คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : นี้นะหรอปาร์ตี้
บทที่4
........
.
ย้อนกลับไปเมื่อ 10 ปีก่อน....
“อายะเป็นอะไรมั้ย...”เสียงเล็กฟังแล้วดูเป็นเหมือนเสียงของคนไร้เดียงสาและผู้ที่พูดอยู่นั้นคือเด็กผู้ชายตาสีน้ำเงินผมสีขาวล้วนมีบาดแผลตรงแขนขวาและรอยช้ำไปทั้วร่างกายโดยบริเวณใบหน้ามีรอยฟอกช้ำตรงแก้มขวา
มีเลือดไหลตรงมุมริมฝีปาก เขากำลังเขย่าตัวเบาๆเด็กสาวผมสีขาวอยู่
“พี่หรอ......พี่ซา!!!”
“ตื่นแล้-” ขณะที่เด็กหนุ่มกำลังจะพูด
อายะก็กอดผู้ชายผมขาวอย่างรวดเร็วและกล่าวว่า
“กลัวมากเลยละ...อายะกลัวมากเลยละ” พร้อมกับเสียงร้องไห้เด็กก้องไปทั่วบริเวณ
และมีเสียงสะอื้นตามมาเป็นเวลานานเล็กน้อย
ในเวลาต่อมาจึงหยุดร้องไห้จากนั้นจึงค่อยๆพลักตัวซาเบา พออายะ สังเกตุ
ซาจึงตกตะลึงแล้วทำอะไรไม่ถูกแล้วนัยตาของเธอก็มีน้ำใสๆไหลออกมาอีกครั้ง
พอซาเห็นจึงตอบว่า
“พี่ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้สบายมาก”ซาพูดพร้อมกับยิ้มด้วยสีหน้าสดใส
ราวกับว่าแผลพวกนี้ไม่ได้เจ็บเลยและพูดต่อ “ไม่เชื่อก็ดูสิ ” จากนั้นซาจึงยกแขนซ้ายขึ้นทำท่าเบ่งกล้ามให้เห็นแขนขาวๆที่มีรอยฟอกช้ำเต็มไปหมด
“เห็นไหมเล่า แค่นี้สบายมาก” แล้วก็ยิ้มจนเห็นฟังน้ำนมสีขาวสะอาด แต่ความจริงแล้วแค่จะยกแขนขึ้นยังแทบจะทำไม่ได้เลยแต่เพื่อความสบายใจของน้องสาวจึงพยายามแกล้งทำตัวแบบปกติที่สุด
แต่ก็หลอกอายะไม่ได้เพราะเธอเห็นเลือดไหลนองที่บริเวณแขนขวาของเขาทำให้เธอทำหน้าเศร้าๆ
แล้วเด็กสาวจึงพูด ด้วยน้ำเสียงเศร้าหมอง
“สัญญาสิ.......สัญญาว่าจะไม่ทำให้ตัวเองบาดเจ็บ
ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม....นะพี่ซาจะให้หนูทำอะไรก็ยอมเพราะงั้นอย่าต่อสู้อีกเลยนะ...”
จากนั้นน้ำใสๆบริเวณใต้ตาก็เอ่อล้นออกมา
“อื้อ...สัญญาสิ
แต่พี่ไม่รู้ว่าจะรักษาสัญญาได้นานเท่าไหร่
เพราะงั้นขอโทษไว้ก่อนเลยละกันนะ อายะ” ซาพูดพร้อมกับใช้มือซ้ายไปวางไว้บนศรีษะของอายะจากนั้นจึงค่อยๆลูปอย่างอ่อนโยน
“จริงนะ งั้นหนูจะเก่งขึ้นแล้วจะปกป้องพี่ซาเอง…”อายะพูดด้วยน้ำเสียงน้ำจริงจังและยิ้มออกมาอย่างสดใส
.
.
…………………………………………………………………………………………………
ณ..ปัจจุบัน
......เด็กสาวผมสีขาวล้วนตาสีฟ้าน้ำทะเลที่กำลังนอนงัวเงียบนเตียงหนาๆดูนุ่มสบายโดยมีหมอนและเตียงสีชมพูและตุ๊กตาหลายชนิดภายในห้อง
บริเวณริมห้องมีโต๊ะอ่านหนังสือและเก้าอี้วางอย่างเป็นระเบียบ บน
โต๊ะมีรูปตั้งโต๊ะที่ใส่กรอบสีขาวขนาดประมาณ กระดาษA6 วางแนวนอนจากนั้นเด็กสาวจึงตื่นขึ้นมาในยามเช้าพร้อมกับแสงแดดอ่อนๆ
รอดผ่านผ้าม่านเข้ามา
ต่อมาเด็กสาวจึงลุกขึ้นและก้าวเดินไปหารูปที่วางอยู่บนโต๊ะจากนั้นจึงพูดว่า
“ไม่ได้ฝันแบบนี้นานแล้วนะพี่ซา....”
อายะพูดพร้อมกับยิ้มเจื่อนๆมองดูรูปภาพ และภายในรูปเป็นรูปเด็กหนุ่มผมขาวยืนตรงและมีเด็กสาวผมสีขาวยืนอยู่ข้างๆ
บริเวณนั้นมี ต้นซากุระอยู่ไกล้ๆกับเด็กหนุ่มโดยมีกลีบซากุระโรยร่วงเป็นพื้นหลังทำให้รูปมีความสวยงาม
…………………………………………………………………………………………………..
กลับมาที่ซา...
.
…
“เอาละได้เวลาเดินทางต่อ....หืม?” ขณะที่ซากำลังจะตัดสินใจเดินทางต่อก็เหลือบไปเห็นมอนเตอร์ที่มีลักษณะคล้ายหมีตัวมีสีเขียวนัยตาสีแดงก่ำมีขนาดใหญ่สูงประมาณ
4 เมตร มีกรงเล็บยาวถึง 1 เมตร และมี
ด้านบนหัวของมอนเตอร์ตัวนี้มีตัวอักษรสีขาวเขียนว่า ‘Greenbear Lv.36’ ถัดลงมาก็จะมีหลอดHP สีแดงสดมีตัวเลขอยู่ภายในหลอดเลือด
“1320” กำลังมองมาทางนี้และจากนั้น “โฮกกกกกกก”เป็นเสียงที่ดูก้าวร้าว ของมอนเตอร์ตัวนั้นแล้วก็ใช้เล็บตะบบ
มาทางตัวของเด็กหนุ่มอย่ารวดเร็ว
“เหวอออออออออออออ!!” เด็กหนุ่มผมสีขาวค่อนข้างตกใจ
และ เขาก็หลบ เล็บของเจ้าหมีสีเขียวได้อย่างหวุดหวิดและจากนั้นก็พูดว่า
“นี้มันตัวอะไรเนี้ยยยยย....มอนเตอร์ที่พูดนี้แบบนี้เองหรอ
เอาละสงสัยต้องลองดูซักตั้ง” ในตอนนั้นเองซาได้วิ่งไปทางหมีสีเขียวและพูดว่า
“คาตานะ”อย่างแผวเบา
จากนั้นที่มือขวาของเขาก็มีแสงสีฟ้าขึ้นและมี
คาตานะอันเดิมเหมือนที่เคยเรียกออกมาก่อนหน้านี้
พอวิ่งจนไกล้จะถึงตัวของ มอนเตอร์
มอนเตอร์ตัวนั้นก็ชูแขนซ้ายของมันและฟาดลงอย่ารวดเร็ว
ต่อมาเมื่อซาเห็นดังนั้นจึงกระโดดหลบจากนั้นก็วาง เท้าลงบนแขนที่ฟาดลงมาแล้ว
ย่อตัวเพื่อพุ่งไปทางด้านหน้าGreenBear
อย่างรวดเร็วและซาก็เริ่มขยับริมฝีปากอย่างแผวเบา
.
....
“อิไอ......กระบวนท่าที่ 1 จันทร์เสี้ยว....” สิ้นเสียงคำพูด
ตัวของมอนเตอร์นั้นได้ ขาดเป็นสองซีกราวกับว่า ถูกแบ่งครึ่งอย่างประนีบ และมีลมที่เกิดจากการตวัด
คมดาบอย่างรุ่นแรงในเวลาสั้นๆทำให้หมีสีเขียวไม่ทันได้แม้แต่จะกีดร้อง กับความเจ็บปวดที่ได้รับ
“ขอโทดนะครับคุณมอนเตอร์..” เสียงของเด็กหนุ่มกล่าวออกมาอย่างใจจริงจากนั้นมอนเตอร์ก็สลายกลายเป็นเกล็ดที่ขาวฟ้าอ่อนๆ
โดย ในระหว่างที่เกล็ดสีขาวฟ้าอ่อนกำลังจะหายไปหมด ก็มี เหรียญจำนวนมาก และ
กงเล็บสีเขียวเข้ม ตกอยู่บริเวณที่หมีสลายไป จากนั้นก็มีข้อความขึ้นมาว่า
“ยินดีด้วยท่านได้กำจัด GreenBear Lv.36 ลงได้คุณได้รับEXP สะสมจำนวน 1380 หน่วย
ส่วนไอเทมท่านโปรดเลือกที่จะเก็บหรือไม่เก็บ โปรดระบุ”จากนั้นก็มี
ป้ายข้อความสีฟ้าและสีแดงขึ้นว่า “YES”
“NO” จากนั้นเด็กหนุ่มจึงกล่าวว่า “YES” ต่อมาก็มีเสียงจาก IA กล่าวว่า
“Complete” จากนั้น แสงตรงอุปกรณ์ตรงข้อมือขวาก็สว่างขึ้นเล็กน้อย
และไอเทม เหรียญ
บริเวณที่หมีสลายไปก็หายไปโดนไม่เหลือล่องลอย
“……นี้ชั้นเข้ามาในโลกแห่งเกมแล้วสินะ” เด็กหนุ่มพูดขึ้นและเงยหน้ามองบนท้องฟ้าที่แสนสดใจ และทำหน้าเหยๆ
ราวกับว่า กำลังฝันอยู่
“เห้อ...เอาเถอะ แล้วก็ได้เวลาเดินทางต่อแล้วสินะ
ยัยโลลิจะเป็นอะไรไหมนะชักเป็นห่วงแล้วสิ ถ้าเจอพวกคนโรคจิตทำร้ายขึ้นมาละ?
หรือถ้าเป็นมอนเตอร์ละ? โถ่วเว้ยยย!! อย่าทำให้เป็นห่วงนักได้มั้ย...” ขณะที่เด็กหนุ่มกำลังพูดกับตัวเองเหมือนกับคนบ้าที่หนีออกมาจากโรงพยาบาล
“กริ่ง..” เสียงตรงอุปกรณ์ที่คล้ายนาฬิกาดังขึ้น
เมื่อซาได้ยินจึงรีบยกแขนขวาขึ้นมาอยู่ในระดับอก จากนั้น
ก็มีแผ่นสีแดงทึบเด้งขึ้นมา และมี ตัวอักษร สีแดงเขียนว่า
‘ความทนทานของ คาตานะอยู่ในระดับต่ำโปรด ซ่อมแซม จะให้ซ่อมแซมหรือไหม YES
ro NO’ เมื่อซามองไปที่ตัวอักษรพวกนี้จึงได้กล่าวว่า
“YES” จากนั้นก็มีข้อความเด้งขึ้นมาอีกเป็นสีฟ้าว่า‘ระยะเวลาในการซ่อมแซม 2 ชั่วโมง’ จะนั้นข้อความก็หายอย่างรวดเร็ว
‘คาตานะใช้ไม่ได้แล้วสินะ...เอาเถอะยังไงซะอาวุธก็ไม่ได้มีแค่ชิ้นเดียวซักหน่อย’
ซาคิดภายในหัวของเขาราวกับว่าไม่ใช่ปัญหาและพูดว่า
“พูดถึงเกมงั้นแสดงว่าต้องมีค่าสถานะสินะ ไหนๆลองดูสิ” ขณะที่ซาพูดพลางยิ้มเหมือนกับเด็กเจอของเล่นชิ้นใหม่
จากนั้นจึงใช้นิ้วชี้จิ้มลงไปที่ข้อมือขวาของตนเองจากนั้นก็มีแผ่น
สีขาวเด้งออกมาและมี ช้อยให้เลือกโดยมี คำว่า
กระเป๋า / สเตตัส / จดหมาย / เพื่อน ต่อมาเมื่อซาเห็นดังนั้นจึงคิดในใจ
‘โอเครเลย...นี้คือเกมใช่มั้ยบอกที’ และทำหน้าเหยๆ
จากนั้นจึงใช้นิวชี้กดไปอย่างแผวเบา ตรงตัวอักษรสีดำที่เขียนว่าสเตตัส
“ถึงจะไม่รู้ว่าจะมากหรือจะน้อยก็เถอะ..เอาละต่อมาก็กระเป๋าละนะ” เมื่อซาพึมพำจบก็ปิด ค่าสเตตัส “คลิ๊ก”เสียงนั้นยืนยันว่ากดออกไปเรียบร้อยจากนั้นก็มาที่หน้า ตัวเลือกเดิมเล้วกดไปที่ตัวอักษรสีดำที่เขียนว่า ‘กระป๋า’ “คลิ๊ก” จากนั้ก็แผ่นแสงสีขาวเด้งออกมาและมีไอเทมจำนวนมากเเละไม่ซ้ำกัน คือ คาตานะ โซ่ ดาบใหญ่ ปืนพก หอก โล่ ดาวกระจาย มีดสั้น เเละอีกหลายอย่าง จากนั้นเมื่อมองไปอีกชิ้นนึงซาก็ค่อยข้างแปลกใจ เพราะไอเทมชิ้นสุดท้าย เป็นไอเทมที่ได้มาจากหมีสีเขียว โดยด้านบนมีตัวอักษรเขียนไว้ว่า ‘ไอเทมไม่ผูกมัด’
“งี้นี้เอง
ไอเทมที่ได้จากมอนเตอร์เป็นของที่ให้คนอื่นได้ซินะ” ซาพึมพำออกมาจากนั้นก็กดที่ไอเทม
ที่ดรอปได้จากมอนเตอร์ “คลิ๊ก”
“โอเครเริ่มเข้าใจแล้ว” จากนั้นซาก็กดปิด
แท็บสีขาว และ เมนูที่เลือก จนหมด และจากนั้นจะเริ่มวิ่งไปอย่างรวดเร็ว
‘มายะ...เธอหายไปไหนกันนะ’หนุ่มผมขาวคิดและวิ่งไปโดยไม่มีจุดหมาย....
.
.
ครึ่งชั่วโมงถัดมา......
“อั๊ก”เป็นเสียงที่ดูทรมาน
โดยต้นตอของเสียงนั้นเป็นเด็กหนุ่มผมสีดำสั้น ถูก GreenBear เหวี่ยงแขนหาเด็กหนุ่มผมดำจนไปกระแทกกับต้นไม้ “ตึง”
“บาคุ!!”เป็นเสียงของผู้หญิงฟังดูแล้วเป็นคนที่มีอายุน้อยและเธอมีผมสีดำสั้นถึงตึ่งหู
โดยมือขาวของเธอถือดาบสีเงินล้วนยาว 1 เมตร
“พ.พ..พวกเราไม่รอดแน่..”
เป็นเสียงที่ดูสั่นเทาของเด็กชาย ผมสีเขียวทรงบ๊อบโดยด้านมือซ้ายของเขาถือธนูสีน้ำตาลเข้ม
ยาว 0.50 เมตร
ต่อมาหมีสีเขียวสูง 4 เมตรก็วิ่งไปหาผู้หญิงผมสั้นอย่างรวดเร็ว ทำให้เด็กสาวล้มลง
จากนั้นมอนเตอร์ตัวนั้นก็ยกแขนขึ้นราวกับว่าเป็นเคียวของยมฑูต “....มาได้แค่นี้เองหรอ..”เธอพูดพร้อมหลับตาลงราวกับว่าทั้งโลกกำลังจะหยุดนิ่ง
.
.
.
ทันใดนั้นเอง..... “ฟุบ” ขณะที่หมีสีเขียวที่กำลังจะวางมือลง
มีหอกสีเงินล้วน แทงทะลุตัวของมอนเตอร์ตรงบริเวณกลางอก อย่างแม่นยำพร้อมกับแรงดันอากาศจากหอกทำให้เกิดลมกันโชกอย่างรุ่นแรงเพียงแค่เสี้ยวเดียว
โดยทำให้ผมสั้นของเธอปลิ้วเล็กน้อยราวกับว่าเกิดพายุเพียงชั่วพริบตา และจากนั้น หมีสีเขียวก็สลายไปอย่างรวดเร็ว
พร้อมกับ เหรียญ เพียงอย่างเดียว แล้วจากนั้นก็มีเสียงผู้ชายเทรกเข้ามา
โดยผู้ที่พูดนั้นอยู่ในระยะประมาณ 200 เมตร กำลังวิ่งเข้ามา
“นี้เธอเป็นอะไรรึป่าว...คือผมอยากจะถามอะไรหน่อยหน่ะครับ..”
ผู้ที่กล่าวออกมาเป็นเด็กหนุ่มผมสีขาวล้วนนัยตาสีน้ำเงินฟ้าราวกับท้องฟ้ายามราตรี
และสวมชุดกักคุรันที่ดูเลอะครามดินเล็กน้อย จากนั้นเมื่อเธอเห็น
สาวผมดำจึงหยุดอาการตกตะลึงไว้ และ จากนั้นเธอจึงลุกขึ้นแล้วหันไปมองเพื่อนๆของเธอโดย
เด็กชายผมเขียวนั้นกำลังพยุงตัวของเด็กหนุ่มผมสีดำขึ้น เมื่อเธอเห็นดังนั้นจึงรู้สึก
โล่งอก และต่อมาเมื่อเด็กหนุ่มผมขาวนัยน์ตาสีน้ำเงิน มาถึงเธอได้มองไปที่เด็กหนุ่มและจากนั้นเธอจึงคิดในใจว่า ‘น่ารัก’
ถึงแม้ซาจะเป็นคนที่ค่อนข้างเหมือนผู้หญิงแต่ที่จริงแล้วซานั้นเป็นที่หน้าตาดีคนนึงเลยทีเดียวจึงไม่แปลกที่
ผู้ที่พึ่งพบเห็นจะอยากจะชมเขา
“…เอ่อคือ...ผมมีเรื่องจะถามหน่อยนะครับ
....เอ่อฟังอยู่รึป่าวครับ”ซาเริ่มทวนคำถามเนื่องจากสาวผมดำทำหน้ายิ้มและมีน้ำไหลมาจากริมฝีปากของเธอเหมือนตาแก่โรคจิต
“เอ๊ะ ค่ะๆฟังอยู่คร้า”จากนั้นเธอจึงรู้สึกตัวและรีบเช็คน้ำที่ริมฝีปากของเธอเองอย่างรวดเร็วจากนั้นจึงพูดว่า
“มีอะไรจะถามหรอค่ะ” เด็กสาวเริ่มทำสีหน้าจริงจัง
“….คือเห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ผมสีชมพูคล้ายดอกซากุระ
สวมชุดนักเรียนมัธยมต้นบ้างรึป่าวครับ” ซาพูดพร้อมกับยิ้มเจื่อนๆ
“เอ่อคือ....ขอโทดนะค่ะ ฉันเองก็ไม่เคยเห็นผู้หญิงผมสีชมพู ซักคนเลยค่ะ ขอโทษจริงๆนะค่ะ”หญิงสาวพูดพร้อมกับก้อมหน้าเล็กน้อยราวกับว่าอยากจะช่วยแต่ก็ไม่สามารถช่วยได้
“ไม่เป็นไรครับ...”ซาพูดพร้อมกับเดินตรงไปหยิบหอกสีเงินยาวปลายหัวแหลมคม
มีขนาดยาว 2 เมตร
‘...หอกนั้นเป็นของเด็กหนุ่มคนนี้งั้นหรอไม่อยากจะเชื่อเลย’
หญิงสาวผมสีดำคิดและจากนั้นเธอก็กล่าวว่า
“คือว่า ขอบคุณที่ช่วยฉันไว้นะค่ะ!!” พร้อมกับก้มหัวอย่างรวดเร็ว
“....แค่นี้เองไม่เป็นไรหรอกครับ” ซาพูดพร้อมกับใช้มือขวาหยิบหอกขึ้นมาและจากนั้นหอกก็สลายไปและพูดต่อว่า
“แล้วก็พ่อของผมเคยพูดไว้ ... “จงช่วยผู้หญิงที่กำลังตกอยู่ในอันตรายซะ”
ประมาณนี้ละมั้งครับ..”จากนั้นจึงยิ้มพร้อมกับสายลมอ่อนๆทำให้ผมของซาปลิ้วเล็กน้อย
พอมองดูแล้วราวกับว่า ดวงจันทร์ยามค่ำคืนที่ชวนให้นึกถึง......
เมื่อสาวผมสีดำเห็นดังนั้นจึงมองไปที่เด็กหนุ่มผมขาวอย่างใจจดใจจ่อต่อมาจึงมีเสียงแทรกเข้ามา....
“อะแฮ่ม...คุณนานะทำไมไม่ชวนเขาเข้าปาร์ตี้ของเราละ?”
เป็นเสียงของเด็กหนุ่มผมสีดำโดยมีเด็กชายผมเขียวพยุงตัวของเขาอยู่
“น..นั้นสินะ” เสียงของเด็กหนุ่มผมดำทำให้เธอรู้สึกตัวจากนั้น
ใบหน้าของเธอก็เริ่มมีสีแดงขึ้น และพูดเสียงขัดๆ จากนั้นเธอจึงตั้งสติแล้วหันไปหาเด็กหนุ่มผมขาวนัยตาน้ำเงินแล้วกล่าวว่า
“คือว่า.....ได้โปรดมาร่วมปารตี้กับพวกเราเถอะค่ะ!!! คุณผู้มีพระคุณ...!!”เด็กสาวพูดด้วยความตั้งใจจากนั้น
ทุกคนบริเวณนั้นจึงเงียบสนิทและมีเสียงๆนึงกล่าวขึ้นว่า
“ขอโทษนะครับ....ปารตี้มันคืออะไรหรอ..?” เป็นเสียงของเด็กหนุ่มผมขาวพร้อมกับเอียงศรีษะไปทางซ้ายเล็กน้อย
จากนั้นจึงเริ่มเงียบอีกครั้ง...
.......................................................................................................................................................................................
ผิดพลาดประการใด ช่วยตักเตือนด้วยนะครับ ^^
เเล้วก็ถ้าชอบอย่าลืมกดติดตามละ 5555
(ค่าสเตตัสที่ไม่มี HP กับ DEF เพราะต้องใช้ความอดทนของร่างกายตนเองนะครับ ^^)
ความคิดเห็น