Love me like you do รักไร้สติ #ฟิคของเอิน ( JARK)

ลำดับตอนที่ #4 : รัก ไร้ สติ 0 3

รักไร้สติ 0 3

ผมเงยหน้าจากโทรศัพท์โทนเสียงที่ฟังดูแข็งทำให้ผมรู้ว่าคนตรงหน้าต้องไม่ปกติแน่ๆ แต่ปกติมันก็ไม่ปกติ

“ กลับบ้านกัน หิว “

“ อะ เออ แล้วมึงไม่ไปล้างตัวไง “

“ เออกูลืม งั้นเก็บรอกูแปปนึง แบมไปล้างตัวกัน “ แจ็คสันมันหันไปตะโกนเรียกรุ่นน้องก่อนเดินกอดกันออกไปล้างหน้า  ผมยัดของใส่กระเป๋าทั้งของผมและของแจ็คสัน

“ มาร์คเรากลับแล้วนะ เจอกันพรุ่งนี้ “ ผมเงยหน้าหาคนที่กำลังโบกมือให้ผม ผมโบกมือกลับและจูเนียร์กับเจบีก็เดินออกไปโดยมีเจบีที่ถูกกระเป๋าอยู่สองใบไม่ต้องทายก็รู้ว่าอีกใบของใคร

“ พี่ชื่อ.. มาร์คปะ ? “

“ กูเหรอ ? ใช่ “ ตอนกูก้มหน้าเก็บของอยู่นี่เรียกกูกันจังพอกูนั่งเล่นเฉยๆไม่เห็นให้ความสำคัญกูเลย

“ ผมยูคนะ “ ไอ้เด็กตรงหน้ายิ้มให้ผมแล้วทิ้งตัวนั่งลงบนสแตนก่อนจะยกน้ำขึ้นกินแล้วเอาผ้าขนหนูที่คล้องคอมาเช็ดหน้า กูนึกว่าโฆษณาน้ำดื่มสาธารณะชื่อดัง หล่อไหมละมึง

“ แล้วมึงมีไรอะ ? “

“ คือไม่มีไรหรอกพี่แต่ขอไลน์ไว้ได้ปะ เห็นพี่เข้าตาดีแบบมันปังอะ “ มีการยิงนิ้วส่งมาให้ผมอีก ก็ว่าคนรอบข้างกูเริ่มแปลกขึ้นทุกวันแล้วแหละ

“ แล้วถ้ากูไม่ให้อะ ? “ ผมยักคิ้วให้รุ่นน้องที่เพิ่งรู้จักกันยังไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำ เฟี้ยวมากไหมมึง หึ

“ ผมก็จะขอพี่จนกว่าจะให้อะ เอาเป็นว่าถ้าพี่ไม่อยากรำคาญก็ให้ผมมา “ มึงเป็นคนที่หว่านล้อมคนได้เก่งและไม่ลงทุนเอาซะเลย ไอ้เด็กเวร

“ เอาโทรศัพท์มา “ ผมพิมพ์ไอดีไลน์บนไอโฟนสีดำที่ออกล่าสุด ของกูยังเป็นรุ่นเก่าอยู่เลยจริงๆที่ผมให้ไปเพราะรู้สึกเด็กมันดูไม่มีพิษมีไพอีกอย่างก็รุ่นน้องไอ้เจบีด้วยคงไม่ได้แย่ไรหรอก

“ งั้นเดี๋ยวคืนนี้ผมทักไป เจอกันพรุ่งนี้นะพี่มาร์ค “ เด็กนั้นขยิบตาให้ผมก่อนเดินไปฝั่งของสนามบาส

“ ไม่ต้อง กูขี้เกียจตอบ “ ผมตะโกนบอกไอ้เด็กที่เดินออกห่างไป

“ ตอบอะไร ? “ ผมหันไปก็เห็นไอ้คนหน้าเปียก บางทีมันเอาเสื้อนักเรียนเช็ดก็ได้นะเดินหน้าเปียกมามึงคิดว่ามีกล้องถ่ายติดตามอยู่รึไง

“ ทำไมไม่เช็ดหน้า “

“ ตอบอะไร ? “

“ เจอกันพรุ่งนี้พี่ “ เสียงเด็กแบมดังแทรกเข้ามาก่อนจะวิ่งไปสแตนอีกฝากของสนาม

“ ตอบอะไรของมึง ? “

“ ก็ที่มึงตะโกนเมื่อกี้ไง ? ”

“ ไม่มีอะไร แล้วไมมึงไม่เช็ดหน้าเนี่ย “ ผมดันอีกคนให้เดินไปทางกระเป๋านักเรียนวางไว้

“ กูรอมึงมาเช็ดให้กูไง “

“ ตลกละมึง อะเอาไปเช็ด “ ผมหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเป้ของแจ็คสันแล้วปาใส่หัว

“ เช็ดให้กูหน่อย กูจะกินน้ำไม่ต้องตีหน้าทำตามที่กูบอก “

“ ถ้ากูไม่ทำละ ? “

“ มึงก็กลับบ้านเอง “

“ เออๆ ทำไมมึงชอบข่มเหงรังแกคนอ่อนแออย่างกูจัง เห็นกูน่ารักไม่ได้ไง “ ผมยีนเช็ดหัวให้คนที่นั่งดูดน้ำจากขวดพลาสติกแต่ก็ต้องชะงักมือและทำใจเช็ดเนียนอย่างปกติต่อ

“ หึ อย่างมึงเนี่ยนะถ้าแบมว่าไปอย่าง “ หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้พูดอะไรต่อพอผมแห้งผมก็ยื่นกระเป๋าให้มันก่อนจะเดินออกไป ผมแค่รู้สึกเจ็บปนน้อยใจด้วยแหละก็รู้ว่าไม่ได้น่ารัก น่าทะนุถนอมแต่มากกว่าน้อยใจคือเจ็บที่รู้ว่าคนที่ตัวเองแอบชอบกำลังสนใจคนอื่นอยู่

“ เดินไม่รอกูอีกละ หลายรอบจังนะมึงวันนี้ “

“ มึงเดินช้าเอง รีบกลับบ้านกันไหนบอกหิว ? “

“  กูควรหิวมากกว่ามึงปะ ไม่ได้ออกแรงอะไรเลย “

“ ถึงกูไม่ได้ออกแรงแต่กูนั่งรอมึงก็เหนื่อยเหมือนกัน “ ใช่การที่กูรอมึงอย่างไร้ความหวังมันเหนื่อยจริงๆ

“ เหนื่อยขนาดนั้นเลย ? “

“ อืม “ ผมตีหน้าซื่อแล้วพยักหน้าให้แจ็คสัน

“ มึงนี่น้า งั้นเกาะแน่นๆพี่จะพากลับบ้านนะน้อง “ กูละอยากตบหัวมึงจังให้เพื่อนเฮงซวย

“ ป๊าหวัดดี “

“ หวัดดีครับป๊าต้วน “

“หวัดดีเด็กๆ วันนี้แจ็คสันก็อยู่ทานข้าวด้วยกันเลยนะ “ แล้วมันก็เดินไปหาป๊าช่วยแกดูแลสวนอยู่หน้าบ้าน

ผมเคยถามป๊าว่าทำไมไม่ให้คนสวนทำทั้งๆที่ป๊าก็จ้างเขาไว้อยู่แล้ว ป๊าบอกว่าถึงคนส่วนใหญ่จะมองว่ามันลำบากแต่ถ้าเกิดเราชอบหรือรักอะไรเราก็อยากจะดูแลมันนั้นแหละ 

ป๊าชอบต้นไม้ป๊าก็อยากจะดูแลมันด้วยตัวเองมันก็เหมือนกับหลายๆสิ่งอย่างดนตรีหรืองานที่โรงเรียนถ้าเราชอบก็อยากจะทำมันจริงๆมันก็ไม่ได้ลำบากเลยนะแค่คนส่วนใหญ่มองมันผิดๆเท่านั้นเอง

แล้วถ้าผมชอบแจ็คสันผมจะมีสิทธิ์ดูแลมันทุกๆวันเหมือนที่ป๊าดูแลต้นไม้ไหมนะ ให้ตายดิตอนนี้ผมอยากร้องไห้จะแย่แต่ก็ได้ยินเสียงหัวเราะจากหน้าบ้านมันทำผมอดยิ้มตามไม่ได้จริงๆ ผมเปิดหน้าต่างในห้องนอนสายลมเย็นๆตอนเย็นๆนี่มันดีจริงๆ

ผมปลดล็อคหน้าแจ้งเตือนไลน์ก็เห็น

“ yugyeom : สวัสดีครับพี่มาร์ค “ ผมกดสติกเกอร์หมีบราว์ที่มีเครื่องหมายคำถามไป

“ yugyeom : พี่ถึงบ้านยัง ? “

“ MarkT : ถึงแล้วมีอะไรเปล่า ? “

“ yugyeom : ผมมีเรื่องจะปรึกษา พี่ว่างไหม “

“MarkT : เอาเป็นตอนกลางคืนได้ไหมเดี๋ยวกูไลน์คอลไปแล้วกันขี้เกียจพิมพ์ “

“ yugyeom : ได้พี่ พี่นี่แม่งน่ารักเนาะไม่เห็นโหดแบบที่เขาลืมกันเลย “

“ MarkT : เรื่องของมึง กูไปละเดี๋ยวดึกๆทักไป “ ผมกดแอดยูคคยอมก่อนกดปิดล็อคแล้วเดินไปปิดหน้าต่างก่อนจะเดินลงไปด้านล่าง ไอ้แจ็คสันมันลูกรักป๊าเขาเจอหน้ากันทีไรคุยกันยาวทุกที ผมก็ไม่รู้เขามีเรื่องคุยอะไรกันขนาดนั้น

“ ป๊า!! ม๊าไปไหนอะ ? “

“ ไปช่วยแม่บ้านเขาทำกับข้าวอะ ลื้อก็ไปช่วยม๊าสิ “ ผมเดินไปหลังบ้านบางทีก็สงสัยทำไมไล่ให้ผมมาช่วยแค่คนเดียวก็ชั่งเหอะ 

#โย่วๆ จะสิ้นปีแล้วขอให้ทุกคนมีสิ่งดีๆเข้ามานะ

เรากำลังเตรียมตัวสอบเข้ามหาลัย ปีนี้อยู่ ม.6

ขอโทษน้าที่อัพไม่ต่อเนื่องเลยหายๆแวบๆ 

และก็คิดว่ายังคงเป็นแบบนั้น 

ติชมกัน โหวตเป็นกำลังใจให้กันเนาะ 

ขอบคุณน้า