คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 04 - สมบัติของแบคฮยอน
านยอลนป่า
อยาินลืนเธอทั้ัวไม่อยาเหลือไว้ให้ใรไ้ลิ่น ... (โอ้ยๆ – เบนลาทิศ)
"านยอล"แบฮยอนสบาานยอลอย่าเินอาย
"หื้ม ว่าไัวเล็"
"เรามีไระบอแหละ"
"ว่ามาเลย๊ะ"
"เราอ่ะมอเผินๆอาะไม่ิา แ่ถ้ามอไปมอมาอาะิใ็ไ้นะ"
"้อว แบฮยอนอานยอล" านยอลเบาๆ
แบฮยอนหยิบมาีานยอ้วยวามเินอาย
"โอ้ย แบฮยอนเ็บ๊ะ ...โอ้ย!"
ใบหน้าที่ยิ้มแย้มนั้นยัฟาหมอนใส่านยอลอย่าเ็มำลัและมันแรึ้นเรื่อยๆ
รั้สุท้ายแบฮยอนยึ้นหวอย่าเ็มแร
"โอ้ย!!!!" ายหนุ่มเ้ัวออาที่นอน่อนะพบว่า
แบฮยอนยืนอยู่บนเียอเา
"บ่นอะไรแ่เ้าล่ะ ฝันอะไรทะลึ่ๆอีล่ะสิ"
แบฮยอนยืนเท้าเอวมออย่าหน่ายๆ ่อนะมีเสียริ๊หน้าประูัึ้น
"ใรมานะ" านยอลถาม
"พิ่านะ"
"เพื่อนใหม่ื่อพิ่าหรอื่อน่าินั"
"โ่หรือโ่เนี้ย พิ่าที่ไว้แอ่ะ
มึบ้าเปล่าเนี่ยานยอลินยาบ้านะ"
แบฮยอนถึับเบะปามอบนพร้อมับถอนหายใแรๆับำพูานยอล
ทำไมถึิว่าพิ่าะเป็นเพื่อนใหม่ไ้ เารีบวิ่แ้นไปที่หน้าประู
พร้อมับแบพิ่าุให่มาวาบนโ๊ะรับแ
"เออ านยอลยัไม่มีทีวีเลย"
แบฮยอนทำาปริบๆเหมือน้อารอะไรสัอย่าให้านยอลที่อยู่ในสภาวะำยอมเรียบร้อยแล้ว
"็ื้อสิ" านยอลพู้วยน้ำเสียหน่ายๆ
ทำเอาแบฮยอนิ้วย่นลันเลยทีเียว
"ื้อเลย๊ะ อันไหนที่แบฮยอนอบ านยอล็อบเหมือน"
รับรู้ไ้ถึแรันำนวนมาที่ส่ านยอลแทบพลิลิ้นไม่ทันเลยทีเียว
"เี๋ยวอูในเน็่อนล่ะันนะ"
"านยอลเน็หมอ่ะ" แบฮยอนูโทรศัพท์านยอลึ้นมา
...ละมึไม่ใ้โทรศัพท์ัวเอว่ะ...
"ไม่รู้ัที่เิมั์อ่ะ" านยอลลุออมาาเีย
"แปะออไปั์ันเี๋ยวพาไป" สีหน้ามึเหมือนไปมาว่าเิมั
อันรายสุ
เินออมา้วยวามร่าเริสใส
ลับะวันที่ใล้ะลับฟ้าแล้ว ทำเอาานยอลใลอย
เาร้อเพลเบาๆะที่ำลัเินามหลัแบฮยอนอยู่
"ะวันลับา
ท้อฟ้า็ทาสีำแ่สิ่ที่ัน้อทำเป็นประำือิถึเธอ..." บ่าวน้อยที่เินนำ้าหน้า็ส่ายหัวเล็น้อย
ามัหวะเพล ายหนุ่มที่มออยู่็ทำไ้แ่อมยิ้มอยู่นเียว
"ใันเหมือนน อยบินไปนอหน้า่าเสมอ อยาบินไปบ้านเธอ ฮืม..."
“ถ้อยำว่ารั
ันเียนให้เธอโยไม่หารือ บารั้ันยัฝึปรือ บอรัเธอหน้าู้ระ” แบฮยอนร้อท่อนถัไปเหมือนรู้ใ
ทั้เริ่มร้อท่อนฮุึ้นมาพร้อมัน
“ เธอเป็นแฟนันแล้ว รู้ัวบ้าไหม
แล้วเมื่อไรหนอันะไ้เป็นแฟนอเธอ ”
“แบฮยอน...” านยอลานเรียแบฮยอนเบาๆ
“เอแล้ว! นี้ไู้เิมั์
โอ้โห้ทำร้านายนมถึมีู้เิมั์้วยน่า... ” านยอลหรี่ามอแบฮยอนอย่าสิ้นหวั
... ู้อเสียั์อีแล้วสินะ ...
“ไหนๆ็มาแล้วเ้าไปูันเถอะ” แล้วันเลืออะไรไ้ไหม
...
านยอลยืนออมอแบฮยอนที่ำลัเลือนมอย่าสนุสนาน
แนเล็ๆทั้สอ้าโอบอุ้มนมไว้อย่าเอ็นู ...ลูมึหรอรัั... ระหว่ารอานยอลเลยเินไปหน้าร้านู้เิมั์
เบอร์โทรศัพท์เสร็็เหลือแ่หยอั์ลไป็ถือว่าเป็นอันเสร็สิ้น มือหนาๆ
ล้วระเป๋าาเหลายที บทั้เนื้อทั้ัว ่อนะวินิัยว่า ัวเอไม่มีเินเลย
“แบฮยอน...”
“อะไร”
“อั์มาเิมั์หน่อย”
“ในระเป๋าาเนี้อ่ะ”
ูว่าล่ะ ...
.
ายหนุ่ม้าวาเ้าไปในร้านเพื่อล้วเอาเินในระเป๋าาเอบ่าวน้อย
แ่ทว่า
โทรศัพท์อบ่าวน้อยสั่นอยู่ในาเิว่าบ่าวน้อยไม่รู้สึัวเพราะห่วแ่นมอยู่
“แบฮยอนโทรศัพท์สั่น”
“อ้าวหรอ อื้มๆ
ูให้หน่อยใรโทรมา” านยอลหยิบโทรศัพท์ึ้นมาอ่านื่อที่ปราอยู่ที่หน้าอ
“โอ”
“อ๋อ รับแล้ว เอามาใส่หูให้หน่อย”
านยอลปัหน้าอโทรศัพท์แบฮยอนหนึ่รั้
่อนะยึ้นมาทาบับหูแบฮยอน
“อื้มว่าไ” แบฮยอนรับโทรศัพท์้วยน้ำเสียใสแ๋ว
“เราิน้าวแล้วเฮุน ไม่เป็นไร”
… อะไรนะ เฮุน นี้ื่อมันั้นหรอ ...
“อื้มๆ
พรุ่นี้ไปิน้วยัน็ไ้” านยอล้อแบฮยอนาแ็
“อไรเนี้ย” านยอลรีบส่ายหัวและมอไปทาอื่นทันที
“อ๋อป่าวๆ พรุ่นี้เอันนะ บาย”
ยัเหม่อมอท้อฟ้าอยู่ านยอลมอท้อฟ้าไปเรื่อยๆโยไมู่เลยว่าแบฮยอนุยโทรศัพท์เสร็แล้ว
“เอาออไปไ้แล้ว!” แบฮยอนะโนใส่
“ออๆแล้วๆ ...เฮุนใร” านยอลในแสท่าเอะะออมา มันทำให้แบฮยอนหลุำออมา
“เยเอันแล้วนี้ วันนี้อ่ะ”
แบฮยอนพูเสร็็เินไป่ายเินทีุ่ป้าทันที ทิ้านยอลยืนรุ่นิอยู่นเียว
‘หวัว่าไม่ใ่ไม่ี๋ๆาวๆนั้น น่าะเป็นไอ้ที่ัวเล็ๆ าโๆมาว่า’ ยืนิอยู่ัแปป ็โนหยุวามิ้วยผ่ามืออรหัน แบฮยอนีที่ไหล่านยอลเบาๆ ่อนะี้นิ้วไปทีู่้เิมั์โทรศัพท์หน้าร้าน านยอลรีบ้ำอ้าวไปยืนรอทันที
“ี่บาท”
“100รับ”
“อ่ะนี่” แบฮยอนยื่นเินให้านยอล
านยอลโ้่อนรับเิน้าๆ ่อนะยื่นมือไปเินนั้นมา
“ใ้ประหยัๆหน่อยนะานยอล”
“โอเ...” …เี๋ยว วฟ.ไ้่าวว่านั้นเินู มันเป็นำพูอใรันแน่...
เินมาเรื่อยๆนถึอนโ่อนทาึ้นแบฮยอนอร้อให้านยอลไปส่ที่อนโแปปนึ
านยอล็ลเินามไป
“มาเอไม่เป็นหรือไ” านยอลบ่นเบาๆ ะรอแบฮยอนรหัสเ้าห้อ
“บ่นไรหนัหนามาส่แปปเียวเอ”
“แ่บอว่าะให้มาส่ลับบ้าน็บแล้ว”
“ใรบอว่าะลับ”
“อ้าวแล้วนี้ไม่ไ้ลับหรอ”
“มาเอาุนัเรียนหรอน่า”
แบฮยอนพู่อนึประูออมาและเินเ้าไปในห้อ ทิ้านยอลให้ยืน
(อีแล้ว)
“เ้ามาสิ
ยืนอยู่รนั้นทำเ็ุมารหารล้าทำไมล่ะ”
“สรรหาำเนาะ” านยอล้าวเท้าเ้ามาในแบฮยอน ่อนะสบาับุลุแบโฮพ่ออแบฮยอน
“แบฮยอนอ่า-”ู่ๆ็มีเสียผู้หิัึ้นมาาทั้ฝั่ห้อรัว ผู้หิสุน่ารั
ะว่าแม่็ไม่น่าใ่หน้าาูหนุ่มเ็เ็ี่นานี้
“แบฮี เรียพี่สิลู” ุลุแบโฮพูึ้น
“ห่าันปีเียวเอป๊า” ผู้หิน่ารัที่ื่อแบฮีลุึ้นเถีย เาแอบานยอลเบาๆ
“านยอลมาสิ” แบฮยอนที่ไม่สนำพูอสอพ่อลู วัมือเรียานยอลให้ไปที่ห้ออนเอ
“ุพ่อสวัสีรับ” านยอลยมือไหว้ เารีบวิ่ย่อๆไปที่ห้อแบฮยอนทันที
เ้ามาในห้อนอนอแบฮยอนไม่ไู้แย่มาอย่าที่แบฮยอนว่ามา
มันถูีไน์มาเรียบๆ เหมาะสำหรับผู้ายเท่ๆ สปอร์ๆ สีาว-ำที่ไม่ไู้ำมา
ออสีรมะมาว่า แ่าับห้อที่บ้านเาอย่าสิ้นเิ
านยอลริ่ไปนั่ที่ปลายเียทันที
“นั้นน้อสาวหรอ” านยอลถามแบฮยอนที่ยืน้นเสื้อผ้าอยู่
“อืมใ่ ถามไม”
“็แ่น่ารัีนะ”
“นิสัยเสีย”
“อ้าว่าูทำไมอ่ะ”
“ป่าว
ูะบอว่าน้อูอ่ะนิสัยเสีย”
“อ๋อ ทำไมว่าน้อแบบนั้นอ่ะ”
“เี๋ยวนับเวลารอไ้เลย 5 วิ”
“1”
“2” แบฮยอนำลันับเวลาเพื่ออะไรัอย่าอยู่
านยอล็หรอหรามอ้ายวา ลัวว่าะมีอะไรออมา
“3”
“4”
“มึนับอะไรเนี่ย”
“5”
.
.
ปึ! เสียประูห้อัึ้น
พร้อมับภาพสาวน้อยในุนอนน่ารัแถมยัโว์าาวให้เห็นอี้วย (าวสุ) ทำเอาใายหนุ่มไว้เว้เลยทีเียว
“แบฮยอนอ่า- อุ้ย! เพื่อนพี่ายสวัสี่ะ” สาวน้อยส่ยิ้มให้านยอลที่นั่า้าอยู่นั้น
เธอเริ่มเินเ้ามาในห้ออย่า้าๆ ้วยท่าทาเิน
“หยุอยู่รนั้นแหละแบฮี
เพื่อนพี่ไม่ไ้รวยนานั้นหรอนะ” แบฮยอน้นเสื้อผ้า่อไป พร้อมับพูห้ามปรามน้อสาวนเอ ้วยหน้าาอันเยา
“แบฮยอนพูอะไรเนี่ย
แ่อยารู้ัเอ” น้อสาวแบฮีส่ยิ้มาหวานให้านยอล ยิ้มบาๆ แ่าเมแรมา
“พี่ื่ออะไร่ะ” สาวน้อยพูพร้อมใ้เอาผมทัหู้านึ เพิ่มวามน่ารั
“านยอลรับ ปาร์... านยอล”
านยอลยัมอหน้าสาวน้อยราวับถูมน์สะ
“แปะานยอลเสร็แล้ว” แบฮยอนเินมาหยิแนานยอลเบาๆ ่อนเาะรู้สึัวึ้น
านยอลรีบพยัหน้าให้แบฮยอน้วยวามรวเร็วและเินามแบฮยอนที่เินนำนู้นแล้ว
“เอ่อ ือพี่ลับ่อนนะรับ”
พูลาับน้อสาวเป็นพิธีานยอลรีบปิประูามแบฮยอนไปทันที
านยอลรีบเินามแบฮยอนมาิๆ
นามทัน เาหอบหายใ้วยวามเหนื่อย นอะไรัวเล็แ่เินเร็วะมั
“รีบเินไปไหนเนี่ย”
“ทำไมอบัวโ่อยู่เรื่อย!”
แบฮยอนหันหลัวับ มาพูทันที ้วยสีหน้าเรี้ยวร้า ทำานยอล้อรีบเบรทันที
“อะไรเนี้ย
เรื่ออะไรเนี้ยแล้วโมโหทำไม”
“็บอแล้ว
ว่าน้อสาวูนิสัยไม่ี็ยัไปยุ่อยู่ อยาหมัวหรือไ”
“หมัวอะไรแ่มอหน้าเยๆ”
“ฟันะ เพื่อนูที่เห็นๆันเนี้ย
นทุวันนี้ะเลิบูไปแล้ว็เถอะ ่าเยโนน้อูหลอแมาหมแล้ว แบฮีมันน่ารั็ริ
แ่มันใ้วามน่ารัไม่ถูไ อ่อยเา พออ่อยไ้ ็เริ่มอนั้นอนี้ อนเินัวแบบนี้ไ
พอทำให้ไม่ไ้็เลิ เห็นไหมนิสัยเสีย!!!!” แบฮยอนพูนิสัยอน้อสาวัวเอ
เหมือนับแ่รายาร Rap is now พอพูบแบฮยอน็ถึับหอบหายใเบาๆ
“โอเๆ ู็ไม่ไ้อะไร
็ฟัมึอยู่นี้ไแปะๆ เิน่อๆ ลับห้อัน” านยอลับไหล่แบฮยอนทั้สอ้าหันัวแบฮยอนให้หันหน้าไป้าหน้าัน่อไปเรื่อยๆ แบฮยอน็ยัทำหน้าฟึฟัอยู่
เปิประูเ้าห้อ้วยวามอ่อนล้า
านยอลรีบออัวทันทีว่าะอาบน้ำนแร แ่็โนแบฮยอนสัาวรุ่้วยารวิ่ไปรออยู่ในห้อน้ำอยู่่อนแล้ว
านยอล้อลายเป็นน่อทันที (น่าสสาร)
“มึเอาผ้าเ็ัวมาให้หน่อย” แบฮยอนะโนออมาาห้อน้ำ
“มึไม่ไ้เอามา้วยหรอ”
“อื้ม เร็วๆสิ ะเสร็แล้ว”
านยอลรีบหยิบผ้านหนูเินไปที่ห้อน้ำทันที
“เปิประูสิ” านยอลยืนเาะประูอยู่หน้าห้อน้ำ ่อนแบฮยอนะเปิออมา
วันาน้ำร้อนฟุ้เ็มห้อน้ำไปหม แนาวๆที่ยืนออมา มันัเนมา
ไล่เ้าไปนถึหัวไหล่ที่ถูเปิว่า ไม่ไ้ถูสิ่ใลุมไว้
มันน่ามอพอๆับาน้อแบฮีเลย
“็เอามาสิว่ะ” แนสั้นๆอแบฮยอนพยายามว้าผ้านหนูมาแ่็ไม่สำเร็
นานยอล้อยื่นเ้าไปใล้ๆ
รอแบฮยอนเ็ัว แ่ัวในห้อน้ำ านยอล็มาเรียมัว
แ่ลับ้อ็อเพราะว่า เามีผ้านหนูอยู่ผืนเียว แล้วให้แบฮยอนใ้ไปะแล้ว
...นั่รุ่นริส...
... ไม่้อถึน้อมึหรอแบฮยอน ...
... แ่มึู็ะหมัวอยู่ล่ะ ....
-------------------
อบุสำหรับารเฟบนะะ
ถึะไม่มีเม้น์มาเรื่อยๆ
แ่็มีำลัใี่ะ
♥ รัทุนเ้อฝาิาม่อๆไป้วยนะะ
ฟิหย่อนๆยานๆอเรา
5555555555
ความคิดเห็น