ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter4 : สุริยจัทรกาล
หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา สาวจ้าก็ต้องติดหนึบเป็นตังเมกับนายเฟริส (เฟ-ริส) จนเดี๋ยวนี้ต้องตั้งชื่อเล่นให้เจ้าหนุ่มดิจิตอลใหม่ว่า เฟริส(เฟิส) (เปลี่ยนแค่เสียงเนี่ยนะ ยังจะมาคุยอีก:คนเขียน) และหลังจากวันนั้นอีกเช่นกันที่นายเฟริสของเรา(ต่อไปนี้จะเรียกเป็นชื่อเล่นว่า เฟิส) จับสาวจ้าติวเข้มการใช้นาฬิกาไฮเทคจนหมดไส้หมดพุง แค่นั้นยังไม่พอยังจับเรียนอีกสารพัดวิชาที่จะมีปรากฏอยู่ในโลกนี้ (นี่คิดว่าชั้นเป็นยอดมนุษย์รึไงยะ มีอะไรจับเรียนหมด:สาวจ้า - ก็ผมหวังดีนะครับนายหญิง:เฟริส) แถมสาวจ้ายังต้องปิดบังเรื่องนี้กับครอบครัวและเพื่อนๆเป็นเวลากว่า 3 เดือนแล้ว จนใครๆเขาสงสัยกันหมดว่าแอบไปมีแฟนรึเปล่า เพราะคุณเธอเล่นผอมเอาๆ (จะไม่ผอมไงไหว นายเฟริสจับฝึกวิชาต่อสู้ทุกวัน วันละ6 ชม.ในห้องหยุดเวลา(ที่สร้างขึ้นเป็นพิเศษ) จากหุ่นราชินีช้างกลายเป็นหุ่นนางแบบผอมเพรียวแบบเนี่ย)
\"จ้าถามอะไรหน่อยสิ ได้ป่ะ\" สาวเก๋ใจกล้า อดรนทนไม่ไหวในความผิดปกติของเพื่อน ถามขึ้นมาในวันหนึ่งที่อากาศขมุกขมัว
\"ได้สิ อยากรู้อะไรล่ะ\" สาวจ้าตอบเพื่อนอย่างอารมณ์ดี เพราะเพิ่งกินช็อคโคแล็ตนมผสมโอริโอของโปรดไปหมดห่อ
\"มีแฟนแล้วเหรอ\" สาวเก๋หลุดปากถามถึงสิ่งที่ค้างคาใจมานาน ในขณะที่เพื่อนๆรอบข้างก็คอยเงี่ยหูฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ
\"เปล่านี่ ทำไมเหรอ\" สาวจ้าถามอย่างสงสัย ว่าทำไมถึงคิดว่าเรามีแฟนวะ วันๆก็อยู่แต่กับพวกนี้จะเอาเวลาที่ไหนไปมีแฟน
\"โม้เปล่า...ก็เห็นพักนี้ผอมเอาๆ เธอไม่มีแฟนแล้วจะให้คิดว่าไงอ่ะ\" สาวเก๋พูดสวนกลับทันที
\"จริงด้วยๆ\" คราวนี้พวกที่เหลือช่วยกันออกความคิดเห็นกันอย่างเซ็งแซ่
\"ถ้าไม่มีแฟน งั้นติดยาบ้ารึเปล่าวะ\"มีเสียงใครคนหนึ่งพูดถามขึ้นมา โดยพา \'คุก\' มาด้วย
\"บ้าเหรอ คุกนะโว้ยคุก ใครจะไปติดวะยาบ้า ไอ้ยาที่ติดน่ะมีแค่ตัวเดียวเองไม่ใช่ยาบ้าด้วย\" พูดตอบเพื่อนไป
\"เฮ้ย!!!ยาอะไรวะ\" บรรดาเพื่อนๆถามอย่างตกใจ
\"ยาคูลล์ เว้ย ยาคูลล์ มีจุลินทรีย์และโตบาซินลัสด้วยนะ\" ตอบยียวนกวนประสาทเพื่อนไปด้วยเลย
\"โธ่เอ้ย! หลงเป็นห่วงแทบแย่ ไอ้บ้า\" สาวแป๋มพูดขึ้นมา โดยมีเพื่อนๆพยักหน้ากันหงึกหงัก
\"แล้วทำไมถึงผอมลงเยอะขนาดนี้น่ะไปทำอะไรมา\" คราวนี้สาวส้มถามขึ้นมาบ้าง
\"อ๋อ พักนี้เรียนเยอะกับออกกำลังกายหนักไปหน่อยนึงน่ะ\" สาวจ้าตอบไป พร้อมกับยิ้มอย่างมีความนัย กับคำว่าเรียนหนัก กับออกกำลังกาย (เรียนกับอาจารย์เฟริสน่ะ ชนิดติวเข้มมากกกกกก)
\"นี่...จ้า ตั้งแต่ได้หนังสือเล่มนั้นมาน่ะ เอาติดตัวตลอดเลยนะ ถามจริงเหอะอ่านออกเหรอ เห็นถือจังเลยไอ้เล่มนี้น่ะ\" สาวมั่งถามขึ้นมาบ้างด้วยความสงสัยว่า สาวจ้ามันจะแบกหนังสือที่ข้างในเขียนแต่ลายสือไทยไปทำไมนักหนา อ่านก็ไม่ออก แต่เล่นแบกมามหาวิทยาลัยทุกวัน ถึงรูปเล่มมันจะสวยก็เหอะ
\"มั่งไม่รู้อะไรซะแล้ว...ไอ้จ้ามันจะเปลี่ยนไปเรียนโบราณคดีแล้ว ไม่จะไม่เรียนภาษาไทยแล้วอ่ะ\" สาวเก๋พูดประชด
\"จริงเหรอจ้า\" สาวมั่งถามด้วยน้ำเสียงพาซื่อสุดๆ
\"ไปเชื่อไอ้เก๋มันมั่งนี่ก็\" สาวแป๋มพูดบอกเพื่อนที่ทำท่าจะเชื่อเอาง่ายๆ
\"อ้าว...นึกว่าพูดจริง\" สาวมั่งพูดอย่าง งงๆ
\"เออ...นั่งอ่านหนังสือบอลต่อไปเหอะ ไอ้สตาร์ซ๊อกเกอร์น่ะ\"สาวเก๋พูดขึ้นมาอย่างรำคาญ
และแล้วบรรดาเพื่อนๆของสาวจ้าก็ลืมที่ถามสาวจ้าไว้ ซึ่งเธอก็แอบนึกดีใจที่ไม่มีใครถามต่อไม่งั้นเธอก็ต้องโกหกเพื่อนๆอีกว่าอ่านไม่ออก ทั้งๆที่ตอนนี้เธอแปลมันไปกว่า 80%แล้ว นี่เพราะการเรียนกันเฟริสนะเนี่ย (ยกความดีให้นะเฟริส:สาวจ้า - ขอบคุณครับนายหญิง:เฟริส) จากนั้นพวกสาวๆก็พากันพูดเรื่องโน้น คุยเรื่องนี้ไปตามประสา จนแยกย้ายกันกลับบ้าน
<<<<<>>>>><<<<<>>>>><<<<<>>>>>
\"นโม... เวลายะ กาลายะ สุริยะ จันทระ อิมิเน มะหัง ดาราจักร / นโม... เวลายะ กาลายะ สุริยะ จันทระ อิมิเน มะหัง ดาราจักร / นโม... เวลายะ กาลายะ สุริยะ จันทระ อิมิเน มะหัง ดาราจักร - โอม...สุริยจันทรกาล จงพาข้าผู้ถือคัมภีร์แห่งกาลเวลาเข้าสู่ห้วงเวลาที่ข้าต้องการ ณ บัดนี้\" เสียงสาวจ้ากำลังนั่งแปลคัมภีร์งึมงำอยู่ในห้อง ขณะจดโน๊ตลงในสมุดจดสีชมพูหวานแหว๋ว
\"อืม...ใช่ ๆ มันต้องใช้ร่วมกับสื่อกลางด้วยนี่นา อ๋อ...ใช้หนังสือก็ได้นี่หว่า ดีละ อย่างนี้ก็ได้เรื่องล่ะ ใช่มะเฟริส\" ตอนท้ายประโยคคุณเธอก็หันไปพูดกับเจ้าหนุ่มดิจิตอล ที่คอยยืนกำกับอยู่
\"ครับ! นายหญิง\" นายเฟริสตอบสั้นๆแต่ได้ใจความ
“เอ...แต่ไปคนเดียววันไม่ค่อยเวิร์คอ่ะ น่าจะพาเพื่อนๆไปด้วยได้ป่ะ” หันมาถามความเห็นต่อท้าย
“ไม่ดีแน่ๆ ครับนายหญิง อย่าลืมสิครับว่าเรื่องของเรายังเป็นความลับอยู่ ยิ่งคนรู้น้อยเท่าไหร่ยิ่งดี” นายเฟริสหันมาสั่งสอนสาวจ้าอย่างเคร่งขรึม
“ก็มันอึดอัดนี่ ต้องคอยเสแสร้งแกล้งทำ โกหกตลบแตลงแบบนี้น่ะ มันไม่ใช่วิสัยของเราเลยนะ”สาวจ้าระบายอย่างอัดอั้นตันใจ
“ผมเข้าใจดีครับ แต่มันเสี่ยงมากเลยนะครับนายหญิง ถ้าเพื่อนนายหญิงไม่เข้าใจ...ถึงแม้ว่านายหญิงจะรับง่ายมากกับเรื่องเหลือเชื่อแบบนี้ แต่อย่าลืมนะครับว่ามนุษย์มีความหลากหลาย เพื่อนของนายหญิงอาจรับเรื่องพวกนี้ไม่ได้ก็ได้ กรุณาอย่าลืมความเป็นจริงในข้อนี้” นายเฟริสพูดให้สติแก่สาวจ้า ทำให้คุณเธอต้องคิดหนัก แต่ก็ยังไม่ตัดใจเรื่องที่จะชักชวนเพื่อนร่วมแก๊งค์อยู่นั่นเอง.
โปรดติดตามตอนต่อไป
\"จ้าถามอะไรหน่อยสิ ได้ป่ะ\" สาวเก๋ใจกล้า อดรนทนไม่ไหวในความผิดปกติของเพื่อน ถามขึ้นมาในวันหนึ่งที่อากาศขมุกขมัว
\"ได้สิ อยากรู้อะไรล่ะ\" สาวจ้าตอบเพื่อนอย่างอารมณ์ดี เพราะเพิ่งกินช็อคโคแล็ตนมผสมโอริโอของโปรดไปหมดห่อ
\"มีแฟนแล้วเหรอ\" สาวเก๋หลุดปากถามถึงสิ่งที่ค้างคาใจมานาน ในขณะที่เพื่อนๆรอบข้างก็คอยเงี่ยหูฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ
\"เปล่านี่ ทำไมเหรอ\" สาวจ้าถามอย่างสงสัย ว่าทำไมถึงคิดว่าเรามีแฟนวะ วันๆก็อยู่แต่กับพวกนี้จะเอาเวลาที่ไหนไปมีแฟน
\"โม้เปล่า...ก็เห็นพักนี้ผอมเอาๆ เธอไม่มีแฟนแล้วจะให้คิดว่าไงอ่ะ\" สาวเก๋พูดสวนกลับทันที
\"จริงด้วยๆ\" คราวนี้พวกที่เหลือช่วยกันออกความคิดเห็นกันอย่างเซ็งแซ่
\"ถ้าไม่มีแฟน งั้นติดยาบ้ารึเปล่าวะ\"มีเสียงใครคนหนึ่งพูดถามขึ้นมา โดยพา \'คุก\' มาด้วย
\"บ้าเหรอ คุกนะโว้ยคุก ใครจะไปติดวะยาบ้า ไอ้ยาที่ติดน่ะมีแค่ตัวเดียวเองไม่ใช่ยาบ้าด้วย\" พูดตอบเพื่อนไป
\"เฮ้ย!!!ยาอะไรวะ\" บรรดาเพื่อนๆถามอย่างตกใจ
\"ยาคูลล์ เว้ย ยาคูลล์ มีจุลินทรีย์และโตบาซินลัสด้วยนะ\" ตอบยียวนกวนประสาทเพื่อนไปด้วยเลย
\"โธ่เอ้ย! หลงเป็นห่วงแทบแย่ ไอ้บ้า\" สาวแป๋มพูดขึ้นมา โดยมีเพื่อนๆพยักหน้ากันหงึกหงัก
\"แล้วทำไมถึงผอมลงเยอะขนาดนี้น่ะไปทำอะไรมา\" คราวนี้สาวส้มถามขึ้นมาบ้าง
\"อ๋อ พักนี้เรียนเยอะกับออกกำลังกายหนักไปหน่อยนึงน่ะ\" สาวจ้าตอบไป พร้อมกับยิ้มอย่างมีความนัย กับคำว่าเรียนหนัก กับออกกำลังกาย (เรียนกับอาจารย์เฟริสน่ะ ชนิดติวเข้มมากกกกกก)
\"นี่...จ้า ตั้งแต่ได้หนังสือเล่มนั้นมาน่ะ เอาติดตัวตลอดเลยนะ ถามจริงเหอะอ่านออกเหรอ เห็นถือจังเลยไอ้เล่มนี้น่ะ\" สาวมั่งถามขึ้นมาบ้างด้วยความสงสัยว่า สาวจ้ามันจะแบกหนังสือที่ข้างในเขียนแต่ลายสือไทยไปทำไมนักหนา อ่านก็ไม่ออก แต่เล่นแบกมามหาวิทยาลัยทุกวัน ถึงรูปเล่มมันจะสวยก็เหอะ
\"มั่งไม่รู้อะไรซะแล้ว...ไอ้จ้ามันจะเปลี่ยนไปเรียนโบราณคดีแล้ว ไม่จะไม่เรียนภาษาไทยแล้วอ่ะ\" สาวเก๋พูดประชด
\"จริงเหรอจ้า\" สาวมั่งถามด้วยน้ำเสียงพาซื่อสุดๆ
\"ไปเชื่อไอ้เก๋มันมั่งนี่ก็\" สาวแป๋มพูดบอกเพื่อนที่ทำท่าจะเชื่อเอาง่ายๆ
\"อ้าว...นึกว่าพูดจริง\" สาวมั่งพูดอย่าง งงๆ
\"เออ...นั่งอ่านหนังสือบอลต่อไปเหอะ ไอ้สตาร์ซ๊อกเกอร์น่ะ\"สาวเก๋พูดขึ้นมาอย่างรำคาญ
และแล้วบรรดาเพื่อนๆของสาวจ้าก็ลืมที่ถามสาวจ้าไว้ ซึ่งเธอก็แอบนึกดีใจที่ไม่มีใครถามต่อไม่งั้นเธอก็ต้องโกหกเพื่อนๆอีกว่าอ่านไม่ออก ทั้งๆที่ตอนนี้เธอแปลมันไปกว่า 80%แล้ว นี่เพราะการเรียนกันเฟริสนะเนี่ย (ยกความดีให้นะเฟริส:สาวจ้า - ขอบคุณครับนายหญิง:เฟริส) จากนั้นพวกสาวๆก็พากันพูดเรื่องโน้น คุยเรื่องนี้ไปตามประสา จนแยกย้ายกันกลับบ้าน
<<<<<>>>>><<<<<>>>>><<<<<>>>>>
\"นโม... เวลายะ กาลายะ สุริยะ จันทระ อิมิเน มะหัง ดาราจักร / นโม... เวลายะ กาลายะ สุริยะ จันทระ อิมิเน มะหัง ดาราจักร / นโม... เวลายะ กาลายะ สุริยะ จันทระ อิมิเน มะหัง ดาราจักร - โอม...สุริยจันทรกาล จงพาข้าผู้ถือคัมภีร์แห่งกาลเวลาเข้าสู่ห้วงเวลาที่ข้าต้องการ ณ บัดนี้\" เสียงสาวจ้ากำลังนั่งแปลคัมภีร์งึมงำอยู่ในห้อง ขณะจดโน๊ตลงในสมุดจดสีชมพูหวานแหว๋ว
\"อืม...ใช่ ๆ มันต้องใช้ร่วมกับสื่อกลางด้วยนี่นา อ๋อ...ใช้หนังสือก็ได้นี่หว่า ดีละ อย่างนี้ก็ได้เรื่องล่ะ ใช่มะเฟริส\" ตอนท้ายประโยคคุณเธอก็หันไปพูดกับเจ้าหนุ่มดิจิตอล ที่คอยยืนกำกับอยู่
\"ครับ! นายหญิง\" นายเฟริสตอบสั้นๆแต่ได้ใจความ
“เอ...แต่ไปคนเดียววันไม่ค่อยเวิร์คอ่ะ น่าจะพาเพื่อนๆไปด้วยได้ป่ะ” หันมาถามความเห็นต่อท้าย
“ไม่ดีแน่ๆ ครับนายหญิง อย่าลืมสิครับว่าเรื่องของเรายังเป็นความลับอยู่ ยิ่งคนรู้น้อยเท่าไหร่ยิ่งดี” นายเฟริสหันมาสั่งสอนสาวจ้าอย่างเคร่งขรึม
“ก็มันอึดอัดนี่ ต้องคอยเสแสร้งแกล้งทำ โกหกตลบแตลงแบบนี้น่ะ มันไม่ใช่วิสัยของเราเลยนะ”สาวจ้าระบายอย่างอัดอั้นตันใจ
“ผมเข้าใจดีครับ แต่มันเสี่ยงมากเลยนะครับนายหญิง ถ้าเพื่อนนายหญิงไม่เข้าใจ...ถึงแม้ว่านายหญิงจะรับง่ายมากกับเรื่องเหลือเชื่อแบบนี้ แต่อย่าลืมนะครับว่ามนุษย์มีความหลากหลาย เพื่อนของนายหญิงอาจรับเรื่องพวกนี้ไม่ได้ก็ได้ กรุณาอย่าลืมความเป็นจริงในข้อนี้” นายเฟริสพูดให้สติแก่สาวจ้า ทำให้คุณเธอต้องคิดหนัก แต่ก็ยังไม่ตัดใจเรื่องที่จะชักชวนเพื่อนร่วมแก๊งค์อยู่นั่นเอง.
โปรดติดตามตอนต่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น