แค่...เธอ {Just You}

ลำดับตอนที่ #4 : ชีวิตธรรมดา

ผมพอจัดการกับตัวเองเรียบร้อยก็เดินออกจากห้องเห็นเมเนกำลังพูดอยู่กับคนอื่นๆ
"วันนี้มีแฟนคลับฝากพวกขนมมาให้ด้วย"เมเนที่เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้เอ่ยขึ้น พร้อมกับขนของที่แฟนคลับให้มาบางส่วนวางบนโต๊ะ
"มาทานข้าวด้วยกันสิ"โซวอนขยับไปยกเก้าอี้มาให้เมเน
"ไม่เป็นไร ผมมีนัดกับแฟน"เมเนส่งยิ้มเล็กๆให้พวกผมก่อนจะเดินหายไป
"โววว~ ไปแอบเจอสาวที่ไหนเนี่ย"โซวอนแซวด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม
"นั่นสิ วันๆมัวแต่มายุ่งเรื่องพวกเรามีเวลาไปเจอสาวตอนไหน"แทซองเสริมพลางทำน้ำเสียงสงสัย
"ช่างเถอะน่า รีบกิน แล้วรีบไปพักผ่อนกันซะ"เมเนว่าพลางเดินออกจากห้องไป
"โอ๊ะ เราไลฟ์ตอนกินข้าวด้วยได้ไหม"โซวอนถามขึ้น
"อ่าาา ต้องเติมหน้าแล้วสิ"แทซองบ่นพลางจะลุกขึ้นจากเก้าอี้
"เตรียมตัวแปปนึง"
ว่าแล้วทุกคนก็เดินหายไปในห้องแปปนึง ก่อนจะเดินออกมาพร้อมหน้าตาที่กระจ่างใสขึ้นมา คนละนิดคนละหน่อย ผมเองก็ไปแอบทาครีมมานิดหน่อย
"ฮ่าๆ พวกเราทำบ้าอะไรกันเนี่ย ปกติก็ไม่ค่อยจะสนใจภาพพจน์เท่าไหร่"พี่แจฮันบ่นขึ้นด้วยน้ำเสียงตลกๆ
คำพูดของพี่แจฮันทำให้ทุกคนนิ่งคิดแล้วนึกภาพตอนแฟนคลับเราทวิตภาพแล้วน้ำตาก็พาลจะไหล #ทำร้ายด้วยความรัก แต่สุดท้ายก็ระเบิดเสียงหัวเราะกันออกมา
"จะไลฟ์ในอีก 4 3 2....1 start~~!"แทซองที่ไปตั้งกล้องไลฟ์ให้อยู่ในมุมที่เห็นทุกคนชัดเจน
"โอ๊ะๆ มีคนเข้ามาแล้ว"แทซองนั่งรออยู่หน้ากล้องพักนึงจนมีแฟนเริ่มทยอยเข้ามา
"ทุกคนสวัสดีครับ~~"โซวอนโบกมือท้กทายทันทีที่เริ่มมีคอมเม้นท์

ประเทศไทย
"กรี๊ดดดด~~~ ไซเคิล~ไลฟ์สด อร๊ายยย หน้าสดด้วยอ่ะแกร๊!! ดูสิ โอ๊ย! พี่มุนฮยองของฉันละมุนละไมมากเว่อร์~"
ลูกตาลเพื่อนสาวสุดติ่งของฉันส่งเสียงกรีดร้องจนฉันเกือบหัวใจวายตาย
"นี่ๆ แกดู ติ่งวงนี้ไม่พลาดแน่น๊อนน!!"ลูกตาลยื่นมือถือมาให้ดูไลฟ์ตอนที่กำลังกินข้าวกันไปด้วย
"(เมื่อกี้ตอนที่ผมถามเรื่องไลฟ์ไม่มีใครคัดค้านเลยล่ะฮะ นอกจากเดินไปเติมครีมกัน 5555)"
หนุ่มหน้าตาขี้เล่นหน่อยๆ น่าจะชื่อ แทซอง (ใช่มั้ยนะ) กล่าวขึ้นแถมเป็นการแฉพฤติกรรมเพื่อนในวงอีกต่างหาก
"ขนาดทาแค่ครีมยังดูดีเลย โอ๊ยย! แผ่นดินไหวแต่ลูกตาลไม่ไหวแล้วค่าาา~~"
"ฮึ๊~~"เราเองก็อดไม่ได้ที่จะขำกับท่าทางอายที่แตกต่างกันไปของในวง
"น่ารักใช่ไหมล่ะ~ เมษ~"ลูกตาลกระเเซะเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มที่แถมจะสมใจ
ยัยลูกตาลเรียกชื่อเล่นฉันให้มันสั้นลงกว่าแต่ก่อน จากเมษากลายเป็นเมษแถมยังดูมาดแมนซะจนกลัวตัวเองเข้าใจผิดว่าตัวเองเป็นผู้ชาย เพราะพี่น้องบ้าๆบอๆของฉันก็มีแต่ผู้ชาย
"น่ารักๆ ขยับถอยไปเลย ฉันจะรีบปั่นงานให้เสร็จ จะได้ไปหาอะไรกินซักที"ฉันผลักเพื่อนที่นั่งเข้ามากระเเซะให้ถอยไป
"อะไรของแกวะ เมื่อไหร่จะเป็นคนเขียนบทเต็มตัว เป็นผู้ช่วยอยู่นั่นแหละ"ลูกตาลท้วง
"เขาเรียกเก็บประสบการณ์ยะ ฉันชอบอ่านนิยาย ชอบแต่งแต่บทบรรยายเยอะไป ต้องมาทำแบบนี้แหละ แล้วค่อยเอาไปปรับใช้"ฉันตอบกลับพลางเชิดน้ำเสียงให้เหมือนกับเชิดหน้าอยู่
"ย่ะ แม่โลกมีแต่ดอกลาเวนเดอร์"ลูกตาลทำเบ้ปากมองบนใส่ก่อนจะหันไปสนใจอปป้าของนางต่อ
ผ่านไปกี่ชั่วโมงไม่รู้ในที่สุดฉันก็พ่ายแพ้ต่อความหิว ยัยลูกตาลที่นั่งดูอปป้าอยู่ก็ทำท่าจะลงแดงตายเพราะผู้ชายของนางดันมาไลฟ์กินข้าวให้เห็นตอนที่ยังไม่มีอะไรตกถึงท้อง
แฟนคลับที่ว่าอปป้าอิ่มเราก็อิ่มไม่มีอยู่จริงหรอกค่ะ เป็นแฟนคลับนะคะ ไม่ใช่แฝดตัวติดกันจะได้อิ่มพร้อมๆกัน
"ปะ ไปหาไรกินกัน"ฉันหันไปตีขาลูกตาลเพื่อนติ่งที่นอนท้องร้องดูไลฟ์เก่าๆที่นางเคยเปิดไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบจนฉันแทบจะจำคำพูดได้อยู่แล้ว
ร้านก๋วยเตี๋ยวใกล้หอ
"ป้าคะ..."
"เส้นเล็กน้ำตก เนื้อเปื่อย พิเศษเนื้อจ้า จ้านั่งเลยจ่ะ"ป้าหันมามองหน้าฉันก่อนจะร่ายรายการที่ฉันสั่งแทบประจำ
"หนูก็เหมือนเดิมค่ะ"ลูกตาลเดินไปสั่งกับป้าพร้อมรอยยิ้มก่อนจะเดินมานั่งโต๊ะม้าหินใต้ต้นไม้
รอไม่นานก๋วยเตี๋ยวถ้วยโปรดก็วางลงตรงหน้าฉันและลูกตาล ปรุงนิดหน่อยก็กินได้
"แกฉันอยากไปหาแฟนฉันจัง อยากไปนั่งกินรามยอนด้วยกัน กินเนื้อย่างพร้อมกับกรึ๊บไปด้วย อ๊าา~ พอฉันเมาเขาก็แบกฉันกลับ~"ลูกตาลทำหน้าเพ้อพลางกินก๋วยเตี๋ยวไปด้วย
"ฮัลโหลเพื่อนคะ คิดว่าตัวเองสวยผอมบางร่างเล็กเหมือนซูจีรึไงคะ. ที่พระเอกจะแบกกลับบ้านได้น่ะ"ฉันแอบหมั่นไส้ความมโนของเพื่อนรักคนนี้บ่อยๆ แต่เพราะอยู่กับยัยลูกตาลก็เลยค่อนข้างมีแรงบันดาลใจมากกว่านั่งหัวเปื่อยอยู่คนเดียว
"โธ่ แค่นี้ก็ปล่อยให้เพื่อนฝันไม่ได้ ชิ!"ยัยลูกตาลแสร้งสะบัดบ๊อบใส่ก่อนสวาปามก๋วยเตี๋ยวจนหมดอย่างรวดเร็ว
หลังจากที่อิ่มกันเรียบร้อยก็ถูกลูกตาลลากมาเดินเตร็ดเตร่ในตลาด'ชวนกันเดิน' ตลาดที่เเบ่งโซนขายของชัดเจน ของกิน เสื้อผ้า อาหารสดก็อยู่ใกล้กับร้านขายของกิน ซึ่งแนวคิดนี้ฉันก็เห็นด้วยอย่างแรง
"อ้าว พี่ลูกตาลมาเที่ยวกันเหรอคะ วันนี้พี่ทันไลฟ์สามีมั้ยอ่ะคะ ~T^T~"ชะนีน้อยมะปรางติ่งด้อมเดียวกับลูกตาลเดินเข้ามาทัก
"ทันสิ แค่ไปแอบทาครีมมากันคนละนิดละหน่อย หน้ายังดีกว่าหน้าเมษสิบเท่าเลยอ่ะ"ลูกตาลว่าพลางดึงแก้มฉันยืดใส่มะปราง
"เจ็บนะ"ฉันแอบเบะปากใส่พลางลูบแก้มตัวเอง
"พี่เมษก็นะ ผิวดีแข่งกับอปป้าหนูตลอดเลย"มะปรางยิ้ม
"ผิวมันหลอกตา อย่าไปเชื่อ"
"พี่คะ งั้นหนูไปก่อนนะ พี่เมษเลิกหลอกตัวเองได้แล้วนะคะ"มะปรางยกมือไหว้อย่างรีบๆเมื่อยกนาฬิกาข้อมือมาดูแล้วรีบวิ่งหายไป
"นี่แก เลิกเอาฉันไปขายครีมให้แกได้แล้วนะ"ฉันหันไปหยิกลูกตาลที่ชอบบอกว่าฉันใช้ครีมนางจนผิวขาวสวย อะไรของนางไม่รู้
"ถ้าฉันไม่ทำ.."
~ Cause I need this More than a one night stand Need that h..~
"ฮัลโหลสวัสดีค่ะ อ๋อ งานใกล้เสร็จแล้วค่ะขอเวลาถึงเช้านี้นะคะ ขอบคุณค่ะ"
ฉันสะดุ้งนิดหน่อยเมื่อมือถือในกางเกงมันร้องเพลง Just my type ของ The Vampsออกมา ฉันเผลอรับก่อนที่จะกลับมามองจออีกครั้งเพราะได้ยินปลายสายไม่ค่อยชัด ก่อนจะรีบพูดโดยที่ปลายสายไม่ต้องพูดซ้ำก่อนจะรีบตัดสายไป
"ตาลจะกลับยัง ฉันต้องรีบไปทำงานต่อแล้ว"
"กลับก็ได้ เอ๊ะ เดี๋ยวเมษกลับก่อนก็ได้เดี๋ยวฉันไปตรงนู้นก่อน"
ลูกตาลที่ทำท่าจะกลับพร้อมกันแต่เปลี่ยนใจไม่ไปเพราะได้ยินเสียงกรี๊ดพร้อมกับไทยมุง นางจึงทิ้งฉันไว้แล้วตรงดิ่งไปหากลุ่มทางนั้นทันที
ฉันก็ได้แต่ยิ้มขำก่อนจะเดินกลับห้องก่อนเพราะมีงานต้องทำ