Future of Eden Online - Lost Territory

ลำดับตอนที่ #4 : - C H A P T E R [ I ] :: Twins

C H A P T E R - I

- Twins -

“เพิ่งเข้ามาเหรอ อเล็ก?”

เสียงทักทายจากหัวหน้ากิลด์ส่งผลให้อเล็กซานเดอร์เบนความสนใจไปยังเข้าของเสียง อราเวน หรือ ที่พวกเขามักเรียกติดว่า ชิเอโล ชื่อนี้เป็นชื่อของชายผมชมพูตรงหน้าสมัยยังคงเล่น CBT กัน พูดตามตรง ชื่อชิเอโลติดปากมากกว่าชื่ออราเวนเสียอีก

“เข้ามาเกือบสามสิบนาทีได้ ว่าแต่ไปทำอะไรใน Raid ถึงได้นานขนาดนี้”

“พาคนในกิลด์ไปฝึกน่ะ”

คำตอบของชิเอโลทำให้อเล็กซานเดอร์ที่กำลังยืดขาอย่างเบื่อหน่ายเงยหน้าขึ้นมองพร้อมเลิกคิ้วอย่างช่วยไม่ได้ จากที่รู้จักคนๆ นี้มานานกว่าสามปี เธอจดจำได้ดีว่าชิเอโลเป็นประเภทพูดค่อนข้างน้อย...จริงๆ ไม่ยอมพูดเลยล่ะ ถ้าไม่เห็นความจำเป็น และ ไม่ค่อยสนใจใครสักเท่าไร มันเป็นเรื่องน่าแปลกที่เขาจะพาคนอื่นไปฝึกเช่นนี้ หากแต่ยังไม่ทันได้อ้าปากถามอะไรเลยด้วยซ้ำ ชายหนุ่มผมชมพูกลับแทรกขึ้นมาเสียงเรียบ

แต่มันทำให้อเล็กซานเดอร์เข้าใจในทันที

“ลาซารัส หมอนั้นไปรับปากคนในกิลด์ แล้วก็ลากฉันไป”

“งั้นอลิซก็ด้วย?” พี่สาวฝาแฝดก็ไม่ใช่ประเภทยอมช่วยใครง่ายๆ คงถูกลากเหมือนกัน

“ใช่”

“ตอนนี้คุณลาซารัสไปไหน?” อเล็กซานเดอร์ถามถึงตัวปัญหาส่งผลให้นัยน์ตาสีเทาของชิเอโลเหลือบมองไปมาเพียงครู่ก่อนตอบกลับ

“พาคนในกิลด์ไปทำภารกิจต่อ”

“ขยันจริงๆ”

อเล็กซานเดอร์บ่นเสียงหน่ายทำเอาอดชิเอโลพยักหน้าเห็นด้วยไม่ได้ ชายเจ้าของนาม ลาซารัส ช่างขยันช่วยคนอื่น อารมณ์เหมือนว่างมาก บางทีชิเอโลควรยกตำแหน่งหัวหน้ากิลด์ให้ลาซารัสไปเสียน่าจะดีกว่า ชายหนุ่มผมชมพูเหลือบมองออกหน้าต่างบ้านกิลด์ก่อนช้อนสายตากลับมาจ้องเด็กสาวผมขาวตรงหน้าเล็กน้อย

รู้ไหมว่าคนที่พูดน้อยกับคนที่พูดน้อยนั่งอยู่ด้วยกันจะเป็นเช่นไร

เป็นแบบนี้ไง ไม่มีใครปริปากพูด เงียบเป็นจนเกือบเป็นป่าช้า เสียแต่คนในกิลด์โหวกเหวกโวยวายกันไม่หยุดตั้งแจ่เมื่อกี้เลยไม่ใช่

บรรยากาศรอบตัวพวกเขาในสายคนปกติทั่วไปคงดูเข้าหายาก ยังดีที่รูปลักษณ์ชิเอโลมีสีสันทำให้ไม่ได้ดูน่ากลัวเท่าอเล็กซานเดอร์ที่มีแค่สีขาวดำ เด็กหนุ่มผู้มีร่างอวตารเป็นสาวผมขาวเริ่มเปลี่ยนความสนใจไปเช็คของในคลังอยู่นานหลายนาทีก่อนกล่าวถามถึงผู้เล่นอีกคนที่ร่วมปาร์ตี้กันมานาน

“คุณฟาติม่าไม่ได้เข้าเกมเลยเหรอครับ วันนี้”

“วันนี้มีคนขอแลกเวรทำงานน่ะ”

ชิเอโลตอบกลับด้วยน้ำเสียงไม่แยแส ฟาติม่า คืออีกหนึ่งคนที่รู้จักตั้งแต่สมัย CBT เธอคนนั้นเป็นพี่สาวแท้ๆ ของลาซารัส หญิงสาวที่ในโลกแห่งความจริงอายุมากที่สุดในกลุ่ม แต่ในเกมดันชอบทำตัวเป็นเด็กตลอด ไม่ใช่แค่ตัวละครที่โลลิ แต่บางทีเจ้าตัวตีเนียนเป็นเด็กมัธยมจนคนเพิ่งจบมัธยมอย่างสองฝาแฝดแทบกลอกตามองบน

“ผมต้องไปดูอลิซ เจอกันพรุ่งนี้นะครับ”

หลังจากกลับมาเงียบอีกครั้งอเล็กซานเดอร์ตัดสินใจกล่าวพลางลุกขึ้นยืนทำให้ชิเอโลช้อนตามองนิดๆ จากนั้นผงกศีรษะเบาๆ แทนคำตอบ เด็กสาวก้าวออกจากบ้านกิลด์เพื่อตรงไปยังบ้านในเกมที่ซื้อเอาไว้ ความจริงจะออกจากเกมตรงไหนก็ได้ แต่ประเด็นคือพอเข้าเกมมาอีกรอบมักถูกส่งไปยังอาคารรับภารกิจของแต่ละสาย อย่าง Shooter ก็จะส่งไปศูนย์เทคโนโลยี ซึ่งอาคามันค่อนข้างไกลจากศูนย์กลางเมือง การกลับมายังบ้านผู้เล่นในเกมเป็นวิธีการหนึ่งที่ทำให้ไม่ถูกส่งไปอาคารรับภารกิจ

...

............

รูปลักษณ์ในโลกเสมือน แม้จะประหลาดหรืองดงามแค่ไหนก็ตาม แต่โลกที่สามารถสร้างสรรค์รูปร่างเหนือความเป็นจริงได้ยากที่จะกลายเป็นจุดสนใจ ทว่าในความเป็นจริงกลับตรงกันข้าม หากคุณมีส่วนใดส่วนหนึ่งแตกต่าง หรือ หายาก แค่จุดเดียวก็ตาม มันอาจทำให้คุณเป็นจุดเด่นอย่างช่วยไม่ได้

อลิซาเบธ ฟิโอน่า เป็นแค่นักศึกษาในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เธอมีฝาแฝดต่างเพศ แต่สิ่งเหล่านี้ต่างเป็นสิ่งธรรมดาทั่วไปไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เด่นได้ ดวงตาต่างหากที่ทำให้เธอเป็นเด็กสาวที่มีรูปลักษณ์แตกต่าง นัยน์ตาของอลิซาเบธจัดเป็นสีตาหายาก หนึ่งในกลุ่มที่ถูกเรียกว่า Odd Eye หรือ ตาสองสี

แม้ไม่ได้มีตาข้างหนึ่งสีหนึ่ง อีกข้างสีหนึ่งก็ตาม แต่ลักษณะของเธอยังคงถูกจัดอยู่ในกลุ่มนี้อยู่ดี ดวงตามีสองสีผสมกันอยู่ในแต่ละข้าง ถ้าให้เรียกแบบเจาะจงประเภทล่ะก็ มันคือ Central Heterochromia รอบนอกเป็นสีฟ้า ส่วนด้านในใกล้รูม่านตาเป็นสีเขียว ถ้าสังเกตดีๆ จะเห็นได้ว่าคล้ายวงแหวน

นัยน์ตาเช่นนี้นับว่าเป็นจุดเด่นหนึ่งตั้งแต่จำความได้เลยก็ว่าได้

แม้นั่งบ่นก็เถอะ แต่ที่จริงอลิซาเบธชินชากับเรื่องนี้ไปเสียแล้ว

หลังจากออกเกมอลิซาเบธเอาแต่นอนกะพริบตาถี่ๆ มองเพดานห้องนานหลายนาที ตอนนี้น้องชายฝาแฝดคงยังอยู่ในเกมสินะ เพราะถ้าออกมาแล้วคงเคาะประตูเรียกเธอไปนาน นัยน์ตาสีประหลาดกวาดมองรอบห้องอย่างไร้จุดหมายก่อนตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียงตรงไปยังชั้นล่างของบ้าน

“ทำไมถึงปล่อยให้ตู้เย็นโล่งขนาดนี้”

“ฉันควรถามมากกว่าทำไมตอนกลับจากมหาลัยถึงไม่ซื้อของติดมือมา”

โทนเสียงทุ้มต่ำผิดจากในเกมขัดขึ้นมาระหว่างที่อลิซาเบธตั้งท่าจะบ่นต่อ เด็กสาวเหลือบมองน้องชายฝาแฝดที่เพิ่งเดินลงมาจากบันได อเล็กซานเดอร์ เด็กหนุ่มที่มีผมสีดำเหมือนเธอ แต่เขามีดวงตาสีเขียวมรกตไม่ใช่ตาสองสีเช่นเธอ เด็กหนุ่มส่วนสูงมากกว่าอลิซาเบธแค่ไม่กี่เซน หากยืนเทียบจะเห็นความต่าง แต่ถ้ามองจากไกลๆ อาจมีคนคิดไปเองว่าทั้งสองสูงเท่ากัน

 ก็นะ แฝดชายหญิง ไม่มีทางเป็นแฝดไข่ใบเดียวกันอยู่แล้ว ฉะนั้นรูปลักษณ์ต่างนิดหน่อย ไม่ใช่เรื่องแปลก

“เวลาแบบนี้มีร้านไหนที่เปิดขายบ้างไหม?” อลิซาเบธถามโดยไม่หันมองส่งผลให้ผู้เป็นแฝดน้องเหลือบมองเพียงแค่หางตาก่อนตอบกลับ

“ห้างใกล้บ้านยังไม่ปิด น่าจะพอมีขอเหลือบ้าง”

แฝดพี่ลุกขึ้นยืนนิ่งราวกับรอบางอย่าง ไม่ใช่ว่าอเล็กซานเดอร์ไม่เข้าใจว่าหล่อนนิ่งเพื่ออะไร แต่ไม่อยากตามน้ำ ขอนิ่งตอบแล้วกัน ทว่าไม่นานนักอลิซาเบธเลือกที่จะหันมองเขาด้วยแววตาขัดใจนิดๆ พร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

“ไม่ไปกับพี่สาวหน่อยเหรอ?”

เขาคิดว่าพี่สาวจงใจดัดเสียงให้เหมือนอ้อนนั่นแหละ แต่ในความคิดอเล็กซานเดอร์น้ำเสียงช่างกวนประสาทสิ้นดีทำเอาเด็กหนุ่มอดกลอกตาอย่างเบื่อหน่ายไม่ได้

“ไปเองได้นี่”

นี่มันโลกแห่งความจริงไม่ใช่นิยายรักหวานแหววสักหน่อย ไม่ใช่แฝดทุกคู่จะรักกันปานกลืนกิน หรือ หวงแฝดตัวเองตลอดเวลาสักหน่อย คู่แฝดฟิโอน่าค่อนข้างไปทางพูดจาแขวะกันบ่อยเลยด้วยซ้ำ กระนั้นอลิซาเบธกลับไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เธอหันมองน้องชายฝาแฝดอีกรอบพลางกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ปล่อยเด็กผู้หญิงเดินตอนกลางคืนคนเดียวมันอันตราย”

เพิ่งให้ความสำคัญเรื่องแบบนี้เหรอ?

นั่นคือสิ่งที่อเล็กซานเดอร์อยากถาม

“เอาจริงๆ อยากให้ไปเพราะ?” อเล็กซานเดอร์ตัดสินใจถามสาเหตุที่อยากให้ตนไปด้วย สีหน้าอลิซาเบธแปรเปลี่ยนเป็นกวนประสาทเช่นปกติพลางส่งยิ้มยียวนให้แก่เด็กหนุ่มผมดำเล็กน้อยพลางตอบกลับเสียงใส

“ช่วยยกของที ไม่อยากถือพะรุงพะรัง อีกหน่อยกล้ามฉันคงขึ้นแน่ถ้าแบกข้าวของบ่อยๆ”

ผลคือเล็กซานเดอร์จ้องด้วยแววตาไร้อารมณ์สุดขีด แถมไม่ยอมพูดอะไรต่อด้วยทำเอาอลิซบาเบธรีบเอ่ยต่ออย่างรวดเร็ว

“ถ้าไม่ไปด้วยฉันไม่กลับมาง่ายๆ นะ”

นี่กะจะไปเดินเล่นจนลืมเวลาสินะ

เขารู้สึกว่าเวลาคุยเรื่องทั่วไปกับพี่สาวแล้วอดถอนหายใจราวกับเป็นเรื่องลำบากใจไม่ได้ แถมไม่ได้เป็นแค่ครั้งสองครั้งด้วย เกือบทุกครั้งเลยล่ะ คุยไม่กี่ชั่วโมง แต่อเล็กซานเดอร์ต้องได้ถอนหายใจไปไม่ต่ำกว่าสองรอบ ถึงในความจริงไม่อยากไปด้วยก็ตาม แต่ขืนปล่อยให้พี่สาวฝาแฝดไปคนเดียวมีหวังวันนี้ไม่ได้กินข้าวเย็นแหง เด็กหนุ่มยกเท้าสะเอวพร้อมกล่าวกับตนเสียงแผ่ว

“ไปก็ได้วะ”

หลังซื้อวัตถุดิบกลับมาอลิซาเบธต้องเป็นคนลงมือทำอาหาร แม้นิสัยส่วนหนึ่งไม่ค่อยมีความเป็นกุลสตรี แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอทำอาหารไม่เป็นสักหน่อย อย่างที่เคยบอกพ่อกับแม่ติดงานทำให้เธอกับน้องชายอยู่ด้วยกันสองคนมาตั้งแต่ไหนตั้งแต่ไร อาจเพราะความเป็นแฝด หรือ ลักษณะการใช้ชีวิตทั้งสองเป็นเช่นนี้ตั้งแต่แรกก็ไม่ทราบ ทว่าพวกเขาไม่ได้เอาใจ หรือ โอ๋กันเป็นพิเศษ งานบ้านแบ่งเวรกันมาตั้งแต่เด็ก

กระนั้นถ้าเทียบกัน อลิซาเบธมีนิสัยเอาแต่ใจกว่าอเล็กซานเดอร์อย่างเห็นได้ชัด

“กำลังทำอะไรน่ะ?”

อเล็กซานเดอร์กล่าวถามเสียงเรียบพลางมองอลิซาเบธที่เล่นโทรศัพท์ระหว่างทานอาหารเย็น หายากน่ะ ที่เด็กสาวจะเล่นโทรศัพท์ระหว่างทำกิจกรรมอื่น ด้านเด็กสาวเมื่อได้ยินคำถามจากอีกคน เธอชูโทรศัพท์ขึ้นนิดหน่อย

“ฉันควรเติมเงินเข้าเกมอีกไหม?”

นัยน์ตาสีมรกตมองคนตรงข้ามตนเองเล็กน้อย

“จะซื้ออะไรอีก?”

“อยากได้ชุดแฟชั่น ดูสิ น่าสนใจจะตายไป”

เด็กสาวผมดำกล่าวพร้อมยืนโทรศัพท์ให้เด็กหนุ่มดูบ้าง เธอแน่ใจว่าอเล็กซานเดอร์เห็นชุดแฟชั่นใหม่ในเกมตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว เพราะภาพชุดแฟชั่นใหม่ข้อมูลอัพเดทมาช่วงที่อเล็กซานเดอร์ยังไม่ออนไลน์ เด็กหนุ่มเลิกคิ้วในขณะที่มองภาพดังกล่าว จากนั้นผงกศีรษะเบาๆ ราวกับสื่อว่าให้เธอเอามือถือกลับไปได้แล้ว

“ปกติใช้แค่ชุดกะลาสีไม่ใช่หรือไง”

อลิซาเบธรู้สึกเถียงไม่ออก เธอมีชุดแฟชั่นเยอะมาก แต่ชอบใช้ชุดกะลาสีจนทุกคนในกิลด์จำภาพเธอเป็นผู้หญิงผิวซีด ผมขาว และ ชุดกะลาสีสีดำไปแล้ว

“เฟอร์นิเจอร์ในบ้านด้วย เพิ่งอัพเกรดชั้นสองของบ้าน” เด็กสาวตัดสินใจไม่พูดเรื่องชุดต่อแต่เบนความสนใจไปยังเรื่องบ้านในเกมต่อ

“นี่ก็ขยันตกแต่งไป บ้านในเกมชักหรูกว่าบ้านจริงๆ ไปแล้ว”

พอโดนแขวะก็เปลี่ยนเรื่องสิ

“แล้วก็แพทช์ใหม่ เควสอาณาจักรสุดท้ายคงยากไม่ใช่เล่น หวังว่าจะไม่เจอพวกเดอะ สตอรี่อีก แล้วก็ได้ยินว่า Raid ตัวใหม่เป็นระดับนรกด้วย”

มอนสเตอร์ระดับนรกคือมอนสเตอร์หายาก ในเกมมีเพียงเก้าตัวเท่านั้น อลิซาเบธเคยบังเอิญเจอตัวหนึ่งเข้าระหว่างทำภารกิจรอง บอกเลยว่าทำตัวไม่ค่อยถูก เนื่องจากมอนสเตอร์สระดับนรกเป็น AI ทำให้พวกมันมีระบบความคิด, การตัดสินใจคล้ายผู้เล่นคนหนึ่ง หากปล่อยให้เดินผ่านเฉยๆ มีโอกาสสูงที่มอนสเตอร์ระดับนรกจะไม่เข้าโจมตี  เหมือนผู้เล่นทั่วไปหากไม่ถูกท้าสู้ก็ไม่ค่อยมีใครอยากสู้นอกลานประลอง

'ส่วนใหญ่' ไม่โจมตีก่อน แต่ก็มีส่วนน้อยที่เข้าโจมตีผู้เล่น เคยได้ยินผู้เล่นในเกมพูดถึงมอนสเตอร์ระดับนรกตัวหนึ่งที่มักโจมตีผู้เล่นก่อน แต่แค่ตัวเดียวน่ะนะ เหมือนมอนสเตอร์ตนดังกล่าวจะมีบุคลิกคล้ายผู้เล่นสายเถื่อน และ โหดร้ายทำให้แตกต่างจากตัวอื่น

พูดตามตรงพวกนี้เป็นประเภทเอาแน่เอานอนเหมือนระดับอื่นไม่ได้

“Raid ล่าสุดตอนนี้คือระดับไหน”

อลิซาเบธพึมพำเสียงแผ่ว เธอจำไม่ค่อยได้ว่าล่าสุดมันระดับใดกันแน่ เพราะถ้าไม่นับนิสัยที่กล่าวข้างต้น ระดับฝันร้ายเองก็มีรูปลักษณ์คล้ายผู้เล่นพอๆ กับระดับนรก แต่ติดตรงนิสัยต่างกันมาก ระดับฝันร้ายมักโจมตี และ ส่งผู้เล่นกลับเมืองบ่อยๆ

“ล่าสุดเป็นระดับฝันร้าย จริงๆ พวกมอนสเตอร์ระดับนรกนี่เก่งกว่า Raid Boss ระดับฝันร้ายอีกนะ”

- - - - - - - -

อยากจะบอกว่าคอมเรามีปัญหาค่ะ เนื่องจากอายุการใช้งานหลายปีแล้ว

เลยกะว่าจะไปหาตังค์ซื้อคอมใหม่ก่อนค่อยกลับมาตั้งใจเขียนนิยายเรื่องนี้แบบจริงๆ จังๆ

ตอนนี้มันคือตอนชีวิตประจำวันของคู่แฝด(?)

นิสัยอลิซาเบธถูกปรับแก้ให้เข้ากับพล็อตค่ะ ก่อนรีไรท์นิสัยนางจะนิ่ง พูดน้อย แล้วก็ยิ้มยาก

แต่นิสัยใหม่จะออกไปทางกวนนิดๆ พูดจาวอนเท้า(?) แล้วก็ยิ้มบ่อยกว่าเดิมมาก

ส่วนอเล็กซานเดอร์ก็ถูกปรับค่ะ จากเดิมนิสัยเย็นชา กลายเป็น...อย่างที่เห็น ออกแนวแขวะเก่ง

เพิ่มเติมอีกอย่างร่างอวตารอเล็กเป็นหญิงก็จริง แต่ส่วนใหญ่รู้ว่าจริงๆ เป็นผู้ชายนะคะ 

แถมเวลาคุยกับบางคนยังแทนตัวเองว่า ผม ลงท้ายด้วย ครับ

อราเวน หรือ ชิเอโลเป็นตัวเอกภาคก่อนค่ะ ส่วนลาซารัสเป็นตัวละครหนึ่งที่เด่นในภาคก่อนเช่นกัน

- ข้อมูลเพิ่มเติม -

หากงงบอกได้ค่ะ เพราะเราเขียนก่อนนอน

มอนสเตอร์ระดับนรก

มอนสเตอร์ระดับสูงสุดภายในเกม ลักษณะโดยรวมไม่ว่ารูปลักษณ์, บุคลิกคล้ายผู้เล่นคนหนึ่ง

สถานที่, เวลา, เงื่อนไขการปรากฏตัวไม่ชัดเจน

ที่แน่ชัดคือจะไม่ปรากฏตัวในดันเจี้ยน, ในเมือง และ ในเขตมอนสเตอร์ระดับฝันร้ายอาศัย

เวลาเดินอยู่พื้นที่นอกเหนือจากสามพื้นที่ข้างต้น อาจจะเอ๋เข้าก็เป็นได้

มอนสเตอ์ระดับนรกเป็นมอนสเตอร์ที่ไม่สามารถเข้าต่อสู้แบบโซโล่ได้ เนื่องจากมีสเตตัสสูงกว่าเรด

ผู้เล่นส่วนใหญ่บอกว่ามอนสเตอร์ระดับนี้เหมือนแค่ของประดับ หรือ อะไรสักอย่างที่ถูกออกแบบไม่ให้เอาชนะได้

แต่ทางผู้พัฒนาได้ออกมาสัมภาษณ์ว่ามอนสเตอร์ระดับนรกสามารถจัดการได้

หากจัดการตัวใดตัวหนึ่งลงได้มีรางวัลบางอย่างมอบให้ และ หากผู้เล่นจัดการมอนสเตอร์ระดับนรกได้ครบทุกตัว

จะได้รับเนื้อเรื่องพิเศษที่มีส่วนเฉลยว่าทำไมถึงได้โกงหนักโกงหนา

( *เวอร์ชั่นก่อนรีไรท์มอนสเตอร์ระดับนรกเก่งจนแม้แต่ GM ยังไม่อยากเข้าใกล้ค่ะ ถถ 

ปัจจุบันก็ไม่ต่างกัน พวกนางคือเรดบอสเคลื่อนที่ดีๆ นี่เอง )

เดอะ สตอรี่

กลุ่มที่จะเรียกว่ามอนสเตอร์ก็ไม่ใช่ NPC ก็ไม่เชิง ดูผิวเผินลักษณะคล้ายมอนเตอร์ระดับนรก แต่ก็ไม่ใช่อยู่ดี

ตัวละครที่ปรากฏตัวในเนื้อเรื่องของผู้เล่นแต่ละสาย นอกเหนือจากเควสเนื้อเรื่องแล้วไม่มีโอกาสพบพวกเขา

เป็นกลุ่มเดียวในเกมที่ผู้พัฒนาให้สัมภาษณ์อย่างชัดเจนว่า ตอนนี้คุณไม่สามารถเอาชนะพวกเขาได้

ซึ่งก็ตรงตามคำสัมภาษณ์ไม่ว่าเจอกันกี่ครั้งผู้เล่นก็ไม่สามารถทำอะไรได้เดอะ สตอรี่

เดอะ สตอรี่มีสเตตัส และ เลเวลไม่ชัดเจน แต่ปมเนื้อเรื่องแต่ละสายจะมีเชื่อมโยงกับเดอะ สตอรี่เอาไว้

ในอนาคตอาจสามารถต่อสู้กับพวกเขาได้อย่างสูสี ทว่าเท่าที่เห็นจากเนื้อเรื่องไม่ใช่เร็วๆ นี้แน่นอน

S
N
A
P