นกพิราบสยาม[รับสมัครตัวละคร]

ลำดับตอนที่ #4 : หัวหน้าหน่วยสัตว์รักสัตว์หลง

 "นายครับ ทำพันธสัญญากับหมาป่าตัวนี้ด้วย"โอ้ว ซาร่ากระต่ายพูดได้

 "ไวท์ นายพูดได้!!!"นี้สิ สิ่งเหนือธรรมชาติ

 "ที่จริงก็ไม่ได้ครับแต่ทำพันธสัญญากับนายไว้ นายก็เลยฟังออก"ห๋า ทำพันธสัญญาไปทำตอนไหนเนี่ย แต่เดี๋ยวนะตอนนั้น

 "อย่าบอกนะว่า.../ใช่ครับนาย ตอนที่พวกเรากัดนายเลียเลือด"โกลด์พูดขัดผมจึงทำท่าจะเป็นลมเรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย

 "เฮ้อ อะๆก็ได้ฉันจะทำพันธสัญญากับหมาป่าตัวนี้"ผมเดินมาหาหมาตัวโตที่นั่งมองผมซึ่งนั่งขัดสมาดมองมันกลับแล้วเอาผ้าพันแผลออกและยืนแขนตัวเองไปตรงหน้ามัน

 "เอ้า!! กัดลงมา"ทันทีทันใดหมาป่าตาฟ้าอ้าปากกัดอย่างแรงจนผมต้องร้องออกมา

 "อือ"มันได้เลือดก็เลียไปจนผมต้องบอกว่าให้พอ

 "พอแล้วเดี๋ยวฉันได้ขาดเลือดตาย"มันหยุดก่อนเอาหน้าออกจากแขนผม

 "นี่ นายนะมีชื่อไหม"คำตอบที่หมาป่าบอกคือส่ายหน้า

 "อืม...ชื่อเกรย์แล้วกันเข้ากับสีตัวดี"ผมพันผ้าที่แขนเหมือนเดิมก็ลุกปัดฝุ่นแล้วอุ้มกระต่ายทั้งสองด้วย"เอาละ เกรย์ ฉันต้องไปแล้วฝากดูแถวๆนี้ให้หน่อยว่ามีอะไรไหม ถ้าเจออะไรวิ่งมารายงานฉันที่นี้"

 "ครับนาย"จากนั้นไกรและกระต่ายทั้งสองก็มุ่งหน้าไปหาลูกหน่วยที่นั่งรอมกองไฟที่จุด

 "อ้าว เกรียนยูมาแล้วหรอเร็วเข้าๆ ไอหิวไสกิ้วแล้ว"ไอคนขี้หิว!!!

 "คร้าบๆ เชิญพวกท่านนั่งรอรัปประทานได้เลย"ผมเริ่มทำอาหารโดยย่างปลาแล้วใส่เกลือโรยตามมาด้วยการพลิกตลอดเวลา3นาทีจึงวางบนใบไม้ใบใหญ่ แล้วล้างสมุนไพรต่างๆก่อนมาวางเรียงแล้วเลาะเนื้อปลามาวางด้วยก็เสร็จตามจำนวนคน

 "อะ ของบีสครับอย่าแย่งคนอื่นละ"

 "เงอะ เกรียนอะ"ผมก็ส่งให้ทุกคนแต่ของตัวเองไม่ได้ทำนะ เกือบทุกคนไม่ได้สังเกตยกเว้นคุณแม่หาญคนเดียวเท่านั่นแหละ

 "ไกรทำไมไม่กินฮะ"แงะ ก็คนมันอยากดูลูกหน่วยกินก่อนไม่ได้หรือ

 "ก็ลูกไกรไม่หิวนิคุณแม่หาญ"ผมหันหน้าหนีเมื่อหาญหยิบมาจ้อปาก

 "หันหน้ามา"ไม่โว้ย เหมือนอีกคนอ่านความคิดได้จับหน้าผมหันแล้วยัดใส่ปาก

 "อุน แอ อาญ!!!"ไอเลวววว ไอชั่ว

 ง่ำๆๆๆ

สุดท้ายลูกไกรก็ต้องจำยอมกินอาหารโดยกินกับคุณแม่หาญ แต่หน้าแปลกที่คนอื่นไม่ล้อหรือแหย่เรื่องนี้ ถ้าถามว่าทำไมไม่ล้อคนที่เหลือตอบเป็นประโยคเดียวกันว่า

"ไม่อยากโดนหัวหน้าหน่วยโกรธจนไม่พูดด้วย"
นั่นแหละเหตุผล

"กี้ๆๆๆๆๆ"กระต่ายทั้งสองที่ถูกลืมส่งเสียงร้องจนผมหันมามองแล้วผลที่ตามมาคือ

ตึง ตุบ

ไกรหงายหลังเพราะโกลด์และไวท์พุ่งใส่หน้าและตัวกระต่ายทั้งสองแปะหน้าเขาเต็มๆ จนคนอื่นๆหัวเราะกันใหญ่

 "ฉันว่าพวกมันรักนายนะไกร"คนบุกทะลวงปุ่นพูด ที่จริงเขาอิจฉาหัวหน้าหน่วยตัวเองมากๆที่มีสัตว์รักสัตว์หลงมากมาย ที่จริงไม่ใช่แค่กระต่ายสองตัวนี้ยังมีอีกเพียบที่หวังเข้าใกล้ร่างบอบบางของชายหนุ่ม

 "อืม..."ผมจับกระต่ายทั้งสองมากอดแล้วมองไปยังท้องฟ้าที่พระอาทิตย์เริ่มบ่ายคล้อยไปทางทิศตะวันตกแสดงว่าตอนนี้บ่ายแล้ว

 "เอาพวกนายไปทำหน้าที่ต่อได้แล้วฉันจะไปหาสมุนไพรอื่นๆมาให้ ไปได้"

 "ครับ//ค่ะ"หลังจากนั้นพวกเขาแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตนไปส่วนผมก็ไปจุดที่นัดกับเกรย์ไว้

 "เกรย์ๆๆ"ไกรเรียกหมาป่าตาฟ้าสักพักหมาป่าหนุ่มก็วิ่งมาหาทันที แล้วกระโจนเลียหน้าเลียตาจนไกรต้องผลักหน้ามันออก

 "พอเลยหน้าฉันเปรอะแล้ว"ผมได้ใช้แขนเสื้อเช็ดหน้าก่อนมองหน้าหมาป่าที่ส่ายหางดุกดิก

 "นายครับ ผมไปเจอฮิปโปกริฟบาดเจ็บตัวหนึ่งมาครับนาย"ฮิปโปกริพ? สัตว์อสูรผสมหรอ

 "นำทางไป"ผมทำท่าจะเดินเกรย์ก็งับคอเสื้อผมลอยไปนั่งบนหลังมันพอดี สงสัยให้ขี่หลังมันไป ดีนะกอดกระต่ายทั้งสองตัวไว้

 "นายครับจับแน่นๆนะ"ผมทำตามที่เกรย์บอกมันก็เริ่มวิ่งๆๆๆจนถึงต้นไม้ต้นใหญ่ที่มีตัวฮิปโปกริพนอนหายใจรัวรินอยู่ผมกระโดดลงหลังเกรย์แล้วปล่อยกระต่ายทั้งลงพื้นและเดินเข้าไปใกล้ๆมัน

แย้ว!!!

ฮิปโปกริฟสัมผัสได้ถึงกลิ่นบางอย่างมันลืมตาก็พบมนุษย์ร่างบอบบางแต่ชายเดินเข้ามาใกล้จึงขู่ไล่ แต่มีหรือที่ไกรฟังเขาเดินเข้าไปใกล้อีกมันจึงทำการกระโจนใส่ร่างบางกระแทกพื้นใช้เท้ากดทับไว้ไม่ให้หนีซึ่งเจ้าตัวไม่ได้ทำอะไรก็อยู่นิ่งๆ แต่กระต่ายและหมาป่าก็กำลังโจมตีใส่ไกรจึงบอกหยุด

 "หยุดนะ ไวท์ โกลด์ เกรย์เดี๋ยวฉันจักการเอง"พวกมันได้ยินอย่างนั้นก็ทำได้เพียงมองนายมัน แต่ถ้านายมันมีแผลเมื่อไรพวกมันก็จะโจมตีทันทีแม้นายมันจะห้ามก็ตาม

 "ใจเย็นๆนะ ฉันรู้นายระแหวงหวาดกลัวอยู่แต่วางใจได้เลย"ผมมองนัยน์ตาสีทองเหมือนแมวที่มันก็มองผมเช่นกันมันให้ความรู้สึกเหมือนมันถามว่าเชื่อใจได้ไหมผมจึงยกแขนลูบขาของมันไม่ได้ยกให้เอาออก

 "อืม...แต่ว่านะยกเท้านายออกไปก่อนได้ไหมมันหนัก"ฮิปโปกริฟได้ยินดังนั้นก็ค่อยๆยกเท้าออกผมจึงลุกขึ้นนั่งมองมันที่เอาหัวมาใกล้ๆคอ จนได้ยินเสียงลมหายใจของอีกฝ่ายรู้สึกร้อนมากแต่ก็แค่นั้น ผมจึงยกมือมาจับลูบหัวมันไปมาขนที่ขาวเทาดำสลับกันนั้นนุ่มนิ่ม ฮิปโปกริฟเอาหัวเลื่อนออกจากคอมนุษย์ตรงหน้า ช่างหอมเสียจริงๆ แถมยังน่ากลิ่นด้วย

แย้ว แย้ว แย้ว

ผมยังคงมองหน้ามันที่ส่งเสียงแย้วๆอันเป็นเอกลักษณ์ ส่วนโกลด์ ไวท์ เกรย์นั้นก็มาอยู่ข้างๆผมแล้ว

 "นายครับ เขาบอกว่าอยากทำพันธสัญญากับนาย"โกลด์พูด ผมมองกระต่ายทองมีเขาที่มันพยักหน้าครั้งหนึ่งจึงหันมามองหน้าอินทรีย์ที่ทำอ้อนใส่ ผมยิ่งเป็นพวกใจอ่อนด้วยสิ สุดท้าย

 "เฮ้อ อืมวันนี้วันซวยอะไรฉันเนี่ย"และอีกครั้งที่ต้องเอาผ้าพันแผลออกให้เจ้าฮิปโปกริฟนั้นเลียเลือดซึ่งเป็นอะไรที่แสบมากๆ

 "ไปกันได้แล้วละ ส่วนนายชื่อกริฟแล้วกัน"ผมอุ้มกระต่ายทั้งสองแล้วมองกริฟที่หมอบตัวแล้วหันหัวว่าให้ขึ้นหลังมันผมก็ขึ้นหลังและเดินส่วนเกรย์เดินตามมาซึ่งผมต้องค่อยบอกทางว่าไปทางไหนจนถึงที่

 "เฮ้! เกรียนยูไปไหนมาแล้วนั้นฮิปโปกริฟใช่ไหมและหมาป่านั่นอีก"บีสที่ยืนอยู่เห็นก็วิ่งมาดูและกริฟนั่นทำท่ายกขาจะพุ่งใส่ไอลูกครึ่งอเมริกันผมจึงปลอบมัน

 "โว้วๆ ใจเย็นพ่อหนุ่ม"มันจึงหยุดแล้วมองบีสอย่างเย็นชา

 "เกรียน ไอว่าแม่ยูต้องการคำตอบนะ"หนุ่มครึ่งอเมริกาชี้มาข้างหลังตัวเองซึ่งผมมองก็หน้าซีดเลยก็คุณแม่หาญมองมาแผ่รังสีอำมหิตใส่นะสิตัวกระผมจึงลงจากหลังกริฟแล้วให้มันเดินมาข้างๆหยุดตรงหน้าเขาแล้วมองรองเท้าตัวเอง

 "ไปเอาอะไรมาอีก"คำถามธรรมดาทั่วไปแต่สำหรับผมนะ...คำถามสอบปากคำชัดๆ

 "สัตว์นะคับคุญแม่หาญ แฮะๆ...//ไม่ต้องมาหัวเราะแล้วที่นี้ก็ต้องหาวัตถุดิบเยอะกว่าเดิมอีกไม่สนหัวคนอื่นเลยหรือไง!!! ไอหัวหน้าเฮงซวย"โดนว่าอีกแล้วแถมครั้งนี้แรงด้วย ผมกำมือเล็บจิกเนื้อเพื่อกักกันไม่ให้ตัวเองร้องไห้กระต่ายทั้งสองเงยมองหน้านายตนซึ่งสีหน้าเจ็บปวดพวกมันจึงบอกเกรย์และกริฟอย่าทำอะไรกับอีกคนที่มองมาอย่างอำมหิตซึ่งผลที่ตามมาคือ

 "ฮือๆๆ ผมขอโทษต่อจากนี้ผมไม่ทำแล้ว"ไกรก็ร้องไห้และวิ่งออกไปจากที่เดิมตามมาด้วยกริฟและเกรย์ที่วิ่งตามไป หาญที่ทำหน้าโหดก็หัวใจเจ็บแลบและเพิ่งรู้ว่าทำอะไรลงไป ก็วิ่งตามไปทิ้งบีสซึ่งงงแดกเข้าไปเรียบร้อย

 "ไกรเดี๋ยวอย่าเพิ่งไป"หาญที่วิ่งมาทันเห็นร่างบางนั่งร้องไห้สะอื้นโดยที่ฮิปโปกริฟและหมาป่านั่งชิดข้างๆเท่านั่น

 "ฮือๆๆ"ร่างบางยังคงร้องอย่างนั้น หาญเดินเข้าไปใกล้ๆก็เจอหมาป่าขู่เข้าให้

กรอด แฮร่

 "ขอฉันผ่านเถอะนะ ขอร้องละ"มันได้ยินหาญพูดก็เลิกขู่และบอกกับเพื่อนฮิปโปกริฟของมัน ตอนนี้หาญจึงสามารถเข้าใกล้ร่างบางของไกรได้แล้วจึงสวมกอดทางด้านหลัง
ผมรู้สึกคนกอดทางด้านหลังก็หันมองว่าใครก็พบกับหน้าหาญที่ทำหน้าเศร้าจึงกลับตัวมามองหน้าร่างสูง

 "ไกร...ฉันขอโทษ"ผมเบิกตากว่าไม่คิดเลยจริงๆว่าจะได้ยินคำขอโทษจากปากหาญ

 "อะไรกัน คุณแม่หาญขอโทษลูกไกรเรื่องอะไร"ผมแกล้งถามพลางเช็ดน้ำตาตัวเองไปด้วย

 "ก็ที่ว่านะอย่าโกรธฉันเลยนะ"หาญอุ้มเจ้าตัวแสบก่อนหอมแก้มไม่เกรงใจสิ่งอื่นๆ

 "อย่าหอมแก้มนะ ลูกไกรไม่ได้โกรธสักหน่อย"ผมใช้แขนดันอกหาญให้ห่างๆ

 "กี้ๆๆๆๆ"ไวท์ร้องเรียกเมื่อไกรไม่ได้สนใจพวกตนแม้แต่น้อย ร่างบางก้มมามองแล้วอุ้มกอดไวท์มาหอมแก้มเล่น

 "นายครับ ผมว่าเรากลับไปที่นายอยู่ดีกว่านะ"กริฟเห็นว่าพระอาทิตย์จะตกดินแล้ว

 "ไกร นี้ก็จะมืดแล้วกลับกันเถอะ"หาญยกตัวร่าบางขึ้นข้างหลังและเดินไปโดยกริฟและเกรย์เดินตามหลัง เมื่อถึง

 "What the hell!!!"