คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3
Chapter 3 : หน้ากาก
Riku Part :
ในที่สุดผมก็มาถึงซักที...
ด้วยการนำทางของเด็กหนุ่มหน้าสวยตรงหน้า ซึ่งมีนามว่า โซระ ผมแอบมองแผ่นหลังบาง ๆ ของเจ้าตัวอยู่ห่าง ๆ ทำไมมันถึงให้ความรู้สึก...เศร้า...เหรอ? หรืออาจจะ เก็บ ความแค้นไว้ในใจ ไม่นะ มันอาจจะไม่ได้ซับซ้อนอะไรขนาดนั้น คิดว่านะ
ในที่สุดผมก็ออกมาจากเลี้ยวบ้า ๆ นั่นจนได้ ให้ตายสิ!!! มันเหมือนกับเขาวงกตยังไงยังงั้น นี่เป็นคำสอนอย่างหนึ่งว่าอย่าคิดออกมาที่เลี้ยวนรก (เน้น นรก) โดยไม่มีเจ้าถิ่นติดมาด้วย ไม่อย่างนั้นผมคงเดินหลังทางเป็นบ้าเป็นหลังแน่ (อันที่จริงก็ไม่ได้อ่อนเรื่องเขาวงกตหรอกแต่ในเมื่อมันเป็นถิ่นที่เรายังไม่รู้จักก็สมควรหลงแหล่ะ)
อควาเองก็เป็นคนดีมาก!!! ทิ้งผมไว้คนเดียวแล้วพาคุณไคริไปส่งเนี่ยนะ!!!
"ก็จะได้ให้เธอจำทางด้วยไง" เอาเข้าไปสิครับ
เวลาต่อมา...
พวกเราไม่ได้พูดอะไรมาจนกระทั่งมาถึงโรงเรียน ผมมองตึกโรงเรียนอันใหญ่โตตรงหน้า กับโรงเรียนเก่าของผมแล้ว เทียบกันไม่ได้เลยจริง ๆ โรงเรียนเก่าของผมน่ะเป็นแค่โรงเรียนบ้านนอก ที่บ้าน ๆ พื้น ๆ สุด ๆ แต่ก็เป็นโรงเรียนที่สงบที่สุด แม้จะบ้านนอกแต่เต็มไปด้วยรอยยิ้มเสมอ ที่นี่สมเป็นโรงเรียนลูกคุณหนูจริง ๆ
ผมก้าวเข้าสู่ธรณีรั้วของโรงเรียนใหม่ ต้นซากุระนับสิบ ๆ ต้น ถูกปลูกเรียงเป็นแนว ถึงจะยังอยู่ช่วงฤดูร้อน ก็ยังนึกภาพซากุระบานและร่วงที่นี่ได้ เหล่านักเรียนชายหญิงในชุดประจำโรงเรียนเอนเซนเรียวต่างจับกลุ่มคุยกันอย่างสนุกปาก
"นะ...นี่ขอบคุณนะที่มาส่ง...น่ะ...อ้าว! หายไปไหนแล้ว?" ผมหันดูรอบ ๆ ตัว เด็กคนนั้นหายไปแล้วเขาหายไปไหนกันนะ แล้ว...ผมอยู่ห้องหนายยยยยย!!!!!!!
"คุณริคุคะ!!!" ผมหันไปตามเสียงเรียกนั้น คุณไคริซึ่งมาถึงที่นี่ก่อนแล้ว ฝ่าฝูงชนมหามวลนักเรียน เข้ามาหาผม
"คุณไคริ มีอะไรเหรอครับ?" ผมออกปากถามไปเธอยื่นกระดาษเล็ก ๆ บางอย่างให้ผม
"คุณได้อยู่ ม.3 ห้อง A พิเศษดิฉันได้อยู่ห้อง B พิเศษค่ะ ตอนกลางวันจะมีเวลาพัก 1 ชั่วโมงให้ขึ้นไปดาดฟ้าของอาคารนี้นะคะ วิชาแรกของคุณคือห้องชีววิทยาที่ 1 ค่ะ เกิดเหตุฉุกเฉินอะไรให้รีบแจ้งดิฉันนะคะ" ร่ายมาซะยาวแต่ละอย่างช่างสำคัญเหลือหลาย คุณไคริเดินออกไปอย่างหน้าตาเฉย ผมมองอย่างงง ๆ ตกลงเธอกำลังหนีอะไร
"ไคริจังจ๋า!!!~~~~~~" อ๋อ...รู้ละ หนีแฟนคลับนี่เอง ผมแอบลอบยิ้ม เธอเป็นคนดังประจำโรงเรียนเหรอเนี่ย อาชีพหลักกับหน้ากากภายนอกช่างแตกต่างกันเหลือเกิน และผมก็คงต้องมีหน้ากากภายนอกของตัวเองเหมือนกัน
ผมรีบรีบตรงไปยังห้อง 'ชีววิทยาที่ 1' ทันทีหวังว่าผมคงไม่มาก่อนคุณครูจะเข้าสอนนะ นั่นดูจะเลวร้ายยิ่งกว่าการมาสายซะอีก
หลังจากนั้น...
ผมค่อย ๆ ก้าวเข้าห้องอย่างเก้ ๆ กัง ๆ...
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกนะที่ผมเป็นเด็กใหม่ แต่ว่าการที่อยู่ ๆ ก็ย้ายมากลางเทอมแถมต้องอยู่ต่อหน้าคนที่ไม่รู้จักเกือบ 30 กว่าคน ไม่รู้ว่าเทอมผมจะทำอะไรเปิ่น ๆ ที่ขายหน้ามาก ๆ ไหม หรือผมจะซุ่มซ่ามทำโน่นทำนี่แตกหักไหม หรืออาจจะปรับตัวเข้ากับใครไม่ได้เลย สองอย่างแรกผมไม่เอาเด็ด
"สะ--สวัสดีครับ ผมชื่อริคุ คาชิวาระครับ--" อาจจะเป็นการแนะนำตัวที่สั้นที่สุดในโลกเลยก็ว่าได้ ทุกคนภายในห้องต่างมองมาที่ผมเป็นตาเดียว ผมลากสายตามองทุกคนแต่แล้วผมก็เห็น 'เขา' คนนั้น!?
...................................................... Riku Part : .......................................................
Sora Part :
ผมถูกพวกสวะเล่นเข้าแล้ว...
พวกมันลากผมมาจากเด็กหนุ่มผมสีเงินคนนั้น ไปยังซอกตึกสกปรกที่ไม่มีคนผ่าน เข้าใจหาที่หลบดีนี่ และเป็นที่ที่ฉันจะ ฆ่า พวกแกด้วยสินะ
"โอ๊ย!!" พวกสวะผลักผมลงกับพื้น ที่จริงก็ไม่ได้เจ็บอะไรหรอกนะ แค่แกล้งทำไปงั้นแหล่ะเพื่อความสมจริงและแอ๊บแบ๊วตามแบบฉบับเด็กหนุ่มไก่อ่อน (ภายนอกผมมันบอกอย่างนั้นน่ะ)
"เฮ้ย เจ็บเป็นด้วยเหรอเห็นเงียบ ๆ นึกว่าเก่ง" ผมหันไปมองคนที่นั่งบนกล่องเก็บของที่ไว้ใส่ไม้กวาด หัวหน้าสินะ
"ลูกพี่ทำดี ๆ กับมันหน่อยเดี๋ยวเสียหายขึ้นมาผมไม่รู้ด้วยนะ" ให้ตายสิ ทำไมโลกนี้ต้องมีพวกสวะด้วยนะขวางโลกชะมัด
"เล่นกับมันหน่อยสิ ไอ้หน้าลิง" มันโบ้ยไปทางลูกน้องหน้าลิงอย่างที่มันว่า ที่ผมจำได้ น่าจะชื่อ มาโฮะ เชเซ ม.2 ห้อง B น้องของหัวหน้ากลุ่มนี้ชื่อ ชิโนฮาระ เชเซ ห้องเดียวกับผม
"โหพี่ ผมโครตเกรงใจเลย เชิญก่อนเลยคร้าบ!" มาโฮะกล่าว
"มิสุ แกล่ะ" อีกคนที่มันโบ้ยให้ก็คือ มิสุ โดกะตะ ม.1 ห้อง C เด็กแว่นที่อ่อนแอที่สุดในกลุ่ม
"ไม่ล่ะฮะรุ่นพี่" อืม น่ารักดีนะ คนนี้น่าจับไปทำหุ่นเชิดนะ คงเป็นหุ่นเชิดที่สมบูรณ์แบบทีเดียว
"ดิฉันขอเป็นคนถ่ายนะคะ" อาเคโฮะ จินไน ม.2 ห้อง A ที่จริงก็เก่งนะ สวยด้วยแต่ ความสวยกับสันดานสวะแย่ ๆ ของหล่อนทำให้คนที่อ่อนแอกว่าต้องฆ่าตัวตายหรือย้ายโรงเรียนมาแล้วนักต่อนัก ดีล่ะได้เวลาพิพากษาแกแล้ว ผมจะทำลายใบหน้าสวย ๆ ของหล่อนเองหึ ๆ
"ชิ! พวกแกนี่มันปอดแหกซะจริง ๆ มา! ข้าจัดการเองก็ได้" ชิโนฮาระลงมาจากกล่องคว้าข้อมือผมไว้ทั้งสองข้าง นี่เอ็งกะทำแบบนี้สินะ หึ ๆ ไม่มีทาง แต่ก่อนอื่นคงต้องทำเป็นแอ๊บแบ๊วก่อนสินะ
"อ๊ะ!! อย่าทำอะไรผมเลยนะครับ!! ขอร้องล่ะ!" ให้ตาย! ขนลุกชะมัดที่จะต้องมาใช้คาร์แร็คเตอร์โง่ ๆ แบบนี้น่ะ แต่...เอาเถอะยอมใช้สักวันละกัน
"เงียบซะแล้วแกจะได้ไปในสภาพดีที่สุด" ไอ้สวะตัวนั้นยื่นหน้ามาซุกไซร้ซอกคอของผม เฮ้อ คงได้เวลาเปิดเผยตัวแล้วสินะ
"หึ! คงได้เวลาเลิกเล่นแล้วสินะ เจ้า-พวก-สวะ เอ้ย!" ผมเตะเข้าที่ท้องของชิโนฮาระ มันหงายกระเด็นไปอีกด้านของห้องเพราะแรงเตะของผม แหม่ ๆ สำออยจังนะ เพิ่งจะออมแรงเองนะ
"ลูกพี่!!/พี่!!" พรรคพวกมันมองหัวหน้าของตนที่นอนกุมท้องตัวเอง ผมล้วงกระเป๋าเอาบางสิ่งบางอย่างออกมาจากกระเป๋านักเรียน ผมพุ่งเข้าไปหาอะเคโฮะ ล็อกคอหล่อนแล้วปาดคอตัดเส้นเลือดใหญ่จนเหลือแค่เนื้อเยื่อที่ตรึงไว้กับลำตัว เลือดที่พุ่งกระฉุดเหมือนพรุแตกกระเซ็นเปื้อนเสือนักเรียนของผมกับพวกของมัน
"ต่อไปจะเป็นใครกันน้า~" หึ ๆ ถึงเวลาตายแล้ว...
..................................................... Sora Part : .......................................................
Riku Part : (ต่ออีกหน่อยนะ)
"คุณคาชิวาระย้ายมาจากที่ไหนเหรอคะ?"
"ริคุซังที่บ้านมีพี่น้องกี่คนคะ?"
"คุณริคุ/คุณคาชิวาระ"
และอีกคำถามมากมายที่ผมไม่อาจตอบหมดได้ ผมอ้ำ ๆ อึง ๆ ไม่รู้ว่าจะตอบอะไรก่อนดีทั้งโต๊ะมีแต่สาว ๆ รุมล้อม ไม่รู้ทำไมพวกผู้ชายถึงมองผมแบบจิก ๆ อย่างนั้น
"ต้องขออภัยจริง ๆ นะครับคุณผู้หญิงทั้งหลาย" ผมหันไปตามเสียงของผู้มาใหม่ ทั้งสงบและเยือกเย็น พบกับเด็กหนุ่มคนที่เจอกันเมื่อเช้านี้ ยืนส่งยิ้มอ่อน ๆ ให้ผม แต่ทำไมมันถึงรู้สึกเฉยชาจัง
"ตอนนี้ได้เวลากลางวัน ที่เราจะแนะนำ 'ผู้มาใหม่' ให้รู้จักทุกกับทุกคนนะครับ" ผมมองอย่างไม่เข้าใจ ผู้มาใหม่เนี่ยนะ!?
"รู้แล้วค่า คุณหัวหน้าห้อง" ทุกคนแยกย้ายกันไปทานข้าว แต่เด็กสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาหาผม เธอไว้ผมแบบข้างหนึ่งทัดหูไพล่ไว้ข้างหลัง ผมสีทองดันผู้คนเข้ามาหาผม
"ขออนุญาตคุยสักครู่นะคะ คุณคาชิวาระ ถ้าคุณไม่รังเกียจ พวกเราขอเชิญคุณไปร่วมปาร์ตี้วันเกิดของคุณซึกุโยมิที่ห้างดังข้างโรงเรียนเรานี่ เสาร์-อาทิตย์นี้คุณพอว่างมาร่วมปาร์ตี้กับพวกเราไหมคะ? เป็นการกระชับความสัมพันธ์ไปด้วยค่ะ" ...อืม...เสาร์-อาทิตย์ผมต้องเขียนรายงานด้วยสิ...
"อ่า...ได้...มั้งครับ..." ผมเออออตามไป ขออควาเขียนรายงานแทนไปก่อนก็ได้
"งั้นดีเลยค่ะ ดิฉันชื่อ อิโอมูระ นามิเนะ ค่ะ" หล่อนพูดก่อนจะเดินปะปนกับเพื่อนของเธอ ผมมองตามไปอย่างงง ๆ
อะไรของเค้ากันนะ?...
..................................................... Riku Part : .......................................................
เพิ่งว่างค่าขออภัยที่ให้รอนะคะ
ความคิดเห็น