คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : คาถาที่.......3 ทัวร์รอบโรงเรียนเวทมนต์ฝึกหัด
ทัวร์รอบโรงเรียนเวทมนต์ฝึกหัด
<sungmin>
ตอนนี้เรากำลังอยู่ระหว่างทัวร์รอบโรงเรียนกับมินมินนะฮะ ต่อไปนี้จะเริ่มจากการบรรยายสภาพอากาศนะฮะ คนที่อยู่ข้างๆผมคือพ่อมดคิมแจจุงผู้สวยสดงดงามราวกับนางฟ้า คิคิ ด้านหน้าที่คิมฮีชอลที่สวยงามไม่แพ้กันกำลังเดินคู่กับพ่อมดฮันเกิงผู้ดูแลของฮีชอลนั่นเอง พวกเค้าดูเหมือนแฟนกันจริงๆเลยเนอะทุกคนว่าไหม? แต่ดูเหมือนตอนนี้มินมินจะเกิดปัญหาแล้วล่ะครับ ข้าศึกจู่โจมซะแล้ว
“พี่แจจุงฮะมินอยากเข้าห้องน้ำ”แล้วก็กระตุกแขนเสื้ออีกหนึ่งที อ้อที่ผมเรียกผู้ดูแลตัวเองแบบนี้เพราะพี่แจจุงเค้าบอกเอาไว้นะฮะว่า อยากดูแลผมแบบน้องชายคนนึงมากกว่า เลยให้เรียกตัวเองว่าพี่แล้วก็ใจดีกับผมมากๆเลยล่ะครับ
“แปปนะ” พี่แจจุงบอกก่อนจะหันไปด้านหลัง “ ยูโนววานเด็กของนายช่วยพามินน้อยไปเข้าห้องน้ำทีสิ” อ่าว กรรม ทำไมพี่เอาผมไปให้คนอื่นแบบนี้อ่า T^T
“อ้อ ได้สิ คยูฝากหน่อย ดูแลมินดีๆ อย่าให้แจจุงมาฆ่าฉันทีหลังได้ล่ะ” พ่อมดยูโนวตอบพี่แจจุงพร้อมกับยิ้มขำๆส่งมาให้พวกเรา ผมหายปวดตอนนี้ทันไหมฮะ ดูหน้าคนจะพาผมไปส่งดิ หน้ามันนิ่งเกินไปอ่ะ น่ากลัว มินมินเป็นคนอ่อนไหวนะฮะทุกคน
“จะไปไหมห้องน้ำนะ” คยูหันมาบอกผมด้วยเสียงดุๆ ถ้าจำไม่ผิดตอนที่แนะนำตัวหมอนี่เป็นลูกครึ่งซาตาน มันจะฆ่ามินมินหมกส้วมไหมเนี่ย เค้ากลัวนะT^T แบบเสียงเขาดุมากเลยจำใจเดินตามไปอย่างเงียบๆ
“อะ...เอ่อ..”
“มีอะไร” แว๊ก . .. ให้ถามให้จบก่อนสิฟะ จะรีบดุทำไม
“T^T” หนูไม่กล้าถามแล้วกลัวอ่ะ
“นี่ มีหนูเดินตามนายมานะ” อ่า..พูดแทนตัวเองว่าหนูแล้วหนูก็มาทันที ทันใจมา
“ห๋า~ ไหนๆ อยู่ไหน~ T[]T” ไม่ถามเปล่าผมกระโจนเกาะหลังคนข้างหน้าด้วยความไวแสงหลังสมองประมวลประโยคคำพูดของคยูเข้าใจพร้อมกับหันซ้ายหันขวามองหาเจ้าหนูตัวปัญญา อย่าเข้ามานะ เค้ากลัว แต่นายคยูก็ยังจะอุตส่าห์รับผมทันแถมยืนนิ่งไม่มีเซอีกตะหาก
“อะไรกันหุ่นอย่างกับหมู แต่ดันกลัวหนู แล้วหนูก็ไม่มีสักหน่อยฉันหลอกนายเล่น”
“นายหลอกมินงั้นหรอ นี่แนะๆ” แล้วผมก็รัวมัดเล็กๆของตัวเองใส่หลังอีกคน หลอกกันได้นะ น่าเจ็บใจนัก ไอ่บ้า ไอ่เจ้าเล่ห์ ผมว่าผมต้องควรระวังหมอนี่ซะแล้วล่ะ
“นี่อยู่นิ่งๆสิ ถ้าเกิดตกไปข้างล่างเดี๋ยวฉันจะเดือดร้อนอีก”
“นายจะเดือดร้อนอะไร?” ถ้าตกไปคนที่เดือดร้อนฉันนี้เฟ้ย เดือดร้อนเพราะคนเจ็บมันเป็นฉันเว้ย
“สมองระดับนายบอกไปก็คงไม่เข้าใจหรอก”
เพี๊ยะ~ เสียงผมฟาดแขนคยูเองแหละ
“นายหลอกว่าฉันหรอ” ครั้งที่ 1 หลอกให้กลัว ครั้งที่ 2 หลอกด่า - -* นี่มันพฤติกรรมอะไรของนายกันห๊ะ คนเพิ่งเจอกันเค้าแกล้งอะไรกันขนาดนี้เลยฮะ
“เจ็บนะ ถ้านายทำร้ายร่างกายฉันรอบที่3โดนดีแน่” มันขู่ผมเสียงยิ่ง นายก็อย่าหลอกแกล้งหลอกด่าฉันสิเฟ้ย
“แล้วทำไมฉันต้องฟังนายด้วย=^=” คนอย่างมินมิน ไม่มีทางยอมนายง่ายๆหลอก
“หืม? เมื้อกี้พูดอะไรนะฉันให้โอกาสนายพูดใหม่อีกที” ทะ ทำไมเสียงคยูมันน่ากลัวขึ้นกว่าเดิมอีกอ่ะ แต่ผมไม่มีทางให้หมอนี่รู้หรอกว่าผมกลัวอ่ะ
“กะ ก็ ทำไมฉันต้องเชื่อฟังคนที่เจอกันครั้งแรกแบบนายด้วย” เชิดไว้ๆ แต่อ่า ยังอยู่บนหลังคยูนี่นา มันจะเหวี่ยงผมลงข้างทางไหวเนี่ย อ่าจะว่าเห็นหน้าหมอนี่ใกล้มากเลย เอิ่ม ม ทำไมหน้ามีแต่หลุมเคยดูแลตัวเองบ้างรึเปล่าว่ะ หน้าตาก็ดีทำไมปล่อยให้ผิวเป็นแบบนี้ รู้สึกเสียดายหนังหน้าแทน
“จะเอาแบบนั้นใช่ไหมครับคุณลีซองมิน หึหึ”
“นี่เราเพิ่งเจอกันเองนะ อย่าแกล้งฉันนักจะได้ไหมเล่า มินมินไม่ใช่คนขี้แกล้งนะ-*-” แบบหนูกลัวมากเลยฮะ หวังว่าไม้นี้คงได้ผลทำให้คยูไม่คิดจะฆ่าผมล่ะนะ
“ฉันไม่เคยคิดจะแกล้งนาย ฉันเอาจริงตลอด นายนี่ใสซื่อซะจริง” เอ๋?ใสซื่ออะไร ทำไมจู่ๆหมอนี่ถึงเปลี่ยนเรื่อง งงฮะ งง หรือมันหลอกด่าว่าผมโง่ไม่ทันมัน
เพี๊ยะ~ เสียงผมฟาดแขนคยูอีกนั่นแหละ บังอาจมาหลอกด่าดีนัก
“ซองมินครั้งที่3แล้วนะ” เฮือก ข้าน้อยผิดไปแล้ว ข้าน้อยไม่ได้ตั้งใจมือมันไปเอง อย่าฆ่าเค้าน้า T/\T เหมือนคำภาวนาในใจของมินมินจะไม่ได้ผล คยูวางผมลงพื้นแล้วดันผมติดกำแพง โดนฆ่าแน่ๆเลยมินมินเอ้ย โฮก ก พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยมินด้วย
“อะ เอ่อ อ...”
“หมดโอกาสแก้ตัวแล้วคุณลีซองมิน” ทันทีที่พูดคยูก็ก้มเลื่อนหน้ามาใกล้ๆผม จะฆ่ากันจริงๆใช่ไหมเนี่ย ฮือ อ อ
อุ๊บ~
......
0x0 จู่ๆ คยูก็เอาปากตัวเองมาชนปากผมซะงั้นจนผมทำอะไรไม่ถูกเลย ได้แต่ตะลึงมองใบหน้าอีกคน ส่วนหมอนี่เห็นผมทำอะไรไม่ถูกก็ไม่ยอมถอยไปเลยล่ะฮะ แถมยังมาเลียปากผมอีกต่างหาก
อื้อ อ อ อ๊ะ ทำไมผมทำเสียงแปลกๆออกไปล่ะเนี่ย กะ ก็แค่รู้สึกจั๊กจี้ตรงปากมันก็เลย อ่า
อะ อืม ม ผมรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่เข้ามาอยู่ในโพรงปากด้วยล่ะ มันนิ่มๆแต่ทำไมรู้หวิวๆก็ไม่รู้อ่ะครับ จะทรงตัวไม่อยู่แล้ว ล่ะดูเหมือนคยูจะรู้ว่าใกล้จะทรุดลงไปกับพื้นเสียแล้ว เขาก็เอามือมาประคองหน้าเอาไว้
อ่า ตอนนี้สมองผมขาวโพรนไปหมดเลยไม่รู้อะไรแล้ว อ่า ความรู้สึกเหมือนตอนกำลังบินเลยนะฮะ เบาหวิว
…..
“โอ๊ะ โอ ดูเหมือนมาอิจะมาเข้าห้องน้ำผิดเวลานะคะเนี่ย ^/////^”
“อืม ขอโทษทีครับ เดี๋ยวเอาไปจัดการต่อในห้องน้ำล่ะ”
“แหมๆอะไรกันขี้หวงจังเลยน้า ขอดูด้วยคนสิคะ -.,-”
“เดี๋ยวมาอิจะเลือดหมดตัวเอานะครับ มาเข้าห้องน้ำไม่ใช่หรอ”
“ค่ะ มาเข้าห้องน้ำด้วยแล้วก็มาตามทั้งสองคนด้วยแจจุงนูน่าใช้มานะคะ”
“อืมงั้นเดี๋ยวพามินเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ” อ่า...นี้สองคนนี้กำลังคุยอะไรกันอยู่เนี่ย ทำไมสมองของผมมันไม่ค่อยสั่งการเลย ดูเหมือนจะขาดออกซิเจนล่ะมั่ง แล้วคยูก็พยุงผมเข้าห้องน้ำ อ้อ ใช่ๆ ผมปวดฉี่นี่นา เลยมาเข้าห้องน้ำสินะ
“นายปวดฉี่ใช่ไหม?” คยูกระซิบถามผมข้างหู เอ ทำไมเค้าต้องกระซิบด้วยล่ะ แล้วนี่ผมเป็นอะไรไปเกิดอะไรขึ้นหรอ ขณะที่สมองผมกำลังประมวลผลเหตุการณ์ต่างๆ คยูที่ยืนซ้อนหลังผมอยู่ก็มือไวซะเหลือเกิน เขารูดซิปกางเกงแล้วพามินมินน้อยออกมาชมโลก
“นะ...นายทำอะไรนะ” เงยหน้าถามอีกคนด้วยความตกใจแต่ไม่มีเรี่ยวแรงจะผลักอีกคนออกไปเลยครับ แค่ยืนก็ยังให้เขาพยุงอยู่เลย มืออีกข้างของคยูก็กระชับกอดผมซะแน่นเลย
“ก็ช่วยนายไงแรงยังไม่มีจะยืนยังจะพูดมากอีกรีบๆฉี่ซะสิ” อ่า ไม่มีแรงจะเถียงหรือทำอะไร ไม่มีแรงแม้แต่จะด่า หมอนี่มันดูดพลังงานผมออกไปใช่ไหมเนี่ย จำใจฉี่มันทั้งแบบนั้นโดยมีคยูช่วยเหลือ เอิ่ม มินมินน้อยโดนคนอื่นจับล่ะ ฮือออออ
ทำไมคยูทำกับมินแบบนี้ เค้าโตแล้วมาทำเหมือนเค้าเป็นเด็ก3ขวบได้ยังไง แง๊ๆๆๆ
<heechul>
ขณะนี้เรากำลังเดินสำรวจทั่วตึกเรียนเลยล่ะครับ แบบว่าหรูหราอลังการงานสร้างมาก เว้นแต่ไอ้คนข้างๆผมนี่มือไม่อยู่สุขเลยล่ะครับ เดี๋ยวจับโน่นจับนี่ไปเรื่อย คนนะเว้ยไปไม่ใช่ตุ๊กตา ทุกครั้งทีผมโดนลวนลามก็จะมีเสียงสาวน้อยมาอิคอยแซวอยู่เป็นระยะ น้องก็ขยันแซวไปนะแต่ตอนนี้เงียบหูแล้วล่ะครับเพราะเธอไปห้องน้ำ โดยที่ผู้ดูแลแจจุงวานฝากไปตามซองมินกับคยูด้วย
“ผมว่าเราไปนั่งรอกันที่ห้องนั่งเล่นดีกว่าไปไหมครับ พวกเด็กๆจะได้ตามมากันถูก” เสียงผู้ดูแลจองฮุนพูดขึ้นเมื่อเห็นทุกคนดูเหมือนจะเริ่มเหนื่อยกันเสียแล้ว ไม่ให้เหนื่อยได้ไงล่ะครับ มีอาคารเดียวก็จริงแต่กินพื้นที่กว่า 10 ไร่ เอิ่ม ม ม พื้นที่ในโลกเวทมนต์นี่มันมีใช้เหลือเฝือจริงๆเลยสินะ
“อ่าว ขอโทษครับ ไม่ทราบว่าพวกเราเข้ามารบกวนรึเปล่าครับ?” ไอ่ผู้ดูแลหัวเถิกของผมพูดขึ้นในขณะที่มันเดินนำไปเปิดประตูห้องนั่งเล่นก่อน เพราะคุณผู้ดูแลจองฮุนนั้นกำลังคุยอยู่กับนกฮูกของตัวเองเพื่อที่ให้ไปบอกมาอิที่กำลังไปตามซองมินกับคยูอยู่
“อ๋อไม่เป็นหรอกเข้ามาก่อนสิ พอดีว่าหาที่เงียบๆมานั่งอ่านหนังสือเฉยๆนะ จำได้ว่า ห้องนั่งเล่นของชั้นปี1ว่าง เลยแวปมาขอใช้บริการสักหน่อย” ผู้ชายคนอื่นอยู่ในห้องพูดกลับมา พวกเราที่เหลือจึงเดินตามเข้าไปในห้อง ก็พบผู้ชายคนนึงกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ริมหน้าต่าง ห้องนั่งเล่นนี้กว้างมาก มีการใช้ตู้และเสริมกำแพงขนาดเล็กกั้นเป็นห้องเล็กๆ แบ่งเป็นสัดส่วน แถมยังตกแต่งได้หรูหราอีกตะหาก และคนตรงหน้าพวกเราดูเหมือนค่อนข้างมีอายุแต่ก็ไม่ได้ดูแก่เดาอายุยากมาก แต่ผมว่าน่าจะแก่กว่าไอ่ผู้ดูแลหัวเถิกแหละว่ะ แต่หน้าเด็กกว่ามาก 55555+ หัวเถิกไม่พอยังหน้าแก่อีกต่างหาก ชีวิตนี้หาเมียไม่ได้แน่ คึคึ
“รบกวนหน่อยนะครับ ว่าแต่ไม่ได้เข้าโลกเวทมนต์นานแล้วไม่ใช่หรอครับ?” ไอ่ผู้ดูแลหัวเถิกในขณะที่พวกเราบางคนตอนนี้กำลังหามุมที่นั่งของตัวเอง
“อื้อ พอดีงานที่โลดมนุษย์มันยุ่งนะ ตารางงานแน่นเอียดเลย ว่าแต่นี่เด็กฝึกหัดปี1รุ่นใหม่หรอ? ว่าแต่มีลูกครึ่งมนุษย์ไหม?” เขาตอบกลับอย่างอารมณ์ดี อ่า ตอนยิ้มมีเขี้ยวเล็กๆด้วย ทำไมดู
“มีสิครับข้างๆผมที่ไง มาจากโซล” ไอ่ผู้ดูแลหัวเถิกตอบกลับพร้อมกับชี้มาที่ผมที่อยู่ข้างๆมัน แล้วทำไมตูไม่ไปหาที่นั่งว่ะ เอ่อ ถ้าไม่ติดว่าอยากรู้ว่าคนตรงหน้านี่เป็นใครนี่ไม่ยืนต่อหรอก แถมยังดูเหมือนจะเป็นลูกครึ่งมนุษย์เหมือนผมซะด้วย (ปล.เวลาอยู่โลกเวทมนต์ทุกคนใช้ภาษาของโลกเวทมนต์คุยกันจ้า เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะมาจากไหนเลยคุยกันรู้เรื่อง:คุณแรมป์)
“อ้อ ยินดีที่ได้รู้จักนะเด็กๆ เรียกพี่ว่า พี่เบิร์ด แล้วกัน พี่เป็นลูกครึ่งมนุษย์มาจากกรุงเทพนะ” อ้อ โอเค เรียกพี่เบิร์ด ผมว่าอายุมันไปก่อนหน้าแล้วนะครับ แต่ไม่เป็นไร ยอมเรียกพี่เบิร์ดก็ได้
“ฮีชอลครับ ยินดีที่ได้รู้จักเหมือนกันครับพี่เบิร์ดขอตัวก่อนนะครับ” ผมจะไปหาที่นั่งรู้สึกยืนนานแล้วเมื่อยมากมาย
“อ้อ ตามสบายเดี๋ยวพี่เบิร์ดต้องกลับโลกไปเตรียมตัวทำงานแล้วล่ะ”
“โอ้อะไรกันทำครับทำไมรีบกลับจังเลยยังไม่ทันได้คุยกันเลย” ผู้ดูแลจองฮุนที่เพิ่งเดินเข้ามาถามอย่างสงสัย
“อ่าวปริ้นฮุน เอาไว้คราวหน้าแล้วกันครับตอนนี้กำลังทำเพลงอยู่” แล้วพี่เบิร์ดก็จากไป ไม่ทราบว่าผมคิดไปเองรึเปล่าว่าตั้งแต่มาโรงเรียนเวทมนต์ฝึกหัดมันมีคนที่มาออกฉากแค่นี้หลายคนแล้ว แบบมาถึงมีบทไม่ถึงสิบประโยคแล้วก็ไป ทำไมครับคนแต่งแกกลัวฟิคมันจะสั้นไปรึไง เลยใส่คนซะเยอะเชียว-*-
“อ่อ ทำไมเค้าเรียกคุณว่าปริ้นฮุนหรอฮะ” ถามเจ้าของชื่อไปอย่างสงสัยด้วยความไวแสง ก็คนมันอยากรู้นี่นา
“มันเป็นฉายาที่แฟนคลับศิลปินเค้าตั้งให้พี่นะครับ”
“เห๋?ศิลปินอะไรหรอครับ?”
“ก็พี่รับจ๊อบที่โลกมนุษย์นะครับ เพราะพี่ต้องลงไปดูแลคิวปิดที่โลกมนุษย์ คิวปิดนะบางส่วนจะอยู่ปะปนกับมนุษย์เรื่องทำภารกิจสร้างพรหมลิขิตของพวกเขา พี่เลยตามไปดูเลย ว่างๆเลยรับจ๊อบเป็นผู้จัดการศิลปินนะ”
“อ้อ แบบนี้นี่เอง ขยันนะครับเนี่ย ว่าแต่เป็นเมเนเจอร์ให้วงอะไรหรอครับ?”
“วงซูจูนะ พวกลิงๆ ฉายาก็ได้มาจากเอลฟ์ที่ไทยนะน่ารักดีนะ” แล้วก็เล่าประวัติตัวเองแบบพูดไปยิ้มไป ท่าทางจะมีความสุขมากเลยนะครับนั่น สงสัยต้องหาเพลงวงนี้มาฟังมั่งซะแล้ว
“เอ๋?ซูจู เป็นนักร้องวงที่เกาหลีหรอครับ จากชื่อนะครับ”
“อื้อ ใช่ๆ มี13คน แล้วก็อีก 2 คนเล่นให้แต่ยูนิตย่อย แต่ตอนนี้โดนไปทหารกันบ้างอยู่ไม่ครบนี่หมูชิ้นก็เพิ่งโกนหัวเตรียมไปกรมเลยนะเนี่ย ตัวกลมๆหัวโล้นๆ 555+” ทำไมคุณปริ้นฮุนไปว่าศิลปินที่ตัวเองดูแลแบบนั้นล่ะครับ วักรู้สึกวงสารวงนี้ เอ๊ะ หรือผมควรสงสารปริ้นฮุน ดูแลลิงตั้ง15ตัว เหนื่อยตายเลยนะนั่น เค้าว่ากันว่า คนเยอะมักเรื่องแยะครับ จริงไหม?
“กลับมาแล้วค่า” ไม่ใช่เสียงใครอื่นน้องจากน้องมาอิ ไปนานซะจนพี่ลืมไปแล้วนะนี่ แต่เสียงของเธอทำให้เราทุกคนหันขวับไปดูแทบจะทันทีเลยล่ะครับ ข้างหลังมาจากด้วยคยูที่เดินอุ้มซองมินเข้ามา ทำไมต้องอุ้มด้วยว่ะไปทำอะไรกันมาถึงขั้นเดินไม่ไหวกันเลยทีเดียว - -'
“คยูฉันบอกให้ดูแลซองมินให้ดีๆ ไปทำทีท่าไหนถึงขั้นเดินไม่ไหวจนต้องอุ้มมาล่ะนั่น” คุณผู้ดูแลยูโนวถาม ถามได้ตรงประเด็นมากเลยครับ
“ไม่ได้ทำอะไรครับ” ใครเชื่อแกก็ออกลูกเป็นควายแล้วเว้ย อีกฝ่ายหน้าแดงขนานนั้นแถมดูเหมือนสติก็ไม่อยู่กับเนื้อกับตัวอีกตะหาก รู้ตัวไหมนั่นว่าตัวเองอยู่ไหนเหอะ
“เอาเถอะๆ ซองมินก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก ฉันว่าฉันเอาซองมินกลับไปเก็บก่อนดีกว่า แล้วเจอกันใหม่นะยูโนว บาย” แล้วผู้ดูแลแจจุงก็หันไปจุ๊ฟแก้มผู้ดูแลยูโนวหนึ่งทีก่อนจะเดินไปอุ้มซองมินจากคยู ที่ดูเหมือนคนถูกอุ้มนี่สติไปแล้วจริงๆล่ะครับ ใครอุ้มก็ไปกับเค้าให้ตายสิ แล้วๆ ผู้ดูแลสองท่านนั้นมันอะไรกันมีจุ๊ฟแก้ม ไหนว่าไว้เจอกันอีก สองคนนี้มี something somelong some….อะไรกันแน่เลย
“นี่เด็กน้อยอยากรู้ไหมทำยังไงถึงเดินไม่ไหว” เห้ยๆ นี่ไอ่ผู้ดูแลหัวเถิกไปรู้อะไรกับเข้ามาว่ะก็ยืนอยู่ด้วยกันตลอดแล้วมันรู้ได้ไง
“รู้จริงดิ? แล้วเขาไปทำอะไรกันมาอ่ะ” ต่อมความอยากรู้เรื่องชาวบ้านทำงานเต็มที่แล้วครับ
“บอกตรงนี้ไม่ได้หรอกมันเป็นความลับเดี๋ยวคนอื่นได้ยิน ต้องกับไปบอกที่บ้าน” อะไรว่ะ ทำไมต้องทำลับลมคมใน ทำไมบอกตอนนี้ไม่ได้ว่ะ เอ๊ะ หรือ บอกไม่ได้จริงๆ ไม่งั้นผู้ดูแลแจจุงจะรีบเอาซองมินกลับไปทำไมอ่ะ
“อ่อ จะว่าไปทุกคนก็แยกย้ายกลับกันได้แล้วมั้งครับ เดี๋ยวต้องไปใช้ชีวิตแบบเดิมๆของตัวเองอีก เดี๋ยวมันจะรวนเอานะครับ” ผู้ดูแลของฮยอกแจพูดขึ้นมา อ่า จะว่าไปสองคนนี้อยู่ด้วยสินะ จะว่าไปผมก็แอบเห็นสองคนนี้กินอะไรกันสองคนก็ไม่รู้ ตั้งแต่ออกจากห้องปฐมนิเทศแล้ว มันคงเป็นสาเหตุที่ทำให้สองคนนี้ปากไม่ค่อยว่างออกความคิดเห็นกับคนอื่นเท่าไหร่
“งั้นทุกคนแยกย้ายกันได้เลยครับ เดี๋ยวผมจัดการทางนี้ให้เอง” ผู้คุมกฎพูด อ้อ ใช่ๆ หมอนี่ก็เดินตามพวกเราอยู่นี่นา ยังไงเรื่องที่เหลือหมอนี่ก็ต้องสรุปรายงานการทำงานให้ผอ.อยู่แล้วนี่นา ถ้าหมอนี่บอกกลับได้ก็คงจะกลับได้แล้วจริงๆนั่นแหละ ได้เวลากลับไปแล้วสิ คิดถึงที่นอนจังเลย แต่ จะดีมากถ้าได้นอนคนเดียว-3-
“ป่ะ งั้นเรากลับกันเถอะเด็กน้อย เดี๋ยวจะกลับไปเล่าเรื่องที่อยากรู้ให้ฟัง” เดี๋ยวนะตอนแรกผมอยากรู้ก็จริง แต่ตอนนี้ทำไมดูเหมือนคนจะเล่ามันอยากเล่ากว่าความอยากรู้ของผมอีกว่ะครับ แล้วมันก็รีบลากผมครับด้วยความไวแสง จะรีบไปไหนครับ จริงๆเล่าพรุ้งนี้ตูก็ไม่โกรธหรอกครับ ไม่ได้อยากรู้มากมายอะไรขนาดนั้น
'ร้านค้าเวทมนต์ สาขากรุงโซล 003'
“มาม่ะ เด็กน้อยไปห้องนอนกันเดี๋ยวจะเล่าให้ฟังอย่างละเอียดเลย” ทันทีที่ถึงร้านเท่านั้นแหละครับ ไอ่ผู้ดูแลหัวเถิกของผมมันก็ฉุดกระชากลากถูผมด้วยอาการ อยากเล่าซะจนผมไม่อยากจะรู้เลย
“ทำไมต้องเล่าในห้องนอน ?”
“นี่มันได้เวลานอนแล้วไงก็เล่าเสร็จจะได้นอนเลยไง” เออก็จริงของมันอ่ะ ได้เวลานอนของคิมฮีชอลสุดหล่อแล้ว กลับมานี่ก็ปาไป4ทุ่มครึ่งล่ะ นอนดึกมากไปเดี๋ยวไม่หล่อ ไม่ดีๆ
“เออ ห้องนอนก็ห้องนอน ขออาบน้ำก่อนได้ป่ะ ง่วงมากๆเดี๋ยวขี้เกียจอาบอีก” ผมบอกอย่างไม่ใส่อะไร ต้องนอนกับมันไปอีก3ปีกว่า นี่ปีแรกเพิ่งเริ่มติ้นเท่านั้น
“อาบให้สะอาดๆนะเด็กน้อย แล้วจะนอรอ” อะไรมันจะอยากเล่าถึงขนาดนอนรอเลยว่ะ แล้วมันไม่อาบน้ำรึไงว่ะ ถ้าไม่อาบถีบลงไปนอนกับพื้นแน่ครับ
“โอ้ ไม่ต้องห่วงนะเด็กน้อย เดี๋ยวผมจะอาบน้ำต่อจากเด็กน้อยเอง เอ๋?หรืออยากให้อาบพร้อมกับดีล่ะ” แล้วทำไมต้องทำหน้าตาหื่นกามใส่ครับ สาบานกับตัวเอง จะไม่อาบน้ำกับมันเด็กขาดไอ่หื่นกามเอ้ย
“หยุดทำหน้าแบบนั้นเลยนะ มันขนลุก” แล้วผมก็เดินแยกกับมันไปอาบน้ำ ส่วนมันก็เดินขึ้นห้องนอนไป
หลังจากที่ทั้งผมและมันผลัดกันอาบน้ำเสร็จแล้ว เราก็มารวมตัวกันอยู่ที่ห้องนอนเพราะถึงเวลานอนแล้ว
“เด็กน้อยพร้อมจะฟังรึยังว่าคยูทำยังไงซองมินถึงไม่มีแรงเดิน”
“เออๆจะเล่าก็รีบๆเล่า จะนอน ง่วงแล้วเว้ย-*-“ อย่าได้ดูถูกอารมณ์โมโหตอนคนง่วงเด็ดขาดเลยนะครับ
“ก็ทำแบบนี้ไง!!~~” เท่านั้นแหละครับ มันกระโจนขึ้นคร่อมที่กำนอนอยู่บนที่นอนด้วยความรวดเร็ว เอิ่ม ม ผมว่าผมรู้แล้วนะ ว่ามันนะไม่รู้หรอก จะหลอกแดกตูสินะ เร็วไปร้อยปีเว้ย
โครม~โอ๊ย~
เสียงแรกเป็นกระแทกพื้นและชนกับตู้เสื้อผ้า เสียงที่สองเป็นเสียงของไอ่คนหื่นกามที่มันโดนผมถีบเข้าให้ เพราะมันมัวแต่คิดเรื่องใต้สะดือและพยายามไซร้คอผม มันเลยโดนผมเตะปลิวเอาง่ายๆ จริงๆก็แอบร่ายเวทย์เพิ่มกำลังให้ตัวเองเบาๆ เพราะถ้าอาศัยแรงตัวผมอย่างเดียวเอาไอ่หื่นนี้ไม่กระเด็นหรอก ตัวใหญ่ชิพหาย
“สมน้ำหน้านอนพื้นไปเลยไป๊ ชิ่วๆ”
“อะไรกันเด็กน้อยเล่นทีเผลออ่า ใจร้าย ทำร้ายว่าที่สามีได้ลงคอได้ยังไง” ไม่ต้องมาทำตาละห้อยใส่ ไม่สงสารหรอกเว้ย ยังๆมันยังไม่เข็ด ลุกขึ้นได้เดินเข้าทิ้งตัวใส่ผมอีก แถมครามนี้มันกอดซะแน่นเลยล่ะครับ แบบไม่มีที่ให้ดิ้น ;___;
“ปล่อยนะเว้ยไอ่หื่น อย่าคิดจะใช้มุกเดิมมันไม่ได้ผลหรอกเว้ย”
“คิคิ ไม่ใช้แล้วก็ได้ เอาความจริงเลยก็ได้ เมื่อเป็นภรรยาผมสิแล้วจะปล่อย”
“เชื่อก็ออกลูกเป็นควายแล้วล่ะโว๊ย”
“อะไรกัน ท้องได้ไง ยังไม่ทันได้สักน้ำเลย เด็กน้อยแค่กอดก็ท้องแล้วหรอ โอ๊ว แบบนี้ก็ลูกเต็มบ้านเลยสิ แต่ลูกเราไม่เป็นควายหรอกนะแม่ออกจะสวยขนาดนี้” เอิ่ม ม เป็นตุเป็นตะ ตูท้องได้ที่ไหนล่ะฟะเป็นผู้ชายเว้ย
กว่าจะได้นอนเถียงกันไปกันมาเป็นชั่วโมง จนแล้วจนรอดผมก็ไม่สามารถหลุดจากอดของมันได้ เอาว่ะอย่างน้อยก็แค่โดนมันกอดเฉยๆ ไม่ได้โดนมันกินทั้งตัวอย่างที่มันตั้งใจจะทำ กะจะเอาตูเดินไม่ไหวอีกต่างหาก แต่มันก็ไม่ได้ทำอะไรผมไปมากกว่านั้นแล้วเพราะผมยื่นคำขาด ถ้ายังไม่เลิกตูจะเปลี่ยนผู้ดูแลแล้วนะเว้ย ขู่ไปงั้นแหละ ทำเรื่องยากจะตาย ไม่เคยมีใครได้เปลี่ยนมาก่อนด้วยสุดท้ายผมก็หลับในอ้อมกอดของมัน ถึงมันจะหื่นไปหน่อยแต่กอดของมันก็อุ่นดีนะครับ (ถึงท้องไม่ได้แต่เป็นเมียฮันเกิงได้นะเด็กน้อย:ฮันเกิง)
----------------------------------------
ตอนใหม่มาล่ะนะ กิ้ว ว ตัวละครลับของคุณแรมป์มาแล้ว พี่เบิร์ด นั่นเอง แต่ปกติคุณแรมป์จะเรียกป๋าเบิร์ดนะฮะ อิอิคยูกี้มาทีหลังแซงหน้าทุกคนไปแล้วนะ ป๋าฮันยอมไหมๆๆ 555+
ยังรับตัวละครอีกนะครับ เซิญๆทุกคนเลย อยากเล่นคู่กับใคร รีเควสมาโลด
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
ความคิดเห็น