ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : HIRYU High School - โรงเรียนผู้มีพลังพิเศษ
" I try to be strong, but actually my heart is like paper "
Application
“ เรื่องพวกนี้ ฉันไม่เคยแคร์ ”
• ชื่อ : อิจิโนเสะ อาซุมะ || Ichinose Azuma
• ชื่อเล่น : อาซุมะ || Azuma
• เพศ : หญิง
• อายุ : 16 ปี
• ส่วนสูง | น้ำหนัก : 163 | 49
• นิสัย : อาซุมะนั้น ชื่อของเธอนั้นราวกับชื่อของเด็กผู้ชาย เพราะอย่างนั้นแล้ว การกระทำหรือแม้แต่คำพูดคำจาก็ล้วนเหมือนกับเด็กผู้ชายสมชื่อ เธอนั้นจัดได้ว่าเป็นหญิงสาวที่หน้าตาดูชวนหาเรื่องคนอื่นและดูหงุดหงิดอยู่ตลอดเวลา ประกอบกับลักษณะนิสัยที่ดูราวกับจิ๊กโก๋ท้ายซอย และน้ำเสียงติดห้าาวหน่อยๆ ก็ยิ่งทำให้ไม่ค่อยมีคนกล้าเข้าหาซักเท่าไรนัก ทั้งๆที่ความจริงแล้วเธอไม่ได้มีอะไรเลย เพียงแค่เกิดมาหน้าตาก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว ทำให้เธอปลงตกเรื่องนี้ และถ้าหากไม่มีคนเข้ามาทักก่อนเธอก็ไม่คิดที่จะทักคนอื่นเด็ดขาด ด้วยความที่คิดว่า ถ้าหากมีเพื่อนที่มองกันที่รูปร่างหน้าตาภายนอก เธอก็ขอไม่มีจะดีกว่า แต่กลับกันถ้ามีคนมาทักเธอ เธอก็จะเป็นมิตรกลับ เท่าที่จะทำได้
เธอเป็นคนที่ร่างกายนั้นไปไวกว่าความคิดและสมองเสมอ อย่างเช่น เวลามีคนมาหาเรื่อง เธอเองก็ดูเหมือนจะยิ้มๆตอบและยอมคน แต่เพียงพริบตาเดียว เธอก็เผลอซัดหมัดเสยหน้าคนตรงนั้นไปแล้วอย่างไม่ทันรู้ตัว เพราะอย่างนั้นก็เลยชอบมีแผลและเจ็บตัวอยู่บ่อยๆ แต่เธอก็ไม่ได้แคร์ เพราะคิดว่าเรื่องบาดแผลนั้นเป็นเรื่องเล็กๆสำหรับเธอก็เท่านั้น เรียกอีกอย่างก็คือเป็นคนใจร้อน ใจเร็ว ไม่ชอบการรอคอยอะไรนานๆ ดังนั้นทำอะไรแต่ละทีจะทำเร็วมาก หรือแม้แต่การเดินเธอเองก็เป็นคนที่เดินไวเช่นกัน
รักในการผจญภัย และต้องเป็นการผจญภัยที่อันตราย เสี่ยงตายหน่อยๆด้วย เพราะเป็นคนใจกล้า ชอบลุยไปตรงๆมากกว่าคิดวางแผนเรื่องนู่นนี่ ดังนั้นถ้าหากชวนเธอคนนี้ไปเที่ยวที่ไหนละก็ ต้องคอยกำชับบอกอยู่เสมอว่าต้องเอาอะไรไป เพราะเธอจะไม่เอาอะไรไปเลย แล้วไปตายเอาดาบหน้าลูกเดียว
เป็นคนที่พูดจาตรงไปตรงมามาก เพราะไม่ค่อยคิด ปากชอบไปไวพอๆกะร่างกาย ดังนั้นแล้วถ้าหากทะเลาะกัน ก็ต้องค่อยบอกตัวเราเองว่าใจเย็นๆไว้ อีกอย่างคือ ถ้ามีเรื่องอะไรควรหลีกเลี่ยงที่จะไปปรึกษาเธอ ถ้ายังไม่อยากช้ำใจไปมากกว่านี้ เธอนั้นเก่งในเรื่องของการใช้กำลังมากกว่าการใช้ความคิด เพราะอย่างนั้นอย่าเอาอะไรยากๆมาให้เธอคิดดีกว่า ถ้าไม่อยากเสียเวลาอธิบายเรื่องราวให้เธอฟัง
มีความเป็นผู้นำแฝงอยู่ในตัว แต่กลับไม่ค่อยนำออกมาใช้ เพราะไม่ค่อยเสนอตัว และเพื่อนส่วนใหญ่กลัวเธอจะตัดสินในหรือทำอะไรวู่วาม ดังนั้นเธอจะไม่ค่อยเด่นในเรื่องนี้นัก แต่ถ้าในสถานการณ์คับขันที่ไร้ซึ่งผู้นำ เธอก็สามารถพาเพื่อนๆไปในทางที่ถูกต้อง จนทำให้ใครหลายๆคนต้องอึ้งไปบ้างเหมือนกัน
เป็นเด็กกิจกรรมที่แท้ทรู มีงานอะไรเธอเสนอตัวไปหมด ทั้งยังเป็นนักกีฬาเพราะเล่นกีฬาเก่งมาก เรียกได้ว่าเล่นได้เก่งทุกกีฬา อีกอย่างคือเป็นนักดนตรี และมักจะเป็นนักเต้น ดังนั้นกิจกรรมในโรงเรียนก็จะเห็นชื่อของเธอโผล่มาบ่อยครั้ง จนทำให้ใครหลายๆคนพอจะจำหน้าจำตากันในโรงเรียนได้บ้าง
เวลาเห็นคนอ่อนแอถูกรังแก เธอจะเรียกตำรวจมากกว่าเข้าไปสู้เพราะคิดว่าไม่ใช่เรื่องของตนเอง ถ้าสุดท้ายตำรวจไม่มา คนตรงหน้าถูกทำร้ายปางตายเธอก็ไม่คิดที่จะสนใจเท่าไรนัก นอกจากจะคอยเรียกรถพยาบาลและถ่ายคลิปคนที่ทำร้ายไว้-- แต่ในทางกลับกัน ถ้าถูกหาเรื่องก็พร้อมที่จะสวนกลับได้ตลอดเวลา ซึ่งเรียกได้ว่า เดินไปซอยไหนก็โดนหาเรื่องทุกซอย เพราะอย่างนั้น ทำให้บางครั้งเธอก็กลายเป็นเจ๊ใหญ่ของแถวนั้นไปอย่างงงๆ แต่เธอนะไม่ได้เก่งหมัดมวยหรือเรียนต่อสู้มาหรอกนะ เพียงแค่เป็นคนที่มีสัญชาตญาณและลางสังหณ์แม่นเรียกได้ว่า แม่น 99% ทำให้หลบหลีกการต่อสู้และโต้กลับได้ง่ายๆ แต่เอาจริงๆถ้าตัดเรื่องพวกนี้ออกไปจากตัวเธอ เธอมันก็คงเป็นแค่นักเลงข้างถนนที่สู้แบบมั่วๆก็เท่านั้นเอง
• ประวัติ : เธอนั้นเกิดมาท่ามกลางความผิดหวังของพ่อและแม่ พ่อและแม่ของเธอนั้นอยากที่จะได้ลูกชายมากกว่าลูกสาว ด้วยความคิดที่ว่าลูกชายดีกว่าลูกสาว ซึ่งแน่นอนว่าความคิดแบบนี้ก็ได้รับสืบต่อมาจากบรรพบุรุษเช่นกัน เธอที่ดันเกิดมาเป็นลูกสาวนั้น ถูกพยายามทำทุกอย่างให้กลายเป็นเด็กผู้ชาย ตั้งชื่อแบบเด็กผู้ชายให้เธอ ตัดผมสั้นกุดตั้งแต่เด็กๆ ถ้าหากเธอชอบหรือทำอะไรที่มันเหมือนเด็กผู้หญิง เธอก็จะถูกต่อว่าและตบตีอย่างหนัก เพราะอย่างนั้น ตุ๊กตาบาร์บี้ หรือ เครื่องทำขนมเค้กเธอก็ไม่เคยได้เล่นหรือได้สัมผัสเลยแม้แต่น้อย
พ่อและแม่ของเธอพยายามที่จะมีลูกอีกคนมาหลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ไม่ท้องจนหมอบอกว่าอาจจะมีลูกได้แค่คนเดียว พวกเขาก็ยิ่งผิดหวัง และความผิดหวังนั้นก็มาลงที่เธอ ไม่ว่าเธอจะทำอะไรเธอก็จะถูกด่าว่าทุกครั้ง แม้แต่ในวันรวมญาติหรือไปเยี่ยม เธอก็มักจะถูกเหยียดหยามและถูกใช้งานเอารัดเอาเปรียบมากกว่าลูกผู้ชายของญาติคนอื่นอยู่เสมอ
เธอนะเคยพยายามเรียนเก่งๆ ทำตัวดีเรียบร้อย เพื่อที่จะแสดงให้เห็นว่าเธอเองก็เป็นลูกที่น่าภูมิใจได้ แต่มันก็ไม่ได้ผล ความคิดเรื่องนี้ของพวกเขามันฝังรากลึกไปยันเซลล์สมองของพวกเขา และยิ่งถ้าพวกญาติผู้ชายมาเห็นเธอได้ดีก็จะยิ่งแกล้งและรังแกเธอมากขึ้นกว่าเดิม และแน่นอนว่าพ่อแม่ของพวกเขาไม่ห้ามเลยแม้แต่น้อย นั้นสินะ.. เพราะขนาดพ่อแม่ของเธอเองยังไม่แคร์เลย เพราะอย่างนั้น เธอจึงเลิกทำตัวเป็นเด็กดี มีเรื่องชกต่อยกับคนอื่นไม้เว้นวัน ถ้าหากเธอมันน่าผิดหวังนักละก็ งั้นก็ผิดหวังให้มันมากกว่านี้อีก นั้นคือสิ่งที่เธอคิด
จวบจนกระทั่งเธออายุได้ 15ปี อยู่ๆน้องชายของเธอก็เกิดมาพร้อมๆกับพลังที่ปรากฎ เธอในตอนนั้นตัดสินใจออกมาจากบ้านและครอบครัวที่เน่าเฟะ เธอไม่โทษน้องชายและไม่เคยคิดที่จะโกรธเกลียด เธอทำได้เพียงแค่อวยพรและหอมแก้มน้องเบาๆในตอนที่ไม่ได้อยู่ในสายตาของใคร แล้วเธอก็หลบหนีออกมาพร้อมๆกับเงินเก็บเล็กๆน้อยๆ หลังจากนั้นเธอก็ไปใช้ชีวิตเป็นเด็กข้างถนนเต็มๆ 1 ปี พร้อมกับหางานพิเศษขั้นต่ำทำ จนกระทั้งได้ลองสมัครเรียนที่โรงเรียนแห่งนี้
• ชอบ : หมวก - บ้าหมวกมากและเก็บสะสมหมวกเป็นชีวิตจิตใจ
กาแฟ - ชอบกินกาแฟมาก แต่ไม่ได้ถึงขั้นติดจนต้องกินทุกวัน เพียงแค่ชอบรสชาติของมันก็เท่านั้น
หมา - ชอบหมาพันธุ์ใหญ่มากกว่าหมาพันธุ์เล็ก แต่เวลาเจอก็ชอบทำหน้าฟินตลอดเวลา(?)
เพลงร็อค - ชื่นชอบมากเป็นพิเศษ รองลงมาคือเพลงป๊อป
อาการหนาวๆ - ชอบการได้นอนอยู่ในผ้าห่ม
• เกลียด : สตอเบอรี่ - ไม่ชอบตั้งแต่เกิดมา
น้ำผัก - ไม่ชอบรสชาติและกลิ่น
หัวหอม - เช่นเดียวกับข้อข้างบน
• แพ้ | กลัว : - | -
• ลักษณะการพูด : มีน้ำเสียงติดทุ้มต่ำหน่อยๆ แต่ยังคงมีความใสในแบบของผู้หญิง ติดที่มักจะชอบผู้ห้วนๆ และติดกระชากหน่อยๆ ทำให้บางครั้งคนที่ถูกเรียกมักจะคิดว่าโดนหาเรื่องอยู่เสอม
มักจะแทนตัวเองว่า ฉัน และเรียกคนอื่นว่า 'นาย / เธอ' ถ้าหากรู้จักกันมักจะชอบเรียกชื่ออีกฝ่ายแบบย่อๆมากกว่าเรียกแบบเต็มๆมากกว่า กับผู้อาวุโสกว่าก็ชอบติดพูดจาแข็งกระด้างและไม่มีหางเสียง จนถูกเตือนเรื่องนี้อยู่บ่อยๆแต่ก็ไม่แคร์และไม่คิดที่จะปรับปรุงใดๆทั้งสิ้น
- หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างกล้าๆกลัวๆ เธอมือสั่นเล็กน้อย แต่แม้จะมองไม่ชัด แต่อาซุมะก็ยังคงสังเกตเห็น ดวงตากลมคู่นั้นจ้องมองไปที่หญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตาสงบนิ่ง แต่เหมือนคนๆนั้นจะมือสั่นมากกว่าเดิมซะอีก จนอดไม่ไหวที่ต้องเอ่ยทักไป " เธอนะ ! มีอะไร ? " เสียงกระโชกโฮกฮากจนคนรอบๆมอง แต่เธอก็เลือกที่จะเมินเฉย " คือว่า.. ! " หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อย พลางมองซ้ายขวา " ฉัน ! อยากจะรู้จักกับคุณค่ะ !! " หญิงสาวตะโกนออกมาเสียงดังเหมือนกับในอนิเมะญี่ปุ่น... เธอเพียงมองเล็กน้อย พลางพยักหน้าเบาๆ " ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องมาทำลับๆล่อๆสิ ดูแล้วขัดตาจริงๆ " บ่นอุบอิบกับตนเอง " ฉัน อิจิโนะเสะ อาซุมะ เธอล่ะ ? "
- " แล้วมันจะทำไมวะ !! " เสียงทุ้มแต่กลับติดหวานราวกับเสียงผู้หญิงก็ไม่ใช่ ผู้ชายก็ไม่เชิงดังขึ้นมาจากซอยเล็กๆในที่ลับตาคน แม่ค้าและผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา ต่างหยุดมองอย่างสนใจ แต่เมื่อเห็นว่าใครอยู่ในนั้น ก็ต่างเดินไปมาต่ออย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น
" ฉันก็ไม่ได้อยากมีเรื่องหรอกนะ " เสียงเสียงเดิมดังขึ้น ก่อนที่จะมีเสียงดังโครมครามดังออกมา แต่ทุกคนกลับทำกิจวัตรประจำวันเหมือนเดิมราวกับเป็นเรื่องเคยชิน
- " ช ช่วยด้วย " ชายคนหนึ่งสภาพสะบักสะบอมคลานเข้ามาหาเธอในขณะที่เธอกำลังเดินผ่านซอยๆหนึ่ง เธอเพียงจ้องมองอย่างเฉยชา ก่อนจะหยิบมือถือออกมากดๆอะไรบ้างอย่าง แล้วพูดอย่างรวดเร็ว พลางวางสายทิ้ง ชายคนนั้นมองเธอเหมือนนางฟ้ามาโปรด เธอเพียงแค่ยกยิ้มบางๆ ก่อนจะย่อตัวลงมาจับที่ไหล่ชายคนนั้น " ขอให้ไม่ตายนะ " เธอพูดก่อนจะปัดฝุ่นบนไหล่ชายคนนั้นอย่างแผ่วเบา แล้วลุกเดินออกไปทันที
- " ฉันเนี้ยนะ !! " เธอตะโกนออกมาอย่างตกตะลึง พลางถลึงตาใส่คนตรงหน้าอย่างโง่งม ชายตรงหน้าเพียงแค่พยักหน้าอย่างเขินอาย ก่อนจะเอ่ยปากบอกออกมาอีกรอบ " ผมชอบคุณอาซามิ* จริงๆนะครับ " เธอได้ยินแค่นั้นก็เหมือนหัวสมองขาวโพลน ก่อนจะถูกดึงสติกลับมา เมื่อชายตรงหน้าเอ่ยทัก " คุณอาซามิ ? " เธอหัวเราะกลบเกลื่อนและทำท่าร่าเริงผิดปกติ ถึงแม้หน้าของเธอมันจะแดงมากก็ตาม " ฮ่า ฮ่า ไม่มีอะไรหรอก ค คือว่า ขอตัวก่อนนะ ! " เธอพูดก่อนจะวิ่ง 4x100 แล้วหายไปทันที..
• ลักษณะภายนอก : เด็กสาวรูปร่างสูงโปร่ง ทั้งยังงดงามราวกับภาพวาด แม้ทั่วทั้งตัวจะเต็มไปด้วยบาดแผล แต่มันช่างเหมือนกับร่องรอยศิลปะบนตัวของเธอมากกว่ารอยแผลน่ารังเกียจ ด้วยใบหน้ารูปทรงเรียวราวกับไข่ เค้าโครงหน้านั้นราวกับพระเจ้าปั้นมาเป็นอย่างดี คิ้วโค้งเป็นทรงสวยเข้ากันกับดวงตากลมโตราวกับตุ๊กตาบลายธ์ นัยน์ตาสีชมพูราวกับดอกกุหลาบ เปล่งประกายราวกับเพชรเลอค่า ห้อมกรอบราวกับกรอบรูปชั้นดีด้วยขนตางอนยาวเรียงกันหนาเป็นระเบียบ เพียงแค่เธอหลุบตาลง ก็จะเห็นเป็นแพขนตาสวยราวนกยูงรำแพน พวงแก้มนวลที่มักจะมีพลาสเตอร์หรือผ้าพันแผลปิดพันไว้เสมอ จมูกเล็กจิ้มลิ้มราวกับกระต่าย ริมฝีปากบางเป็นกระจับ น่าสัมผัสทั้งยังดูนุ่มนวลราวกับมาชเมลโล่ ทาฉ่ำวาวไปด้วยสีแดงราวกับทับทิม ฟันของเธอนั้นเรียงเป็นระเบียบสวย ทั้งยังขาวสะขาดราวกับกระดาษ มีเขี้ยว 4 มุมราวกับแวมไพร์
ประกอบไปกับเรือนผมสีขาวราวกับหิมะ นุ่มสลวยมีน้ำหนักแต่กลับถูกตัดสั้นถึงเพียงกรามเท่านั้น ทั้งยังไว้ผมหน้าม้าปรกคิ้วไว้เล็กน้อย เพื่อความเป็นแฟชั่น(?) และทำให้ดูหน้าเด็กขึ้น กลืนไปกับสีผิวขาวซีดราวกับแวมไพร์จริงๆ ทั้งๆที่แทบไม่ดูแลเรื่องของสีผิวเลยแม้แต่น้อย เรื่องว่าครีมกันแดดหรือแป้งก็ไม่ค่อยจะทามากเท่าไรนัก คาดว่าน่าจะเป็นที่กรรมพันธุ์ซะมากกว่า ผิวไม่ได้เรียบเนียบ เพราะมีรอบแผลเล็กๆน้อยๆอยู่ตามตัวเสมอ เรียกได้ว่าเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างมีรอบแผลเยอะที่สุดเลยก็ว่าได้ เรือนร่างสูงโปร่ง ด้วยน้ำหนักที่กำลังโอเค อีกทั้งยังมีกล้ามเนื้อ และหน้าท้องแบนราบ เพราะชอบออกกำลังกายด้วยการต่อยตีคนอื่นอยู่เสมอ
• พลัง : ควบคุม / บิดเบือนแสง - ควบคุมวิถีของแสงได้ เช่น บิดเบือนการหักเหของแสงทำให้เราล่องหนได้
ทำให้ผู้อื่นเห็นสิ่งต่างๆผิดเพี้ยน หรือแม้แต่ทำให้แสงหมดไปจากตัวอีกฝ่ายจนอีกฝ่ายตาบอดมอง ไม่เห็นได้
• ข้อเสียของพลัง : แพ้ทางสัตว์ที่ไม่ใช้ตาในการมองเห็น เช่น ค้างคาว งู
• เพิ่มเติม : - อาซามิ คือชื่อที่เพื่อนตั้งให้ ด้วยความที่ว่าอย่างน้อยก็อยากให้ชื่อของเธอดูเป็นผู้หญิงมากกว่านี้
- เธอไม่กลัวสัตว์อะไรเลย ค่อนข้างจะชอบเล่นกับสัตว์แปลกๆด้วยซ้ำ
- ไม่เข้าใจพลังตรงไหนถามได้นะคะ
Study
ผลการเรียน
คณิตศาสตร์ : 59
ภาษาญี่ปุ่น : 91
ภาษาอังกฤษ : 88
วิทยาศาสตร์ : 76
ประวัติศาสตร์ : 64
พละศึกษา : 100
Question
• เหตุผลที่สมัครเข้าโรงเรียนนี้คืออะไรคะ?
: " ไม่มีที่จะไปนะ "
• คุณคิดยังไงกับพลังของคุณคะ?
" ก็ดูมีประโยชน์ดี แต่ยังไม่ค่อยรู้เรื่องของพลังนี้เท่าไร ":
• แล้วคิดยังไงกับคนธรรมดาที่ไม่มีพลังพิเศษ
: " ก็แค่ไม่มีพลังพิเศษก็เท่านั้น ก็คงเหมือนฉันตอนแรกๆที่ยังไม่มีพลัง "
• คิดว่าอยากทำอะไรในโรงเรียนนี้
:" กลายเป็นเจ๊ใหญ่ของรร.------- "
• สนใจเป็นหัวหน้าห้องมั้ย?
:",,," ชูป้าย NO ตัวใหญ่ๆ
• สุดท้ายความฝันของคุณคืออะไร?
" ฉันไม่มีความฝันน่ะ "
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น