คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่3
ตอนที่3
“ไอ้บ้านี่ปล่อยฉันได้รึยัง”กาเซลถามออกมาอย่างหงุดหงิดเพราะเบิร์นนิ่งไป
“อ้ากกกกกก ม่ายยยยยยยยย นี่ฉันคิดว่าผู้ชายสวยหรอเนี่ยยยยย”เบิร์นกรีดร้องออกมาอย่างสติหลุด แล้วก็หยุดเพราะ
โป้ก!!!
“ไอ้เบิร์นไร้สาระไปไหม เราจะมาจับปีศาจนะเว้ยไม่ได้จะมาจีบสาว”โกเอาจิพูดพร้อมโขกหัวเบิร์น
“เอ่อคือว่า......”ฟุบุคิพูดขึ้นมาเรียกร้องความสนใจ
“อะไร”โกเอนจิหันมาทำหน้าโหดใส่ทำให้ฟุบุคิชะงักไปทันที
“ฉ..ฉันแค่จะบอกว่าขอใส่เสื้อผ้าก่อนได้ไหมแค่นั้นเอง......”ฟุบุคิพูดออกมาพร้อมทำหน้าเศร้า
“ก็ได้....”โกเอนจิพูดออกมาเสียงแผ่วเพราะไม่คิดเหมือนกันว่าผู้ชายจะสวยขนาดนี้
“อ่างั้นพวกนายช่วยออกไปก่อนได้ไหม พวกเราจะได้ใส่ได้สะดวก”ฟุบุคิพูดออกมาพร้อมส่งสายตาอ้อนวอน
“ไม่ ถ้าออกพวกนายก็หนีสิ”เบิร์นพูดสวนมา กาเซลส่งสายตาจิกกัดไปให้อย่างไม่พอใจ
“เอ้า?ยังจะจับอีกหรอ”โกเอนจิถามด้วยน้ำเสียงแปลกใจ
“ช่างมันซิ ไหนๆก็มาถึงนี่แล้วก็จับไปเลี้ยงดูเล่นเลยดีกว่า”สิ่งที่เบิร์นพูดออกมานั้นทำให้กาเซลไม่พอใจเป็นอย่างมาก
“พวกเราไม่ใช่สัตว์นะที่อยู่ๆจะจับไปดูเล่นได้!”กาเซลตวาดออกมาอย่างไม่พอใจ
“แล้วไง...พวกฉันบุกรุกมาถึงรังนายแล้ว แถมตอนนี้พวกนายก็ไม่มีทางสู้ด้วยเท่ากับว่า พวกนายเป็นของพวกเราแล้ว เราจะทำอะไรพวกนายไม่มีสิทธิโต้แย้ง”เบิร์นมองด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม โกเอนจิถึงจะทำหน้านิ่งแต่ก็ดูเหมือนจะรู้สึกไม่เห็นด้วยกับคำพูดของเบิร์นถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้พูดอะไร
“หมายความว่ายังไง พวกนายเล่นทีเผลอนี่ เอาเปรียบกันชัดๆ ว่าแต่พี่ไหนบอกว่าส่งสโนว์การ์ดไปดูไง”เมื่อกาเซลตวาดเบิร์นเสร็จก็ไปตวาดพี่ตนเองต่อ
“ก..ก็ส่งไปแล้วนะป่านนี้ยังไม่เห็นเลย”ฟุบุคิพูดออกด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักพร้อมค่อยๆถอยตัวไปชิดกับกาเซล
“หึ ไอ้มนุษย์หิมะสินะ ป่านนี้นอนร้องไห้อยู่ตรงตาข่ายที่เราจับแล้วล่ะ”เบิร์นพูดพร้อมยิ้มเหยาะแล้วหันไปทางโกเอนจิเหมือนขอความเห็น โกเอนจิไม่พูดอะไรแค่ยักไหล่ประมาณว่า ก็ตามนั้น
“เฮ้อ....โกเอนจิ นายช่วยพูดอะไรหน่อยสิ”เบิร์นเริ่มเรียกร้องความเห็นใจบ้างเพราะโกเอนจิยืนเงียบมานาน
“ก็ได้ๆ เฮ้อ.... เอาเป็นว่า ฉันได้ข่าวว่าพวกนายเป็นปีศาจที่แข็งแกร่งและโด่งดังมาก ถ้านายไม่ยอมจำนงแล้วไปกับพวกเรา เราจะแพร่ข่าวเรื่องพวกนายโดนโค่นออกไปแต่ถ้าพวกนายยอมไปกับเรา เราจะไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกใคร...”โกเอนจิพูดข้อเสนอออกมา แต่ถึงอย่างนั้นฟุบุคิและกาเซลก็ยังเขยิบจนชนกันอยู่ดี
“เฮ้อ....ยอมรับข้อเสนอไปเถอะน่าเราไม่ได้จะจับนายไปฆ่าไปแกงซักหน่อย แล้วเราก็ไม่คิดจะทำอะไรพวกนายหรอกน่า”เบิร์นเริ่มเหนื่อยใจจึงพูดออกมาเสียงเนือยๆ
“งั้น.....ก็ได้”ฟุบุคิพูดออกมาทำให้กาเซลตกใจเป็นอย่างมาก
“พี่!พูดอะไรน่ะ พี่ทำแบบนี้ก็เท่ากับว่ายอมมันน่ะสิ”กาเซลพูดแล้วเผลอยืนขึ้นโดยที่ไม่ได้สัยเกตุว่า
“อ...เอ่อ ฉันว่านายน่าจะนั่งลงก่อนนะ”ฟุบุคิพูดแล้วหลบสายตาไปเพราะว่าตอนนี้เขาทั้งคู่ยังเปลื่อยอยู่น่ะสิ
“อ..... หนอย นั่งก็ได้”เมื่อกาเซลพูดจบก็นั่งก้มหน้าซ่อนใบหน้าที่แดงจะเป็นลูกตำลึงสุกเอาไว้
“เอาเป็นว่าเราจะยอมรับข้อเสนอ แต่เราจะแน่ใจได้ยังไงว่าพวกนายจะไม่ทำอะไรเรา”ถึงฟุบุคิจะยอมรับข้อเสนอแต่ก็ยังระแวงอยู่
“ถึงฉันจะเก็บพวกนายไว้เป็นคอลเล็กชั่น แต่อย่างน้อยฉันก็ไม่คิดจะเอาผู้ชายละกัน”เบิร์นพูดออกมาเสียงเนือยๆแล้วหันไปทางโกเอนจิ
“ฉันก็แค่อยากจะศึกษาไม่ได้คิดจะทำอะไรนอกเหนือจากนั้น”เมื่อนักล่าและปีศาจยอมรับข้อเสนอของกันและกันแล้วโกเอนจิและเบิร์นจึงหาทางกลับที่ลับและใกล้ที่สุด ระหว่างทางอยู่ๆฟุบุคิก็นึกอะไรขึ้นมา
“นี่.....แล้วจะให้พวกฉันเรียกพวกนายว่าอะไรล่ะ”ฟุบุคิถามพลางเอียงคอ45องศา(?)เป็นท่าที่ดูน่ารักมากจนโกเอนจิต้องเบือนหน้าหนี
“ฉันชื่อโกเอนชิแล้วนี่ก็เบิร์น อยากเรียกว่าอะไรก็เรียกไป”โกเอนจิตอบไปส่วนเบิร์นก็ไม่ได้สนใจ กาเซลก็ยังไม่ไว้ใจจึงเดินตามหลังฟุบุคิอยู่
“อ่า.....งั้นฉันขอเรียกว่าโกเอนจิคุงกับเบิร์นคุงละกันนะ”ท่าทางพูดพลางยิ้มสดใสของฟุบุคินั้นทำให้โกเอนจิแทบจะฉุดไปข่มขืนข้างทาง(!!?) แต่เพราะต้องพาไปศึกษาก่อนจึงได้แต่เดินเงียบๆ
15นาทีผ่านไปไวราวกับตัดฉาก(?)
“เอาล่ะ..ถึงแล้วที่อยู่ไหมของพวกนาย”โกเอนจิพูดออกมาเสียงเรียบ
“หรืออีกอย่างนึงก็บ้านพวกเรานั่นแหละ”เบิร์นที่เงียบมาตลอดทางเริ่มพูดขึ้นมาบ้าง สองปีศาจพี่น้องทำได้แค่เงียบ
.......................................................................................................................................................
talk with writer
ฮือๆ รีดเดอร์ทุกคน//โผล่มาพร้อมกับเสียงร่ำไห้แล้วโดนโบก
คือหลังจากนี้ไรต์จะมาอัพได้แค่อาทิตละครั้งแล้วนะฮึก กระซิกๆ
เพราะว่ามันเกิดปัญหาระดับชาติขึ้นมา(หา?)......ไรต์เปิดเรียนแล้ววววววววววววว
ที่จริงเปิดตั้งแต่วันพฤหัสแล้วล่ะเลยมาอัพช้า
แล้วเหตุผลที่ว่าทำไมต้องอาทิตละครั้งคือ....โรงเรียนไรต์เลิกเวลาแต่ละวันไม่ตรงกัน
อะ....เอาเป็นว่าบอกเลยละกันว่าโรงเรียนอะไรเผื่อรีดเดอร์อยู่โรงเรียนเดียวกันจะได้มาทัก
ไรต์อยู่โรงเรียนศึกษานารีค่ะ(แต่นแต้นนนนน) แล้วใครที่อยู่กรุงเทพฝั่งธนจะรู้ทันทีว่า......
โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่ดังมากกก เด็กเรียนสุดๆ(จากที่ฟังมาอะนะ)แล้วไรต์ก็เป็นน้องใหม่(ม.1เองง่ะ)
ต้องประคับประคองเกรดให้ได้ไม่ต่ำกว่า3.5จนถึงม.3(ท่านแม่บอกว่าถ้าต่ำกว่านั้นไม่ต้องเปิดคอมซึ่งก็คือจะไม่ได้อัพนิยาย)
ก็ตามนั้นอะนะแล้วไรต์อยู่ห้องที่มีคนแค่44คนด้วย(ปกติต้องมี50)แอบแต่งนิยายใต้โต้ะไม่ได้แน่(เดี๋ยวโดนครูเฉ่ง
จึงต้องปล่อยให้รีดเดอร์รอ(ดราม่าแปป)รีดเดอร์ที่บอกว่า อัพเร็วๆ น่ะไรต์ก็อยากอัพนะTWTแต่มันทำไม่ได้
จึงขอให้รีดเดอร์รอไปถึงอาทิตย์หน้าละกันนะ(แต่ก็ให้กำลังใจกันด้วยล่ะ)
ความคิดเห็น