GOT7 Yugyeom หาคู่ให้มักเน่ยักษ์ [All Yugyeom] + Niorb

ลำดับตอนที่ #4 : ผู้ชายแสนอบอุ่น...หรอ (นิชคุณxยูคยอม)

นิชคุณ x ยูคยอม

 

เรื่อง ผู้ชายอบอุ่น









ณ หอพักของเหล่ากัซ


 

"ยูคยอมตื่น"

 

ร่างบางของแบมแบมเดินออกมาจากห้องน้ำพบว่าเพื่อนรักตัวเองยังไม่ตื่น


"ตื่นได้แล้วได้เวลาไปถ่ายรายการแล้วนะคยอม"

 

เมื่อยูคยอมไม่ตอบกลับมาแบมแบมเลยจับเพื่อนตัวโตของตนพลิกมานอนหงาย

 

"อืมมมมมมมม ขออีกห้านาทีนร้าแบมมมมมม"

 

"อย่าดื้อนะคยอมมี่"

 

"อื้ออออออ ไม่อยากตื่นเลย"

 

ร่างโปร่งยังอีดออดที่จะลุกไปทำงานในเวลานี้

 

"แล้วแต่นะ หึหึ" 

 

แล้วร่างบางของแบมแบมก็แต่งตัวและเดินออกจากห้องไป










 

'แกร๊ก'




 

เป็นเสียงของกลอนประตูลั่น ดังขึ้นมาแล้วก็มีใครบ้างคนเดินเข้ามาในห้อง โดยคนที่นอนอยู่นั้นไม่รู้ตัว

 

"ยูคยอม"

 

ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียกครั้งที่ 1

 

"คิม ยูคยอม"

 

ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียกครั้งที่ 2

 

"คยอมมี่" 

 

เรียกพร้อมเขย่าที่ไหล่

 

ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียกครั้งที่ 3

 

"ยูคยอมถ้านายไม่ตื่น พี่จะจูบ"

 

ผู้มาใหม่ทำหน้าเจ้าเล่ห์

 

"ใครรรรรรรอ่าาาาาาา"

 

ร่างโปร่งถามออกไป

 

"พี่เอง"

 

"พี่ไหน"

 

"นิชคุณ"

 

"อ่อ พี่คุณมาเข้าฝันน้องยูคทำไมอ่า"

 

ร่างโปร่งพูดออกไปอย่างงัวเงีย

 

"จะลุกมั้ยครับคยอม"

 

ร่างโปร่งยังไม่ยอมตอบ

 

"งั้นพี่จูบ"

 

แล้วร่างสูงของนิชคุณก็โน้มหน้าลงมาเรื่อยๆ จนใบหน้าห่างกันเพียงคืบ แล้วจู่ๆคนที่หลับตาอยู่ก็ลืมตาขึ้นมา 

 

"O_o"

 

ทั้งคู่สบตากันหวานเยิ้ม นิชคุณก็โน้มหน้าลงไปอีก

 

"พี่จูบนะ"


หลังจากนั้นก็ไม่มีเสียงใดๆเอ่ยออกมา ใบหน้าทั้งสองขยับเข้าใกล้กัน













 

ทีละนิด














 

ทีละนิด

 

 

 

ปึก

 

ตุบ

 

"โอ๊ย"

 

แบมแบมถีบยูคยอมลงจากที่นอน

 

"อิคยอมมี่มึงจะตื่นหรือไม่ตื่นห้ะ"

 

ด่าพร้อมด้วยเข้าไปทุบๆๆๆ

 

"โอ๊ยยยยยยยยยยย"

 

ร่างโปร่งร้องโอดครวญออกมาเสียงดัง

 

"ลุกไปอาบน้ำเลยนะ มัวนอนอยู่ได้"

 

"เจ็บชมัดเลยแบมแบมอ่ะ"

 

ร่างโปร่งบ่นออกมาเบาๆ

 

"เออเจ็บสิ่ดี สมน้ำหน้า แบมปุกเป็นร้อยรอบแล้วไม่ตื่น เดี๋ยวพวกฮยองบ่นอีก"

 

ร่างบางของแบมแบมบ่นออกมาเสียงดัง

 

"ยัง ยังไม่ลุก"

 

"อือๆ ไปแล้วๆ"

 

"เร็วๆนะ จะไปรอข้างนอก"

 

ปั้ง แกร๊ก !!!










 

เมื่อแบมแบมออกไปแล้ว ร่างโปร่งก็ลุกขึ้นเก็บที่นอน และหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องนน้ำไป

 

"นี่เราฝันไปหรอ"

 

'มันคงเป็นได้แค่ฝันเท่านั้นแหละ'








 

 

-ยูคยอม-


 

"เอ้า ขึ้นรถๆ สายแล้ว"

 

"คร๊าบบบบบบ"

 

เสียงเมเนฮยองบอกกับพวกเราทุกคนให้ขึ้นรถ เรากำลังจะไปถัดรายการครับ นี่ก็สายแล้ว

เพราะใครล่ะ?

 

เพราะใคร??

 

'ก็เพราะผมนี่แหละ โดนเจบีฮยองกับเมเนฮยองบ่นไม่พอ ยังเจ็บก้นอีก ไอ้แบมนะไอ้แบมถีบมาได่อ่าาาาาาาาาา เจ็บจัง'


ผมคิดในใจพลางลูบก้นตัวเองปอยๆ

 

"อ้าวคยอมขึ้นรถดิ่ รอไรอยู่"

 

เฮียแจ็คพูดออกมา ผมจึงเดินไปนั่งหลังสุด เพราะเมเนฮยองนั่งหน้ากับคนขับ คยอมนี่เซ็งเลย จะนั่งรถไปไหนก็ต้องนั่งคนเดียว ก็คนอื่นเขามีแฟนกันหมดแล้วนี่ เค้าก็ต้องนั่งกับแฟนเค้าสิ่...

-ยูคยอม-

 

-ณ สตูดิโอ ในห้องแต่งตัว-

 

ตอนนี้ดูทุกคนจะวุ่นวายเป็นพิเศษ เพราะอะไรล่ะ สายไงคร๊าบบบบบบ...คยอมไม่เกี่ยว
(เหรออออออ)




 

-ติ๊ดๆ ๆๆ-



        แล้วเสียงเครื่องมือสื่อสารที่วางอยู่บนโต๊ะหน้ากระจกก็ดังขึ้น ผมเลยหยิบมันขึ้นมาดูก็ปรากฏให้เห็นเบอร์ของคนที่คุ้นเคย ซึ่งไม่ต้องเมมชื่อผมก็จำได้ขึ้นใจผมจึงรีบกดรับในทันที

"ฮัลโหล สวัสดีครับฮยอง"

 

>คยอม วันนี้เลิกงานกี่โมง<

 

"บ่ายๆ ครับฮยอง ฮยองมีอะไรหรือป่าว"
 

>ฮยองจะชวนไปทานข้าวน่ะ<


อร๊าย เขินจังครับ ฮึบไว้คยอมฮึบไว้

 

"อ่า ครับ"
 

>เลิกงานฮยองไปรับนะ<


ตายเลยคยอม พี่เค้าจะมารับ ผมนี่ยิ้มแก้มแทบแตก

 

"ครับ แล้ววันนี้ฮยองไม่ไปทำงานหรอ"


ผมถามด้วยความสงสัย
 

>วันนี้วันหยุด มีงานอีกทีก็มะรืนตอนบ่ายๆ<
 

'Got7 เตรียมตัวได้แล้วค่ะ'
 

"เอ่อ ฮยอง ผมไปทำงานก่อนนะครับ"
 

>ครับ แล้วเจอกันนะน้อง...มี่<

 

ติ๊ด

 

        แล้วสายก็ถูกตัดไป แต่ผมก็ยังถือเครื่องมือสื่อสารค้างไว้ที่เดิม...

>อ่าาาาา น้องมี่หรอ คยอมเขิลอ่ะ<


>♡<

 

.

.

.

 

         แล้วปฏิกิริยาทั้งหมดของมักเน่ของวง ก็อยู่ในสายตาพี่ๆ และเพื่อนสนิทอย่างแบมแบม ซึ่งทุกคนยิ้มให้กันอย่างมีเลสนัย

 

เจบี : งั้นพวกเรา กัซเซเว่น (ทำท่า got7 ประจำวง) ขอลาไปก่อนนะครับ

ทุกคน : สวัสดีคร๊าบบบบบบ (โบกมือบ๊ายบาย)

 

เมมเบอร์ทุกคนในวงตอนนี้กำลังเก็บของเพื่อเตรียมตัวกลับหอ

 

"พี่ครับ ไปหาอะไรกินกันมั้ย"
 

ยูคยอมเอ่ยขึ้นขณะนำของยัดใส่กระเป๋า เน้นว่ายัด

 
 

"อืม ว่าไงกันล่ะ ไปกันมั้ย"

 

เจบีถามเมมเบอร์ทุกคน

 

"ก็ดีนะ ผมเริ่มหิวแล้ว" 

 

แบมแบมเอ่ยขึ้นบ้าง แล้วทุกคนก็พยักหน้าเชิงเห็นด้วย

 

"จะไปกินที่ไหนดีล่ะ คยอมว่าไง"

 

แบมแบมหันมาถามเพื่อน

 

"คงต้องรอถามพี่คุณอ่ะ"

 

ทุกคนต่างยิ้มให้กันอีกรอบ 




 

'เข้าแผน'





ในความคิดทุกคน













 

-หน้าตึก-

 

        ทุกคนกำลังเตรียมตัวขึ้นรถตู้แล้วก็มีรถสปอตร์คันหรูวิ่งเข้ามาจอด ชายหนุ่มแต่งตัวสบายๆ ก้าวลงจากรถ

 

"หวัดดีครับพี่คุณ"

 

เมื่อทุกคนเห็นชายหนุ่มรุ่นพี่ ต่างก็แสดงความเคารพ

 

"เราจะไปร้านไหนกันดีครับ เดี๋ยวเมมเบอร์ทุกคนจะไปด้วย...ได้มั้ยครับ"

หันมาถามนิชคุณ ด้วยสายตาอ้อนวอน ก็เขาลืมบอกพี่คุณไปเลยว่าจะชวนเมมเบอร์ไปด้วย

 

"ได้สิ่ แล้วทุกคนอยากกินอะไรกินล่ะ เดี๋ยวพี่เลี้ยง"

 

"ไม่เป็นไรครับพี่ เราจ่ายเองดีกว่า"

มาร์คพูดขึ้นด้วยความเกรงใจ

 

"ไม่เป็นไร พี่จ่ายเอง"

 

"ครับ"

ทุกคนตอบอย่างพร้อมเพียงกัน

 

"คยอมอยากกินอะไรล่ะ"

นิชคุณหันมาถามน้อง

 

"งั้นเป็นเนื้อย่างก็ได้ครับ"

 

"งั้นไปกันเลย"

หลังจากบอกจุดหมายปลายทางกันแล้ว เจบีก็บอกให้เหล่าสมาชิก Got7 ขึ้นรถกัน เพื่อที่จะไปกันได้แล้ว

 

"อ้าว คยอมไปกับพี่คุณสิ่เสียมารยาทนะ จะให้พี่เค้าไปคนเดียวได้ไง"

แบมแบมดุเบาๆพร้อมดันหลังเพื่อนไปยืนข้างหน้านิชคุณ นิชคุณยิ้มพร้อมเดินไปเปิดประตูรถให้

 

"เชิญครับ" 

 

ยูคยอมเดินก้มหน้าขึ้นรถไป จะไม่ก้มได้ไงล่ะ รู้เลยว่าแก้มตัวเองร้อนๆมันต้องแดงมากแน่ๆ

พอขึ้นไปบนรถได้ยูคยอมก็ปรับสีหน้าให้ปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้ นิชคุณเดินมาขึ้นรถฝั่งคนขับ

"คาดเข็มขัดด้วยครับ...น้องหมี"

ไม่ว่าป่าวแถมยังโน้มตัวไปคาดเข็มขัดนิรภัยให้คนอายุน้อยกว่าด้วย

 

'งื้ออออออออ เอาอีกแล้ว หัวใจน้องคยอมอ่อนแอ ลงทุกวัน'

 

หลังจากออกรถต่างคนก็ต่างนั่งเงียบกันมาตลอดทาง คนน้องก็มัวจมอยู่ในห้วงความคิดของตนเอง คนพี่ก็ต้องมีสมาธิกับการขับรถ

ปกติเขากับนิชคุณมักไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ จนพี่ๆเพื่อนๆในค่ายแซวว่าเป็นน้องชายสุดที่รักของพี่คุณ 

 

"เหนื่อยมากมั้ยวันนี้"

คนอายุมากกว่าเปิดประเด็นขึ้นมา

 

"ไม่ค่อยหรอกครับ สนุกดี"

แล้วก็หันไปยิ้มอ่อนๆให้คนเป็นพี่

 

"ช่วงนี้ มีใครมาจีบบ้างรึป่าวเนี่ย ห้ะ ตั้งแต่ทำสีผมใหม่"

 

"ไม่มีหรอกห้ะ อย่างผมใครจะมาจีบจะมีใครมาชอบ ฮ่าๆๆๆ"

ยูคยอมหัวเราะให้กับตัวเอง

 

"ไม่มีใครจีบก็ดีแล้ว"

คนพี่เอ่ยขึ้นขณะที่สายตาก็มองไปยังทางข้างหน้า

"อ้าว ทำไมล่ะครับ"

ยูคยอมถามขึ้นด้วยความสงสัย

 

"พี่จะได้ดูแลเราตลอดไปไง"

 

นิชคุณหันมายิ้มอ่อนโยนให้

"ครับ" ^^

ยูคยอมตอบเพียงแค่นั้น แล้วหันไปมองข้างทางแทน 

 

'อีกหน่อยถ้าพี่มีแฟน พี่ก็ต้องทิ้งผม' ยูคยอมเพียงแค่คิดในใจ แต่เขาไม่ได้พูดมันออกมา...

 

-ยูคยอม-

 

"ทางนี้ครับ" 

 

        พอมาถึงภายในร้านก็พบกับเมมเบอร์ทั้งหกคนนั่งประจำที่กันอยู่แล้ว ผมกับพี่คุณก็เข้าไปนั่งริมสุดตรงทางเดิน (นั่งตรงข้ามกัน) เราสั่งอาหารมากินกันและก็คุยเรื่องสับเพเสระกันไปเรื่อย 

"เออพรุงนี้เราหยุดนิ่ บี..."

 

"ครับ" 

 

"เนียร์อยากไปเที่ยวอ่ะ"

 

"เอาสิ่ ไปไหนดี"

 

"อืม คืนนี้ค่อยคิดเน๊อะ ฮ่าๆๆ"

 

-ผ่านไปหนึ่งคู่-

 

"แจอยากไปเที่ยวบ้างมั้ย"

แจ็คสันถามยองแจ

 

"อ่า พรุ่งนี้ผมจะเข้าบริษัทสักหน่อยน่ะ ไปตอนเช้านะ"

 

"เดี๋ยวพี่ไปด้วย บ่ายๆเราไปเดินแถวแทมุนกันดีกว่า"

 

"ได้ครับ คิคิ"

 

-ผ่านไปอีกหนึ่งคู่-

 

"พี่มาร์คคคคคคคคคคคคคค"

 

"..." มาร์คเงียบ

 

"เราไปเที่ยวกันนะ นะ นะ แบมอยากไปบ้างอ่ะครับ"

 

"แบมจะไปไหนล่ะ"

 

"ไป #^&$###//#@ และ บลาๆๆๆ นะพาแบมไปนะ"

พูดพลางเขย่าแขนแฟนตัวเอง

 

"Ok Bambam."

 

"คริคริ รักพี่มาร์คนร้า"

มาร์คทำเพียงแค่ยิ้มมุมปาก

-และอีกหนึ่งคู่-


แล้วพรุ่งนี้คยอมจะอยู่กลับใคร ออกไปเที่ยวกันหมดเลย T_T

 

"ยูคยอมไม่อยากไปเที่ยวบ้างหรอ"

 

นิชคุณเห็นยูคยอมเงียบไปสักพักจึงถามขึ้น

 

"เอ่อ..."

    

"พี่คุณก็พาคยอมไปเที่ยวสิครับ"

 

แบมแบมเอ่ยตัดขึ้นมาทันที ให้ยูคยอมไม่ทันได้พูด

 

"เอ่อ คือว่า..."

 

พรุ่งนี้พี่ว่างพอดีเลย เราอยากไปไหนล่ะ

 
 

"ไปไหนก็ได้ครับ แล้วแต่พี่คุณเลย"

 

ยูคยอมตอบออกไป

 

"ได้ งั้นคืนนี้พี่โทรหานะ"

 

นิชคุณพูดยิ้มๆ

 

"ฮั่นแน่ๆๆๆ พี่จะพาไอ้มี่มันไปเดทหรอ ฮ่าๆๆๆ"

แจ็คสันพูดด้วยน้ำเสียงล้อเลียน

 

"เฮียพูดบ้าอะไรเนี่ย พี่คุณเสียหายนะ"

เมื่อโดนแจ็คสันแซวยูคยอมเลยเหวี่ยงแจ็คสันแก้เขิน อีกใจนึงก็กลัวพี่คุณจะรู้สึกไม่ดีด้วย

"พี่แจ็คอย่าแซว น้องเขิลหมดแล้ว ฮ่าๆๆๆ"

ยองแจพูดขึ้นมาอีก

 

"เอ่อ พี่คุณผมขอท่ด..."

 

"ไม่เป็นไรหรอก..."

 

แล้วนิชคุณก็เงียบไป
 

"ก็เราไปเดทกันจริงๆนี่น่า"

 

คนอื่นๆ : o_o

 

แบมแบม : o_O

 

ยูคยอม : O_O

"ฮ่าๆๆๆ พี่ล้อเล่นน่ะ" นิชคุณเอ่ยออกไปเมื่อเห็นหน้าของทุกอึ้ง

-Yugyeom-

          ตอนนี้ผมอยู่หอแล้ว พวกเรากลับมากันได้สักพัก ผมนอนลงบนเตียงในห้องของจินยองฮยอง อย่าได้ส่งสัยว่าทำไมผมมานอนห้องนี้...ก็เรามันโดดเดี่ยงไงครับไม่มีแฟนกับเขา เค้าก็ไปนอนกับแฟนกันหมด จะเหลือก็แต่ผม ผมนอนเอามือก่ายหน้าผาก คิดไปถึงคำพูดของนิชคุณฮยองเมื่อตอนเย็น

'ก็เราไปเดทกันจริงๆนี่น่า'

เมื่อได้ยินแบบนั้น ผมรู้สึกหน้าตัวเองร้อนๆ หูอื้อๆ หัวใจเต้นเหมือนจะหลุดออกมาเสียให้ได้ แต่ในประโยคถัดมา...

'ฮ่าๆๆๆ พี่ล้อเล่นน่ะ'

ถามว่าตอนนั้นรู้สึกอย่างไร มันก็ไม่ถึงกับเจ็บนะ แต่รู้สึกว่าสิ่งที่มันเต้นอยู่ในอกข้างซ้ายมันลั่นอยู่ในสมอง เหมือนมันกำลังจะร้าวเลย

ผมคงต้องยอมรับกับตัวเองสักทีว่าผมชอบนิชคุณฮยอง ไม่ใช่สิ่...มันคงกลายเป็นคำว่ารักไปแล้ว

พี่เค้าดูแลผมดีมาตลอด เป็นใครใครก็หวั่นไหว แต่พี่เค้าคงดูแลใครๆเหมือนกับดูแลผมนั่นแหละ เพราะเค้าเป็นคนใจดี อ่อนโยน และอบอุ่น พี่เค้าดีมากๆจนผมคิดว่าตัวเองคงไม่เหมาะสมกับพี่เขา เหตุผลนั่นหรอ...มันต้องมีสิ่ ก็เพราะ

ผมเป็นผู้ชาย

ไม่น่ารัก

ไม่ตัวเล็ก

ไม่น่าถนุถนอม

ใครๆก็ต่างเรียกกันว่าไอ้หมี

ไอ้มักเน่ยักษ์

เห้อออออออออออออ เห็นมั้ยครับว่ามันเป็นไปไม่ได้เลย อีกอย่างถ้าพี่เขารู้ว่าผมคิดกับเขาเกินคำว่าพี่ชาย ผมกลัว กลัวว่าพี่เขาจะเปลี่ยนไป

ว่าแล้วเจ้ามักเน่ที่กำลังคิดหลายๆเรื่องอยู่ในหัว ก็ลุกขึ้นจากที่นอนเพื่อไปอาบน้ำและเตรียมตัวนอน พรุ่งนี้จะได้ไม่สาย

-เช้าวันต่อมา-

"ยูคยอมเสร็จหรือยัง พี่คุณมารอหน้าหอแล้วนะ"

เสียงใคร ใครเรียก คนกำลังนอนสบายๆ

"อิมี่"

ปั้งๆๆๆ

ใครเคาะประตู

แอ๊ดดดดดดดดดดดด

"คิม ยูคยอม อิมี่แกจะตื่นดีๆ หรือจะให้ชั้นถีบแก"

ว่าแล้วยังไม่ขาดคำ ร่างเล็กของแบมแบมก็จัดการ เอาเท้ายันๆเพื่อนของตัวเองที่นอนขี้เซาไม่ยอมตื่น

"โอ๊ยยยยยยยย ขนาดนี้และ ยังไม่ตืน ได้เลยได้ๆๆๆ"

ว่าแล้วร่างเล็กก็เดินออกจากห้องไป

'แกร๊ก'

 

เป็นเสียงของกลอนประตูลั่น ดังขึ้นมาแล้วก็มีใครบ้างคนเดินเข้ามาในห้อง โดยคนที่นอนอยู่นั้นไม่รู้ตัว

 

"ยูคยอม"

 

ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียกครั้งที่ 1

 

"คิม ยูคยอม"

 

ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียกครั้งที่ 2

 

"คยอมมี่" 

 

เรียกพร้อมเขย่าที่ไหล่

 

ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียกครั้งที่ 3

 

"ยูคยอมถ้านายไม่ตื่น พี่จะจูบ"

 

ผู้มาใหม่ทำหน้าเจ้าเล่ห์

 

"ใครรรรรรรอ่าาาาาาา"

 

ร่างโปร่งถามออกไป

 

"พี่เอง"

 

"พี่ไหน"

 

"นิชคุณ"

 

"อ่อ พี่คุณมาเข้าฝันน้องยูคทำไมอ่า"

 

ร่างโปร่งพูดออกไปอย่างงัวเงีย

 

"จะลุกมั้ยครับคยอม มันสายมากแล้ว"

 

ร่างโปร่งยังไม่ยอมตอบ

 

"งั้นพี่จูบ"

 

แล้วร่างสูงของนิชคุณก็โน้มหน้าลงมาเรื่อยๆ จนใบหน้าห่างกันเพียงคืบ แล้วจู่ๆคนที่หลับตาอยู่ก็ลืมตาขึ้นมา 

 

"O_o"

เหตุการณ์นี้มันคุ้นๆ เราฝันอีกแล้วหรอ???

 

ทั้งคู่สบตากัน นิชคุณก็โน้มหน้าลงไปอีก

 

"นี่ผมฝันอีกแล้ว"

หลังจากนั้นก็ไม่มีเสียงใดๆเอ่ยออกมา ใบหน้าทั้งสองขยับเข้าใกล้กัน

 

ทีละนิด

 

ทีละนิด

'แกร๊ก'

"พี่คุณปลุกไอ้มี่ตื่นยั้งครับ"

O_O

"เอ่อ ขอโทษที่ขัดจังหวะครับ"

'ปั้ง'

แล้วร่างเล็กของแบมแบมที่เปิดประตูเข้ามาเจอของดี ก็รีบขอโทษขอโพย หันหลังกลับปิดประตูทันที

 

 

เหลือสองคนที่นั่งสบตากันอยู่บนเตียง

แล้วร่างโปร่งของมักเน่ยักษ์ก็เริ่มได้สติ

"งั้นเราก็ไม่ได้ฝันน่ะสิ่"

เอ่ยกับตัวเองเบาๆ แล้วรีบโกยอ้าวเข้าห้องน้ำโดยไม่สนคนเป็นพี่เลย

"หึหึ เสร็จแล้วรีบลงไปนะครับ พี่จะรอข้างล่าง"

"ครับ"

เมื่อชายหนุ่มได้ยินเสียงขานรับจึงลงไปข้างล่าง พร้อมรอยยิ้มอบอุ่นที่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์น้อยๆ ก็เมื่อคืนนอนคิดมาทั้งคืนแล้วนี่ ว่าจะรุกอย่างเต็มตัวสักที บางทีการดูแลอย่างเดียวอาจจะไม่ชัดเจน แบบที่แบมแบมบอกก็ได้

-ต่อคร้า-

            ณ สวนสาธารณะแห่งหนึ่งที่เงียบสงบ ร่มรื่น น่าพักผ่อน เหมาะสำหรับคนที่ทำงานเหนื่อยๆ ได้มาเที่ยวพักผ่อน รับอากาศแสนบริสุทธิ์ มีร่างโปร่งสองร่างกำลังนั่งอยู่ตรงเก้าอี้ของสวนสาธารณะ เขาทั้งสองกำลังนั่งรับลมเย็นๆ ที่พัดเข้ามาปะทะกับใบหน้า

"อากาศดีจังเลยนะครับ พี่ว่ามั้ย"

ยูคยอมเอ่ยพูดขึ้นก่อน หลังจากเหตุการณ์เมี่อเช้ายูคยอมก็เอาแต่นั่งกัมหน้าก้มตาด้วยความเขินอาย

ตลอด 

-นิขคุณ-

เขาไปรับเด็กตัวโตนี่ออกจากหอและไปทานข้าว ว่าจะไปเที่ยวกันต่อแต่ขับรถผ่านสวนสารธารนะที่นี่ เจ้าเด็กตัวโตก็ขอให้จอดรถทันที และตัวเองก็วิ่งลงมารับอากาศเย็นๆ

"แล้วมี่ชอบมั้ยล่ะ" ผมถามน้องออกไป

"เอ่อ ชะ ชอบครับ" 

น้องตอบออกมาด้วยความติดขัด แล้วก็ก้มหน้าต่อไป ผมสังเกตเห็นได้ว่าแก้มน้องแดงมาก ผมก็เรียกน้องแบบนี้ออกจะบ่อยแต่ทำไมไม่ชินสักทีนะ ผมรู้ว่าน้องคงกำลังสับสนด้วยเรื่องที่ผมทำลงไปเมื่อเช้า

"ยูคยอมพี่มีอะไรจะพูดด้วย"

"ครับ ว่าไง"

"เงยหน้าขึ้นมาคุยกับพี่สิ่ครับ"

แล้วน้องก็เงยหน้าขึ้นมา ผมมองน้องแล้วก็ยิ้มๆ

"พี่จะคุยเรื่องอะไรครับ"

"พี่จะคุยเรื่องของเราสองคนไง"

"อะเอ่อ เรื่องของเราสองคน ทะทำไมครับ"

แล้วน้องก็ก้มหน้าอีก ทีนี้ก้มซ้ะครางชิดอกเลย

"ยูคก้มหน้าอีกแล้วนะ ถ้าก้มอีกพี่ก็จะไม่คุยกับเราแล้วนะ" 

ผมแกล้งพูดออกไป แล้วน้องก็รีบเงยหน้าขึ้นมาทันที

"อุ๊ย อื้มมมมม"

ตอนนี้ริมผีปากของเรากำลังสัมผัสกัน ผมกำลังจูบน้อง ผมกำลังจะทำให้ทุกอย่างมันชัดเจน จากนั้นผมก็ผละออกและมองหน้าน้อง

"พี่ทำแบบนี้ทำไม" ยูคยอมถามออกมา

"พี่ก็จะทำให้เรารู้ไง ว่าที่ดูมาสนิทกับเรา ดูแลเรา เป็นห่วงเรามันเพราะอะไร"

"ผม ฮึก" 

"อย่าร้องนะคนดีของพี่ เรารู้สึกยังไงกับพี่ก็พูดออกมา"

"ผมรักพี่ครับ ไม่ได้รักแบบพี่ชาย ฮึก แต่ผมกลัวว่าพี่จะไม่ชอบผม เพราะผมมะไม่น่ารัก"

"โถ่เด็กบ้าเอ้ย เรื่องแค่นี้เนี่ยนะ พี่จะบอกอะไรให้นะ"

ผมจับประคองหน้าน้องขึ้นมา แล้วมองหน้าน้อง

"มี่รู้มั้ยครับว่าพี่รักเราจนจะเป็นบ้าอยู่แล้วนะ ที่พี่ค่อยทำอยู่ทุกวันนี้พี่ก็หวังให้เรารับรู้ถึงความรู้สึกของพี่ แต่เรานะ ก็ไม่เคยรับรู้มันได้สักทีนึง จนพี่ทนไม่ไหวนี่ไง"

"พี่รักผมจริงๆหรอ พี่คุณไม่ได้โกหกมี่นะ ฮืออออออออออออ"

"ครับ รักมากเลยครับ"

"มี่ก็รักพี่คุณมากๆนะ ขอบคุณนะครับที่ดูแลกันมาตลอกเลย ฮึก"

          แล้วน้องก็กอดผม และร้องไห้ใหญ่เลย เจ้าเด็กคนนี้ พอผมบอกความรู้สึกของผมออกไป เจ้าเด็กตัวโตนี้ก็ร้องไห้ขึ้นมาอีก ผมจึงรีบปลอบน้อง โชคดีมากที่ที่นี่ไม่มีคนผ่านมามากนัก ไม่งั้นอาจจะเป็นข่าวใหญ่ได้นะครับ ฮ่าๆๆๆๆ ช่วงนี้ผมก็รู้สึกด้วยว่าตัวเองเปลี่ยนไปมาก จากที่ไม่ค่อยแสดงอะไรออกมามากนักก็ต้องแสดงออกมาบ้างตามที่แบมแบมบอก

ผมว่าแผนของแบมแบมใช่ได้ครับ แต่ตอนนี้ผมคงหมดมาร์ดผู้ชายอบอุ่นแล้งล่ะครับ ฮ่าๆๆๆ

The End

 

 

 

จบแล้วคร้า เนื้อเรื่องตอบจนอาจจะงงไม่น้อย จบได้ห่วยมากอ่ะ 55555

เนื่องจากทิ้งมานาน

ขออภัยทุกคนด้วยนร้าาาาาาาาาา เม้นเป็นกำลังใจด้วยนะคะ เดี๋ยวจะมาต่อเรื่องต่อไป

 

ปล.ขอขอบคุณรูปสวยๆด้วยค่ะ