คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Fatherly3
Fatherly 3
“ทเฮใ่มั้ยะ...ทเฮริๆ้วยไม่ไ้เอันนานเลยนะะ..........”
“..........................”
“ำอึนอไม่ไ้เหรอะ อึนอเอไะ”
“สวัสีรับอึนอไม่เอันนานเลยนะรับ” ทเฮทัทายามมารยาททำไมะำไม่ไ้ล่ะ นอึนอ อีนรัเ่าอเา หรือะเรียให้ถู็ือ เาแ่เยมีวามรู้สึีๆับผู้หินนี้แ่มัน็เป็นอีไปแล้ว
“แล้วนี่เอ่อ........” หิสาวมอไปทาฮยอแเิถาม
“ลูายผมเอนะรับ ฮยอแนี่อาอึนอลู” ทเฮบอับฮยอแ ฮยอแโ้น้อยๆเป็นารทัทาย
“น่ารัันะะ แ่หน้าไม่่อยเหมือนุเลย”
“ผมเป็นลูิแม่นะฮะ ป๊าไม่ใ่ป๊าริๆอผมหรอฮะ” ฮยอแพูึ้น ทเฮมอฮยอแเิปราม
“แบบนี้นี่เอ แล้วภรรยาุไปไหนละะทำไมไม่มา้วยัน”
“เธอาผมไปแล้วล่ะรับ” ทเฮพูเศร้าๆ
“ันอโทษริๆ่ะ ทเฮันนี่มันปาเสียริๆ ฮยอแอาอโทษนะ๊ะ” อึนอนั่ล้าๆฮยอแ
“ป๊าฮยออิ่มแล้วเราลับันเถอะฮะ”
“อ้าวะลับันแล้วเหรอะ”
“ป๊า...ฮยออยาลับบ้าน”
“.................” ทเฮไม่เ้าใทำไมู่ๆฮยอแ็อยาลับบ้านึ้นมาื้อๆแบบนี้
“ถ้าป๊าะอยูุ่ยับอาอึนอ่อั้นฮยอลับ่อนนะฮะ” ฮยอแเรียมะลุ ทเฮว้ามือลูายอเาไว้
“โอเป๊าะลับพร้อมลู อึนอผมอัวนะ” ทเฮลุออไปอึนอมอาม่อนะยิ้มร้าย “แเรียมัวเป็นเ็ำพร้าไ้เลย”
.................
.........................................
.....................................................................
“ทำไมอิ่มเร็วัล่ะฮยอแ”
“ฮยอไม่อบ............ ฮยออิ่มแล้วน่ะฮะ” เหมือนฮยอแิอะไรไ้บาอย่าเารีบเปลี่ยนำอบทันที
“ลูไม่อบอะไรบอป๊ามานะฮยอแ” ทเฮพยายามาั้นับฮยอแ
“ป๊าฮยอบอแล้วไว่าฮยออิ่มแล้ว”
“ฮยอโหป๊า ถ้าฮยอไม่บอวามริมาป๊าะไม่รัฮยอแล้วนะ”
“ป๊า...........”
“อบป๊ามาามร” ทเฮทำท่าริั
“ไม่รู้ฮยอแไม่รู้” ฮยอแเินหนีไป ทเฮไ้แ่ส่ายหัว นี่เาแ่ไปหรือเปล่า เ็สมัยนี้นี่เ้าใยาริๆ
“ฮยอแ ทเฮ”
“อาีวอนสวัสีฮะ” ฮยอแเินไปเอีวอนเพื่อนอทเฮเ้าพอี
“สวัสีรับ ไพ่อลูไปไหนันมา” ีวอนลูบผมฮยอแ้วยวามเอ็นู
“แไม่ทำานเหรอวะปิเห็นอยู่แ่ับานทำไมวันนี้มาเินอยู่นี่ไ้”
“็อยาลายเรียบ้า เออเย็นนี้ไปื่มันมั้ยวะ” ีวอนวนเพื่อนอเา เาไม่ไ้ื่มับทเฮมานานแล้ว
“ฮยอแ....” ทเฮมอไปทาฮยอแ เาไม่อยาทิ้ฮยอแไว้ที่บ้านนเียว
“ป๊าไปเถอะฮะ ฮยออยู่นเียวไ้สบายมาฮะ”
“แน่ใเหรอฮยอแ”
“ฮะ ป๊าูแลฮยออย่าีมาลอ นานๆอาีวอนะว่าป๊าน่าะไปื่มับอาีวอนนะฮะ”
“ีวอนไปื่มที่บ้านันไ้มั้ย”
“ไ้สิ..........” ีวอนอึ้เหมือนัน ฮยอแไม่ใ่เ็แล้วอะไรือารที่ทเฮะ้อห่วฮยอแนานั้น พ่อลูหรือ็ไม่ใ่
“เอันที่บ้านนะีวอนันับฮยอแะไปื้ออิน แื้อโูไป้วยแล้วัน”
“ป๊า...” ฮยอแเรใเหมือนันที่้อทำให้ทเฮับีวอนลำบา
“ทำไมรับ ป๊าน่ะไม่มีทาให้ลูายอป๊า้ออยู่บ้านนเียวหรอรับ ถ้าฝนแล้วมีนแอบร้อไห้ป๊าะทำยัไล่ะรับ”
“ป๊า...” ฮยอแไ้แ่ยิ้ม เาำลัมีวามสุับำพูเล็ๆน้อยๆที่ทำให้หัวใวน้อยเ้นไม่เป็นัหวะ
่ำๆีวอน็เ้ามาพร้อมโูอีห้าถึหว ทเฮำลันัู่ทีวีรอเาอยู่
“มาเร็วัวะ”
ีวอนมอไปรอบๆ็อแปลใไม่ไ้ที่ไม่เห็นฮยอแ “ฮยอแไปไหนะล่ะ”
“ฮยอแไปอาบน้ำน่ะ บ่นว่าเหนียวัวเี๋ยวล”
“บ้านแน่ารัีนี่หว่า ไม่ไ้มาั้นานเรียบร้อยเหมือนเิม”
“ฮยอแเป็นนัน่ะ” ทเฮพูยิ้มๆ
“น่ารัีเนอะ นี่ถ้าันเิ้าว่านี้สัสิบปีีบไปแล้ว”
“เพื่อนรับ พูอะไร็เรใันบ้านะรับ”
“เออันล้อเล่น ทำไมแไม่ลับไปใ้ีวิหนุ่มโสวะ อยู่แบบนี้ไม่เหาเหรอวะ”
“อยู่แบบนี้ัน็มีวามสุีนี่หว่า”
“เฮ้อ...แนี่มันเ้าใยาะมั”
“ันว่าันเ้าใ่ายว่าแนะเว้ยอยู่มานป่านนี้แฟน็ไม่มีเป็นัวเป็นน”
“ไอ้นี่ อย่าพูแทใำิวะ”
“็ลุอยู่ับาน แะไปเอนถูใไ้ไวะ”
“่ามันเหอะว่ะ” ีวอนระเหล้าเ้าปา ฮยอแลมา็โ้น้อยๆทัทายีวอน้วยุนอนลายลูเี๊ยบแสนน่ารั
“ฮยอแ...ทำไมลูใสุ่นอนบาแบบนั้นล่ะ อาาศเย็นะายเี๋ยว็ไม่สบายหรอ ไปเอาเสื้อลุมมาลุมเลยเร็วเ้า” ทเฮุฮยอแพร้อมทั้ันัวร่าบาให้ลับึ้นไป้าบน
“ฮะ...” ฮยอแๆ ปิเา็ใส่แบบนี้ไม่เห็นทเฮะว่าอะไร อีอย่าในบ้าน็มีฮีสเอร์ไม่เห็นะหนาวสันิ
“ทเฮปีนี้ฮยอแอายุเท่าไหร่วะ” ู่ๆีวอน็ถามึ้นมาหลัาล้อยหลัฮยอแไป
“17 มั้ทำไมอ่ะ”
“แโึ้นมาเลยนะ แล้ว็น่ารัึ้นมา้วย”
“.....................” ทเฮไม่รู้ว่าเาวรพูอะไร่อี
“อีปีเียวฮยอแ็บม.ปลาย เ้าเรียน มหาลัยน่ารัึ้นอีเป็นอ” ีวอนยเหล้าึ้นื่ม ทเฮมอหน้าเพื่อนเาไม่เ้าใว่าีวอน้อาระสื่ออะไรันแน่
...................................
.........................................................
......................................................................
หลัาฮยอแไปสวมเสื้อลุม ็ลมานั่ิน้าวที่โ๊ะอาหาร โยมีสายาอีสอู่ที่รอบมอเาอยู่โยที่เ้าัว็ไม่รู้ัวว่าำลัถูมอ
“ป๊า ฮยอไปเล่นเมที่ห้อนะฮะ แล้วะรีบเ้านอน ป๊าับอาีวอน็อย่าื่มันนึนะฮะที่สำัถ้าเมาห้ามับนะฮะอาีวอน” ฮยอแบอับผู้ให่ทั้สอพร้อมทั้ถือแ้วนมับน้ำผลไม้เินึ้นไป้าบน
“รับอาไม่ับหรอถ้าเมาน่ะ” ีวอนพูยิ้มๆ ทเฮยแ้วเหล้าึ้นื่ม เาไม่รู้ว่าเาเป็นอะไรแ่เาไม่อบเลยที่เห็นลูายุยับผู้ายนอื่นั้แ่ที่ร้านบะหมี่ รวมทั้อนนี้ ไม่อบเลย ไม่อบเลยริๆ
ฮยอแึ้นไปแล้ว ทเฮับีวอน็นั่ื่มันไปเรื่อยๆุยaันสัพเพเหระ ามประสาเพื่อนสนิทที่รู้ัันมาั้แ่ ม.้น นทุวันนี้็เือบ 20 ปีแล้วที่เป็นเพื่อนันมา ึพอสมวรีวอน็ลับออไป ทเฮยันั่ื่ม่ออีนิหน่อย นสิไม่่อยะอยู่รบเท่าไหร่ เาล้มัวนอนับโฟาเพราะว่า่วเ็มที ฮยอแเอ็เินลมาูเพราะไ้ยินเสียรถีวอนออไปแล้วแ่ป๊าอเายัไม่ึ้นไปนอน ะเมาแน่นอนเลย
“ป๊า ึ้นไปนอน้าบนเถอะฮะ นอนรนี้เี๋ยวะปวหลัเอานะฮะ” ฮยอแพยายามปลุทเฮ
“อ้าว...........ฮยอแ...นี่เอ” ทเฮสลึมสลือึ้นมา
“ลุฮะเี๋ยวฮยอพาป๊าไปนอนเอ” ฮยอแพยายามลาทเฮึ้นไป ้วยแรอันน้อยนิว่าะถึห้อ็เล่นเอาหอบเลย
“ฮยอเ่ั....” ทเฮล้มัวลไปนอนับพื้นเรียบร้อย ฮยอแไ้แ่ส่ายหัว
“ป๊านอนบนเียสิฮะ” ฮยอแพยุทเฮึ้นมาบนเียอย่าทุลัทุเล พอับทเฮนอนลไ้ัวเอ็เามลไปนอนทับบนอแร่ นพาลให้ทำัวไม่ถู ฮยอแะันัวเอลุึ้นแ่็ถูอีนรวบมาอไว้แน่น
“ฮยอไม่อยานอนับป๊าเหรอรับ...” ทเฮพูออมาถ้าในอนที่เามีสิรบเาะไม่พูออมาเ็า
“ป๊า....” ฮยอแเริ่มทำหน้าไม่ถู
“หรือว่าไม่รัป๊าแล้ว”
“ป๊า”
“มาให้ป๊าหอมทีนะเ็ี” ทเฮหอมแ้มาวไปฟอให่นพาลให้แ้มฮยอแเป็นสีมพูทันที
“ป๊า...”
“หอมั” ทเฮพลิึ้นมาร่อมฮยอแไว้ ่อนะหอมแ้มาว้ายวาอีฟอให่ ไล้ลมานถึริมฝีปาสีเอร์รี่
“อื้อ...อื้ม...” ฮยอแำลัทำัวไม่ถูเมื่อริมฝีปาบาำลัถููุนนเ้าัว้อเผยอริมฝีปาออให้ลิ้นร้อนเ้าไปสำรวภายในโพลปาเล็ มือเล็ำผ้าปูที่นอนแน่น
“หวานั” ทเฮละริมฝีปาออ่อนะูบไล้ลมาามออาว พร้อมทั้บเบาๆ นฮยอแใ
“ป๊า...” ฮยอแร้อออมา
“ฮยอแ...” ทเฮ้อร่าบานิ่
“ป๊า...” ฮยอแร้อออมา
“ฮยอแ...” ทเฮ้อร่าบานิ่ เหมือนสิที่หลุลอยำลัลับมา สภาพเาับฮยอแอนนี้ ทเฮรีบลุึ้นมาในทันที เพราะลิ่นายหอมทำให้เาเผลอไผล เพราะวามใร่ทำให้เาหลลืมอะไรบาอย่าไป “ฮยอแป๊า....ป๊าอโทษ ฮยอแลับไปนอนนะป๊าื่มมาไปหน่อย ฮยอแไปนอนนะ” ทเฮหันหลัพูับฮยอแ
“ป๊า...” ฮยอแำลัสับสนไปหมเาเาใทเฮไม่ถูเหมือนัน เาไม่รู้ว่าทั้หมที่เิึ้นมันืออะไร
“ไปนอนนะฮยอแ ถือว่าป๊าอร้อ” ทเฮพูเรียบๆ
“ฮะ...ป๊า” ฮยอแยอมออไป วามิ่าๆในหัวเาำลัีันสับสนวุ่นวายไปหม ้อยอมรับว่าเารู้สึีไม่น้อยับสัมผัสที่ไ้รับเมื่อรู่ มันเหมือนับวามฝัน วามฝันที่เามีวามสุ แ่...สุท้ายมัน็พั...
ล้อยหลัฮยอแทเฮถอนหายใออมาอย่าโล่ใ เือบไปแล้ว เพราะอะไรเาถึไ้าสิถึเพียนี้ ทเฮเ้าไปในห้อน้ำ เปิน้ำเพื่อให้หายเมา และลวามร้อนในายที่มันำลัพุ่พร่าน
..................
.................................
.................................................
หลัาเหุาร์เมื่อืนทำเอาฮยอแนอนไม่หลับ พึ่ะเผลอหลับไปอนใล้สว่า เ้านี้เา็เลยื่นไม่่อยเ็มาเท่าไหร่ ร่าบาัวเียลมาิน้าว เพื่อะไปโรเรียน ทเฮัโ๊ะอาหารไว้เรียบร้อย พอฮยอแลมาเา็ลับึ้นไปอาบน้ำ เรียมัวไปทำานเหมือนัน ทเฮมาส่ฮยอแที่โรเรียน่าน่าเียบไม่มีใรพูอะไรออมา
“เลิเรียนป๊ามารับนะ” ำพูสั้นๆ ฮยอแพยัหน้ารับ่อนะลารถไป
...................
...................................
......................................................
“เฮ้ยพี่ทเฮเป็นไรอ่ะพี่หน้าาูเรียๆ” แอมเบอร์รุ่นน้อนสนิทเ้ามาุยับทเฮที่เอาแ่นั่หน้าเรีย
“ยุ่น่ะแอมเป็นเ็็อยู่ส่วนเ็” ทเฮว่าแอมเบอร์
“มีอะไร็บอแอมไ้นะพี่ รับปรึษาทุปัหาเว้น่ารอีพ”
“ไปทำานไปแอมไม่วนพี่ะายมั้ย”
“โหว่ะพี่ เี๋ยวแอมไปฟ้อน้อฮยอแีว่า”
“เี่ยวอะไรับลูพี่ล่ะแอม”
“็ะมีแ่น้อฮยอแนเียวที่ไม่เยโนพี่ทเฮเหวี่ยใส่ ะว่าไปแอม็ไม่เยเห็นพีุ่น้อฮยอแเลย้วย้ำ น่าอิาะมั”
“็ฮยอแน่ะเป็นเ็น่ารัไม่ไ้แ่นเี้ยวแบบนี้ไ” ทเฮว่าพร้อมับยีผมรุ่นน้อัวเล็้วยวามหมันไส้
“โหยพี่ทเฮอ่ะ แอมไปทำานีว่า”
“ุทเฮะท่านประธานแ้ใหุ้ทเฮเ้าไปพบ่ะ” หิสาวร่าบาเลาอทเฮเ้ามาบอับทเฮ
“อบุรับ”
...............
............................
.............................................
“ท่านประธานมีอะไรเหรอรับ”
“นั่่อนิวะ ันะปรึษาแเรื่อทริปพัร้อนอบริษัทเราปีนี้”
“แ็ัสินใเอ็บนี่หว่า”
“เออ ็ให้มา่วยิ็ิิวะ”
“เป็นถึประธานบริษัททีเรื่ออื่นิไ้หม ะไอ้เรื่อเล็ๆ นี่ีวอนแันไม่เ้าใแริๆว่ะ”
“เอออีเรื่อโรารรับนัศึษาฝึานปีหน้า แูแลโรารทั้หม้วยนะเว้ย”
“เออ...แ่ปีหน้า...ฮยอแ”
“ฮยอแ้อเ้ามหาลัยั้นสิ เฮ้ยลูแเ้าเรียนมหาลัยไม่ใ่โรเรียนอนุบาลมีอะไรน่าเป็นห่ววะ เาโึ้นนะเว้ยไม่ไ่เล็ล”
“แล้วันะัารให้ มีอะไระใ้ผมอีมั้ยรับท่านประธาน”
“ไม่มีแล้วรับุผู้ัาร” ีวอนอบลับเพื่อนำๆ ะว่าไปเาับีวอน็เป็นเพื่อนันมานาน นานนทเฮเอ็ยัแปลใั้แ่เลิับฮีอลไป็ยัไม่เยเห็นีวอนะอบบใรอีเลย
...........................
...............................................
...................................................................
“ฮยอแเป็นอะไรไปทำไมวันนีู้เียบๆั” อมินอสสัยไม่ไ้ทำไมเพื่อนรัร่าบาถึเอาแ่เียบ
“ทำหน้าเป็นนอหัไปไ้” รยออุเสริม
“ันไม่ไ้เป็นอะไรแ่ปวหัวนิหน่อยน่ะ ันไม่เป็นอะไรหรอ” ฮยอแอบปัๆ อนนี้ในหัวเามันมีแ่เรื่อทเฮ ภาพที่ทเฮูบเาเมื่อืน ไม่ใ่เรื่อ่ายเลยที่ะลืมสัมผัส สัมผัสแสนหวานอนที่ไ้ื่อว่าเป็นพ่อ สัมผัสอผู้ายที่เารั
“มีอะไร็บอพวเราไ้นะเราเป็นเพื่อนันนะฮยอแ” อมินบบ่าเพื่อนเบาๆ
“อีไม่นานเรา็้อเ้ามหาลัยแล้ว ไม่รู้เราะเอันอีมั้ยเนอะ อมินนาย้อสอบหมอไ้แน่นอน ฮยอแเอนาย็้อเ้าบริหารไ้แน่นอน ส่วนันสิไม่รู้ะเ้าเภสัไ้มั้ย”
“รยออุนายน่ะเรียนเ่ะายไปเรื่อแ่นี้่ายะายไป” อมินให้ำลัใรยออุ
“ุยอะไรันอยู่รับ” เสียอผู้มาใหม่เรียวามสนใาทุนบนโ๊ะไ้เป็นอย่าี
“พี่เยอ....” รยออุีใมาที่เอเยอ ทั้สอนโผเ้าอันในทันที
“พี่ยูฮยอนสวัสีฮะ” อมินทัทายยูฮยอนที่มาับเยอ ยูฮยอนยิ้มทัทายให้ับอมินน้อยๆ สายาเาเอาแ่มอไปที่ฮยอแทีู่แปลไป
“ฮยอแะไม่ทัทายพี่หน่อยเหรอ” ยูฮยอนเรียฮยอแ
“สวัสีฮะพี่ยูฮยอนพี่เยอ”
“ใลอยไปถึไหนเรา ิถึหนุ่มที่ไหนอยู่ ทำแบบนี้พี่ไม่ยอมนะ” ยูฮยอนพูิล เารู้ัับฮยอแเพราะเยอ ้อยอมรับว่าฮยอแเป็นนน่ารั แล้วเา็หลุมรัฮยอแั้แ่แรเห็น ถึะรู้ัันมาสัระยะหนึ่แล้วแู่เหมือนวามสัมพันธ์ะไม่้าวหน้าเลยสันิ นยูฮยอนัไม่แน่ใแล้วว่าเาวรทำอย่าไร่อไป
“รู้สึัวเอเป็นส่วนเินแปลๆ ลับบ้านีว่า ฮยอแ รยออุันไปนะ พี่เยอ พี่ยูฮยอนผมไปนะฮะ”
“รยออุไปันเถอะ ยูฮยอนไปนะเว้ย” เยอับรยออุ็ออไป่อนอนนี้็เหลือแ่ฮยอแับยูฮยอน
“ไปินไอิมันมั้ยฮยอแ พี่ว่าว่าป๊าอฮยอแะมาเย็นๆนี่พึ่บ่ายสามเอ”
“...ฮะ” ฮยอแลไปับยูฮยอน ิว่าว่าทเฮะมาห้าโมว่าๆ เายัมีเวลาอีพอสมวร
“ะว่าไปป๊าอฮยอแหนุ่มว่าที่พี่ิไว้เยอะมาเลยนะ แถมหล่อมาๆอี้วย”
“ฮะ”
“ฮยอแเป็นอะไรหรือเปล่าทำไมพูน้อยั”
“ผมไม่เป็นไรฮะ แ่ปวหัวนิหน่อยเพราะเมื่อืนนอนน้อยน่ะฮะ”
“ให้พี่ไปส่ที่บ้านมั้ย แล้วฮยอแ่อยโทรบอป๊าอฮยอแ็ไ้”
“ไม่เป็นไรฮะ เรใพี่ยูฮยอนบ้านเราอยู่นละทาัน อีอย่าพี่ะไปส่ผมยัไล่ะฮะ”
“นั่นสินะพี่ลืมไป...ฮยอแอยาินอะไรเอ่ยวันนี้” ยูฮยอนเปลี่ยนเรื่อ
“ปีหน้าพี่ยูฮยอน็อยู่ปี 3 มอหาที่ฝึานไว้บ้าหรือยัฮะ ถ้ายับอป๊าอฮยอแไ้นะฮะ เพื่อนป๊าฮยอแหมายถึอาีวอนน่ะฮะ เป็นเ้าอบริษัทพี่ยูฮยอนะไ้ไม่้อัวลใเรื่อที่ฝึาน”
“รับ พี่อบุฮยอแมานะ” ยูฮยอนยิ้มให้ฮยอแน้อยๆ ไม่มีอะไรเลย เาไม่มีอะไรที่เหมาะสมับฮยอแเลยริๆ
RRRRRRRRRRrrrrrrrrr เสียโทรศัพท์อร่าบาัึ้น เมื่อฮยอแเห็นว่าใรโทรมา็รับทันที
“ฮะป๊า”
“ฮยอแอยู่ไหนป๊ามารอที่หน้าโรเรียนแล้ว”
“ือฮยอมาินไอิมับเพื่อนน่ะฮะ ป๊ารอแป๊บนึนะฮะเี๋ยวฮยอลับไป”
“ร้านไอิมอยู่รไหนล่ะเี๋ยวป๊าไปรับ็ไ้”
“อย้าโรเรียนฮะป๊า”
“โอเเี๋ยวป๊าไปรอฮยอแหน้าร้านนะรับ”
“ือฮยออโทษริๆนะฮะพี่ยูยัไม่ทันไ้สั่เลย ป๊ามารับแล้วน่ะฮะ ฮยออัวนะฮะ”
“ไม่เป็นไรรับไว้ราวหน้า็ไ้ฮยอแลับเถอะ ปวหัวอยู่้วยนี่” ยูฮยอนลุออมาพร้อมฮยอแ ออี้ ันานมาอที่หน้าร้าน ทเฮเปิประูรถลมาเมื่อเอยูฮยอนไม่รู้ว่าเพราะอะไรแ่เาไม่อบเลยที่เห็นฮยอแอยู่ับยูฮยอน
“สวัสีรับุอา”
“ป๊าเลิานเร็วัฮะ” ฮยอแทัทายป๊าอเา ทเฮเปิประูรถให้ลูายนีอเาโยไม่ไ้สนใยูฮยอนเลย
“ไปนะฮะพี่ยูฮยอน” ฮยอแบอลายูฮยอน ทเฮปิประูรถแล้วมอยูฮยอนนิหน่อย ่อนะึ้นไปประำำแหน่นับและออรถไป
“ฮยอแยูฮยอนเาเรียนที่ไหนเหรอ”
“มหาลัยยอฮีฮะป๊ามีอะไรเหรอฮะ”
“แล้วเามาที่โรเรียนอลูทำไมเหรอ”
“พี่ยูฮยอนมาับพี่เยอแฟนรยออุน่ะฮะ”
“เาเป็นแฟนลูเหรอ” ทเฮถามออไป้วยวามอยารู้
“...ไม่ใ่หรอฮะป๊า ถ้าฮยอแมีแฟนฮยอแะบอป๊าโยไม่้อรอป๊าถามเลย ับพี่ยูฮยอนเราเป็นพี่น้อันฮะ” ทเฮยิ้มออมา
“ีแล้วล่ะลูยัเ็ไว้ให้ลูโว่านี้ะีว่า”
“ฮะ...”
“อ่อแล้ว็ฮยอแอย่าไปไหนมาไหนับผู้ายนไหน็ามสอ่อสอนะ ถ้าะไปไหน็ไปันหลายๆนนะะีว่า”
“ฮะป๊า”
มาลอนที่ 3 อบุำลัใเล็ๆน้อยๆที่มีให้นะะ
ฮยอแอเราำลัะโเป็นผู้ให่ เสน่ห์็ใ่ย่อย หวแทนุป๊า่ะ ^^
ความคิดเห็น