คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : CROSS ROADS l 4 l
CROSS ROADS l 4 l
ทางด้านเจสสิก้า
ฉันรู้สึกได้ถึงแสงแดดที่ส่องรบกวนปลุกฉันให้ตื่นจากการหลับใหล
อ่า นี่มันเช้าแล้วนี่ ฉันคิดว่าฉันควรจะลืมตา
ฉันหันไปมองด้านข้างของเตียงแล้วก็ต้องลุกขึ้นนั่งในทันที
เวร?!
โอ้ว นี่มันอะไรกันเนี่ย?!
มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?!
ฉันมองไปรอบๆและก็ได้รับรู้ความจริงที่ว่า
"นี่ไม่ใช่ห้องฉันนี่" พึมพำด้วยความงัวเงีย
"อื้ม" เสียงนั่น
เวรล่ะ! ฉันหันไปมองด้านข้างของฉันอีกครั้ง
ฉันไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย
มองไปที่ใต้ผ้าห่มผืนหนา
เวรล่ะ! ฉันโป๊อยู่ ล่ะมองไปที่พื้นเห็นเสื้อผ้าของฉัน
เสียงขยับของอะไรบางอย่างที่อยู่ข้างๆฉันทำให้ฉันหันไปมองทางนั้น ฉันคิดว่าฉัน คงไม่ได้
"จะ เจส สิก้า?" เขาเรียก
ฉันหันหน้าไปสบตากับเขาที่อยู่ข้างฉัน
"พวกเรา...เอิ่ม..."
"มีอะไรกันงั้นเหรอ ไม่นะ!" ฉันกรีดร้องออกมา และรีบดึงผ้าห่มมาคลุมร่างกายแทนเสื้อผ้า
"เฮ้~~ ผมรู้ อั้ก ผมเมาค้างมากเลย" เขาครางออกมา
ฉันหันกลับไปมองเขาในขณะที่เขากำลังอธิบาย
"โอ้ มาย ก็อด หาอะไรมาปิดตัวนายหน่อยสิ" ฉันกรีดร้องหลังจากหันหน้าออกมา
"ผมจะทำแบบนั้นได้ยังไงกันล่ะ ก็ในเมื่อคุณเอาผ้าห่มไปหมดแล้ว" เขาพูดย้อน
เห้อนี่มันประหลาดสุดๆไปเลย พระเจ้า!
"อย่ามองมาทางนี้นะ ไอ้คนลามก!" ฉันขู่เขาในขณะที่รีบไปหยิบเสื้อผ้า
"ผมไม่ได้มองอยู่นะ" เขาเถียง
"โอ้ มายก็อด ฉันไม่อยากจะเชื่อว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย" ฉันบ่นในขณะที่รีบใส่เสื้อผ้าให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
"เฮ้ ดูนี่สิ คุณทำให้ยามเช้าของผมดูแย่ด้วยการกระทำและคำพูดแบบนั้นเนี่ยนะ ผมเสียหายนะ" เขาครางในขณะที่กำลังอธิบาย
ฉันมองกลับไปหาเขา และก็ต้องขอบคุณที่เขาหากางเกงมาใส่แล้ว
"เอาจริงๆนะ ทำไมคุณต้องแสดงท่าทางแบบนั้นด้วยล่ะ คุณไม่ได้เวอร์จิ้นนี่?" เขาเถียง
*เพียะ*
ฉันตบเขา
"ใช่ ฉันไม่ได้เวอร์จิ้น เพราะฉันมอบมันให้กับคนคนเดียวที่ฉันรักมากที่สุด ฉันไม่เหมือนกับนาย คนที่นอนกับคนแปลกหน้าไปทั่ว และในตอนนี้ฉันก็ไม่มีความคิดประหลาดๆที่ว่าฉันมีเซ็กส์กับนาย โอเซฮุน" ฉันพูดในขณะที่น้ำตานองหน้า
ใช่แล้ว ฉันเพิ่งมีเซ็กส์กับโอเซฮุน ผู้ชายที่ฉันเพิ่งเจอ บัดซบ! ทำไมฉันโง่แบบนี้? มันเป็นเพราะฉันเมาและฉันก็มีเซ็กส์กับโอเซฮุนงั้นเหรอ?!
เขาไม่ได้พูดอะไรออกมา ยืนแข็งทื่อ ฉันรีบเก็บของ เยี่ยมไปเลย ฉันหาโทรศัพท์ของฉันไม่เจอ ฉันมองหาโทรศัพท์ของฉันและเหลือบไปเห็นโทรศัพท์ของเขา ฉันกดเบอร์ของฉันลงไปและโทรออกโดยไม่ได้ขออนุญาตเขา จากนั้นฉันก็ตามเสียงโทรศัพท์เจอมันอยู่บนโซฟา ฉันส่งโทรศัพท์คืนให้กับเขา และกำลังจะออกจากอพาร์ทเมนต์นี่
"อ่า...เจสสิก้า " เขาเรียกฉันและฉันก็หันไปมอง
"อย่างน้อยเธอควรอยู่ทานมื้อเช้าด้วยกันก่อนนะ แล้วเราค่อยคุยกันเรื่องนี้หลังจากทานเสร็จ " เขาเสนอ
"ไม่เป็นไร ฉันจะไปแล้ว...ฉันจะขอบคุณนายมากเลยนะถ้าเราทำเป็นไม่รู้จักกัน ฉันไม่อยากนึกถึงเรื่องราวบ้าๆนี่ " ฉันปฏิเสธ
"ผมเข้าใจ แต่ ขอโอกาสให้ผมขอโทษได้มั้ยในสิ่งที่ผมเพิ่งพูดไปก่อนหน้านี้ "
ฉันรู้สึกเจ็บปวดที่ต้องมองหน้าเขา นั่นล่ะ ฉันไม่อาจให้อภัยเขาได้และก็ไม่ให้อภัยตัวฉันเองด้วย ฉันกำลังเดินไปที่ประตู แต่ก่อนที่ฉันจะออกไป ฉันนึกขึ้นได้ว่า ฉันมีคำถามบางอย่างที่อยากจะถามเขา
ทางด้านโอเซฮุน
เจสสิก้ายืนนิ่ง
"ขอฉันถามคำถามนายสักอย่างนึง "เธอพูดโดยไม่มองหน้าผม
"ว่า? "
"นายได้ใช้ถุงยางมั้ย? " เธอถามผม
ผมควรบอกเธอยังไงดี? ผมควรบอกเธอไว้ดีมั้ยว่าผมไม่ได้เก็บถุงยางไว้ใช้ที่อพาร์ทเม้นนี้เลย เพราะกลัวแม่จะค้นเจอ? ผมควรบอกเธอมั้ยว่าผมไม่ค่อยพาผู้หญิงมาที่นี่? ว่าเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ได้มาที่นี่?
"ไม่ ผมไม่ได้ใช้ "ผมกลืนน้ำลาย
เพราะคำตอบของผม เธอทรุดตัวลง
"จะ จะ เจสสิก้า " ผมรีบวิ่งเข้าไปพยุงเธอแต่เธอก็ปฏิเสธผมพร้อมทั้งยังรีบออกจากอพาร์ทเม้นของผมไป
ผมยืนนิ่งอยู่หน้าประตู หลังจากโดนประตูปิดใส่หน้า
ด้วยท่าทางของเธอแล้ว ผมไม่แน่ใจนักว่าเธอจะท้องมั้ย และผมไม่ได้ใช้ถุงยาง และท่าทางของเธอตอนได้ฟังคำตอบจากผม เธอไม่ได้ใช้ยาคุมกำเนิด
ผมนั่งลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่น คิดว่ามีอะไรมั้ยที่ผมน่าจะทำได้ เกี่ยวกับการจะเป็นไปได้มั้ยที่ผมจะได้เป็นพ่อคนเร็วๆนี้ และผมอาจจะต้องแต่งงานเร็วๆนี้ มันอาจจะทำให้เธอเสื่อมเสียชื่อเสียง ถ้าผมไม่รับผิดชอบเธอ ถ้าไม่มีการกระทำแบบปล่อยตัวปล่อยใจไปอย่างเมื่อคืน มันก็คงไม่ต้องจบแบบนี้
เห็นได้ชัดว่าเสียงโทรศัพท์เรียกสติผม โอ้วโทรศัพท์ของผมอยู่ไหนนะ พอเอามาดูผมเห็นชื่อคริส
คริส กำลังโทรมา...
"ฮะ-ยอ " ผมตอบกลับแต่ก็ถูกสวนด้วยคำถามของเขา
[นายอยู่ไหน?]
"บ้าน อื้ม...เมาค้าง.. " ผมตอบกลับแต่ก็ถูกตัดการสนทนาเพราะว่าผมปวดหัว
[ใครพานายกลับบ้าน?]
"เจสสิก้า " ผมตบหน้าตัวเองตั้งสติหลังจากที่พูดออกไปแบบนั้น ให้ตายเถอะ เจสสิก้าต้องฆ่าผมแน่ๆ ผมคิดไว้เลยว่าเธอคงอยากให้ผมเก็บความลับไว้จนวันตาย และในตอนนี้คริสรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น
[เธอยังอยู่ที่นั่นมั้ย?] เขาถาม
เดี๋ยว เดี๋ยวก่อนนะ ทำไมเขาถามแบบนั้น? เขาควรจะถามสิว่าทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่เป็นอย่างแรกไม่ใช่เหรอ? แปลก
ผมจำได้ล่ะบทสนทนาครั้งสุดท้ายของเราก่อนที่เราจะมีอะไรกัน คือเธอถามคริสว่าบ้านผมอยู่ที่ไหนเธอจะไปส่งผม ทำไมผมถึงเมาได้กันนะ?
"ไม่ เธอไปแล้ว เธอบอกฉันว่าเธอโทรหานาย....ทำไม? " ในตอนนี้ผมปล่อยไก่ให้ชิ่นส่วนปริศนากับเขาเพิ่มอีกแล้ว คริสต้องรู้แน่ เยี่ยม เยี่ยมเลย โอเซฮุน
[ฉันตามหาเธอ นึกว่าเธออยู่กับนาย....ฉันไม่สนหรอกนะว่าฉันกำลังจะไปฮันนีมูน?] ผมได้ยินเสียงแทยอนในโทรศัพท์คนอื่น
"นั่นแทยอนเหรอ? " ผมถามโดยไม่ได้ใช้ความคิด
[ใช่...ฉันจะโทรกลับไปหานายอีกครั้ง...เราต้องคุยเรื่องนี้กัน]
"โอเค ฉันจะไปโรงพยาบาล "
*กดวาง*
ผมทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา คริสบอกจบก่อนผมจะตัดสาย นั่นมันเป็นสัญญาณบอกอะไรบางอย่าง แล้วยังไงล่ะ?
คริสอยากจะคุยอะไรกับผมกันนะ?
และแทยอน เธอกำลังจะไปฮันนีมูน แต่แล้วทำไมเธอถึงยกเลิกกันล่ะ?
เจสสิก้า!
ผมรีบลุกขึ้นและนึกถึงความจริงข้อนั้น กดโทรศัพท์ต่อสายถึงเธอ ต้องขอบคุณเธอนะที่ใช้โทรศัพท์ของผมเมื่อก่อนหน้านี้
[เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ โปรดโทรมาใหม่ทีหลัง ปี๊ป ปี๊ป...]
เวรล่ะ!
เธออยู่ที่ไหนกันนะ? เกิดอะไรขึ้นกับเธอกัน?
*กริ้งงงงง*
โรงพยาบาลโทรมา...
อ่า! ในตอนนี้มีเหตุฉุกเฉินที่โรงพยาบาล
"ฮัลโหล " ผมตอบพร้อมกับรีบไปอาบน้ำเพื่อเตรียมตัว
[หัวหน้าค่ะ มีผู้หญิงถูกนำตัวมาส่งโรงพยาบาล เธอประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ เธอได้รับบาดเจ็บทางด้านซ้ายของหน้าอก เราต้องการหมอภายในด่วนเลยค่ะ]
โอ้ว ไม่นะ
"อุบัติเหตุนี้เกิดขึ้นที่ไหน " ผมภาวนาว่ามันคงไม่เกิดจึ้นใกล้ๆแถวนี้หรอกนะ
[อุบัติเหตุนี่เกิดอยู่แถวๆหัวมุมถนนใกล้ๆกับอพาร์ทเมนต์ของคุณค่ะ]
"ผมกำลังไปนะ "
*กดวาง*
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
แชป 4 มาแล้วจย้า เขาได้กันแล้ว *กรีดร้อง* 55555555555555555555 เซฮุนคนปากหนักจริงๆค่ะ ว่าแต่ว่าใครกันนะที่เกิดอุบัติเหตุ ลุ้นทุกตอนจริงๆค่ะ ขอให้อ่านให้สนุกนะงับ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ความคิดเห็น