่าเปลือยวาหายอยู่บนเีย ราวับำลัยื่นออมาหาเธอ
ใบหน้าเาเรียวยาว ล้อมรอบ้วยเรือนผมหนาสีำสนิท หยัศเล็น้อย
มูโ่เป็นสันไ้รูป ริมฝีปาอิ่มสีมพู
หน้าาสีำาเส้นเินประบอยู่บนใบหน้าีวาอเา
เธอเห็นร่อลึสีแสลาผ่านาใ้หน้าาลไปยัลำอ่อนที่ะหายไปใ้อเสื้อเา
Who was that shape in the
shadows?
Whose is the face in the mask?
เธอเยไ้ยินำนานเรื่ออแพนโร่า
หิสาวผู้เปิล่อแห่วามลับ้วยวามสสัย
และไ้ปลปล่อยวามั่วร้ายออมาสู่โล
ารเปิหน้าาอไโล เร็น ะเป็นารปลปล่อยปิศาออมาหรือไม่นะ
แ่เธออยารู้ัเา เธออยาสัมผัสเา
เทวทูแห่นรีอเธอ
Damn you!
You little prying Pandora!
You little demon
Is this what you wanted to see?
เสียร้อำรามราวับสัว์ร้ายทำให้เธอหวาผวา เรย์ถอยรูนหลันฝา
วาเบิโพล เธอยมือึ้นปิปา้วยวามใลัว
เพียั่วะหนึ่ที่เธอไ้เห็นใบหน้าอเา
ใบหน้าอ่อนเยาว์อายหนุ่มนหนึ่
ผิวาวีมีไฝและรอยุสีำเล็ๆที่้าน้า นายาวเป็นแพสวย
แ่บนใบหน้าามนั้นลับมีรอยแผลน่าเลียน่าลัวยาวลึเป็นร่อสีแส
าิ้ววา้าม่วเบ้าาลมายัแ้ม า และ่อลไป้านล่า
เธอไม่มีวันลืมใบหน้าอเา
เปลือาอเายับไหว่อนที่ะลืมาึ้น
วาู่สวยสีฮาเลนัทสบาับเธออย่าอ่อนโยน
่อนที่วามเียแ้นิัะทำให้วาู่นั้นำมื
Stranger than you dreamt it
Can you even dare to look
Or bare to think of me:
This loathsome gargoyle, who burns in hell,
But secretly yearns for heaven,
Secretly... secretly...
“เรย์”
ร่าสูใหู่้ัวอยู่รปลายเีย มือาปิใบหน้าีที่อัปลัษ์เอาไว้
“เธอทำแบบนี้ับันไ้อย่าไร”
เ็สาวลัวเินว่าที่ะพูออไป
“มันไม่ไ้เป็นอย่าที่เธอิ ใ่มั้ย” น้ำเสียเาเือวามมื่น “ใบหน้าอปิศา
น่าเลียน่าลัว น่าิั แม้แ่เธอ สาวน้อยที่ันร้อเพลับล่อมเธอ
อยู่เป็นเพื่อนเธอในเามื ปัเป่าวามเียวายใน่ำืนเียบเหา เธอ็ยัลัวัน”
ไหล่อเาสั่นเทา
“อหน้าาืนให้ันเถิ” มือ้าหนึ่ยื่นมา้านหลั
“เธอะไ้พอทนที่ะนึถึันไ้บ้า ้วยหน้าานี้็ยัี”
หน้าาสีำอยู่ในมือเธอ
้านในอหน้าายัอุ่นอยู่้วยไออุ่นาผิวสัมผัสอเา เทวทูแห่นรีอเธอือายนหนึ่
ผู้ายที่น่าสสารนหนึ่ มีวามเลียันเอในน้ำเสียอเา น้ำเสียที่ัวานไพเราะราวับทูสวรร์ในยามที่เาร้อเพล
เาเรียัวเอว่าปิศา
ถึระนั้น เา็ยัับานบทเพล้วยเสียอันไพเราะ เพื่อเธอ
เรย์ยื่นหน้าาืนให้ับเา ายหนุ่มไม่หันมาหาเธอ
เาประบหน้าาลบนใบหน้า
สูหายใเ้าลึเพื่อวบุมสิอารม์อยู่รู่หนึ่่อนที่ะลุึ้นยืน
“มาเถอะ เรา้อไปแล้ว” เาหันลับมาหาเธอในที่สุ
ใบหน้านอหน้าาอเาราบเรียบไร้อารม์ แ่มีริ้วอวามหวาหวั่นในแววาอเา “พวเาะำลัามหาเธอ”
***
ความคิดเห็น