Secret love story | Taeten

ลำดับตอนที่ #4 : On air 2

"นอน นารึนวอนเฮ นอน เนเก ปาจยอ"

"นอน เนเก มิชยอ เฮออ นันซู ออบซอ"

"I got you~~u Under my skin"

เสียงเพลงออกจากลำโพงโทรศัพท์เครื่องบาง เพลงของรุ่นพี่ที่ดังออกมากับภาพของเมมเบอร์คนอื่นๆที่ยืนเต้นในฉากสีขาว

เตนล์ใช้หมอนรองหลังแล้วนั่งพิงอยู่บนเตียงนุ่ม บนตักก็มีขนมซองใหญ่ที่ถูกซ่อนเอาไว้ใต้เตียง แต่ตอนนี้ถูกนำมาเปิดกินแก้หิวในเวลาดึกๆแบบนี้ ส่วนมืออีกข้างก็จับโทรศัพท์ดูรายการที่เพื่อนร่วมวงแต่ไม่ได้ร่วมยูนิตไปออก

แล้วก็ไม่ได้อารมณ์มากมายอะไรด้วย

ก็รู้ว่าคอสตูมของ 127 ออกจะประหลาดไปสักหน่อย แต่ก็ไม่เคยตงิดใจกับกางเกงแดงทั้งๆที่ก็เคยเห็นใส่มาตั้งหลายรอบ เห็นคนอื่นๆใส่ก็ยังเฉยๆ

"เฮออ นันซู ออบซอ I got… เฮออ นันซู..."

คลิปวีดีโอถูกกรอกลับไปยังเริ่มต้นเพลง Mirotic ของรุ่นพี่ดงบังชินกิ พร้อมๆกับแผ่นมันฝรั่งทอดรสออริจินัลถูกส่งเข้าปาก

เสียงเคี้ยวกรอบแกร่บปล่อยให้เศษขนมร่วงใส่ตัวเองและที่นอน แต่เตนล์ก็ไม่ได้จะสนใจอะไรนักหนาหรอก ไว้ก่อนจะนอนค่อยปัดๆออก

แกร่ก

ประตูห้องนอนที่ถูกเสียบกุญแจเพื่อไขปลดล็อก แต่ก็พบว่าห้องไม่ได้ล็อกไว้อยู่แล้ว เมื่อถูกผลักบานประตูให้เปิดออกเผยร่างเจ้าของห้องตัวจริงที่พอจะรู้อยู่แล้วตั้งแต่ห้องไม่ล็อก

ว่ามีผู้บุกรุกมาอีกแล้ว

นับว่าเป็นครั้งที่ 3 ที่เตนล์หนีจากห้องตัวเองมานอนห้องเขา ถึงแม้เจ้าตัวจะบอกว่าแค่กลับมานอนห้องเดิม เพราะห้องที่แทยงใช้ตอนนี้เป็นห้องเก่าของเตนล์ก่อนที่เจ้าตัวจะย้ายไปนอนกับเมมเบอร์ร่วมยูนิตคนอื่นที่อีกห้อง

"บอกว่าอย่าเอาขนมมากินบนเตียงไง"

"..."

เตนล์ไม่ตอบ ไม่มองด้วย กดออกจากยูทูปเพื่อเข้าเกมไปเช็คว่ามีออเดอร์หรือรถไฟมาหรือยัง

"เตนล์"

"อะไร"

"กลับห้องไป"

"ก็อยู่ห้องแล้วนี้ไง"

"อย่าให้ต้องพูดซ้ำ"

"จิ๊ ไม่กลับ"

แทยงเดินไปเก็บข้าวของเข้าที่แล้วก้มลงหยิบเอากระเป๋าเป้ของอีกคนที่คาดว่าคงจะมีเสื้อผ้าและของเครื่องใช้บางอย่าง

"นอกจากจะมาขโมยกินขนมแล้วยังคิดจะขโมยสเวทเตอร์ด้วยเหรอ"

"แค่ขอยืมเอง ต้องหงุดหงิดขนาดนั้นเลยเหรอ"

ทำอย่างกับว่าไม่เคย..

"มันไม่ใช่แค่เรื่องสเวทเตอร์"

"เออๆ ปัดที่นอนให้เดี๋ยวนี้แหล่ะ" ทำไมต้องหงุดหงิดแล้วพาล ไปงอนยูตะมาอีกหรือไงถึงต้องมาทำท่าทีไม่พอใจออกนอกหน้าขนาดนี้ รำคาญ !

"เตนล์"

"อะไรอีก"

"กลับห้อง จะนอนแล้ว เหนื่อย"

"ก็นอนไปดิ ไม่ได้จะมาให้ทำอะไรสักหน่อย"

เตนล์ลุกขึ้นมาปัดเศษขนมออกทั้งจากตัวเองและที่นอน จากนั้นก็กระโดดลงบนฟูกนุ่มๆ ท้าวศอกลงกับหมอนและฝ่ามือแนบหลังหู หันไปทางแทยงจากนั้นก็ตบเบาะลงข้างๆตัวเอง

"มานอนสิคะ เดี๋ยวร้องเพลงกล่อม"

แทยงถอนหายใจออกมาเบาะๆ แต่ก็ยอมเดินขึ้นเตียงไปอย่างว่าง่าย นอนลงบนหมอนใบเล็กที่ปกติเอาไว้ใช้กอด แทยงเป็นคนนอนติดหมอน จริงๆไม่ใช่หมอนก็ได้ แค่ได้นอนกอดก็พอแล้ว บางทีก็เอาผ้าห่มมาปั้นเป็นก้อนแล้วนอนกอด

ยิ่งถ้าได้ซุกหน้าเข้าไปแล้วมีกลิ่นหอมๆด้วยจะยิ่งทำให้หลับฝันดีเชียวละ

แล้ววันนี้พอมีอีกคนมานอนด้วย แทนที่จะต้องหาหมอนหรือเอาผ้าห่มมาปั้น ก็จัดการรวบเอวคนที่นั่งพิงหมอนเหมือนเดิมมากอดดกีว่า ไม่เสียของ แล้วก็จะได้ทำตัวให้มีประโยชน์ด้วย มาอาศัยห้องคนอื่นนอนบ่อยๆ

ซึ่งเตนล์ก็ไม่ได้ว่าอะไร

"นี้"

"หืม"

แทยงฝังหน้าเข้ากับข้างเอวของเตนล์แล้วออกแรงกอดให้แน่นขึ้นจากนั้นก็คลาย เหมือนแมวที่กำลังนอนขาหน้าไขว้กันแล้วดันเข้าหน้าตัวเองแน่นๆค่อนปล่อย

"ยังมีโปรโมทอยู่ปะ"

"มี"

น้ำเสียงอู้อี้จากคนที่กำลังจะเคลิ้มๆใกล้จะหลับ เตนล์เม้มปากบนแล้วพ่นลมเป่าปากออกมา ดวงตาก้มต่ำแต่ไม่ได้โฟกัสว่ากำลังมองอะไร เหมือนกำลังใช้ความคิด

"..ต้อง.. ใส่กางเกงหนังสีแดงอีกไหมอ่ะ?"

"..." แทยงเงยหน้าขึ้นมามองคนพูดด้วยสายตานิ่งๆ ปนง่วงแบบสุดๆ ไม่เข้าใจที่เตนล์จะสื่อ กางเกงหนังสีแดง เรียกได้ว่าใส่มาตั้งแต่อัดเอ็มวีแล้วมั้งนั้น

"..ไม่มีอะไร"

"..."

"กดเข้าไปเอาเพชรยัง รีวันใหม่นะละ"

"..."

"งั้นเอาโทรศัพท์มา เดี๋ยวทำให้"

"เตนล์"

"สัญญาว่าเล่นเสร็จจะชาร์ตแบตให้ ไม่ลืมแล้วด้วย"

"นอน"

"..."

เพียงเท่านั้นแทยงก็กลับไปนอนซุกท่าเดิมต่อ เตนล์เงียบไปสักพักก็ขยับปากแบบไม่มีเสียงเลียนแบบแทยง แต่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมตอนนี้ไม่ยักกะอยากจะนอนเลยสักนิด ปกติเวลานี้ควรจะเป็นเขาที่งอแงจะนอนแล้วมากกว่าอีก

เพราะคนไม่ง่วงกำลังนั่งเล่นเกมอยู่ในโทรศัพท์ เมื่อกดผิด เล่นพลาดบ้างก็ไม่พอใจ พอไม่พอใจก็แสดงผ่านออกมาทางร่างกายที่ขยับไปมาจนคนที่ควรจะหลับไปแล้วลุกขึ้นมานั่งขยี้หัวตัวเองแรงๆ

"ทำไหมจะได้จบ"

"ท..ทำไร"

แทยงไม่ตอบอะไรนอกจากจะยื่นมือไปดึงขอบกางเกงยืดที่อีกคนชอบใส่นอนเพื่อจะรั้งลงมาให้พ้นขอบเอว

"เฮ้ย ไม่ บอกแล้วไงว่าวันนี้ไม่ทำ"

"ถ้าไม่ทำให้เหนื่อยจะหลับไหม ยุกยิกอยู่ได้ นิ่งๆดิ๊"

on air

"..อือ"

"หรืออยากให้ใส่เสื้อตัวใหญ่ๆ เวลาตีลังกาให้เสื้อเปิด? หรือเต้นแรงๆให้โชว์หน้าท้อง? หรือต้องใส่เสื้อที่โชว์หลังล่ะ"

อีกนิดนึงก็บอกเป็นชื่อรายการแล้วเหอะ เตนล์คิดในใจแต่ไม่ได้พูดออกมา

"ที่เต้นเพราะโดนบรีฟมาแบบนั้น แล้วกับนายละเตนล์"

"ที่อ่อยเนี่ย โดนบรีฟมาแบบไหน?"

"หึงเหรอ?"

เตนล์ยกยิ้มข้างมุมปากแล้วเชิดหน้าพูด

คำพูดที่แทยงถึงกับต้องหัวเราะออกมาเบาๆ

"ก็น่าจะรู้"

"ว่าไม่"

เพราะใจแทยงยังไม่ได้เปิดรับให้เตนล์เข้ามาขนาดนั้น

สถานะตอนนี้ของทั้งคู่ก็ยังเหมือนเดิม ติดจะแค่สนิทกันมากขึ้นก็เท่านั้น

สนิทกันในสายตาคนอื่นๆที่มองแค่ว่าเพื่อนร่วมวง

ก็เท่านั้น

กว่าทั้งคู่จะเสร็จกันก็ปาเข้าไปเกือบตีสาม แล้วยังมีซ้อมต่อตอนหกโมงเช้า หากไม่รีบนอนตอนนี้ไม่วายพรุ่งนี้อาจได้โดนหามไปให้น้ำเกลือที่โรงพยาบาลได้

ประตูห้องของแทยงถูกเปิดออกด้วยฝีมือคนตัวเล็กที่คิดว่าควรกลับไปนอนที่ห้องดีกว่า ไม่อยากจะมาตอบคำถามเมมเบอร์คนอื่นๆที่อาจจะตื่นมาเจอเขาในตอนเช้า

"..เตนล์?"

เพราะความมืดของห้องส่วนกลางที่ยังไม่ได้เปิดไฟ แต่เสียงที่เรียกกลับทำให้คนที่ยืนอยู่กลางห้องถึงกับสะดุ้งจนต้องยืนอยู่นิ่งๆ

เขาจำเสียงนี้ได้แม่น

เสียงที่อยู่กับเขาและคอยช่วยเหลือเขามาตลอดช่วงเวลาตั้งแต่เขาเข้ามาเป็นเด็กฝึกของเอสเอ็ม

เสียงที่พยายามเข้าหาเท่าไรก็เหมือนจะกระเด็นกลับมาตลอด

"จอห์นนี่?" 

มาทำอะไร.. คำถามที่ดังขึ้นในใจแต่ก็ไม่น่าจะสงสัยอะไรมาก ก็แฟนเขาอยู่ที่นี้ จะมาก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

แล้วตัวเตนล์เองล่ะ

มาทำอะไร

--------------------------------------

100%

แต่งๆไปก็ เฮ้อ เหนื่อยจัง จริงๆเขียนพล็อต NC ไว้เยอะกว่านี้อะ แต่เหนื่อย เลยมาแค่นี้ (ง่ายๆงี้เลย ถถถถถถถ) อีกอย่างคือ อยากให้มีเรื่องของจอห์นนี่เข้ามาเอี่ยวกับเรื่องทั้งคู่ด้วย อยากให้มาดราม่า อยากให้มีความหน่วง (ทั้งๆที่ตอนแรกกะจะแต่งเรื่องนี้เฉพาะเวลาที่อยากแต่งเอ็นซี หรือเวลาที่กัปตันนกเพื่อเป็นขวัญและกำลังใจแก่ชาวเรือทั้งหลาย ว่าเราจะชิปต่อไปด้วยกันค่ะ เอ้า พาย)

ป.ล. ฟิคอิงวงเนอะ จะโผล่มาพร้อมโมเมนท์ต่างๆ ที่เป็นประเด็นในทวิตเตอร์บวกกับถ้าเราคิดพล็อตออกอะนะ ถถถถถถถ

แล้วก็ ยูคยอม ไม่ได้มาเป็นมือที่ 3 หรืออะไรนะยู โผล่มาแค่เท่าที่ในรายการจะมีให้โผล่นั้นแหล่ะ จ่ายเงินค่าตัวไปแล้ว 5555555

#lovingwrongTT 

@MelloPizery