Dark burnt

ลำดับตอนที่ #4 : 0 : ค่ำคืนแห่งจุดเริ่มต้น

D A R K B U R N T 0 

ค่ำคืนแห่งจุดเริ่มต้น
 

            ท่ามกลางความมืดมิดรถปอร์เช่สีดำสะท้อนแสงเคลื่อนตัวตัดหมอกหนาที่ปกคลุมถนนสาย 24 ถนนที่ตั้งอยู่เขตุนอกเมืองหรือเรียกง่ายๆ ว่า ‘ห่างไกลความเจริญ’ รอบข้างมีเพียงตึกร้างสูงตั้งเรียงรายสภาพแวดล้อมนั้นเต็มไปด้วยสิ่งปฏิกูลและซากตึกที่พร้อมจะถล่มลงมาทุกเมื่อ

หญิงสาวบนรถสีดำสุดหรูยิ้มร่าก่อนที่จะเป่าหมากฝรั่งในปากอย่างสบายอารมณ์ ชุดรัดกุมสีขาวแถบเทามีสัญลักษณ์นกสีเทาอยู่ที่หลังบอกได้ว่าเธอเป็นคนขององค์กร H.A.P.F.O

            รถยังคงวิ่งต่อไปในความมืดแต่ดูเหมือนบรรยากาศโดยรอบเปลี่ยนไป มันมืดและเงียบผิดปกติ ร่างบางขมวดคิ้วเล็กน้อยในขณะที่ดวงตาคู่สวยมองไปที่จอมอนิเตอร์ในรถ

            เผยร่างสูงกำลังยืนอยู่เบื้องหน้าขวางทางไว้เหมือนเขารู้ว่าเธอกำลังจะมา ร่างบางขมวดคิ้วหนักขึ้นพร้อมกับเปิดประตูรถลงมา

            “ฉันไม่มีเวลาเสวนากับพวกไก่กาหรอกนะ” หญิงสาวกลอกตาไปมาก่อนที่จะเอ่ยออกมาด้วยความเบื่อหน่าย ชายตรงหน้าไม่ไหวติงเขายังคงยืนอยู่ที่เดิมเพราะความมืดทำให้ไม่สามารถมองเห็นหน้าของเขาได้ชัดเจนนัก

            หญิงสาวยกยิ้มขึ้น “ฉันเตือนแล้วนะ” ว่าจบหญิงสาวก็กลับเข้าไปในรถหลังจากนั้นครู่หนึ่งไฟตัดหมอกก็ถูกเปิดขึ้นฉายไปยังเบื้องหน้าพร้อมกับรอยไหม้ที่ตัวของชายหนุ่ม ควันสีเทาค่อยๆ ลอยออกมาจากร่างนั้นเขาค่อยๆ ทรุดลงราวกับทนแรงดึงดูดของโลกไม่ไหว ตาขาวของเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงสดราวกับเลือด หญิงสาวมองผลลัพธ์นั้นเหมือนรู้อยู่แล้วว่ามันต้องเกิดขึ้น เธอหยิบแว่นสีดำขึ้นมาส่วมก่อนที่จะเดินลงมาจากรถเพื่อเช็คความเรียบร้อย

            “ต้องเซลฟี่สักหน่อย” หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นพร้อมกับกดถ่ายภาพกับร่างไร้วิญญาณที่คาดว่าน่าจะเป็นแวมไพร์ ที่บัดนี้แห้งเกรียมและแน่นิ่งไปแล้ว

            “เรียบร้อย” ยังไม่ทันจะขาดคำร่างไร้วิญญาณก็กระโดดขึ้นค่อมเธอจากด้านหลังโดยไม่ทันตั้งตัว โทรศัพท์ในมือกระดอนออกไปไกลเกินกว่าจะเอื้อม เธอพยายามดิ้นและดันตัวเองไปข้างหน้าแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะร่างหนากำลังกดทับเธอไว้อยู่ แรงมหาศาลถูกกดลงมาจนกระดูกซี่โครงของเธอแตกหัก หญิงสาวกรีดร้องสุดเสียงก่อนที่เขี้ยวคมสีเงินจะเจาะผ่านคอของเธอ

            ของเหลวสีแดงสดไหลทะลักออกมาและต่อมาร่างบางก็กระตุกสามครั้งและแน่นิ่งไป... ไม่มีรู้ ไม่มีใครเห็น นอกจากชายหนุ่มปริศนาที่กำลังซ่อนตัวอยู่ที่มุมตึกเขากำลังจะวิ่งแต่ดูเหมือนมีแรงเหวี่ยงบางอย่างดึงเข้าเขาไปจนตัวล้มทับกับร่างของใครบางคน

            “ชู่....เงียบไว้” เสียงแห้งกดต่ำดังขึ้นราวกับเสียงกระซิบ

            เขาพยายามจะขัดขืนแต่ด้วยพละกำลังที่มากกว่าทำให้ยอมนิ่งแต่โดยดี ชายร่างหนาอีกคนมองผ่านช่องตึกดูท่าทีของร่างแห้งเกรียมที่กำลังหันซ้ายขวาด้วยความหวาดระแวงและร่างนั้นกำลังเดินสำรวจรอบๆ บริเวณ มันค่อยๆ เดิน มาใกล้ๆ กับมุมตึกที่ทั้งสองกำลังซ่อนตัวอยู่

            ใกล้...

            ใกล้ขึ้นอีก..

            “ห้ามส่งเสียง” ร่างหนากำชับอีกครั้ง ชายร่างบางได้แต่พยักหน้าเบาๆ ตัวสั่นด้วยความกลัว ชายร่างหนาหลับตาก่อนที่นัยน์ตาของเขาจะเปลี่ยนจากสีแดงส้มเป็นสีน้ำเงิน ชั้นพลังบางๆ ถูกฉายครอบเขาทั้งสอง

            ร่างบางตาเบิกกว้างในขณะที่ในใจกำลังคิดถึงเหตุผลต่างๆ ที่จะมาอธิบายเรื่องนี้แต่เขาก็ต้องหยุดคิดไป เมื่อร่างไหม้เกรียมเดินเข้ามาถึงเขาทั้งสองแล้ว นัยน์ตาสีแดงสดจ้องเขม็งมายังพื้นที่ว่างเปล่า

            ไร้วี่แววสิ่งมีชีวิต...

            มันพยายามมองอีกรอบด้วยความแน่ใจแต่ไม่มีแม้แต่เงา ร่างไหม้เกรียมกำลังเดินมาและกำลังจะสัมผัสกับม่านพลัง แต่แล้วจู่ๆ เขาหายไปในความมืดก่อนที่รถกำลังเสริมจะเข้ามาสมทบพร้อมกับเสียงของกลุ่มคนมากมายที่คาดว่าน่าจะเป็นคนในองค์กร H.A.P.F.O

            “ปลอดภัยแล้ว...” ร่างหนามองหน้าชายร่างบางที่กำลังทับตัวเขาอยู่

            “ขอบคุณครับ – ขอบคุณที่ช่วยผมไว้” ชายร่างบางหน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อยก่อนที่จะขึ้นปัดตัวและโค้งตัวเป็นการแสดงคำขอบคุณอย่างรวดเร็ว

            “ไม่ต้องมากพิธีขนาดนั้น – ฉัน ลูคัส...”

            “ผะ...ผม ชื่อเลนนี่ เลนนี่วูด” ร่างบางเกาหัวแก้เก้อเล็กน้อยก่อนที่จะทำตาโตราวกับพึ่งนึกอะไรขึ้นได้

            “คุณเป็นแวมไพร์เหรอ หรืออะไรกันแน่” ไม่ทันที่ลูคัสจะได้อ้าปากตอบเสียงของเจ้าหน้าที่พิทักษ์สันติราษฎร์ก็ดังขึ้น

            “ในบริเวณนี้มีแวมไพร์!!” สิ้นเสียงก็เกิดความวุ่นวาย ร่างหนาเข้าส่วมกอดร่างบางพร้อมกับเอ่ยขึ้น “อย่าพึ่งถามอะไรตอนนี้” ก่อนที่เขาทั้งสองจะหายไปในความมืดเหลือทิ้งไว้เพียงค่ำคืนที่มีแสงจันทร์สาดส่องลงมาและหน่วยพิทักษ์สันติราษฎร์




_____________________

T A L K W I T H S T O N E 
S A Y H I หวัดดีรีดเดอร์ทุกคนนะครับ เป็นไงกันบ้างเม้นบอกไว้เลย
อย่างที่บอกไรต์รับทุกคนยังไงก็มาเม้นให้กำลังใจกันด้วย สำนวนไม่ดีแน่นอนไรต์ฟีลได้
เพราะหนึ่งไม่ได้ทานเลย สองคือห่างหายจากการเขียนไปนานมากกกก ( ก. ล้านตัว ) 
เดี๋ยวเขียนไปอาจจะดีเอง T T ขออภัยในความมือใหม่ ยังไงสำหรับตอนนี้จบไปแล้ว
ติดตามต่อตอนหน้านะครับ 
_____________________________