คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : หยอดครั้งที่ 3 : โปรดระวังทรัพย์สินมีค่า 30%
Baekhyun's part
เเล้วเวลาก็ผ่านไปไวเหมือนโกหก อาจจะเป็นเพราะหนังที่อีกคนเลือกก็ไม่เเย่เท่าไหร่นักในความคิดของบยอนเเบคฮยอน
ไฟสลัวๆพอให้เห็นขั้นบันไดของโรงหนังได้ ดวงตาเรียวเล็กเหลือบมองคนข้างกายที่กำลังเดินอมยิ้ม ก็ส่งผลให้คิ้วเรียวขมวดมุ่นอย่างไม่ชอบใจ
เห็นมันยิ้มเเล้วหมั้นไส้ คิดว่าหล่อมากมั้ง!
หมับ..!
"เห้ย!"ผมเผลออุทานออกมาเสียงดัง เมื่อจู่ๆปาร์คชานยอลก็เอื้อมมือมาจับมือผมไว้อีกทั้งยังกระชับเข้าหาตัวเเต่ยิ่งพยายามสะบัดมันกลับบีบเเรงขึ้นจนต้องจำใจพูดรอดไรฟันให้มันได้ยิน
"ปล่อย.."ผมพยายามกดเสียงให้ต่ำสุดเท่าที่จะทำได้เผื่อมันจะได้กลัวผมบ้าง
"ปล่อยไม่ได้"คนตัวสูงส่ายหน้าไปมาเเล้วดึงอีกฝ่ายให้มาเดินใกล้ๆใช้จังหวะที่ร่างเล็กเซมาปะทะอกโน้มไปโอบไหล่อีกคน เเล้วชี้ไปยังป้ายที่แปะอยู่ที่ผนัง
โปรดระวังทรัพย์สินมีค่า
"อะไรของมึงวะ"ผมขมวดคิ้วไม่เข้าใจก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปถามมัน เเต่ด้วยที่ว่ามันก้มอยู่ทำให้ในจังหวะที่ผมเงยหน้าขึ้นไปทำให้ใบหน้าของเราห่างกันไม่ถึงคืบ
ดวงตาสองคู่สบกันอยู่เพียงไม่กี่วิก่อนที่ผมจะเป็นคนเบือนหน้าหนีอีกฝ่าย และในจังหวะนั้นปาร์คชานยอลก็ปล่อยมือที่ใช้โอบไหล่ผมอยู่เเล้วเหยียดตัวขึ้นเต็มความสูง
ตึกตักตึกตัก..
"ลองคิดเอาเองสิครับ"คำพูดของเขาไม่ได้กระทบโสตประสามของผมซักนิด ผมพยักหน้าตอบเขาไปอย่างส่งๆก่อนจะสะบัดบ็อบเดินนำหน้าเขาออกมาก่อน
พอเดินเว้นระยะห่างมาซักพักมือข้างนึงถูกยกขึ้นมาทาบกลางหน้าอก เมื่อกี้มันอะไรวะ? กูใจเต้นกับมันเนี่ยนะไม่มีทาง
เเต่เมื่อกี้มันก็ไม่ได้รัวมากมายหรือผมจะมโนไปเองวะ หรือหัวใจกูไม่เเข็งเเรงเเล้ว
"กลับเลยไหมครับ?"เสียงทุ้มจากทางด้านหลังทำเอาผมมือลงเเทบไม่ทันเเล้วรีบตอบกลับลิ้นเเทบพัน
"กลับเลยดิรอไรงั้นลาขาดกันตรงนี้เลยละกัน"ผมหันหลังกลับทันทีเมื่อพูดจบประโยคเเต่ก็ถูกอีกคนรั้งไว้ซะก่อน
"กลับด้วยกันนี่เเหละ ป่ะ"
"เห้ยๆ กูยังไม่ทันตกลงเลย"ผมก็เเต่ท้วงไปงั้นๆเเหละครับ สุดท้ายก็โดนอีกฝ่ายลากมายัดตัวลงในเเท็กซี่จนได้
"กูไปละ ไม่ต้องไปส่ง"ผมโบกมือน้อยๆพอให้เเล้วๆไป ปาร์คชานยอลไม่ได้ขัดอะไรเเค่โบกมือไล่หลังอีกฝ่ายพร้อมรอยยิ้ม
"นี่แบคฮยอน!!"
เสียงเรียกจากด้านหลังทำให้ร่างบางชะงักฝีเท้าลงก่อนจะหันไปใช้ดวงตาเรียวเล็กมองร่างสูงอย่างงๆ
"ในตอนนี้นายน่ะเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดสำหรับผมนะ!!"
โอ้โห พี่นี่อึ้งไปเลยย้ง…
โง้ยยยยยย!!
ตอนนี้ร่างของบยอนเเบคฮยอนได้เเต่กลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงอย่างหยุดไม่ได้ ใบหน้าขาวฟุบลงกับหมอนเมื่อรู้สึกได้ถึงความร้อนที่เห่อขึ้นมาเเละให้เดาตอนนี้มันต้องแดงมากๆเเน่นอน
เออ! กูเขิน!
ตอนเเรกก็งงๆมึนๆพยักหน้ามางั้นๆพอมาย้อนคิดเเล้วมันอดใจสั่นกับความเสี่ยวของมันไม่ได้
'ในตอนนี้นายน่ะเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดสำหรับผมนะ'
โอ้ยย ใครก็ได้เอาประโยคนี้ออกไปจากหัวกูที..!!
-------------------------------------------------
สี่เศร้ารึเปล่าอันนี้ยังตอบไม่ได้ มันมีอะไรในกอไผ่กว่านี้เยอะค่ะ555
ขอบคุณทุกกำลังใจ .ปาดน้ำตา
ความคิดเห็น