{FIC:NARUTO}จะแค้นหรือจะรักน้องสาวคนนี้{END}

ลำดับตอนที่ #4 : 03:ความหลังที่ไม่หวนคืน

ซาสึเกะตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงร้องให้ของคนข้างกาย ที่ยังคงดังแผ่วเบาซาสึเกะพลิกร่างหันมามองคนที่หันหลังให้เขาอย่างสำนึกผิด เพราะไอ้ยานรกนั้นมันทำให้เขาพลาด  ซาสึเกะคว้าคนที่นอนหันหลังให้เข้ามากอด

“พี่ขอโทษ”ซาสึเกะกระซิบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ก่อนที่คนตัวเล็กจะดันตัวออกจากอ้อมกอดแกร่ง แต่ไม่เป็นผล

“พึ่งจะสำนึกผิดหรอเป็นไงสมใจอยากพี่แล้วไม่ใช่หรอ”ซากุระพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน นั้นทำให้คนฟังถึงกับใจหาย

“ขอโทษ พี่ขอโทษขอร้องละพี่ผิดไปแล้ว”ซาสึเกะกอดคนตัวเล็กให้แน่นขึ้น

“ขอโทษหรอ แล้วสิ่งที่หนูเสียไปละเอาคืนมาให้ได้ไหมละ”

“จะให้พี่ทำยังไงเราถึงจะให้อภัยพี่”คำตอบนั้นทำให้เขาแทบสติแตก

“เลิกยุ่งกับหนูสะ”

“ไม่!!!”

.

.

.

“โว๊ย ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยว่ะ”ซาสึเกะตะโกนขึ้นก่อนจะทำลายข้าวของในร้านโดยมีนารูโตะนั่งดูอยู่นิ่งๆกับการกระทำอันบ้าคลั่งของเพื่อนตัวดี

เขาละอยากด่า อยากว่า อยากสมน้ำหน้า แต่เห็นสภาพของซาสึเกะแล้วเขาแล้วด่าว่าไม่ออกจริงๆ  ก็สภาพตอนนี้ถ้าด่าออกไปหรือพูดอะไรออกไป มีหวังเขานี้ละจะโดนฆ่าแน่น ตอนนี้เขาไม่กล้าแม้จะหายใจแรงๆกลัวว่ามันจะไปกระตุ้นประสาทอะไรของมันอีก

ตอนแรกเขาเองก็ตกใจเหมือนกันที่ได้ยินว่ามันมีอะไรกับน้องมันเพราะยาปลุกเซ็กส์ทำให้มันข่มขืนน้องสาวของมันเอง  พูดไปแล้วเขาก็สงสารทั้งพี่ทั้งน้อง

“ไอ้โตะแกไปตามหายัยผู้หญิงคนนั้นมาสิ”เสียงของซาสึเกะทำให้นารูโตะตื่นจากภวังค์

“คนไหนว่ะ”

“ยัยผมแดงๆใส่แว่วนั้นนะ ได้ยินว่าเป็นพี่น้องกับแกด้วยไม่ใช่หรอ”คำพูดนั้นทำให้นารูโตะนึกถึงใครคนหนึ่ง

“คารินนะหรอ  ทำไมยัยนั้นมันทำอะไรแกหรอ”คำพูดของเพื่อนสนิททำให้ซาสึเกะแค่นยิ้มออกมาอย่างเคียดแค้น

“ก็ยัยนั้นเป็นคนวางยาฉันนะสิ”

“อะไรนะ” เขาเริ่มจะรู้สึกสงสารญาติของเขาแล้วสิยิ่งเห็นสายตาของเพื่อนตัวดีทำให้นารูโตะขนลุกขึ้นมาทันที

“จับยัยนั้นมัดไว้ เอาไปที่ห้องใต้ดิน มัดแขนมัดขาฉีดยาปลุกเซ็กส์ขั้น

รุนแรงให้ยัยนั้นสะ”คำพูดของซาสึเกะทำให้นารูโตะเหงื่อก่อนจะพูดออกมา

“มันไม่แรงไปหน่อยหรอว่ะ”

ปึง เสียงตบโต๊ะดังขึ้นนั้นทำให้นารูโตะหุบปากแทบไม่ทัน ก่อนที่ซาสึเกจะตะวัดสายตามามอง

“แล้วสิ่งที่ฉันเสียไปละ ฉันทำแค่นั้นถือว่าเบาที่สุดแล้วนะหึ  ฉันฝากด้วยนะฉันต้องเห็นผลงานในวันพรุ่งนี้”ซาสึเกะพูดแล้วนั่งลงกับโซฟา สภาพห้องในตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับที่ทิ้งขยะดีๆนั้นเอง  

“อะ..อืมได้สิ”

ซากุระที่ตอนนี้นั่งอยู่ที่ริมสระ พลางมองรูปตัวเองที่อยู่ในน้ำพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาเธอไม่อยากเห็นภาพตัวเองเพราะมันยังตอกย้ำเรื่องเมื่อคืนทั้งสัมผัสที่เคยอ่อนโยน แต่ตอนนี้ไม่มันไม่อ่อนโยนเลยเธอสัมผัสได้ถึงความต้องการที่น่ากลัวของซาสึเกะ 

ร่องรอยที่เขาทำไว้มันเห็นชัดเจน สัมผัสของเขาเธอก็ยิ่งกลัวเขาไม่เหมือนซาสึเกะคนเดิมที่เธอเคยรู้จัก

ซากุระเดินมาเพื่อไปยังในตัวบ้านก่อนทีเธอจะได้ยินเสียงรถ เธอหันไปมองตรงหน้าประตูก่อนจะพบว่าเป็นรถของซาสึเกะ ซากุระ รีบขึ้นห้องทันที

เมื่อซาสึเกะเห็นซากุระวิ่งเข้าไปในตัวบ้านเขารีบจอดรถแล้ววิ่งตามเธอไป  ก่อนที่เขาจะได้ยินเสียงล็อกห้องของเธอ  ซาสึเกะเดินไปหน้าห้องของน้องสาวก่อนที่จะเคาะประตู

“ซากุระออกมาพูดกับพี่หน่อยได้ไหม”

“อย่ามายุ่งกับหนู”

“ขอร้องละเปิดให้พี่เถอะนะ”

“ก็บอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่งกับหนู”

เสียงตะโกนออกมาทำให้ซาสึเกะทรุดตัวลงนั่งหันหลังพิงกับประตู  เขารู้สึกเจ็บ เขามองไปที่โต๊ะอาหารที่เคยมีเขาและเธอนั่งกินข้าว โดนแม่นมดุตอนที่พวกเขาทำอาหารเลอะโต๊ะ และวิ่งเล่นรอบบ้านอย่างมีความสุขซาสึเกะแค่นยิ้มให้ตัวเองอย่างสมเพช

ส่วนคนที่อยู่ข้างในเมื่อไม่ได้ยินเสียงก็นึกว่าซาสึเกะไปแล้วตอนนี้เธอนั่งกอดเข่าหันหลังให้กับประตูเธอมองที่นอนของเธอที่เคยมีซาสึเกะและเธอเล่นกัน

และมองที่โต๊ะเครื่องแป้งที่เธอเคยแต่งตัวให้พี่ชาย

“คงกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วไหม”ทั้งสองพูดขึ้นพร้อมกันอย่างไม่รู้ตัวและน้ำตาแห่งความเสียใจก็ไหลออกมาจากตาของทั้งสอง

.

.

“ขอโทษด้วยนะคาริน”นารูโตะพูดก่อนจะฉีดยาใส่ที่ต้นคอแล้วปิดประตูก่อนจะได้ยินเสียงร้องทรมานเพราะไม่ได้ปลดปล่อย

เขาก็พอจะรู้อยู่หรอกนะว่ามันทรมานขนาดไหน แต่ยัยนั้นทำให้ซาสึเกะต้องผิดใจกับน้องสาวเองช่วยไม่ได้  นารูโตะมองประตูห้องก่อนจะเดินออกไปไม่ฟังเสียงของหญิงสาวเลยสักนิด

______________________________________________________________________
อีกไม่นานหนูกุจะได้ไปจากไอ้เกะแล้วอิอิ